Ντροπή και αηδία. Δημόσια έργα με εταιρείες δολοφόνων.

Αίσχιστη κατάπτωση της Δημοκρατίας και της πολιτικής είναι οι τελευταίες αποκαλύψεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για την εταιρεία δολοφόνων που εμπλέκεται – μεταξύ άλλων - και στην απαγωγή Παναγόπουλου. Ο οχετός του αίσχους έχει ανοίξει και εμπλέκει κουμπάρους, πολιτευτές, γραμματείς υπουργείων και πάει λέγοντας. Κουβέντα όμως για την ταμπακέρα.

Όταν ο επιχειρηματίας Θεοφάνης Παπαδάς που ήταν στη λίστα των “μελλοθάνατων” βγαίνει και καταγγέλει ότι ο κατηγορούμενος επιχειρηματίας Τρομπούκης αναλάμβανε δημόσια έργα και εμπλέκει το όνομα του Άκτωρα, φτάνουμε στο σημείο της έσχατης σήψης. Όταν μιλάει για δημόσιο έργο στην Ηλεία που όχι μόνο δεν πληρούσε τους περιβαλλοντικούς όρους αλλά γινόταν και με τη χρήση κλεμμένων φορτηγών, έχουμε να κάνουμε με ένα κράτος που φροντίζει απλώς τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος με κάθε τρόπο.

Όταν στα δημόσια έργα εμπλέκονται εταιρείες δολοφόνων, συμβόλαια θανάτου και άλλα τινά, για ποιόν “Βασικό Μέτοχο” να μιλήσουμε; Όταν κατά τα φαινόμενα στην επταετία Σημίτη πέρασαν τα μεγαλύτερα κονδύλια της ΕΕ που χρέωσαν ες αεί τη χώρα και διατέθηκαν με παρακρατικούς όρους, για ποιά δημοκρατία μιλάμε; Όταν μια Ελλάδα γονάτιζε για να τελέσει Ολυμπιακούς αγώνες, τα έργα των οποίων αναλάμβαναν κοινοί νταβατζήδες με την υπέροχη μέθοδο της υπεργολαβίας, ποιά ιδεώδη υπηρετούμε; Όταν πολιτικοί, πολιτευτές και λοιπά κομματόσκυλα συνωστίζονταν για να κάνουν κουμπαριές με δολοφόνους, ποιά είναι η ποιότητα του κοινοβουλευτισμού;

Όταν σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες υπάρχει διασύνδεση τρομοκρατικών ενεργειών με συγκεκριμένα μέλη της σπείρας αλλά η ΕΥΠ εμποδίζεται να συνεχίσει την έρευνα προς αυτή την κατεύθυνση και άξαφνα βλέπουμε τους “επαγγελματίες υπερασπιστές της τρομοκρατίας” να βολτάρουν στα κανάλια υπερασπίζοντας κοινούς (υποτίθεται) ποινικούς, ποιό ακριβώς είναι το αντάρτικο;

Όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός υποβιβάζει τον Αρχιερέα σε διάκο. Όταν ο πρωθυπουργός βλέπει σκιές στο Βατοπαίδι αλλά αγνοεί τις κακοτεχνίες στα Ολυμπιακά έργα που κόστισαν μια εκατοστή Βατοπαίδια (κύριε Τσιτουρίδη γιατί σιωπήσατε;). Όταν ο νεκρός ένστολος γίνεται προειδοποίηση για τους υπόλοιπους ζωντανούς – νεκρούς ενστόλους ώστε να μην πολυψάχνουν καταστάσεις, πως ακριβώς ορίζεται το “καθήκον”;

Όμοιος ομοίω αεί πελάζει. Ο σεβάσμιος απατεώνας που διασπαθίζει τον κρατικό πλούτο δεν διαφέρει από τον δολοφόνο που σκοτώνει για λίγα Ευρώ ή τον πολιτικό που ξεπουλά τη δημόσια περιουσία. Αντίθετα όλοι αυτοί δουλεύουνε σε αγαστή συνεργασία. Ο πρωθυπουργός εκλέγεται από τα μέσα που ελέγχονται από διαπλεκόμενους που χρησιμοποιούν τη μπιστόλα του ποινικού – τρομοκράτη ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, όταν δεν του βγαίνει η εξίσωση.

Τουλάχιστον απανταχού λαμόγια μάθετε την Ταρίφα: Μη ζητάτε πάνω από 40,000 τη διευκόλυνση, γιατί τόσο κοστίζει η ζωή του απλού πολίτη σήμερα. Από κει και πάνω τους έρχεται πιό φτηνά να σε σκοτώσουν.

Γι’ αυτό και η ατέλειωτη “κρίση αξιών” όπως ξύλινα τη λέμε. Δείτε τα πρότυπα. Πόσο καιρό έχετε να δείτε Οικογένεια να ποζάρει ως πρότυπο ευτυχίας; Πόσο καιρό έχετε να δείτε ένα παιδί να χαμογελάει στις στήλες των rich & Famous;

Αυτιστικά παχύδερμα, άσαρκες εκδιδόμενες, ανεγκέφαλοι αστοί. Πουθενά η μάνα (είναι στρουμπουλή βλέπετε), ο πετυχημένος πατέρας, ο άνθρωπος που προσέφερε κατ΄ελάχιστον στο σύνολο. Κοινωνικός αυτισμός, ιδιώτευση. Ο λαουτζίκος υποχρεώνεται να προσκυνά αυτούς που βιάζουν την καθημερινότητα του, τη ζωή των παιδιών του, την ίδια του την ύπαρξη. Και όμως τους προσκυνά. Διαβάζει τις φυλλάδες τους, βλέπει τα κανάλια τους, ψηφίζει τους εκλεκτούς τους. Το σύνδρομο της Σουηδίας σε Ελληνική έκδοση.

Ντροπή σου υπήκοε. Ντροπή σου γιατί δεν σκέφτηκες. Ντροπή σου γιατί δεν αγωνίστηκες. Ντροπή σου γιατί μόνος σου πέρασες τις χειροπέδες της σκλαβιάς σου. Από το super market που σε ταΐζουν συσκευασμένα δηλητήρια εως το χαμόγελο του παιδιού σου που το ξεπουλάς για τον δικό σου τρόμο. Ντροπή σου γιατί εσύ πρέπει να πάρεις το στυλιάρι και να τσακίζεις όποιο κάθαρμα σου κλέβει το χθες και το αύριο.

Τι είσαι συ; “Πετυχημένος Επιχειρηματίας”. Τι προσέφερες στην κοινωνία; “Ήμουνα μάγκας και υπερτιμολόγησα δημόσια έργα”. Στο κεφάλι!

Τι είσαι συ; “Πετυχημένος Δημοσιογράφος”. Τι προσέφερες; “Δουλεύω στην εφημερίδα του πετυχημένου επιχειρηματία και επιπλέον είμαι κολλητός του άλλου μεγαλοστελέχους που λάδωνε πολιτικούς. Έχω δηλαδή κονέ”. Στο κεφάλι!

Στο κεφάλι το φιλί λοιπόν σε αυτούς τους πετυχημένους. Για να τους δείξεις έμπρακτα την αγάπη και το θαυμασμό σου.

Αύριο με περισσότερη ψυχραιμία θα δούμε τις εξελίξεις γιατί η οργή πάντα οδηγεί σε υπαρξιακά μονοπάτια.
προέλευση