Αλίμονο που δεν θα ψηφίσω Παπούλια, έλεγε ο Γιώργος στη ΔΕΘ τον Σεπτέμβρη του 2007

Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΓΙΑΚΟΥΜΗ

	Συναίνεση ζητούσε το 2001 από τη ΝΔ ο Σημίτης
Ποιος είναι ο ορισμός της διγλωσσίας; Θα μπορούσε άνετα να είναι η στάση των στελεχών του ΠΑΣΟΚ γύρω απ' την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και την αξιοποίησή της για την πρόκληση πρόωρων εκλογών. Άλλα, τα εντελώς αντίθετα, έλεγαν πριν από λίγα μόλις χρόνια, άλλα λένε σήμερα. Ξεκινώντας απ' τον Γ. Παπανδρέου, τον Κ. Σημίτη και φθάνοντας μέχρι τον... Ρόβλια, διαπιστώνει κάποιος εύκολα την ασυνέπειά τους, την αλλαγή θέσεων σαν ... πουκάμισα.
Σεπτέμβρης 2007, στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ο δημοσιογράφος της «Απογευματινής» Γ. Κατσίγιαννης ρωτάει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ αν μπορεί να δεσμευθεί απ' αυτό το βήμα ότι θα στηρίξει τον κ. Παπούλια για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η απάντηση του Γιώργου ήταν η εξής:

«Σε ό,τι αφορά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλίμονο, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έχουμε δεσμούς αγώνων και ζωής. Και βεβαίως είναι ένας πετυχημένος Πρόεδρος της Δημοκρατίας».

Αυτά βέβαια πριν αλέκτορα φωνήσαι τα ξέχασε. Θα ισχυριστεί ασφαλώς ότι εννοούσε στη νέα Βουλή έπειτα από εκλογές...

Ήταν όμως και υπέρ της συναίνεσης. Στην ομιλία του τον Ιούνιο του 2006 στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του είχε υποστηρίξει την ανάγκη η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας να απεμπλακεί από το ενδεχόμενο διάλυσης της Βουλής όταν δεν υπάρχει η απαιτούμενη κατά το Σύνταγμα διευρυμένη συναίνεση.

«… Τέταρτον, το ΠΑΣΟΚ επαναφέρει τη θέση που στήριξε κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001, για αναθεώρηση του άρθρου 32 στην κατεύθυνση της αποσύνδεσης της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από την απειλή διάλυσης της Βουλής.

Το ΠΑΣΟΚ υπογραμμίζει την ανάγκη να διαμορφώνονται ευρύτατες συναινέσεις γύρω από έναν θεσμό που συμβολίζει την ενότητα του έθνους και της κοινωνίας και την ανάγκη για τη συμμετοχή του πολίτη σε κρίσιμες αποφάσεις.

Στη βάση αυτή, προτείνουμε προς συζήτηση την άμεση εκλογή, την κοινοβουλευτική ή συνδυασμό τους, με στόχο να αποκλείσουμε τη διάλυση της Βουλής κατά την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η δε πρόταση που καταθέσαμε για την άμεση εκλογή του Προέδρου φαίνεται να έχει και ευρύτερη αποδοχή στην κοινή γνώμη. Υπάρχει ταυτόχρονα βεβαίως και προβληματισμός ο οποίος αναπτύσσεται και τον οποίον και εγώ κατανοώ».

Συναίνεση ζητούσε ο Σημίτης

Τον Απρίλιο του 2001 ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης κατηγορούσε την αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ (με πρόεδρο τον σημερινό πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή) για κομματικά παιχνίδια σε βάρος του θεσμού της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Σήμερα ο κ. Σημίτης τι λέει, ποια είναι η θέση του; Διαφωνεί ή συμφωνεί με την κεντρική γραμμή του κ. Παπανδρέου; Στις 6 Απριλίου του 2001, κατά τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης, υποστήριζε αυτά που υποστηρίζει σήμερα ο κ. Καραμανλής.

«Ο τρόπος ανάδειξης του Προέδρου της Δημοκρατίας αποτέλεσε το σημείο στο οποίο δεν κατέστη δυνατή σε όλες τις φάσεις της σχετικής συζήτησης η επίτευξη συναίνεσης. Με την πρότασή μας προσπαθήσαμε για την εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος να αποσυνδέσουμε την ανάδειξη του Αρχηγού του Κράτους από την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

Η θέση μας ήταν από την αρχή καθαρή. Προτείναμε να απαλλαγεί μια κορυφαία στιγμή στη λειτουργία του πολιτεύματος από τις στείρες αντιπαραθέσεις και την ευκαιριακή μικροπολιτική εκμετάλλευση. Οδηγός για την πρότασή μας ήταν η εμπειρία του παρελθόντος.

Η πρόσφατη εκλογή του Πρόεδρου της Δημοκρατίας, τον Μάρτιο του 2000, μας δείχνει τον ασφαλή δρόμο. Αποδεικνύει ότι, όταν θέλουμε πραγματικά να επιλέξουμε Πρόεδρο Δημοκρατίας και εγκαταλείπεται η προσπάθεια ανατροπής των πολιτικών συσχετισμών στη Βουλή, μπορούμε να καταλήξουμε σε κοινά αποδεκτές λύσεις. Λύσεις, που και τιμά ο λαός και διευκολύνουν την εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος.

Καλώ τη Νέα Δημοκρατία, την ύστατη στιγμή, να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών και στις προσδοκίες του λαού. Να κατανοήσει το λάθος της και να ψηφίσει την πρότασή μας, αναθεωρώντας τη στάση της».

Αποστάσεις Βενιζέλου

- τι έλεγε τότε, τι τώρα

Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ θέλησε φανερά να δείξει ότι διαφωνεί με την επίσημη γραμμή της ηγεσίας και φρόντισε να το δείξει αμέσως μετά τη μεγάλη σύσκεψη που είχε ο Παπανδρέου με τα στελέχη του στη Βουλή, καθώς -και είχε δίκιο σ' αυτήν την περίπτωση- το ζήτημα γι' αυτόν ήταν οι εκλογές μόνο και όχι η εμπλοκή του ονόματος του κ. Παπούλια στην προεδρολογία. Έχει αξία όμως να δούμε τι έλεγε ο βουλευτής Θεσσαλονίκης στην ομιλία του για το μείζον αυτό θέμα, στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος στη Βουλή, την Παρασκευή, 3 Νοεμβρίου του 2006.

«Γι' αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία να διαφυλάξουμε τον συναινετικό και κοινοβουλευτικό χαρακτήρα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Φυσικά και μπορεί να εξαλειφθεί η απειλή διάλυσης της Βουλής, σε περίπτωση αποτυχίας εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας γιατί εφόσον επιμένουμε στη συναινετική διαδικασία εκλογής του Προέδρου δεν χρειάζεται να καταφεύγουμε σε μια προεκλογική όξυνση και σε μια εκλογική αναμέτρηση με αφορμή ή πρόσχημα την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να οδηγηθούμε σε άμεση εκλογή που αλλοιώνει τη νομιμοποιητική λειτουργία του εκλογικού σώματος και εμφανίζει δύο όργανα με ισοδύναμη άμεση λαϊκή νομιμοποίηση: αφενός μεν τη Βουλή, αφετέρου δε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ούτε είναι δυνατόν να μειώσουμε την αναγκαία πλειοψηφία, η οποία πιέζει τα κόμματα να συμφωνήσουν στην ανάδειξη μετριοπαθών και ευρύτερης αποδοχής προσωπικοτήτων όπως συνέβη με τις εξαιρετικές περιπτώσεις του Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου και τώρα του Κάρολου Παπούλια».
προέλευση