ΚΚΕ 90 Χρόνια Χαφιεδισμού και Προδοσίας

Για κάποιον ανύποπτο περιηγητή της ελληνικής πρωτεύουσας αποτελεί μια έκπληξη η πρώτη του επαφή με το μέγαρο του ΚΚΕ στον Περισσό. Σε μια υποβαθμισμένη περιοχή των Αθηνών —και μακριά από το κέντρο της— έρχεται αντιμέτωπος με μια φαραωνικού ύφους και μεγέθους θωρακισμένη κατασκευή.

Σε μια περιοχή με τριτοκοσμικού τύπου πολυώροφες "αποθηκευτικές" κατοικίες ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπος με ένα κτίριο, το οποίο μοιάζει με την πολυτελή έδρα κάποιας μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας. Αυτό είναι το περίφημο "Σπίτι του Λαού". Ένα κτίριο πιο "θωρακισμένο" από την αμερικανική πρεσβεία και πολύ πιο εντυπωσιακό από την ταπεινή έδρα του πλουτοκρατικού "κατεστη­μένου", που βρίσκεται στη Ρηγίλλης.

Αυτά όλα είναι παράξενα. Τι συμβαίνει; Οι αντιιμπεριαλιστές έχουν "κέντρο επιχειρήσεων" πιο θωρακισμένο από τους ιμπεριαλιστές; Ποια ανάγκη τους εξυπηρετούν; Οι ιμπεριαλιστές, για παράδειγμα, κινδυνεύουν από τους λαούς και είναι απόλυτα φυσικό να έχουν ανάγκη την προστασία των σιδηρόφρακτων κτιρίων. Έχουν ανάγκη τις δεκάδες κάμερες, για να παρακο­λουθούν τα συμβαίνοντα στο περίγυρο του κτιρίου, προκειμένου να μην αιφνιδιαστούν. Κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να γίνουν θύματα εισβολής από τα πολλά εξοργισμένα και εξαθλιωμένα θύματά τους.

Το "Σπίτι του Λαού" ανήκει στο ΚΚΕ. Ανήκει στους φερόμενους σαν προστάτες των φτωχών εργαζομένων. Έχουν αυτοί οι "προστάτες" τις ίδιες ανάγκες με τους ιμπεριαλιστές, ώστε να χτίζουν τα ίδια σιδηρόφρακτα "κελύφη"; Φυσιολογικά αυτό το "σπίτι" ούτε πόρτες δεν θα έπρεπε να έχει, εφόσον η πρόσβαση του λαού στο "σπίτι" του θα έπρεπε να είναι δεδομένη. Φυσιολογικά οι περισσότεροι χώροι του θα έπρεπε να έχουν σχεδιαστεί με τρόπο τέτοιο, που να εξυπηρετεί τις ανάγκες φτωχών εργαζομένων, οι οποίοι βρίσκονται στα όρια των όποιων αναγκών τους.

Η "χωροταξία" του "Σπιτιού του Λαού" θα έπρεπε δηλαδή να εκφράζει την ιδεολογική άποψη του ΚΚΕ και άρα την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων. Η γραφειοκρατία του να εξαντλείται στη νομική υποστήριξη εργαζομένων, οι οποίοι αντιμετωπίζουν προβλήματα στους χώρους εργασίας τους και στη συλλογή χρημάτων, ώστε να υπάρχει δυνατότητα αλληλοβοήθειας μεταξύ των εργαζομένων. Να έχει χώρους εστιατορίων για φθηνά γεύματα ανέργων, τα οποία θα προέκυπταν από εισφορές φτωχών εργαζομένων υπέρ ανέργων εργαζομένων, οι οποίοι για ένα κρίσιμο διάστημα έχουν ανάγκη από την απαλλαγή κάποιων εξόδων. Να έχει χώρο για να μπορούν οι φτωχοί εργαζόμενοι να αφήνουν τα παιδιά τους, όταν αυτοί θα έτρεχαν για το μεροκάματο. Να έχει χώρο για να μπορούν τα παιδιά των φτωχών εργαζομένων να έχουν πρόσβαση στη σύγχρονη τεχνολογία.

Τι περιμένει δηλαδή κάποιος να δει, όταν ακούει για "Σπίτι του Λαού"; Να γίνεται μια διαχείριση των κοινών πόρων του λαού υπέρ του λαού. Να γίνεται μια "πρότυπη" κομμουνιστική διαχείριση των κοινωνικών προβλημάτων, για να "καταγγελθούν" οι ανεπάρκειες και η αναισθησία της καπιταλιστικής κοινωνίας και βέβαια να "διαφημιστεί" το κομμουνιστικό προϊόν. Μια διαχείριση-"υπόσχεση" για το πώς αντιλαμβάνεται το ΚΚΕ την εξουσία. Από τη στιγμή που το ΚΚΕ έχτισε αυτό το μεγαθήριο, έπρεπε να του δώσει τον επιθυμητό "χαρακτήρα". Έπρεπε να του δώσει μια ιδεολογική ταυτότητα.

Η αλληλεγγύη δηλαδή μεταξύ των εργαζομένων να έχει εκεί μέσα τουλάχιστον μια πρακτική εφαρμογή, η οποία θα λειτουργεί "καταγγελτικά" ως προς τους άλλους και "καθοδηγητικά" ως προς τους ομοίους. Μόνον γι' αυτόν τον λόγο έχει νόημα ύπαρξης ένα τέτοιο κατασκευαστικό "κτήνος". Να δημιουργηθεί μια υποδομή, όπου σε μικρή κλίμακα θα γίνεται μια εφαρμογή της κομμουνιστικής πολιτικής. Να προσφέρει στα παιδιά των εργαζομένων αυτά τα οποία εξασφαλίζουν οι πλούσιοι μέσω των περιουσιών τους. Αυτά δηλαδή που εξασφαλίζουν οι πλούσιοι με χρήματα, τα οποία δεν έχουν οι φτωχοί. Παιδικούς σταθμούς, πρόσβαση στην τεχνολογία του ίντερνετ κλπ., σε όλους τους Έλληνες και όχι μόνον στα στελέχη του Περισσού.

Μια τέτοια εφαρμογή θα μπορούσε να γίνει ένα "πρότυπο" για την εφαρμογή της ίδιας τακτικής και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Το "Σπίτι του Λαού" στην Αθήνα να λειτουργεί ως πρότυπο για ένα ανάλογο "σπίτι" στην Κόρινθο ή τη Φλώρινα. Γιατί να τα κάνει αυτά το ΚΚΕ στο "Σπίτι του Λαού"; Για να υποκαταστήσει τον ρόλο της Πολιτείας; Όχι βέβαια. Μπορεί να το κάνει για να "διαφημίσει" τον εαυτό του και να "υπογραμμίσει" και να επισημάνει την απουσία της Πολιτείας. Για να δείξει το ιδεολογικό "δίκιο" του απέναντι σ' αυτόν που "καταγγέλλει" για κακοδιαχείριση της κοινωνίας.

Μόνον ένα τέτοιο νόημα έχει μια τέτοια φαραωνική κατασκευή. Να "δείχνει" στον περαστικό πολίτη ότι το ΚΚΕ κατανοεί πλήρως τα προβλήματα της κοινωνίας. Τα κατανοεί καλύτερα από τα κοινά αστικά κόμματα και έχει και ανάλογες προτάσεις επίλυσής τους. Να "δείχνει" ότι με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτει σαν κόμμα προσπαθεί και καταφέρνει σε μια μικρή κλίμακα να προσφέρει αυτά τα οποία επιβάλει η ιδεολογία του. Με συμβολικό τρόπο να "δείξει" αυτά τα οποία είναι υποχρεωμένη να κάνει η Πολιτεία και δεν τα κάνει —κατά τη γνώμη του ΚΚΕ— για λόγους ιδεολογίας. Να δείξει ότι είναι θέμα ιδεολογίας η ποιότητα ζωής των πολιτών.

Με την καθημερινή του λειτουργία να "αποδείξει" ότι μπορούν να γίνουν με πολύ εύκολο τρόπο χρήσιμα πράγματα, τα οποία έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι και δεν γίνονται υπ’ ευθύνη της Πολιτείας. Γι' αυτόν τον λόγο χτίζεις ένα μεγαθήριο και όχι για να έχει πολυτελές γραφείο η Παπαρήγα. Γι' αυτόν τον λόγο χτίζεις μεγάλες αίθουσες και όχι για να συνεδριάζουν οι επαγγελματίες διαδηλωσάκηδες. Γίνεται τίποτε απ' όλα αυτά στον Περισσό;

Δεν δικαιολογείται δηλαδή αυτή η γιγαντιαία εγκατάσταση αποκλειστικά για την κάλυψη των αναγκών της κομματικής γραφειοκρατίας. Δεν δικαιολογεί ένα κόμμα του μίζερου 5% ένα τέτοιο "κτήνος". Δηλαδή τι θα έχτιζαν, αν είχαν ποσοστά ανάλογα μ' αυτά των δύο μεγάλων κομμάτων; Τι θα έχτιζαν, αν έπαιρναν την εξουσία και άρα τη διαχείριση των κρατικών ταμείων; Το "παλάτι" του ομοϊδεάτη τους Τσαουσέσκου στο Βουκουρέστι;

Το ίδιο παράξενη είναι και η χλιδή που "αποπνέει" το ίδιο το κτίριο. Το κτίριο αυτό δεν είναι μόνον τεράστιο, αλλά και εξωφρενικά πολυτελές. Τι συμβαίνει; Τα άπειρα χρήματα από τις εισφορές των εργαζομένων και τις κρατικές επιχορηγήσεις γίνονται ακριβά χαλιά και γυαλιστερά γραφεία; Εκεί μέσα εργάζονται οι υποτιθέμενοι προστάτες των φτωχών και των κατατρεγμένων αυτού του κόσμου; Είναι δυνατόν αυτοί οι οποίοι "συμπάσχουν" με τους αναξιοπαθείς αυτού του κόσμου να περπατάνε σε πιο παχιές μοκέτες από αυτές που πατάνε οι εκμεταλλευτές του κόσμου; Είναι δυνατόν τα προβλήματα των φτωχών εργατών να μελετώνται πάνω σε γραφεία από ξύλο καρυδιάς; Είναι να προβληματίζεσαι δηλαδή.

Είναι προφανές ότι κάποιοι μας "δουλεύουν". Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Προφανώς είναι βλάκες οι βιομήχανοι, που ταλαιπωρούνται με τα βρόμικα εργοστάσια για να γίνουν πλούσιοι. Αν το ζητούμενο είναι να ζεις μέσα στη χλιδή, συμφέρει περισσότερο να παριστάνεις τον "πατέρα" των φτωχών εργαζομένων και να έχεις ταυτόχρονα και τη συμπάθειά τους, παρά να είσαι βιομήχανος εκμεταλλευτής και να έχεις απέναντί σου το μίσος τους. Είναι κορόιδα δηλαδή οι εκμεταλλευτές, που ζουν φτωχότερα από τους "εργατοπατέρες" και ταυτόχρονα έχουν κακό "όνομα".

Όλα αυτά τα παράδοξα και τα παράξενα έχουν την εξήγησή τους. Το ΚΚΕ ήταν πάντα ένα "όργανο" του φασισμού. Κάποτε το πλήρωναν οι Σοβιετικοί και ως εκ τούτου είχαν λόγο να το προστατεύουν με ισχυρές εγκαταστάσεις επιπέδου πρεσβειών και τώρα το πληρώνουν κάποιοι άλλοι. Απλά, για κάποιον που δεν έχει γνώσεις, αυτά δεν φαίνονται. Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε και σφάλμα του ΚΚΕ την εικόνα της "έδρας" του. Αποτελεί προϊόν νεοπλουτίστικης αφέλειας, που προκαλεί ζημιά.

Όταν έχτιζαν το "σπίτι", δεν σκέφτηκαν το πιο απλό. Δεν τους συμφέρει να έχουν "εικόνα", η οποία δεν συνάδει με τον λόγο τους. Δεν τους συμφέρει να δείχνουν πλούσιοι, όταν ζούνε πλούσια, "εμπορευόμενοι" την ανθρώπινη φτώχεια. Δεν μπορείς να πας με "σμόκιν" σε ένα εργοστάσιο, για να πουλήσεις "ευαισθησία" και συναδελφικότητα στους εργάτες. Το "σμόκιν" αποκαλύπτει αυτά τα οποία κρύβει ο λόγος. Τι αποκαλύπτει; Ότι δεν έχεις σχέση μ' αυτούς στους οποίους απευθύνεσαι. Περισσότερο μοιάζεις μ' αυτούς που μισούν παρά μ' αυτούς που θεωρούν όμοιούς τους. Εκεί την πάτησαν οι ηγέτες του ΚΚΕ. Δεν μιμήθηκαν τους παμπόνηρους Εβραίους, οι οποίοι, όσο πιο πολύ πλουτίζουν, τόσο πιο εξαθλιωμένοι φροντίζουν να δείχνουν.

Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε λάθος την επιλογή του ΚΚΕ να κτίσει το "Παλάτι της Παπαρήγα" άσχετα αν το ονομάζει "Σπίτι του Λαού". Του ΚΚΕ, που εδώ και έναν περίπου αιώνα ζει πλούσια, παριστάνοντας τον προστάτη των φτωχών. Του ΚΚΕ των πολυεκατομ­μυριούχων συνδικαλιστών, που "αγωνίζονται" για τα δίκια των φτωχών εργατών. Του ΚΚΕ, που εισπράττει εκατομμύρια ευρώ από το σύστημα και μόνον όταν πρόκειται να ελεγχθεί από αυτό δεν του έχει "εμπιστοσύνη".

Το κτίριο του Περισσού "περιγράφει" με μεγάλη φλυαρία όλα όσα δεν μπορεί να γνωρίζει κάποιος από την επίσημη ιστορία. "Αποκαλύπτει" πράγματα, τα οποία για έναν σχεδόν αιώνα μένουν καλά κρυμμένα. Το κτίριο δηλαδή από μόνο του αποκαλύπτει την "ιστορία" του ΚΚΕ και αυτή η "ιστορία" δικαιολογεί το κτίριο. Η κρυμμένη "ιστορία" του ΚΚΕ. Από αυτήν την "ιστορία" μπορεί κάποιος ν' αντιληφθεί το "μυστήριο" του Περισσού. Του "θωρακισμένου" και επιβλητικού "Σπιτιού του Λαού".

Αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε σ' αυτό το σημείο. Θα προσπαθήσουμε να "περπατήσουμε" στη νεότερη ελληνική ιστορία μέσα από τα "χνάρια" τού ΚΚΕ. Το σύνολο της πορείας της Ελλάδας από τον εμφύλιο μέχρι την Νέα Τάξη το έχει "βαδίσει" και το ΚΚΕ. Από την απόλυτη βρετανική "κηδεμονία" μέχρι τη σημερινή εποχή ο φασισμός του ελληνικού κράτους έχει πάει χέρι-χέρι με το φασιστικό ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κομμουνιστικό κόμμα στον κόσμο, το οποίο βάδισε το σύνολο της "πορείας" της κομμουνιστικής ιστορίας μέχρι σήμερα. Επιβίωσε όλων των καταστάσεων και έφτασε μέχρι τις ημέρες μας να διεκδικεί συμμετοχή σε εθνικές και ευρωπαϊκές εκλογές χωρίς καμία αλλαγή και πάντα κάτω από τα ίδια σύμβολα.

Όπου ο κομμουνισμός έπαιξε βρόμικα "παιχνίδια" εις βάρος των λαών και υπέρ του φασισμού, το ΚΚΕ συμμετείχε. Εδώ βέβαια είναι και το παράδοξο στην περίπτωσή του. Το ΚΚΕ έχει μεγαλύτερη φασιστική ιστορία ακόμα και από το ΚΚΣΕ …το μητρικό υποτίθεται σύστημα της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτό είναι το παράδοξο. Το "αλεπουδάκι" είναι γηραιότερο από τη μαμά "αλεπού". Το ΚΚΕ εμπλεκόταν σε φασιστικά παιχνίδια πριν καν την "επιτυχή" επανάσταση της Ρωσίας κι εξακολουθεί να τα παίζει ακόμα και μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.

Το ΚΚΕ είναι αναμεμιγμένο σε ιμπεριαλιστικά παιχνίδια —όπως ήταν αυτό της "απόσχισης" της Μακεδονίας— πολύ πριν υπάρξει η Σοβιετική Μόσχα. Έπαιρνε εντολές από άλλα "κέντρα", τα οποία κατεύθυναν όλους τους έμμισθους και προδοτικούς "Λούξεμπουργκ" αυτού του κόσμου πολύ πριν το κάνουν οι "πατερούληδες" της Μόσχας. Στη συνέχεια ανέβηκε στο σοβιετικό "άρμα" και επιβίωσε εμφυλίων, παλατιών, χούντων, μεταπολιτεύσεων και φιλοδοξεί να κάνει το ίδιο και στην Νέα Τάξη. Κανένας και ποτέ δεν απείλησε πραγματικά την επιβίωσή του. Ακόμα κι όταν δήθεν το είχαν θέσει υπό σκληρό "διωγμό", στην πραγματικότητα το προστά­τευαν.

Θα εξετάσουμε το ΚΚΕ με μεγάλη προσοχή και για έναν άλλο πολύ απλό λόγο. Θα πρέπει να εντοπίσουμε τον λόγο για τον οποίο έχει κατορθώσει να έχει τόσο μεγάλη ικανότητα προσαρμογής σε πράγματα και καταστάσεις. Το όλο μυστικό είναι ότι ΚΚΕ δεν πήρε ποτέ την εξουσία και παρέμεινε πάντα ένα "εργαλείο" των φασιστών στην Ελλάδα.

Γιατί αυτό είναι σημαντικό, ώστε να το διαχωρίσουμε από τα κομμουνιστικά κόμματα του υπόλοιπου κόσμου; Γιατί αυτός ο "υπηρέτης" πάντα παίρνει ειδικά χαρακτηριστικά, για να μπορεί να υπηρετεί τα "αφεντικά" του, χωρίς να κρίνεται ποτέ ως κακό "αφεντικό" το ίδιο. Το κομμουνιστικό κόμμα της Βουλγαρίας, για παράδειγμα, δεν είχε την ίδια δυνατότητα. Πήρε την εξουσία, "κρίθηκε" για τη συμπεριφορά του, καταδικάστηκε από τον βουλγαρικό λαό και "έσβησε". Δεν μπορούσε να επιβιώσει στην Νέα Τάξη.

Το ΚΚΕ έπαιζε έναν συγκεκριμένο "περιφερειακό" ρόλο και εφόσον δεν "καταδικάστηκε", μπορεί κι εξακολουθεί να τον παίζει. Η τύχη του, δηλαδή, ήταν ότι δεν άλλαξε ρόλο, ώστε να κριθεί με την "πτώση" του κομμουνισμού. Δεν είδε κανένας τον Φλωράκη να εξοντώνει χιλιάδες Ελλήνων, όπως είδαν τον "σύντροφο" και όμοιό του Τσαουσέσκου. Δεν είδε κανένας την Παπαρήγα να είναι "διευθύντρια" κάποιου γκουλάγκ, ώστε να τη "θυμάται" ως τέτοια μετά την "πτώση" του συστήματος στο οποίο πίστευε. Όλοι αυτοί δεν έγιναν τέτοιοι, όχι επειδή δεν ήθελαν, αλλά επειδή δεν μπόρεσαν. Στερήθηκαν τα "μεγαλεία" των συντρόφων του Ανατολικού μπλοκ, αλλά σήμερα απολαμβάνουν το γεγονός ότι δεν κρίθηκαν γι' αυτά που θα ήθελαν να "κάνουν" αλλά δεν "μπόρεσαν".

Έχοντας αυτήν την πολυτέλεια, μπορούν κι εξακολουθούν να υπάρχουν. Υπηρετούσαν τον φασισμό ως "υπηρέτες" και τον υπηρετούν και σήμερα. Φασίστες πάντα υπάρχουν και άρα πάντα υπάρχει ανάγκη για υπηρετικό "προσωπικό". Αυτό εκμεταλλεύεται το ΚΚΕ και γι' αυτό επιβιώνει. Κάποτε υπηρετούσε Ρώσους και σήμερα δεν το ενοχλεί να υπηρετεί Αμερικανούς. Αν μπορούν να πληρώνουν τα "παχιά" χαλιά, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν μπορούν να εξασφαλίζουν κρατικές επιχορηγήσεις, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν μπορούν να εξασφαλίζουν χιλιάδες θέσεις εργασίας στον κρατικό μηχανισμό για τα στελέχη του, πάλι δεν υπάρχει πρόβλημα. Η "κατσαρόλα" του ΚΚΕ να γεμίζει και από εκεί και πέρα δεν τους ενδιαφέρουν οι λεπτομέρειες. Πώς θα πληρωθούν διαφορετικά τα δίδακτρα της νεαρής Παπαρήγα στο Κολέγιο; Είναι τώρα ώρα για αυτοκριτικές, που θα οδηγήσουν στην περιπέτεια του μεροκάματου; Το είπε άλλωστε και η ίδια η Παπαρήγα. Τι θα κάνει η "ξεχωριστή" κόρη της, αν δεν σπουδάσει σε κάποιο από τα πανάκριβα αμερικανικά κολέγια; Ό,τι κάνουν τα παιδιά του λαού;

Απλά είναι τα πράγματα για τη γραμματέα του ΚΚΕ και βέβαια και για τα υπόλοιπα μεγαλοστελέχη του. Ο λαός είναι "περιουσία" τους και όχι όμοιός τους. Τα στελέχη του ΚΚΕ είναι πλούσιοι "εργατολόγοι" και όχι εργάτες. Έχουν διαφορετικές ανάγκες από αυτούς τους οποίους υποτίθεται προστατεύουν. Αυτοί θέλουν να πληρώσουν τα διάφορα Χάρβαρντ και όχι απλά να βρούνε δουλειά. Αυτοί θέλουν τα εκατομμύρια των βουλευτικών μισθών και όχι τα επι­δό­ματα των ανέργων. Είναι "εντομολόγοι" και όχι "έντομα", για να αρκούνται στην επιβίωση και την αναπαραγωγή. "Έντομα" είναι οι εργάτες γι' αυτούς τους επιστήμονες της "εντομολογίας".

Αυτή είναι η ιδιομορφία του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ είναι "έμπορος" της εργατικής προβληματι­κότητας. Αυτό είναι που γνωρίζει να διαχειρίζεται και από αυτό πλουτίζει. Αυτό το γνωρίζει το ίδιο και το γνωρίζουν και όλοι όσοι ιμπεριαλιστές επιθυμούν την "υπηρεσία" του. Ως εκ τούτου μπορεί και προσαρμόζεται στις ανάγκες των εκάστοτε αφεντικών. Των όποιων αφεντικών. Το μεροκάματο του "επιστήμονα" να βγαίνει.

Αλλάζει το σύστημα και μαζί του αλλάζουν και τα χαρακτηριστικά του υπηρέτη του. Ό,τι "κουστούμι" εξυπηρετεί την εξουσία, αυτό το κουστούμι "φοράει" το ΚΚΕ. Όταν το σύστημα ήταν σκληρό και δολοφονικό, το συνέφερε το ΚΚΕ να εμφανίζεται σαν ο σκληρός "επαναστάτης" με το κονσερβοκούτι. Όταν το σύστημα δεν μπορούσε να είναι τέτοιο, το συνέφερε το ΚΚΕ να είναι ο απαιτητικός και τεμπέλης "δημόσιος" υπάλληλος. Σήμερα, που το σύστημα έχει αλλάξει πάλι τα χαρακτηριστικά του, ευνόητο είναι ότι απαίτησε από το "δουλικό" ΚΚΕ να προσαρμοστεί στις νέες ανάγκες.

Αυτή είναι η ιδιομορφία του ΚΚΕ. Παίρνει πάντα τα χαρακτηριστικά που του δίνουν τα αφεντικά του. Τα ξένα αφεντικά του. Τα αφεντικά τα οποία επιλέγουν την ηγεσία του. Την ηγεσία με τα "ειδικά" χαρακτηριστικά, τα οποία μεταφέρονται αυτούσια και στον κομματικό μηχανισμό. Άλλο ήταν το ΚΚΕ του Ζαχαριάδη, άλλο το ΚΚΕ του Φλωράκη και άλλο το ΚΚΕ της Παπαρήγα. Αυτοί οι οποίοι επιλέγουν τους Ζαχαριάδηδες, τους Φλωράκηδες ή τις Παπαρήγες, το κάνουν για συγκεκριμένους λόγους, εφόσον κάθε φορά έχουν διαφορετικούς στόχους. Έτσι λειτουργεί το ΚΚΕ και γι' αυτόν τον λόγο τούς είναι χρήσιμο.

"Πλάθεται" και αυτό του επιτρέπει να προσαρμόζεται στις εποχές. Ένας πραγματικός "χαμαιλέοντας" της πολιτικής μας "πανίδας". Έχει μια σταθερή βάση οπαδών, η οποία δεν αυξομειώνεται θεαματικά και από εκεί και πέρα, λόγω δόγματος, λειτουργεί με τον επιλεγμένο τρόπο. Μια βάση αγράμματων, αφελών και δυστυχών ανθρώπων, οι οποίοι απλά δίνουν "όγκο" σε μια προδοτική κομματική ιεραρχία. Μια ιεραρχία, η οποία συμπεριφέρεται κατ’ εικόνα και κατ’ ομοίωση του εκάστοτε γραμματέα του κόμματος και βέβαια "εξαργυρώνει" την υπακοή της με διάφορους τρόπους. Μπορεί ανά την Ελλάδα κάποιοι φτωχοί ΚΚΕδες να πεινάνε, αλλά μέσα στον Περισσό πείνα δεν γνωρίζουν τι σημαίνει. Εκεί πάντα βρίσκονται οι λύσεις, που συμφέρουν τα στελέχη.

Το ΚΚΕ του Νικολάκη

Το ελληνικό κομμουνιστικό κόμμα πάντα λειτουργούσε και σε μεγάλο βαθμό εξακολουθεί να λειτουργεί κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του "θεού" του και επαγγελματία αρχηγού του. Του Νίκου του Ζαχαριάδη. Του γνωστού Νικολάκη της Ασφάλειας. Άρα, για να καταλάβουμε τόσο την εικόνα όσο και την ουσία αυτού του κόμματος, θα πρέπει να γνωρίζουμε την εικόνα και την ουσία του αρχηγού του. Ο Νικολάκης λοιπόν ήταν μια ιδιόμορφη περίπτωση. Ήταν ο απόλυτος ορισμός αυτού που εκφράζει ο όρος "κατακάθι" της κοινωνίας. Ένας πραγματικά τενεκές ξεγάνωτος, όπως θα έλεγε και ο σύντροφος Χαρίλαος. Κραυγαλέα αγράμματος, συνειδητά τεμπέλης, κατ’ επάγγελμα χαφιές και κατά περίσταση δολοφόνος.

Αυτός ο άνθρωπος πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή σε προθάλαμους της εξουσίας. Υπηρέτησε και εξυπηρέτησε σχεδόν τους πάντες. Από τον Στάλιν και τους Ρώσους μέχρι τους Άγγλους και την τοπική Ασφάλεια. Το καθοριστικό στοιχείο, το οποίο ήταν κι αυτό που τελικά καθόρισε ολόκληρη τη ζωή του, ήταν η αγωνία του να παραμείνει αρχηγός του ΚΚΕ. Το μόνο επίτευγμα της ζωής του. Όλη του η αγωνία ήταν να διατηρεί το ΚΚΕ σ' εκείνη την κατάσταση, που θα το καθήλωνε στη δική του εξουσία, εφόσον το αντιλαμβανόταν ως προσωπική του περιουσία.

Μόνον αυτό τον ενδιέφερε, εφόσον γνώριζε ότι με τα προσόντα τα οποία διέθετε δεν είχε και πολλές επιλογές στη ζωή του. Μόνον σε μια τέτοια συμμορία θα μπορούσε ν' αναγνωριστεί ως αρχηγός. Δεν είχε τα στοιχειώδη προσόντα να διακριθεί ούτε σε καφενεία, όπου συχνάζουν φορτοεκφορτωτές. Αυτό που πάντα "πουλούσε" στα συντρόφια του ήταν ο σχεδιασμός επιβίωσης του κόμματος. Μπορούσε και το "πουλούσε", γιατί απλούστατα είχε τις διαβεβαιώ­σεις των αφεντικών του ότι θα το κατάφερνε.

Αυτή η ανεπάρκεια φυσικών προσόντων, σε συνδυασμό με τη μόνιμη αγωνία του για την ηγεσία του κόμματος, τον έκανε ανασφαλή, καχύποπτο και τελικά επικίνδυνο. Επικίνδυνο όχι τόσο για τους ιδεολογικούς εχθρούς του όσο για τους ίδιους τους ιδεολογικούς συντρόφους του. Έχοντας τις "πλάτες" του ίδιου του Στάλιν —και βέβαια και της Ασφάλειας— αυτό ήταν εύκολο να το πετύχει. Εξόντωνε τους εχθρούς του, πριν αυτοί σηκώσουν κεφάλι. Έχοντας το "χρίσμα" του Πνεύματος της Μόσχας, επέβαλε το δόγμα, το οποίο τον ήθελε αδιαμφισβήτητο αρχηγό. Αρχηγό "θεϊκής" υπόδειξης. Όποιος δεν σεβόταν το δόγμα, ονομαζόταν αιρετικός και τα υπόλοιπα τα αναλάμβανε η Ασφάλεια.

Οι μόνοι ΚΚΕδες που κακοποιήθηκαν πραγματικά από την Ασφάλεια ήταν οι εχθροί του Ζαχαριάδη. Όλοι οι υπόλοιποι απλά έπαιρναν μέρος σε μια στημένη παράσταση κατ’ εντολή του Νικολάκη και της Μόσχας. Αυτό έλεγε το δόγμα και αυτό ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν. Αναγκαστικά έπρεπε να κάνουν μια θητεία στη φυλακή. Το "αγροτικό" του κόμματος. Όσο πιο πολύ έκαναν φυλακή, τόσο πιο πολλά τα κομματικά "ένσημα". Όσο πιο πολλά τα "ένσημα", τόσο πιο ψηλά στην ιεραρχία. Οι φιλοδοξίες δηλαδή των στελεχών του ΚΚΕ περνούσαν μέσα από το "αγροτικό" των φυλακών.

Νικολάκης, Στάλιν και Ασφάλεια συνέθεταν ένα ομοιογενές μπλοκ συμφερόντων, το οποίο δεν διασπαζόταν σχεδόν ποτέ. Ό,τι συνέφερε τον Νικολάκη, συνέφερε και τον Στάλιν και βέβαια την Ασφάλεια. Τι συνέφερε τον Νικολάκη; Να παραμένει το κομμουνιστικό κόμμα στο απόλυτο κοινωνικό περιθώριο και να λειτουργεί δογματικά. Να "απειλεί" δήθεν με επανάσταση και να επιδίδεται σε δήθεν κατασκοπευτικές και αντεθνικές δραστηριότητες. Αυτή η κατάσταση το καθήλωνε στα "υπόγεια" και το έθετε υπό τη νόμιμη βία του συστήματος.

Αυτή η εικόνα συνέφερε τους πάντες. Γιατί συνέφερε τον Νικολάκη; Γιατί με τον τρόπο αυτόν μεγιστοποιούσε την αξία της "πραμάτειας" του. Είχε αξία αυτό που "πουλούσε" και το οποίο ήταν η ασφάλεια των "επαναστατών" συντρόφων του. Των "επαναστατών", οι οποίοι στην πορεία αναγκαστικά έπρεπε να γίνουν προδότες της πατρίδας τους και άρα να θέσουν τους εαυτούς τους στην ομηρία αυτών που θα μπορούσαν να τους προστατεύσουν. Αυτή η αντεθνική εικόνα του ΚΚΕ συνέφερε τον Ζαχαριάδη και για έναν άλλο λόγο. Με αυτόν τον τρόπο λειτουργίας του κόμματος απέκλειε από τις τάξεις του το σύνολο των ικανών και χαρισματικών ανθρώπων. Των ανθρώπων, που δεν ήθελαν να διακρίνονται στα "υπόγεια", που δεν ήθελαν να προδίδουν την πατρίδα τους και βέβαια που δεν ήθελαν τις μόνιμες "παρτίδες" με την Ασφάλεια.

Εξαιτίας αυτού του τρόπου λειτουργίας του το ΚΚΕ μονίμως "ψάρευε" στελέχη από τον πάτο της κοινωνίας. Χαρίλαους και Αλέκες. Το "κατακάθι". Εκεί όπου ο αρχηγός του ήταν ασυναγώ­νιστος. Ποιο "κατακάθι" θα μπορούσε να συναγωνιστεί τον "έναν και μοναδικό" Ζαχαριάδη; Χαφιές να ήταν, θα είχε απέναντί του χαφιέ και δολοφόνο. Χαφιές και δολοφόνος να ήταν, θα είχε απέναντί του χαφιέ, δολοφόνο και προδότη. Ακόμα κι αυτά τα "κολοσσιαία" προσόντα να είχε, θα είχε απέναντί του τον εκλεκτό του Στάλιν και εκεί θα τελείωνε η όποια σύγκριση. Πραγματικά ασυναγώνιστος.

Αυτός λοιπόν ο παράνομος αρχηγός αποφάσισε να βγάλει το ΚΚΕ στην "παρανομία". Αυτός ο τρόπος λειτουργίας του ΚΚΕ ήταν ο μόνος που συνέφερε τον Ζαχαριάδη. Η νομιμότητα του ΚΚΕ δεν συνέφερε τον παράνομο Ζαχαριάδη. Τη νομιμότητα, που πέτυχαν άλλα κομμουνιστικά κόμματα στην Ευρώπη, δεν την επεδίωκε ο Ζαχαριάδης, γιατί απλούστατα τον έθιγε. Ο Ζαχαριάδης δεν ήταν απλά ένας καταδιωκόμενος πολιτικός ηγέτης. Ο Ζαχαριάδης ήταν ένας φυγόποινος δολοφόνος. Είχε δικαστεί και είχε καταδικαστεί από το κακουργιοδικείο Πειραιά για έναν φόνο. Τον φόνο κάποιου Γεωργοπαπαδάτου.

Αν το ΚΚΕ επιζητούσε τη νομιμότητα, τότε θα καταστρεφόταν ο Ζαχαριάδης. Σε μια τέτοια περίπτωση θα έπρεπε ν' αναζητήσει άλλο αρχηγό και ο Ζαχαριάδης θα έπρεπε με τη σειρά του είτε να εγκαταλείψει τη χώρα σαν απλός φυγόποινος είτε να φυλακιστεί με κοινούς ποινικούς. Να φυλακιστεί μακριά από "συντρόφια" και άρα υπό διαφορετικές συνθήκες. Να φυλακιστεί σε κελιά, όπου δεν θα είχε ομοϊδεάτες υπηρέτες και τα μαχαιρώματα και η βία μεταξύ των κρατούμενων ήταν μια καθημερινότητα. Ο Ζαχαριάδης είχε μάθει τη φυλακή με όρους VIP. Μια φυλάκιση με room service συντρόφων. Μια φυλάκιση με κοινούς ποινικούς δεν θα του άρεσε καθόλου.

Η νομιμότητα δηλαδή του ΚΚΕ θα σήμαινε είτε τη φυλάκιση του αρχηγού του, σε περίπτωση που αυτός θα παρέμενε στη χώρα, είτε την αναγκαστική εξορία του με ταυτόχρονη απώλεια της ηγεσίας του κόμματος. Αυτό όμως, όπως αντιλαμβανόμαστε, δεν συνέφερε τον Ζαχαριάδη και γι' αυτό δεν επιδιώχθηκε ποτέ. Μάλιστα, όσο πιο πολύ αγωνιούσε για την ηγεσία, τόσο πιο πολύ βύθιζε το ΚΚΕ στην αντεθνική δραστηριότητα, για να το διατηρεί υπό την ομηρία του.

Με πρακτικές, τις οποίες συναντά κάποιος στον υπόκοσμο και με έναν αφόρητο καταναγκασμό, έμπλεκε τα στελέχη του σε πραγματικά αντεθνικές πράξεις, για να μπορεί στη συνέχεια να τα εκβιάζει. Όσο πιο ικανό και άρα απειλητικό για τον ίδιο ήταν ένα στέλεχος, τόσο πιο πολύ το "έσπρωχνε" στην παρανομία, για να δοκιμάσει την "πίστη" του. Αν ενέδιδε, καθηλώνονταν για πάντα στην ομηρία του και αν δεν ενέδιδε, ο Ζαχαριάδης γιόρταζε την "αποκάλυψη" ενός νέου κρυπτοφασίστα. Ένας πραγματικός Αλ Καπόνε. Όπως ο Καπόνε έβαζε τα νέα στελέχη του να συμμετάσχουν σε δολοφονίες ενώπιον μαρτύρων, για να τα "κρίνει" για την αφοσίωσή τους, έτσι έκανε και ο Ζαχαριάδης.

Εύκολα λοιπόν αντιλαμβανόμαστε ότι ένα μεγάλο χρονικό μέρος της παρανομίας του ΚΚΕ δεν οφειλόταν στη βούληση των δεξιών ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά στη βούληση του αρχηγού του. Του αρχηγού του, ο οποίος μονίμως "αναζητούταν" από την Ασφάλεια. Του διάσημου αρχηγού, που κατά σύμπτωση, κάθε φορά που συλλαμβανόταν, κανένας στην Ασφάλεια δεν θυμόταν να τον στείλει φυλακή για το κοινό έγκλημα το οποίο είχε διαπράξει και όχι γι' αυτά τα οποία υποτίθεται πίστευε. Να τον στείλει φυλακή με τους δολοφόνους, τους βιαστές και τους πορτοφολάδες και όχι με τα συντρόφια, για να κάνει τον "VIP" της φυλακής.

Ένα από τα πιο φαιδρά φαινόμενα της μόνιμης "καταδίωξής" του ήταν το εξής. Ο Νικολάκης, εκτός των άλλων ψυχοσωματικών προβλημάτων του, είχε προβλήματα και με τα δόντια του. Κάθε φορά που χρειαζόταν θεραπεία, η Ασφάλεια συμπτωματικά τον συλλάμβανε. Μόλις θεραπευόταν με κρατικά μέσα, κατάφερνε και ως δια μαγείας ξέφευγε από τα χέρια της. Τρομερό. Ο φαφούτης Χουντίνι της επανάστασης.

Όμως, η παράνομη λειτουργία του ΚΚΕ εκτός από τον Ζαχαριάδη συνέφερε ταυτόχρονα τόσο την Ασφάλεια όσο και τον Στάλιν. Την Ασφάλεια τη συνέφερε, γιατί είχε ένα μόνιμο άλλοθι για παραβίαση των συνταγματικών νόμων και των δικαιωμάτων των πολιτών. Όλων των πολιτών. Ως μηχανισμός καταστολής, ο οποίος υπηρετούσε φασιστικά καθεστώτα, είχε ανάγκη την ελευθερία των κινήσεών της, εφόσον η σκληρή καταστολή ήταν ζωτικής σημασίας για εκείνα τα καθεστώτα. Στο όνομα της εθνικής ασφάλειας μπορούσε να συλλαμβάνει και να τιμωρεί τον οποιονδήποτε για τον οποιονδήποτε λόγο. Του έβαζε μια ετικέτα "κομμουνιστή" και μπορούσε να του διαλύσει τη ζωή.

Με τον τρόπο αυτόν εξασφάλιζε το άλλοθι για τα πάντα. Μπαινόβγαινε στα σπίτια των πολιτών και τους τρομοκρατούσε. Συλλάμβανε πραγματικούς δημοκράτες και τους βασάνιζε. Όποιος για τον οποιονδήποτε λόγο ενοχλούσε το καθεστώς με τη δραστηριότητά του ή τις απόψεις του, στην καλύτερη γι' αυτόν περίπτωση ταλαιπωρούνταν με το άλλοθι της κομμου­νιστικής και αντεθνικής δράσης. Είχαν εκπαιδεύσει τα όργανα καταστολής και τρομοκρατούσαν τους πολίτες ανά πάσα στιγμή. Το ΚΚΕ ήταν το "φάρμακο" για όλες τις ασθένειες.

Παντού χρησιμοποιούνταν και παντού έφερνε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αμφισβητούσες το Παλάτι; Δεν το έκανες από δημοκρατική ευαισθησία και άρα δεν ήσουν δημοκράτης. Το έκανες εκ του πονηρού, εξυπηρετώντας ιδεολογικά συμφέροντα και άρα ήσουν κρυπτοκομμουνιστής και στη χειρότερη περίπτωση μέλος του παράνομου ΚΚΕ. Μισούσες και κατήγγειλες τον βρετα­νι­κό ή αμερικανικό ιμπεριαλισμό; Δεν το έκανες από πατριωτισμό και άρα δεν ήσουν πατριώτης. Το έκανες εκ του πονηρού, εξυπηρετώντας ιδεολογικά συμφέροντα και άρα ήσουν κρυπτοκομ­μουνιστής και άρα φιλοσοβιετικός. Ακόμα και την υποκριτική ικανότητα της Βουγιουκλά­κη ν' αμφισβητούσες, κάποιοι θα μπορούσαν να σε χαρακτηρίσουν σαν κρυπτοκομμουνιστή.

Αυτή η πρακτική χρησιμοποιούνταν κυρίως για να υπάρχει έλεγχος του λεγόμενου αριστερού χώρου. Κύριος στόχος ήταν να ελέγχεται η εσωτερική αντίδραση. Γιατί; Γιατί η αντίδραση γεννά ηγέτες. Στόχος αυτής της πρακτικής ήταν να μην γεννιούνται ηγέτες, που θα μπορούσαν να απειλήσουν τους χαφιέδες της Δεξιάς, οι οποίοι μονοπωλούσαν την ηγεσία του χώρου. Χαφιέδες τύπου Παπανδρέου, Λαμπράκηδων, που, από διορισμένοι λακέδες και έμμισθοι προπαγανδιστές των Άγγλων, εμφανίστηκαν σαν "γέροι της Δημοκρατίας" και λάτρεις της ελευθεροτυπίας.

Εξαιτίας του ΚΚΕ δηλαδή η Ασφάλεια της Δεξιάς είχε πάντα λυμένα τα χέρια της. Με τη μόνιμη απειλή του "χαρακτηρισμού" τρομοκρατούσε όλους τους πολίτες, για να τους πειθαρχεί και ταυτόχρονα έκανε εκκαθαρίσεις στον χώρο της Αριστεράς. Με τρομοκρατημένους τους Έλληνες οι Αμερικανοί μπορούσαν να είναι ήσυχοι. Οι λακέδες τους θα κυβερνούσαν μόνιμα και η όποια αντίδραση θα μπορούσε ν' αναπτυχθεί θα πατασσόταν εν τη γενέση της. Ο κόσμος στη φασιστική Ελλάδα είχε γυρίσει ανάποδα. Οι φασίστες έλεγχαν τα πάντα απ' όλες τις πλευρές. Οι φασίστες προστάτευαν τη "δημοκρατία" απ' όλες τις πλευρές. Οι βασιλικοί φασίστες "προστάτευαν" τη δημοκρατία από τους κομμουνιστές και οι ΚΚΕδες φασίστες "αγωνίζονταν" για τη δημοκρατία εναντίον των βασιλικών. Πολλοί "πατέρες" για μια δημοκρατία η οποία δεν υπήρχε.

Για να διαιωνίζεται αυτή η δυνατότητα της Ασφάλειας να ελέγχει τον κόσμο, αναγκαστικά και η ίδια έκανε εξυπηρετήσεις στον Ζαχαριάδη. Φυλάκιζε και σκότωνε τους εσωκομματικούς αντιπάλους του. "Καταδίωκε" μονίμως το ΚΚΕ, αλλά συλλάμβανε μόνον όσους της υποδείκνυε ο Ζαχαριάδης. Μικρό το κόστος για μια τόσο μεγάλη εξυπηρέτηση. Τα εγκλήματα, που συνέφεραν τον Ζαχαριάδη, τα χρεωνόταν η "επάρατος" Δεξιά και οι σύντροφοι όχι μόνον "δικαιώνονταν", άλλα έσπευδαν να προσκυνήσουν τον μεγάλο αρχηγό και προστάτη.

Τέλος, η παρανομία του ΚΚΕ συνέφερε και τον ίδιο τον Στάλιν. Έχοντας στον "στάβλο" του τον αρχηγό του, μπορούσε να το κατευθύνει απόλυτα. Βολευόταν δηλαδή από την προσωπική του παρανομία. Αυτό μάλλον ήταν και το μεγάλο προσόν του Ζαχαριάδη απέναντι στους ανταγωνιστές του. Γι' αυτόν τον λόγο αποτελούσε την κύρια επιλογή του Στάλιν. Ο Στάλιν είχε ανάγκη τον Ζαχαριάδη και ο Ζαχαριάδης είχε ανάγκη τον Στάλιν. Αν ο Ζαχαριάδης διαφωνούσε με τις εντολές του, ήταν τελειωμένος. Είτε θα τον έστελναν στη Σιβηρία είτε θα τον έστελναν "πακέτο" στην Ελλάδα για φυλάκιση. Μ' αυτό το προσόν έγινε Γραμματέας του ΚΚΕ εις βάρος του Χαϊτά. Ο Στάλιν βολευόταν περισσότερο από τον Ζαχαριάδη και έστειλε τον Χαϊτά να πεθάνει κάπου στη Σιβηρία. Όλη η "δημοκρατία" του προλεταριάτου σε πλήρη εφαρμογή.

Με τον τρόπο αυτόν ο Στάλιν είχε πάντα ένα εργαλείο έτοιμο να υπακούσει στην οποιαδήποτε εντολή συνέφερε τον ίδιο και βέβαια τους Αμερικανούς συνεταίρους του. Τι συνέφερε τους Αμερικανούς; Να κυριαρχεί ο φασισμός στην Ελλάδα και να καταστέλλεται η κοινωνική αντίδραση. Ποιος μπορούσε να τους εξασφαλίσει αυτήν τη δυνατότητα; Το παράνομο ΚΚΕ με τη δραστηριότητά του. Το επικίνδυνο ΚΚΕ, που ξεκίνησε τον εμφύλιο και δολοφόνησε χιλιάδες Έλληνες. Το ΚΚΕ, που έμοιαζε με τον Ζαχαριάδη. Αυτό έλυνε τα χέρια των αμερικανόφιλων φασιστών, που ταλαιπωρούσαν τον ελληνικό λαό. Αυτό εμφάνιζε τους Αμερικανούς σαν "εγγυητές" της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Όλοι ευχαριστημένοι από την "επαναστατικότητα" των ΚΚΕδων.

Υπό αυτήν την κατάσταση βλέπουμε ότι συνέφερε απόλυτα τον Στάλιν ένα μικρό και παράνομο ΚΚΕ, γιατί με τον τρόπο αυτόν μπορούσε να το ελέγχει απόλυτα μέσω του εκβιασμού. Με εντολές, που απαιτούσαν προδοτική δράση, "λέρωνε" τα στελέχη του ΚΚΕ και στη συνέχεια τα εκβίαζε. Με άνευ λόγου και σκοπού ψευδοκατασκοπικές δραστηριότητες, στις οποίες τους ανάγκαζε να επιδίδονται, τους απειλούσε στη συνέχεια με "κάρφωμα". Έναν προς έναν γνώριζε ο Στάλιν τους Έλληνες ΚΚΕδες. Με αυτόν τον τρόπο ο Στάλιν είχε ένα πιστό "εργαλείο" σε μια "χρήσιμη" γι' αυτόν χώρα.

Τι έκανες στον πόλεμο Νικολάκη;

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η πιο οδυνηρή εμπειρία στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού έθνους. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες άφησαν τα κόκαλά τους στα μέτωπα των μαχών μετά από μια άνιση μάχη με πανίσχυρους ιμπεριαλιστές. Ακολούθησε μια ολέθρια κατοχή, η οποία στοίχισε τη ζωή σε ακόμα περισσότερους Έλληνες. Πείνα, αρρώστιες και κακουχίες "θέριζαν" στην κυριολεξία τον ελληνικό λαό. Κι όμως αυτός ο λαός βρήκε το κουράγιο και τη δύναμη όχι μόνον ν' αντισταθεί, αλλά και να διεκδικήσει μόνος του την ελευθερία του.

Την εποχή εκείνη της πείνας, του θρήνου και του αίματος για τον ελληνικό λαό κάποιοι Έλληνες δεν υπέφεραν. Ποιοι ήταν αυτοί; Οι λακέδες των ιμπεριαλιστών. Όλων των ιμπεριαλιστών. Οι γερμανόδουλοι δοσίλογοι είχαν βολευτεί στον κρατικό μηχανισμό και "ευημερούσαν" υπό την προστασία των ναζιστών. Οι αγγλόδουλοι δοσίλογοι "μαύριζαν" στις όχθες του Νείλου υπό την ευγενική χορηγία των προστατών τους. Όλοι οι μετέπειτα πρωταγωνιστές της μεταπολεμικής εποχής ανήκαν σ' αυτήν την συνομοταξία. Είτε ήταν δοσίλογοι, οι οποίοι υπό τη ναζιστική ευεργεσία απέκτησαν χοληστερίνη στην περίοδο της μεγάλης πείνας, είτε ήταν ηλιοκαμένοι παραθεριστές του Νείλου. Παπανδρέου, Καραμανλήδες, Βενιζέλοι, Παπάγοι, Ράλληδες, Πάγκαλοι και το κακό συναπάντημα την έβγαλαν "ζάχαρη" στην πιο οδυνηρή περίοδο της ελληνικής ιστορίας.

Αυτοί όμως δεν ήταν οι μόνοι. "Ζάχαρη" την έβγαλε εκείνη τη δύσκολη εποχή και ο επαγγελματίας "επαναστάτης" Ζαχαριάδης. Αυτός τον πόλεμο τον πέρασε στην κατασκήνωση του Νταχάου. Σε ειδική πτέρυγα με άλλους πολύτιμους για τους ιμπεριαλιστές παράγοντες. Σε πτέρυγα με μητροπολίτες, καθηγητές πανεπιστημίων και άλλων πολύτιμων για τους ιμπεριαλιστές ανθρώπων. Ο πιο αγράμματος ανάμεσα σε μορφωμένους αστούς. Το θαύμα των θαυμάτων απόλαυσε στο Νταχάου ο Ζαχαριάδης. Γύρω-γύρω πείνα και στην κατασκήνωση χοληστερίνη. Γύρω-γύρω θάνατος και στην κατασκήνωση ασφάλεια. Γύρω-γύρω "έβρεχε" βόμβες και οβίδες και στην κατασκήνωση "έβρεχε" σοκολάτες και τσιγάρα. Γύρω-γύρω έπεφταν δόντια από την πείνα και ο Νικολάκης τα έφτιαχνε με την κορυφαία γερμανική τεχνογνωσία.

Ο Νικολάκης δεν "μπόρεσε" να συμμετάσχει στην εθνική αντίσταση. Ήταν πολύ δειλός και πολύ τεμπέλης για ν' ανέβει στο βουνό. Ακόμα όμως κι αν το ήθελε, δεν θα αφηνόταν να το κάνει, γιατί ήταν πολύ πολύτιμος για τα μεταπολεμικά σχέδια των "αφεντικών" του. Εδώ όμως υπάρχει η εξής ιδιομορφία. Οι ανάγκες του Στάλιν επέβαλαν την προστασία του "αρχηγού", αλλά το κόμμα έπρεπε αναγκαστικά ν' ανέβει στο βουνό, γιατί αυτό επιθυμούσε ο Στάλιν.

Έπρεπε το κόμμα ν' ανέβει στο βουνό, για να παρασύρει τους Έλληνες στην αντίσταση, εφόσον η Σοβιετική Ένωση δεχόταν επίθεση και είχε ανάγκη αντιπερισπασμού. Για όσο διάστημα ο Χίτλερ δεν επιτίθονταν στη Σοβιετική Ένωση, οι ΚΚΕδες δεν ενδιαφέρονταν για την ελευθερία της Ελλάδας. Την κατάκτηση της πατρίδας τους τη θεωρούσαν ένα ασήμαντο ενδοκαπιταλιστικό πρόβλημα, το οποίο δεν τους αφορούσε. Η σημαία των ναζιστών κυμάτιζε στην Ακρόπολη και οι ΚΚΕδες έλεγαν μεταξύ τους ότι "είναι φίλοι μας οι Γερμανοί".

Έπρεπε να επιτεθούν οι Γερμανοί στη Σοβιετική Ένωση, για να γίνουν εχθροί τους. Μόλις δέχθηκε επίθεση η Σοβιετική Ένωση, βγήκαν στους δρόμους να παριστάνουν τους πατριώτες, για να παρασύρουν τον κόσμο στην αντίσταση. Να τον παρασύρουν, ώστε εν αγνοία του να βοηθήσει τα σοβιετικά αφεντικά. Στην κυριολεξία να τον παρασύρουν. Γι' αυτόν τον λόγο οι διεθνιστές ΚΚΕδες επινόησαν και τον τίτλο του ΕΑΜ με το συνθετικό "Εθνικό", το οποίο ήταν εχθρικό με την ιδεολογία τους. Αυτό ήταν εκ του πονηρού.

Ήταν σαν μια μουσουλμανική οργάνωση να καλούσε χριστιανούς σε "σταυροφορία", για να τους παρασύρει στον αγώνα. Ήταν σαν μια χριστιανική οργάνωση να καλούσε μουσουλμάνους σε "Τζιχάντ", για να τους παρασύρει στον αγώνα. Όση σχέση έχει ένας χριστιανός με την έννοια "Τζιχάντ" άλλη τόση έχει ένας ΚΚΕς με την έννοια "Εθνική Αντίσταση". Γι' αυτόν τον λόγο λέμε ότι ήταν εκ του πονηρού η επινόηση των ΚΚΕδων του τίτλου ΕΑΜ.

Έστω κι έτσι παρέσυραν τον λαό στη μαζική αντίσταση, χωρίς όμως να έχουν λύσει όλα τα προβλήματά τους. Πώς θα ανέβει το κόμμα στο βουνό, όταν ο "αρχηγός" του δεν μπορούσε να το οδηγήσει; Όταν είναι αποδεδειγμένα πολύ κουτός, για ν' αναλάβει την ηγεσία τού ένοπλου αγώνα, πολύ δειλός, για ν' αντέξει την κριτική γενναίων συμπολεμιστών και πολύ τεμπέλης, για ν' αντέξει τις κακουχίες; Το πρόβλημα λύθηκε εύκολα. Ο Ζαχαριάδης δήθεν θα φυλακιζόταν, ώστε να υπάρχει αντικειμενική δυσκολία στη συμμετοχή του στην αντίσταση και για το κρίσιμο διάστημα την ηγεσία του κόμματος θα την αναλάμβανε κάποιος άλλος.

Σ' ό,τι αφορά το πρώτο, ήταν εύκολο να γίνει διαπραγμάτευση μεταξύ των εμπλεκομένων μερών. Ο Ζαχαριάδης, ως αρχηγός του ΚΚΕ, ήταν πολύτιμος για πολλούς και κανένας δεν θα αρνιόταν να τον προστατέψει, ακόμα κι αν μεταξύ των ιμπεριαλιστών υπήρχε σύγκρουση. Για τον Στάλιν και τους Αμερικανούς είδαμε ότι ήταν πολύτιμος και αυτό το αντιλαμβανόμαστε. Εξίσου πολύτιμος ήταν όμως και για τους ναζιστές, γιατί μπορούσαν, σε περίπτωση ήττας τους, να τον διαπραγματευτούν, γνωρίζοντας τη χρησιμότητά του στους αντιπάλους τους.

Όμως, το μεγάλο πρόβλημα ήταν άλλο. Ποιος θα ηγούταν του ΚΚΕ στη δύσκολη περίοδο; Αν αυτός ο άνθρωπος τα κατάφερνε στο βουνό, θα μπορούσε ν' απειλήσει τον Ζαχαριάδη και να τον γκρεμίσει από τον θρόνο του. Ήταν η μόνη περίοδος που ο Ζαχαριάδης θα έπρεπε να παραδώσει την αρχηγία σε άλλον. Αυτός ο άλλος θα έπρεπε να είναι αρκετά σκληρός, για ν' αντέξει στις κακουχίες του βουνού και αρκετά βλάκας, για να μην το εκμεταλλευτεί. Αυτός ο ηγέτης με τα ειδικά προσόντα για την ειδική αποστολή βρέθηκε και ήταν ο Σιάντος. Ήταν ο μόνος που δεν ενεργοποιούσε τα ένστικτα του Ζαχαριάδη. Ο μόνος που δεν έκανε την ανασφάλειά του εφιαλτική.

Ο Σιάντος ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον πρόσωπο. Ενδιαφέρον από ανθρωπολογικής απόψεως. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ήταν άτυχος, επειδή γεννήθηκε πολύ νωρίς. Αν υπήρχε σήμερα, θα ήταν διάσημος και πιθανόν πλούσιος. Διάσημος, εξαιτίας του National Geographic. Γιατί; Γιατί πιθανόν να ανήκει στο είδος Homo Erectus, το οποίο αποτελεί τον χαμένο "κρίκο" της ανθρώπινης εξέλιξης. Ο "κρίκος", που συνδέει τον Homo Sapiens με τους κοινούς Ουραγκοτάγκους. Τέσσερα χρόνια στο βουνό, δεν έμαθε να ξεχωρίζει το βουνό από τον κάμπο. Τέσσερα χρόνια "στρατηγός", δεν μπόρεσε να διαβάζει στρατιωτικούς χάρτες. Τέσσερα χρόνια ανάμεσα σε άπειρους ανθρώπους υπό συνθήκες συντροφικότητας, δεν έκανε ούτε έναν φίλο.

Αυτός ο άνθρωπος έκανε αποκλειστικά και μόνον ό,τι του είχαν πει να κάνει. Θα μπορούσε να είχε τελειώσει ο πόλεμος κι αυτός να μείνει στο βουνό, επειδή κάποιοι θα "ξεχνούσαν" να τον ειδοποιήσουν να κατέβει. Το μόνο πράγμα που έκανε αυτοβούλως, ήταν να μισεί θανάσιμα τον Άρη Βελουχιώτη. Μέχρι εκεί έφτανε το μυαλό του. Ο κύριος ρόλος του ήταν να παρακολουθεί τα συμβαίνοντα στο βουνό και να δίνει πλήρη αναφορά στα αφεντικά του. Αυτά ακριβώς τα συμβαίνοντα στα βουνά της Ελλάδας ήταν που ανησυχούσαν τους πάντες. Γιατί; Γιατί θα μπορούσαν να κάνουν ανέφικτο τον μεταπολεμικό σχεδιασμό τους. Θα μπορούσαν να ανατρέψουν τα σχέδια των ιμπεριαλιστών.

Η Ελλάδα ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα, η οποία βρέθηκε υπό ναζιστική κατοχή και δεν "απελευθερώθηκε" από τους συμμάχους. Μόνη της απελευθερώθηκε. Ακόμα και στην εποχή της ναζιστικής παντοδυναμίας, το μεγαλύτερο μέρος της χώρας ήταν ελεύθερο. Γιατί; Γιατί είχε δημιουργήσει έναν θηριώδη ΕΛΑΣ ενός παλλαϊκού ΕΑΜ. Έναν ΕΛΑΣ, ο οποίος έφτασε σε σημείο να μπορεί ν' αναμετρηθεί σε τακτική μάχη με τον γερμανικό στρατό κατοχής.

Όταν λοιπόν στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη οι Αγγλοαμερικανοί πολεμούσαν τους ναζιστές, για να τους διώξουν από τις κτήσεις τους και αντιμετωπίζονταν από τους λαούς σαν απελευθε­ρωτές, στην Ελλάδα συνέβαιναν άλλα πράγματα. Στην Ελλάδα δεν συγκρούονταν οι ναζιστές με τους Αγγλοαμερικανούς "απελευθερωτές". Δεν μπήκαν οι "απελευθερωτές" στη χώρα ως φίλια προς τον λαό δύναμη απελευθέρωσης. Στην Ελλάδα οι ναζιστές διαπραγματεύονταν με τον ΕΛΑΣ, για να μπορέσουν να εγκαταλείψουν τη χώρα, χωρίς να υποστούν συντριβή. Να γλιτώ­σουν το μακελειό παρακαλούσαν. Ως εκ τούτου οι Αγγλοαμερικανοί δεν μπορούσαν να μπουν στην Ελλάδα ως φίλια δύναμη. Δεν είχαν την ευκαιρία να "πουλήσουν" στον ελληνικό λαό απελευθέρωση και "σωτηρία".

Ο ΕΛΑΣ δέσποζε σε όλη τη χώρα και όλα έδειχναν ότι δεν θα άφηνε τους Γερμανούς να φύγουν χωρίς θρήνο. Ήταν αποφασισμένος να τους τιμωρήσει για τα εγκλήματά τους. Το χειρότερο όμως ήταν άλλο. Δεν έδειχνε την πρόθεση ν' ανοίξει την "πόρτα" στους Αγγλοαμερικανούς να μπουν. Δεν υπήρχε λόγος σε μια απελευθερωμένη χώρα να μπουν ξένες "απελευθερωτικές" στρατιωτικές δυνάμεις. Σ' αυτό το σημείο βρισκόταν ο πανικός, γιατί αυτές οι δυνάμεις ήταν απαραίτητες, για να εδραιώσουν τον μεταπολεμικό σχεδιασμό. Οι παραθεριστές του Νείλου βρίσκονταν με τις βαλίτσες στο χέρι έξω από μια πατρίδα, η οποία αρνιόταν να τους δεχθεί σαν "απελευθερωτές". Ακόμα λίγο να κάθονταν στον Νείλο και θα μαύριζαν πιο πολύ από τους Φελάχους.

Αυτός όμως ο ΕΛΑΣ δεν ήταν "ορφανός". Είχε έναν ηγέτη. Έναν λαμπερό, ευφυή και δημοφιλή ηγέτη. Τον περίφημο Άρη. Ο Άρης ήταν ένας διαγραμμένος ΚΚΕς και με τη δόξα που απέκτησε κατά τη διάρκεια της αντίστασης ήταν ρυθμιστικός παράγοντας των εξελίξεων. Ο Άρης θα μπορούσε ν' αποφασίσει πράγματα, τα οποία δεν συνέφεραν τους ιμπεριαλιστές. Θα μπορούσε ν' αποφασίσει να "λιανίσει" τον υποχωρούντα και πανικοβλημένο γερμανικό στρατό. Θα μπορούσε ν' αποφασίσει να "λιώσει" τους δοσίλογους συνεργάτες των Γερμανών. Θα μπορούσε τέλος ν' αποφασίσει να κλείσει για πάντα την "πόρτα" στους απόντες αγγλόδουλους.

Αν δηλαδή ο Άρης δεν ελεγχόταν, υπήρχε κίνδυνος για τους ιμπεριαλιστές. Ό,τι συμφωνία κι αν έκαναν μεταξύ τους, ο Άρης μπορούσε να την ακυρώσει. Συμφώνησε ο Στάλιν με τον Τσόρτσιλ να παραδώσει την Ελλάδα στους Άγγλους; Δεν είχε νόημα η συμφωνία, αν δεν συμφωνούσε ο Άρης. Ο ΕΛΑΣ ήταν αρκετά εξοπλισμένος και με πανελλήνια διασπορά, ώστε να μην αφήσει τους Άγγλους να επανέλθουν στην Ελλάδα. Συμφώνησε ο Στάλιν με τον Τσόρτσιλ να δρομολογήσουν εμφύλιο πόλεμο; Δεν είχε νόημα, αν ο Άρης δεν συμφωνούσε. Ο εμφύλιος είναι όπως ένας χορός. Απαιτεί δύο, για να έρθει εις πέρας. Πώς θα γινόταν εμφύλιος, όταν εκείνη την εποχή εθνικός στρατός δεν υπήρχε και τα πάντα τα έλεγχε ο ΕΛΑΣ; Εμφύλιος μεταξύ του λαού και μερικών χιλιάδων δοσίλογων και ταγματασφαλιτών δεν γίνεται. Συμφώνησε ο Στάλιν με τον Τσόρτσιλ να διατηρήσουν το φασιστικό κατεστημένο της χώρας, επειδή τους βόλευε; Δε είχε νόημα, αν ο Άρης δεν συμφωνούσε. Μια "βόλτα" του ΕΑΜ στην Αθήνα και οι γερμανοτσολιάδες θα διακοσμούσαν τις κολώνες του τραμ.

Εχθρός των πάντων έγινε ο Άρης. Στόχος των πάντων έγινε ο Άρης. Εκείνη την εποχή αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν εναντίον του το μεγάλο τους "όπλο". Το "όπλο", που είχαν αποθηκευμένο στο Νταχάου. Τον Νικολάκη. Αποστολή του Νικολάκη ήταν να εξοντώσει τον Βελουχιώτη, να ανακτήσει τον απόλυτο έλεγχο του ΚΚΕ, ώστε ν' αναγνωρίσει την εξουσία των "παραθεριστών" και στη συνέχεια να "καπελώσει" το ΕΑΜ, ώστε να το διχάσει και να οδηγήσει τους Έλληνες στον εμφύλιο. Το τελευταίο ήταν εύκολο να γίνει. Αν κατάφερνε να ταυτίσει το ΕΑΜ των Ελλήνων πατριωτών με το ΚΚΕ των "τρωκτικών" και των ρωσώδουλων, ήταν εύκολο να δρομολογηθούν οι συνθήκες του εμφυλίου. Αν διχαζόταν ο ένοπλος κόσμος του ΕΑΜ, ήταν εύκολο το εμφύλιο μακελειό. Αυτό ήταν το ζητούμενο.

Οι "παραθεριστές", με την εκ Μόσχας επιβεβλημένη πολιτική στάση του ΚΚΕ, θα νομιμοποιούνταν σαν δημοκράτες και με τη χρήση του κρατικού μηχανισμού θα δημιουργούσαν τον έναν πόλο της σύγκρουσης. Στη συνέχεια ο Νικολάκης από απέναντι θα παρίστανε τον επα­να­στάτη, δημιουργώντας τον άλλο πόλο. Ο λαός, μέσα από συνθήκες τυφλής και προβοκατό­ρικης βίας από τις δύο ένοπλες πλευρές, θα διχάζονταν και μέσα στο χάος θα προκαλούνταν σύγκρουση της κλίμακας που βόλευε τους ιμπεριαλιστές.

Οι οδυνηρές συνέπειες αυτής της σύγκρουσης ήταν το μοναδικό ζητούμενο του εμφυλίου. Μοναδικός στόχος του εμφυλίου ήταν η "αιμορραγία" του ελληνικού λαού. Τίποτε άλλο. Ο ελληνικός εμφύλιος είχε ως αποκλειστικό στόχο απλά να εξουθενωθεί πλήρως ο ελληνικός λαός, ώστε να μην αντιδρά στον ιμπεριαλισμό των Άγγλων. Να μην έχει δυνάμεις και κουράγιο να αντιδρά στην εξουσία των ντόπιων δούλων τους. Να μην αντιδρά στους ίδιους φασίστες, που τον πρόδωσαν κατά τη διάρκεια του πολέμου και θα τον ξαναπρόδιδαν μετά από αυτόν. Ο εμφύλιος έγινε, για να "σωθούν" όλοι οι δοσίλογοι των Γερμανών και οι δούλοι των Άγγλων στην Ελλάδα.

Από τη στιγμή που ο Στάλιν είχε συμφωνήσει με τους Άγγλους και τους Αμερικανούς στο μοίρασμα του κόσμου και άρα στο να παραμείνει η Ελλάδα στη "σφαίρα" επιρροής της Δύσης, έπρεπε να εξυπηρετήσει τον σχεδιασμό. Να τον εξυπηρετήσει με όλα τα όργανα που διέθετε στην Ελλάδα και άρα το ΚΚΕ. Του χάριζαν Πολωνίες, Τσεχοσλοβακίες, Ουγγαρίες, με προϋπόθεση την "αντιπαροχή" της Ελλάδας. Τι θα έκανε; Του χάριζαν τη μισή Ευρώπη και θα διεκδικούσε το βαλκανικό "οικόπεδο"; Από εκεί και πέρα τα πάντα ήταν θέμα διαδικασιών. Αυτός θα έκανε ό,τι του ζητούσαν οι Άγγλοι, προκειμένου να το αποκτήσουν. Δεν αρκούσε η βούλησή του για την παράδοση της Ελλάδας, γιατί ποτέ δεν του ανήκε.

Το πρόβλημα ήταν ότι ο ελληνικός λαός αντιδρούσε στους Άγγλους. Δεν τους ήθελε και μαζί μ' αυτούς δεν ήθελε και τους δούλους τους. Άρα έπρεπε οι συνέταιροι-εργολάβοι του νέου κόσμου να "ισοπεδώσουν" το οικόπεδο. Έπρεπε να εξουθενώσουν αυτόν που αντιδρούσε στον σχεδιασμό τους και ήταν ο ιδιοκτήτης του και άρα ο ελληνικός λαός. Σ' αυτόν τον στόχο μπορούσε να τους εξυπηρετήσει ο Στάλιν και εκεί τους εξυπηρέτησε. Τα κοινά τους συμφέροντα τους έκαναν να λειτουργούν ως κοινοί αλήτες του δρόμου. Ο Στάλιν μέσω ΚΚΕ θα έπιανε τα "χέρια" των Ελλήνων και ο Τσόρτσιλ μέσω των δοσίλογων θα τους "γρονθοκοπούσε" μέχρι θανάτου.

Γι' αυτόν τον λόγο έγινε ο εμφύλιος και όχι γιατί υπήρχε το κομμουνιστικό "όραμα". Ένας κατά παραγγελία εμφύλιος με προαποφασισμένο αποτέλεσμα. Ο πιο άδικος και αναίτιος εμφύλιος στην ιστορία του κόσμου. Οι μόνοι που γνώριζαν τι πραγματικά συμβαίνει ήταν οι χαφιέδες και οι δούλοι των ξένων, είτε αυτοί οι ξένοι ήταν Άγγλοι είτε Ρώσοι. Όλοι οι άλλοι ούτε καν υποπτεύονταν τι συνέβαινε. Στην πραγματικότητα οι δημοκράτες αλληλοσπαράσσονταν μεταξύ τους υπό την καθοδήγηση των δοσίλογων και των ΚΚΕδων.

Αυτό ήταν το κόλπο της Μπάμπουσκας. Τι σημαίνει αυτό; Το εξής απλό. Αν το ΕΑΜ ήταν το σύνολο του ελληνικού λαού, που αντιστεκόταν στους Γερμανούς κατακτητές και άρα η μεγάλη "Μπάμπουσκα", στο εσωτερικό της υπήρχε η πολύ μικρότερη "Μπάμπουσκα" του ΚΚΕ. Μια "Μπάμπουσκα", αυτόνομη, μικρή και μυστικοπαθής, η οποία έπαιρνε κατ’ ευθείαν εντολές από τη Μόσχα και συνεννοούνταν κρυφά με τους δοσίλογους.

Εκείνη η μικρή "Μπάμπουσκα" εκμεταλλεύτηκε τη στρατηγική της θέση μέσα στο ΕΑΜ και το οδήγησε στα χέρια των εχθρών του. Το ΕΑΜ, το οποίο αντιπαθούσε τους ιμπεριαλιστές, οδηγήθηκε από το ΚΚΕ στα χέρια τους. Με υπογραφή του ΚΚΕ παραδόθηκε ο ελληνικός λαός στα χέρια των δοσίλογων. Απέκτησε "νόμιμη" κυβέρνηση, χωρίς καν να ερωτηθεί και βέβαια χωρίς να ψηφίσει. Στη συνέχεια το ΚΚΕ, ως δομή και άρα ως μικρή "Μπάμπουσκα", διαχωρίστηκε από το ΕΑΜ, για να "επιστρέψει" και μέσα στο χάος να διεκδικήσει και πάλι μέρος του ΕΑΜ. Αντέδρασε στην κυβέρνηση, την οποία το ίδιο είχε νομιμοποιήσει με την υπογραφή του και παρίστανε τον "επαναστάτη".

Αυτό ήταν το κόλπο. Το ΚΚΕ παρέδωσε αυθαίρετα και καταστατικά παράνομα τη "Μπάμπουσκα" στους δοσίλογους, για να την ξαναδιεκδικήσει. Γιατί; Για να τη "σπάσει". Δεν "έσπαζε" διαφορετικά το ενιαίο μέτωπο των Ελλήνων, το οποίο δεν βόλευε ούτε τους δοσίλογους ούτε το ΚΚΕ. Την παρέδωσε στα "χέρια" των ιμπεριαλιστών, για να μπορεί στη συνέχεια να βάλει και τα δικά του "χέρια" και να την τραβούν μέχρι να τη "σπάσουν". Ο ένας έπιασε τη μία άκρη και ο άλλος την άλλη και κατόπιν τραβούσαν ο καθένας προς το μέρος του, παριστάνοντας τους εχθρούς. Με αυτόν τον έξυπνο τρόπο, αυτό, το οποίο δεν ανήκε σε κανέναν από τους δύο, βρέθηκε στα χέρια τους.

Απλά πράγματα. Το ΚΚΕ βοήθησε τους δοσίλογους να πάρουν μέρος του ΕΑΜ και βοηθήθηκε από αυτούς να πάρει για λογαριασμό του αυτό το οποίο θα απέμενε. Αρκούσε μια υπογραφή από τον πρώτο και μερικές σφαίρες στα Δεκεμβριανά από τους δεύτερους. Οι πρώτοι μπήκαν επικεφαλείς της δράσης και οι δεύτεροι επικεφαλείς της αντίδρασης. Τόσο οι μεν όσο και οι δε, ενώ δεν αντιπροσώπευαν σχεδόν κανέναν, βρέθηκαν ξαφνικά επικεφαλείς δύο μεγάλων τμημάτων του ελληνικού λαού.

Αυτά τα κομμάτια του διχασμένου ΕΑΜ, το οποίο αντιπροσώπευε το όλον, αλληλο­σπαράχθηκαν μεταξύ τους στον εμφύλιο. Από την πλευρά του ΚΚΕ την πρώτη φάση του κόλπου την έπαιξε ο Σιάντος και τη δεύτερη φάση την έπαιξε ο Ζαχαριάδης. Ο πρώτος χρεώθηκε την προδοσία να παραδώσει το ΕΑΜ και ο δεύτερος την προβοκάτσια να το ξαναδιεκδικήσει. Ο πρώτος παρέδωσε τη μία "άκρη" του ΕΑΜ στους δοσίλογους και ο δεύτερος τραβούσε από την άλλη. Από την πλευρά των δοσίλογων την πρώτη φάση την έπαιξε ο Σκόμπι και τη δεύτερη ο δούλος του ο Παπανδρέου.

Από εκεί και πέρα ήταν όλα θέμα χρόνου να συμβούν. Πρώην ΕΑΜίτες συμπολεμιστές ήταν αυτοί οι οποίοι αλληλοσκοτώνονταν στα βουνά. Αυτοί, που μέχρι τότε πολεμούσαν από κοινού για την Ελλάδα και την ελευθερία, βρέθηκαν ο ένας "απέναντι" από τον άλλο να πολεμούν για κόμματα και ιδεολογίες. Όλοι εναντίον όλων, χωρίς στην πραγματικότητα να γνωρίζουν ποιος ήταν ο στόχος της σύγκρουσης. Δοσίλογοι και ΚΚΕδες ήταν αυτοί οι οποίοι κατεύθυναν τον λαό στον εμφύλιο, για να είναι σίγουροι ότι θα βγάλει τα "μάτια" του. Αυτός ο "στημένος" εμφύλιος θα μονιμοποιούσε τους αγγλόδουλους στην εξουσία του ελληνικού κράτους-Μπανανία και θα εξουθένωνε την αντίδραση του ελληνικού λαού. Οι ΚΚΕδες απλά θα έπαιρναν το "μεροκάματο" της επιβίωσης από τον Στάλιν, ο οποίος συνεργαζόταν με τους Άγγλους.

Το αποτέλεσμα του εμφυλίου δηλαδή ήταν προδιαγεγραμμένο και απλά θα τον άφηναν να εξελίσσεται μέχρι εκείνο το σημείο, που ο ελληνικός λαός θα έπεφτε στα "γόνατα" να ζητήσει έλεος από τους βασανιστές του. Ο ελληνικός λαός, που τους είχε εκνευρίσει θανάσιμα. Ο ελληνικός λαός, ο οποίος, παρασυρμένος από τον ενθουσιασμό του για τα αντιστασιακά επιτεύγματα του δικού του ΕΑΜ, είχε το "θράσος" να ζητήσει την ελευθερία του και να απειλήσει με βία τα "αφεντικά" του. Όλα τα "αφεντικά" του.

Ο Νικολάκης ήταν έτοιμος να τους εξυπηρετήσει όλους αυτούς. Ο εμφύλιος ήταν η εξυπηρέτηση που ήθελαν όλοι αυτοί και ο Νικολάκης ήταν έτοιμος να τους τον προσφέρει. Με καινούργια δόντια άψογης γερμανικής τεχνολογίας και με μερικά παραπανίσια κιλά από τις "κακουχίες" της κατασκήνωσης, δήλωσε παρών. Με εντολές κατ’ ευθείαν από τον Στάλιν καβάλησε το πρώτο καπιταλιστικό αμερικανικό αεροπλάνο που του διέθεσαν και ήρθε στην Ελλάδα ο αρχηγός των προλεταρίων. Ο πιο χλιδάτος ΚΚΕς της εποχής.

Πανηγύριζε ο Ριζοσπάστης. Στο φύλλο της 30ης Μαΐου του 1945 ανήγγειλε την άφιξη του "ήρωα". Πραγματικός ήρωας, εφόσον στην πολυτελή φυλακή του μπορούσε να τρώει όλο το φαγάκι του και να ενεργείται κανονικά. Ανακοινώθηκε βέβαια η άφιξή του στην Ελλάδα και όχι ο τρόπος άφιξης. Ο "ήρωας" είχε επιστρέψει στην Ελλάδα, αλλά δεν χρειαζόταν να μάθει και ο λαός ποιοι και με τι μέσον τον κουβάλησαν.

Επέστρεψε στην πλέον κατάλληλη ώρα. Ούτε νωρίτερα απ' ό,τι έπρεπε ούτε αργότερα. Την υποχρεωτική για τους ιμπεριαλιστές συμφωνία της Βάρκιζας τη χρεώθηκε ο Νεάντερταλ Σιάντος και άρα ο Ζαχαριάδης ήταν απαλλαγμένος από μια πιθανή αμφισβήτηση των ομοϊδεατών του κομμουνιστών για δειλία και προδοσία, στη μοναδική κατά τη γνώμη τους "ευκαιρία" για ένοπλη επανάσταση. Το ΚΚΕ με συνοπτικές διαδικασίες αναγνώρισε τους "παραθεριστές" σαν νόμιμους εκπροσώπους πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες δεν υπήρχαν. Απομόνωσε, στοχοποίησε και τελικά κατέδωσε τον Βελουχιώτη, ώστε να τον σκοτώσουν οι ταγματασφαλίτες και να "χρεωθούν" αυτοί τον θάνατό του.

Αυτό τους βόλευε όλους. Οι Δεξιοί χρεώνονταν τον θάνατο του Άρη και οι ΚΚΕδες μπορούσαν να "πιστωθούν" τη θυσία του, άσχετα αν οι ίδιοι ήταν αυτοί οι οποίοι τον "σκότωσαν" πολύ πριν τον πετύχουν οι σφαίρες των ταγματασφαλιτών. Αυτή η "πίστωση" χρειαζόταν στον Ζαχαριάδη, γιατί το ΕΑΜ θα γινόταν στόχος του. Ζωντανός ο Άρης ήταν ο μισητός και αντιδραστικός "μιζέριας". Ζωντανός δεν ανήκε στην "περιουσία" του ΚΚΕ, εφόσον ήταν διαγραμμένος από τις τάξεις του. Πεθαμένος όμως είχε τεράστια αξία. Πεθαμένος μπορούσε να γίνει ακόμα και "μάρτυρας" του ΚΚΕ. Πεθαμένος μπορούσε να γίνει το πιο λαμπερό περιουσιακό του "στοιχείο".

Αφού ο Νικολάκης "ξεφορτώθηκε" τον Άρη, στη συνέχεια μερίμνησε για τα του οίκου του, όπως έκανε πάντα. Αυτό ήταν κάτι που πάντα τον απασχολούσε. Σ' εκείνη την περίοδο της ανωμαλίας, μέσω των χαφιέδων του, προσπαθούσε να εξαφανίσει ό,τι τον ενοχλούσε. Δεν άφηνε κανέναν να επωφεληθεί της απουσίας του. Πολύ πριν ξεκινήσει για Ελλάδα —και μέσα από το Νταχάου— είχε δρομολογήσει τις εκκαθαρίσεις στο εσωτερικό του κόμματος, ώστε να μην βρει αντίσταση στην επιστροφή του.

Τότε εξοντώθηκε και ο Μανώλης Μανωλέας, ο οποίος είχε την αφελή έμπνευση να νικήσει τον "αρχηγό" στις προπολεμικές εκλογές. Όσοι ΚΚΕδες, είτε επωφελούμενοι από την απουσία του είτε από την αδυναμία του Σιάντου να τους ελέγξει είτε παρασυρμένοι από τη λάμψη του Βελουχιώτη, είχαν τολμήσει να τον κρίνουν, "μυστηριωδώς" έχασαν τις ζωές τους. Η οργάνωση ΟΠΛΑ είχε αναλάβει, κατόπιν δικών του υποδείξεων, να "ξεφορτωθεί" τους αιρετικούς.

Ο Ζαχαριάδης είχε επιστρέψει στην Ελλάδα πιο ισχυρός από την περίοδο που είχε φύγει. Από εκεί και πέρα στόχος του ήταν να κηλιδώσει θανάσιμα την εικόνα του ΕΑΜ. Από πού προκύπτει αυτό το συμπέρασμα; Από την ιστορική εξέλιξη των γεγονότων. Το ΕΑΜ διέλυσε με επίσημη πράξη διάλυσης το 1945. Μια τυπική διαδικασία, εφόσον μετά τη συνθήκη της Βάρκιζας και την αποχώρηση των Γερμανών έπαυε να έχει ισχύ η καταστατική του διακήρυξη.

Η διακήρυξη —η οποία του έδινε ρόλο και άρα δικαίωμα ύπαρξης μέχρι την απελευθέρωση από τους Γερμανούς και τη διενέργεια εκλογών με στόχο την "επίλυση" του Πολιτειακού ζητήματος— έπαψε να έχει ισχύ, εφόσον έπαψε να έχει στόχους. Η απελευθέρωση και το δημοψήφισμα για το Πολιτειακό ζήτημα ήταν οι καταστατικοί του στόχοι, που του επέτρεπαν να λειτουργεί ως "μέτωπο". Αυτοί οι στόχοι επέτρεπαν σε όλους τους Έλληνες ανεξαρτήτως ιδεολογίας να συμμετέχουν σ' αυτό.

Από τη στιγμή που αυτοί οι στόχοι "επιτεύχθηκαν" —όπως επιτεύχθηκαν— δεν είχε νόημα ύπαρξης και άρα δυνατότητα επιβίωσης το ΕΑΜ. Ο Γερμανοί είχαν φύγει και το ΚΚΕ —κατ’ εντολή του Στάλιν— είχε παρακάμψει το δημοψήφισμα και είχε "λύσει" μόνο του το Πολιτειακό ζήτημα ερήμην του λαού. Εκμεταλλεύτηκαν οι ΚΚΕδες τις ηγετικές τους θέσεις στο πανεθνικό μέτωπο και το "καπέλωσαν". Με τη βοήθεια των Άγγλων πρόδωσαν τους χιλιάδες αγωνιστές, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους για να απελευθερωθεί η πατρίδα μας και να εξασφαλίσουν στον λαό το δικαίωμα να έχει "λόγο" για την επόμενη μέρα.

Ως εκ τούτου το ΕΑΜ ήταν ουσιαστικά διαλυμένο από τον Φεβρουάριο του 1945. Δεν είχε στόχο, που να δικαιολογεί την ύπαρξή του και βέβαια το καταστατικό του. Μέτωπο ήταν και όχι κόμμα. Πανεθνικό μέτωπο χωρίς ιδεολογία και όχι κόμμα με ιδεολογία. Μέτωπο όμως, χωρίς κοινούς για τους συμμετέχοντες στόχους, παύει να είναι μέτωπο. Το ουσιαστικό της διάλυσης έγινε και τυπικό, όταν το ΕΑΜ το διέλυσε και επισήμως ο καθ’ ύλην υπεύθυνος γι' αυτό και αυτός ήταν ο φυσικός του ηγέτης, ο Άρης Βελουχιώτης.

Από εκεί και πέρα οι εξελίξεις ήταν εξαιρετικά γρήγορες. Μέσα σε ελάχιστους μήνες όχι μόνον το ΕΑΜ δεν υπήρχε, αλλά δεν υπήρχε και ο ίδιος ο ηγέτης του. Ο Άρης ήταν από τα μέσα του Ιουνίου του 1945 νεκρός. Ο Άρης δεν υπήρχε σχεδόν ένα χρόνο πριν την έναρξη του εμφυλίου. Όμως, στο μικρό διάστημα από τη συμφωνία της Βάρκιζας έως τη θανάτωση του αρχηγού του, συνέβησαν πολύ καθοριστικά πράγματα.

Το ΕΑΜ και η πραγματική του ηγεσία ήρθαν σε ρήξη με το ΚΚΕ, το οποίο υπό τις "ευλογίες" των Άγγλων παρίστανε τη νόμιμη ηγεσία του ΕΑΜ. Που παρίστανε τη νόμιμη με την αναγνώριση των Άγγλων ηγεσία. Η ηγεσία δηλαδή της μεγάλης "Μπάμπουσκας" ήρθε σε ρήξη με την ηγεσία της μικρής "Μπάμπουσκας". Μια ρήξη σκληρή, εφόσον το ΚΚΕ υπό τις εντολές του Στάλιν έσερνε to EAM αυθαίρετα όπου συνέφερε τους Άγγλους. Γι' αυτόν το λόγο άλλωστε σ' εκείνο το διάστημα τον "προλετάριο" Σιάντο τον κουβαλούσαν με εγγλέζικες λιμουζίνες και τον προστάτευαν με αγγλική σωματοφυλακή. Ο δεύτερος πιο "χλιδάτος" ΚΚΕς της εποχής μετά τον "αεροπορικό" Ζαχαριάδη.

Όλα αυτά γίνονταν για έναν και μόνο σκοπό. Το ΚΚΕ μόνο του και αυθαίρετα θα υπέγραφε τη συμφωνία της Βάρκιζας για λογαριασμό του ΕΑΜ και γι' αυτόν τον λόγο ήρθε σε σύγκρουση με το ΕΑΜ. Το ΚΚΕ μόνο του αποφάσιζε αυτό, που το καταστατικό του ΕΑΜ προέβλεπε να το αποφασίσει ο λαός μέσω δημοψηφίσματος. Οι κομματικοί χαφιέδες υπό τον Σιάντο υπέγραψαν στο όνομα μιας οργάνωσης, η οποία είχε ως φυσικό της ηγέτη έναν πρώην κομμουνιστή και εκατοντάδες αντικομμουνιστές καπεταναίους.

Με την υπογραφή του ΚΚΕ παρακάμφθηκε όλο το καταστατικό του ΕΑΜ. Μόνο του το ΚΚΕ πήγε και "ψήφισε" για έναν ολόκληρο λαό, τον οποίο φυσικά δεν αντιπροσώπευε. Ο Σιάντος ήταν ο απόλυτα ισχυρότερος "megaψηφοφόρος" στην ελληνική ιστορία. "Ψήφισε" μόνος του για όλους τους Έλληνες και για όλα τα θέματα που τους αφορούσαν. Η "ψήφος" του όχι μόνον έδωσε αποτέλεσμα δημοψηφίσματος, αλλά "έβγαλε" και κυβέρνηση. Το ΚΚΕ έκανε πρωθυπουργό τον Παπανδρέου. Τον "διορισμένο" από τους Άγγλους πρωθυπουργό. Τον Παπανδρέου, που εκείνη τη στιγμή δεν αντιπροσώπευε ούτε έναν Έλληνα. Αυτό ήταν το έγκλημα του ΚΚΕ. Οι χαφιέδες, υπό την αγγλική προστασία, "καπέλωσαν" τους ήρωες.

Όλα αυτά όμως έγιναν πριν θανατωθεί ο Βελουχιώτης το 1945. Στα μέσα του Ιουνίου του ιδίου χρόνου δεν υπήρχε τίποτε. Ούτε το ΕΑΜ ούτε ο αρχηγός του. Το ΚΚΕ δεν έχει πλέον εμπόδια και αρχίζει και μεθοδεύει τον εμφύλιο κατ’ εντολή του Στάλιν. Με μοσχοβίτικες εντολές και λονδρέζικες λίρες αρχίζουν και "χτίζουν" την εθνική συμφορά. Με τη "σκιά" του ΕΑΜ να πλανάται σε όλη τη χώρα και με τον ηγέτη του νεκρό αρχίζουν τα "παιχνίδια" εις βάρος των Ελλήνων.

Σ' αυτό το διάστημα ήταν πολύτιμος ο Νικολάκης. Ο Νικολάκης θα αναλάμβανε τη δεύτερη φάση του κόλπου της "Μπάμπουσκας". Αυτός θα ήταν ο ηγέτης της ανεξαρτητοποιημένης και ορατής πλέον "Μπάμπουσκας" του ΚΚΕ, που θα δίχαζε τους Έλληνες, για να διεκδικήσει και πάλι μέρος του ΕΑΜ και να "κρυφτεί" μέσα σ' αυτό, ώστε να το κατευθύνει στον αλληλοσπαραγμό. Αυτός ήταν ο ρόλος του "λαμπρού" ηγέτη του ΚΚΕ. Να εξασφαλίσει στο μικρό και μισητό ΚΚΕ ένα μεγαλύτερο λαϊκό "κέλυφος", ώστε να μπορέσει να πραγματοποιηθεί εμφύλιος. Μόνο του το ΚΚΕ όχι εμφύλιο δεν μπορούσε να προκαλέσει, αλλά ούτε μια πλατεία δεν μπορούσε να γεμίσει.

Ο "βιασμός" του ΕΑΜ, που οδήγησε στον τεχνητό διχασμό της μεγάλης "Μπάμπουσκας", ξεκίνησε από τον ηγέτη του ΚΚΕ και το ίδιο το ΚΚΕ σε μια πολύ συγκεκριμένη στιγμή, σε έναν πολύ συγκεκριμένο χώρο. Σε ποιο ΕΑΜ μίλησε ο Νικολάκης στο Παναθηναϊκό Στάδιο; Πρώην ΕΑΜίτες πατριώτες κάθε ιδεολογίας ήταν το ακροατήριό του και εκείνοι συγκεντρώθηκαν στο Στάδιο για μια απλή επετειακή εκδήλωση μιας ιδιαίτερα λαμπερής και ηρωϊκής για τους Έλληνες περιόδου. Συγκεντρώθηκαν εκεί οι πάντες, για να τιμήσουν νεκρούς κι αγαπημένους. Συγκεντρώθηκαν οι πάντες και γι' αυτό εκεί υπήρχαν τα πάντα.

Κάτω από την απόλυτη κυριαρχία των ελληνικών εθνικών συμβόλων σ' εκείνη την εκδή­λωση υπήρχαν τα πάντα. Από ρώσικες σημαίες μέχρι βρετανικές και γαλλικές. Όσες φωτογραφίες κι αν δούμε εκείνης της εκδήλωσης, δεν βλέπουμε πουθενά κομμουνιστικά σύμβολα. Ακόμα και στις διαφημιστικές αφίσες της εκδήλωσης εκείνης δεν έβαλαν ούτε ίχνος κομμουνιστικών συμβόλων.

Γιατί δεν υπήρχαν τα κομμουνιστικά σύμβολα του ΚΚΕ; Γιατί δεν θα πήγαινε ο κόσμος σε μια τέτοια περίπτωση. Γιατί οι Έλληνες δεν ήταν κομμουνιστές. Γιατί οι ΕΑΜίτες δεν ήταν κομμουνιστές και ειδικά δεν ήταν ΚΚΕδες. Γιατί οι ΕΑΜίτες ήταν πατριώτες και τους ενοχλούσε η υποταγή του ΚΚΕ στη Μόσχα. Οι περισσότεροι από αυτούς χάρη στο ΚΚΕ ήταν αντικομμουνιστές. Οι ΕΑΜίτες σχεδόν στο σύνολό τους μισούσαν τους ΚΚΕδες, εφόσον τους είχαν ταυτίσει με τους χαφιέδες κομισάριους. Τους μισούσαν, όσο μισούσε ο ρώσικος λαός τους κομισάριους του Στάλιν.

Από τον αρχηγό Άρη μέχρι το τελευταίο χωριατόπαιδο του αγώνα, όλοι είχαν πρόβλημα μ' αυτούς, γιατί το αντικείμενο του δικού τους "αγώνα" ήταν ο χαφιεδισμός. Οι ΚΚΕδες δεν πολεμούσαν. Οι ΚΚΕδες περιφέρονταν ανάμεσα στους πολεμιστές με τα μπλοκάκια τους. Ας ψάξει κάποιος να βρει πού πολέμησε ο "καπετάνιος" Χαρίλαος. Αναγκαστικά τους ανέχονταν όλους αυτούς, προς χάρη του κοινού υποτίθεται αγώνα. Πολεμούσαν άφοβα στις πιο ανθρωποκτόνες μάχες και φοβούνταν περισσότερο τον χαφιέ του ΚΚΕ, που καθόταν στην ασφάλεια των μετόπισθεν, περιμένοντας να τους κρίνει. Μιλούσαν και γελούσαν οι πολεμιστές μεταξύ τους μέχρι να εμφανιστεί ο χαφιές και να βυθιστούν στη βουβαμάρα. Ο απόλυτος ορισμός της έκφρασης "'ολοι μαζί αντάμα και ο ψωριάρης χώρια".

Γι' αυτόν τον λόγο δεν χρησιμοποιήθηκαν κομμουνιστικά σύμβολα, προκειμένου να διοργανωθεί η μεγάλη εκδήλωση του ΕΑΜ στο Στάδιο. Σ' εκείνη τη μεγαλειώδη και παλλαϊκή εκδήλωση ο Νικολάκης ήταν ένας απλά καλεσμένος ανάμεσα σε πάρα πολλούς άλλους. Απλά απεύθυνε έναν χαιρετισμό, ως ο αρχηγός ενός κόμματος, το οποίο συμμετείχε στο ΕΑΜ. Ενός κόμματος, το οποίο ιδεολογικά μπορεί να έβρισκε αντίθετη τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, αλλά που σ' εκείνη την περίοδο είχε συστρατευτεί σε έναν κοινό σκοπό. Όλοι "χωρούσαν" σε ένα "άχρωμο" ιδεολογικά πανεθνικό "μέτωπο" και άρα "χωρούσε" και το ΚΚΕ.

Ο αρχηγός του απεύθυνε έναν χαιρετισμό, που θα μπορούσε ν' απευθύνει ο κάθε παράγοντας, ο οποίος αντιπροσώπευε έναν θεσμικό ή άλλο φορέα, που, ακόμα κι αν δεν είχε συμμετάσχει στην αντίσταση, μπορούσε να τη "γιορτάζει". Από έναν φασίστα Αρχιεπίσκοπο μέχρι έναν γραφικό αρχηγό προσκόπων. Όλοι έχουν δικαίωμα να γιορτάζουν και να "χαιρετούν" σε μια παλλαϊκή φιέστα. Η προπαγάνδα όμως του ΚΚΕ και των αφεντικών του εμφάνισε εκείνη την εκδήλωση σαν εκδήλωση του ΚΚΕ. Εμφάνισε τον Νικολάκη σαν ηγέτη, που απευθυνόταν στους οπαδούς του, ενώ αυτό δεν συνέβαινε.

Από ευγένεια χειροκροτήθηκε ο αρχηγός του ΚΚΕ. Από την ευγένεια ενός μεγαλόψυχου και γενναίου πλήθους, που δεν είχε λόγο να μολύνει τη γιορτή του με μικροπρέπειες. Σε άλλη περίπτωση δεν είχε κανέναν λόγο ν' ακούσει τον Νικολάκη. Κανέναν απολύτως. Αν εκείνη η εκδήλωση γινόταν υπό τα σύμβολα του ΚΚΕ, απλά θα αποτύγχανε. Ήρωες των βουνών, που σακατεύτηκαν για την πατρίδα, δεν θα πήγαιναν να χειροκροτήσουν τον "φιλοξενούμενο" του Νταχάου και κραυγαλέα σχεδόν προδοτικά ρωσόδουλο Νικολάκη.

Οι δημοκράτες πατριώτες δεν είχαν λόγο να πάνε. Οι κτηματίες, οι αστοί και οι εργάτες, οι οποίοι συνέθεταν το πατριωτικό ΕΑΜ, δεν θα πήγαιναν στο Στάδιο να χειροκροτήσουν τον διορισμένο από τον Στάλιν αρχιπρολετάριο. Οι αποδεδειγμένα γενναίοι και με το αίμα της καρδιάς τους ελεύθεροι δεν θα πήγαιναν να χειροκροτήσουν το θλιβερό δουλικό του "πατερούλη". Αυτοί ήταν η κύρια μάζα του ΕΑΜ και όχι τα ολιγάριθμα "τρωκτικά" των υπογείων των πόλεων, που επικοινωνούσαν με τη Μόσχα.

Εξαιτίας όμως εκείνης της ΕΑΜικής εκδήλωσης, την οποία "καπέλωσε" το ΚΚΕ, ο Νικολάκης άρχισε τα παιχνίδια. Άρχισε να εμφανίζεται σαν αρχηγός του ΕΑΜ. Πανηγύριζε ο Ριζοσπάστης για τη μεγαλειώδη συγκέντρωση. Γιατί πανηγύριζε για μια παλλαϊκή συγκέντρωση, η οποία δεν τον αφορούσε; Για να την εμφανίσει σαν κομμουνιστική; Μήπως για να δώσει τη δυνατότητα στην εφημερίδα "Ακρόπολη" των δοσίλογων να κάνει το ίδιο;

Σε ποιο ΕΑΜ και με ποια ιδιότητα έδωσε εντολή ο Νικολάκης να "απέχει" από τις εκλογές του Μαρτίου του 1946; Έναν χρόνο μετά τη διάλυσή του. Υπήρχε ΕΑΜ τότε; Ήταν αρχηγός του ο Νικολάκης, ώστε να έχει το δικαίωμα να του δίνει εντολές; Ποιος πλήρωσε εκείνη την τεράστια "διαφημιστική" καμπάνια του ψευδοΕΑΜ; Σε ποια τυπογραφεία τυπώθηκαν εκείνα τα πολυτελή για τα δεδομένα της εποχής έντυπα;

Είναι προφανές ότι αυτοί οι οποίοι τα πλήρωσαν ήταν αυτοί που τους συνέφερε να τα πληρώσουν. Ξένοι, δοσίλογοι και μαυραγορίτες πλήρωσαν εκείνα τα έντυπα του ΚΚΕ. Τα "πονηρά" έντυπα, που πρότειναν την αποχή. Πώς αποδεικνύεται ότι ήταν πονηρά; Γιατί σε απόφαση του "αρχηγού" του ΚΚΕ τα διαφημιστικά έντυπα που πρότειναν την αποχή δεν είχαν πουθενά τα κομμουνιστικά σύμβολα; Αυτός που δίνει την "εντολή", δεν πρέπει να "υπογράφει" τα ενημερωτικά έντυπα;

Γιατί η "διαταγή" του Ζαχαριάδη προς το ΕΑΜ δεν συνοδευόταν από τα λογότυπα του ΚΚΕ; Ποιους συνέφερε σ' εκείνες τις εκλογές η αποχή του ΕΑΜ; Η αποχή του αχανούς ΕΑΜικού κόσμου, που είχε απέναντί του μερικούς τρομοκρατημένους δοσίλογους και μερικά λαμόγια του Νείλου; Ακόμα και η "σκιά" του διαλυμένου ΕΑΜ μπορούσε να κερδίσει σ' εκείνες τις εκλογές. Γιατί δεν αφέθηκε να τις διεκδικήσει; Γιατί δεν αφέθηκε να εκμεταλλευτεί το συντριπτικό του πλεονέκτημα, που ήταν ο όγκος του;

Όταν κάποιος είναι ισχυρός, δεν απεμπολεί τα όπλα του. Γιατί ο κόσμος του ΕΑΜ να μην πάει να ψηφίσει; Γιατί να μην πάει και με την ψήφο του να "ακυρώσει" την υπογραφή του Σιάντου, δίνοντας μια νόμιμη κυβέρνηση στους Έλληνες; Πώς αλλιώς θα έδειχναν την πραγματική τους δύναμη οι δημοκράτες, αν δεν το έκαναν στις εκλογές; Η πλειοψηφία της Βουλής θα ήταν επιλογές του ΕΑΜικού κόσμου. Οι μισοί καπετάνιοι του βουνού θα γίνονταν βουλευτές. Εκατό βουλευτές θα μπορούσε να πάρει αυτό που αντιπροσώπευε το ΕΑΜ, όπως ο ίδιος ο Νικολάκης εκτίμησε εκ των υστέρων.

Άνθρωποι, που με το αίμα τους απέδειξαν τον πατριωτισμό τους, θα γίνονταν βουλευτές. Η πιο τίμια, πατριωτική και γενναία Βουλή στην ιστορία του ελληνικού κράτους. Άρα, γιατί προτάθηκε στο ΕΑΜ η αποχή; Για να νομιμοποιήσει σαν νικητές εκείνων των εκλογών τις μειοψηφίες; Να νομιμοποιήσει δηλαδή τα αφεντικά του Νικολάκη; Να τους εμφανίσει σαν νόμιμους δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες, που θα μπορούσαν να πάρουν τις ολέθριες αποφάσεις;

Αυτός ήταν ο ρόλος του Νικολάκη. Γι' αυτόν τον λόγο βιάζονταν να τον στείλουν στην Ελλάδα και τον έστειλαν αεροπορικώς. Από τη στιγμή που κηλίδωσε το ΕΑΜ και δήθεν του έδωσε "γραμμή" για τις εκλογές, ήταν εύκολο να προκαλέσει τη σύγχυση στον λαό και να ταυτίσει το ΕΑΜ με ένα κομμουνιστικό μόρφωμα.

Με την αυθαιρεσία του το δίχασε, το οδήγησε σε πολυδιάσπαση και το εμφάνισε σαν όργανο του ΚΚΕ. Το εμφάνισε σαν την οργάνωση του Σιάντου. Το πιο λαμπερό συλλογικό επίτευγμα του ελληνικού λαού εμφανίστηκε σαν μια οργάνωση ενός homo erectus. Από εκεί και πέρα ήταν θέμα χρόνου να ξεκινήσει η τελευταία πράξη του δράματος και άρα ο εμφύλιος. Ήταν θέμα χρόνου οι "νόμιμα" εκλεγμένοι άρχοντες να πάρουν "δημοκρατικά" την εξουσία και να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη του κρατικού μηχανισμού εις βάρος του λαού.

Με την "υπογραφή" του ΚΚΕ έγιναν "νόμιμοι" και στη συνέχεια με τα όπλα του ΚΚΕ απέκτησαν το "άλλοθι" να επιβάλουν τη "δημοκρατία". Έτσι ξεκίνησε ο εμφύλιος. Όλα "στημένα". Δοσίλογοι και ταγματασφαλίτες κρύφτηκαν πίσω από τον κρατικό μηχανισμό και απέκτησαν τη νομιμότητα για να τσακίσουν τους Έλληνες. Οι ΚΚΕδες εξυπηρετούσαν αυτήν την πολιτική. Ό,τι βόλευε την προπαγάνδα της σύγκρουσης, αυτοί το έκαναν.

Αυθαίρετα οικειοποιήθηκαν τον όρο ΕΑΜ και τον Άρη. ΕΑΜίτες λέει ήταν πολλοί από τους πολεμιστές του κομμουνιστικού "Δημοκρατικού Στρατού", υπονοώντας πράγματα. Υπονοώντας ότι ΕΑΜ και ΚΚΕ είχαν ειδική σχέση μεταξύ τους. Γιατί… οι πολεμιστές του εθνικού στρατού τι ήταν; ΕΑΜίτες δεν ήταν κι εκείνοι; Από τη στιγμή που στην προηγούμενη φάση της εθνικής πανστρατιάς οι πάντες ήταν ΕΑΜίτες, ευνόητο είναι ότι και στην επόμενη φάση του διχασμού οι ίδιοι άνθρωποι θα ήταν στα αντίπαλα στρατόπεδα.

Δεν έφυγαν από τη χώρα οι Έλληνες, για να πολεμήσουν μεταξύ τους οι δοσίλογοι με τους κομμουνιστές. Τους Έλληνες έβαλαν να σκοτωθούν μεταξύ τους και άρα τους ΕΑΜίτες. Οι φασίστες καί των δύο πλευρών απλά "ηγούνταν". Αυτήν την κοινή ΕΑΜική πραγματικότητα, που αφορούσε και τις δύο πλευρές, δεν την αντιμετώπισαν με τον ίδιο τρόπο. Η πλευρά του ΚΚΕ την αποδέχθηκε, για να καπηλευτεί το ΕΑΜ, ενώ η άλλη πλευρά δεν την αποδέχθηκε, για να το "κηλιδώσει" και να το δυσφημήσει. Το "χάρισε" στο ΚΚΕ, για να μπορεί να το διαβάλλει.

Δεν συνέφερε τους δοσίλογους να υπάρχει το πανεθνικό ΕΑΜ —και άρα η ιστορία του— γιατί αυτή η ιστορία τους εξέθετε. Σε μια τέτοια περίπτωση μαζί με το ΕΑΜ θα επιβίωναν μέσα στον χρόνο και οι στόχοι του, αλλά και οι εχθροί του και άρα και οι δοσίλογοι και άρα οι ίδιοι. Το ΕΑΜ τους δυσφημούσε ως προδότες, ενώ η σύγκρουση με το ΚΚΕ τους "διαφήμιζε" σαν "δημοκράτες". Αυτά τα δύο πράγματα συνδύασαν και εμφάνισαν ένα βολικό γι' αυτούς ΚΚΕδικο ΕΑΜ. "Χάρισαν" το ΕΑΜ στο ΚΚΕ και έκαναν τη δουλειά τους. Το αποτέλεσμα; Σύγχυση και παραπληροφόρηση. Ακόμα και σήμερα οι Έλληνες δεν γνωρίζουν την ιστορία τους. Εξήντα χρόνια μετά την κρίσιμη περίοδο και οι περισσότεροι γνωρίζουν μόνον τα ψέματα της προπαγάνδας. Της προπαγάνδας καί των δύο πλευρών, που συνεταιρίστηκαν, για να μας βάλουν στον εμφύλιο.

Νομίζουν ότι το ΕΑΜ συμμετείχε στον εμφύλιο και "έσφαζε" με τα κονσερβοκούτια, ενώ το ΕΑΜ δεν υπήρχε καν στην εποχή του εμφυλίου. Κάθονται κι ακούνε τη Γραμματέα του ΚΚΕ να μιλάει για το ΕΑΜ, σαν να επρόκειτο για ένα παράρτημα του ΚΚΕ όμοιο με την ΚΝΕ, ενώ το ΚΚΕ ήταν αυτό που πρόδωσε το ΕΑΜ, ακριβώς επειδή δεν του ανήκε. Όλα αυτά έγιναν συνειδητά από τις δύο πλευρές, προκειμένου να βάλουν τους Έλληνες στον αδελφοκτόνο εμφύλιο. "Έχτισαν" την κατάσταση του διχασμού κι έτσι ξεκίνησε ο εμφύλιος. Τα ψέματα παρέσυραν τους Έλληνες και ο εφιάλτης έγινε αναπόφευκτος.

Από εκεί και πέρα, για τους ίδιους λόγους που δεν συμμετείχε ο Νικολάκης στον απελευθερωτικό αγώνα, δεν συμμετείχε και στον εμφύλιο. Ήταν πολύ δειλός, για να θέσει τον εαυτό του σε κίνδυνο. Ήταν πολύ τεμπέλης και στο βουνό οι κομμουνιστές προβλεπόταν να τρέξουν πολύ για να σωθούν, σε έναν εκ των προτέρων χαμένο εμφύλιο. Προβλεπόταν επίσης πείνα, που θα τους ανάγκαζε να τρώνε και βελανίδια και τα made in Germany δόντια του Νικολάκη ήταν πολύ ακριβά, για να αφεθούν στη φθορά. Ταυτόχρονα ήταν πολύτιμος και για τη μεταπολεμική περίοδο και άρα ήταν αδύνατον τα αφεντικά του να τον αφήσουν να ρισκάρει τη ζωή του, ακόμα κι αν το ήθελε, που δεν το ήθελε.

Ο Νικολάκης και πάλι με συνοπτικές διαδικασίες "σώθηκε". Πάλι "ζάχαρη" την έβγαλε στην αυλή του Στάλιν, δικαιώνοντας και το όνομά του. Άρχοντας μεταξύ των "συντρόφων". Όταν οι σύντροφοι έτρεχαν στον Γράμμο και στο Βίτσι για να σωθούν, αυτός διάλεγε τα μαλακότερα στρώματα στη Μόσχα. Η παλιά παρανομία του αρχηγού, που έκανε παράνομο το κόμμα του, έγινε ακόμα πιο μεγάλη.

Ο ένας φόνος του "αρχηγού", που στην προπολεμική εποχή έσπρωχνε το ΚΚΕ στην παρανομία, με τον εμφύλιο έγινε εκατόμβη θυμάτων, που έκανε το ίδιο το ΚΚΕ εγκληματικό και άρα παράνομο. Ο Νικολάκης ήταν ευτυχής. Έλεγχε τους πάντες και τα πάντα. Εγκληματίας ο ίδιος, εγκληματίες οι σύντροφοί του και εγκληματικό το κόμμα του. Δεν είχε πλέον μόνον αυτός βουτηγμένα τα χέρια του στο αίμα, αλλά και το κόμμα του. Δεν ήταν μόνον αυτός παράνομος, αλλά και το κόμμα. Μπορούσε να εκβιάζει τους πάντες. Μπορούσε να είναι ηγέτης του ΚΚΕ εφ’ όρου ζωής.

Από εκεί και πέρα η συνεργασία με την Ασφάλεια ήταν τέλεια. Όποιος απειλούσε τον Νικολάκη, έπεφτε στα "νύχια" της Ασφάλειας. Όπως γινόταν σε όλη τη διάρκεια της αρχηγίας του. Όποιος ΚΚΕς είτε απειλούσε την πρωτοκαθεδρία του Νικολάκη είτε απειλούσε ν' αλλάξει το ίδιο το ΚΚΕ και να του δώσει μια πιο ευρωπαϊκή εικόνα και άρα να το κάνει πιο ανοικτό στην κοινωνία και στον κόσμο γενικότερα, ήταν εχθρός των πάντων και εξοντωνόταν.

Όπως εξοντώθηκε ο σύντροφος Μανωλέας, έτσι γινόταν και μεταπολεμικά. Ολόκληρο Βελουχιώτη καθάρισαν, θα είχαν πρόβλημα με τον Μπελογιάννη; Μόνον οι Σιάντηδες, οι Χαρίλαοι και οι Αλέκες θα μπορούσαν να είναι οι "άντ’ αυτού" ηγέτες του κόμματος. Οι φίρμες του National Geographic.

Με αυτό το συγκεκριμένο ζαχαριαδικό ΚΚΕ οι ιμπεριαλιστές και οι ντόπιοι φασίστες έλεγχαν ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Προστάτευαν το φανερό ΚΚΕ με τις φανερές αντεθνικές του πράξεις, για να απειλούν όλους τους υπόλοιπους. Είχαν εκπαιδεύσει ακόμα και τους πιο αγράμματους ασφαλίτες να το κάνουν αυτό. Κάθε φορά που άκουγαν κάποιον να λέει τα "μη πρέποντα" για το φασισταριό, πήγαιναν και του ψιθύριζαν στο αυτί ότι τον υποπτεύονταν ως "κρυπτοκομμουνιστή".

Τρομοκρατούσαν όλο τον κόσμο μ' αυτήν την πρακτική. Όπως κάνουν οι ανώμαλοι στα πάρκα, για να τρομάξουν τα αφελή παιδιά. "Μήπως είσαι κρυφοομοφυλόφιλος; Περπατάς παράξενα και η φωνή σου ακούγεται περίεργη". Αυτό έκαναν και οι ασφαλίτες. "Μήπως είσαι κομμουνιστής και δεν το ξέρεις κι εσύ ο ίδιος; Αυτά που λες ακούγονται παράξενα. Για συμμαζέψου".

Ποιος ξέρει πόσοι φουκαράδες δημοκράτες ίδρωσαν και μόνον στο άκουσμα του προβληματισμού του "χωροφύλαξ". Του αγράμματου και βίαιου "χωροφύλαξ". Του τενεκέ, που για τρεις κι εξήντα δεν γνώριζε ποιους εξυπηρετούσε. Στην Ελλάδα των ελαχίστων ΚΚΕδων "υπήρχαν" εκατομμύρια δυνάμει "κρυπτοκομμουνιστές", γιατί αυτό βόλευε την εξουσία στο σύνολό της. Προστάτευαν τους λίγους "φανεροΚΚΕδες" για να ελέγχουν έναν ολόκληρο λαό. Προστάτευαν τη μικρή "μαγιά", για να ελέγχουν το τεράστιο "ζυμάρι".

Αυτή ήταν η υπηρεσία του ΚΚΕ του Ζαχαριάδη προς το σύστημα. Αυτό το ΚΚΕ έφτασε στο απόγειο της αξίας του στη Χούντα. Η "καρέτα-καρέτα" της πολιτικής μας πανίδας. Άξιος ο μισθός του. Ό,τι δεν μπορούσαν να μάθουν οι ασφαλίτες με τις σφαλιάρες και τις κλωτσιές στα κρατητήρια, τα μάθαιναν για λογαριασμό τους οι οπαδοί του Ζαχαριάδη στους θαλάμους των φυλακών.

Ένα τσιγαράκι, λίγη συντροφικότητα και μάθαιναν ό,τι τους ενδιέφερε. Το παιχνίδι ήταν τέλειο. Το παιχνίδι των μπάτσων. Ο "κακός" χωροφύλαξ και ο "καλός" κομμουνιστής. Κανενός κόμματος τα στελέχη δεν έχουν μεγαλύτερο "συγγραφικό" έργο από τους ζαχαριαδικούς ΚΚΕδες. Αυτοί ήταν οι συγγραφείς όλων σχεδόν των φακέλων της κρατικής ασφάλειας.

Μ' αυτόν τον τρόπο έζησε τη ζωή του ο Νικολάκης. Δεν ήταν κτήνος. Θα τον αδικούσαμε, αν τον αποκαλούσαμε κτήνος. Ένα δειλό ανθρωπάκι ήταν, που υπηρετούσε όποιον του υποσχόταν "διάκριση" χωρίς κόπο και χωρίς ρίσκο. Μονίμως σερνόμενος, υπάκουος, έγκλειστος και φοβισμένος. Ένα σκουλήκι. Ένα σκουλήκι της λάσπης, που πέθανε με τον τρόπο που δικαιούνταν. Αυτοκτόνησε στη Σιβηρία και παρέμεινε μόνιμα στη λάσπη της αυλής των αφεντικών του.

Αυτός ο άνθρωπος έδωσε τα χαρακτηριστικά του στο κόμμα, το οποίο τον μιμούνταν σε όλες του τις συμπεριφορές. Μονίμως υπάκουο, μονίμως εγκλωβισμένο σε υπόγεια ή φυλακές και φοβισμένο. Ακόμα και σήμερα το ίδιο κάνει. "Σέρνεται" και αρνείται να εγκαταλείψει τις "λάσπες" της πεθαμένης Σοβιετικής Ένωσης. Όπως ο αρχηγός του.

Όμως, το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ζαχαριάδη ήταν άλλο. Ο Ζαχαριάδης κατόρθωσε και έκανε το ΚΚΕ "προσαρμόσιμο" στα χαρακτηριστικά του εκάστοτε αρχηγού του. Κατόρθωσε και δημιούργησε εκείνη την ενιαία νοοτροπία στο κόμμα, που του επιτρέπει να λειτουργεί πάντα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του αρχηγού του. Του εκάστοτε αρχηγού του.

Το ΚΚΕ του Χαρίλαου.

Με την πτώση της Χούντας ξεκίνησε μια καινούργια περίοδος για το ΚΚΕ. Η περίοδος της νομιμότητας. Άλλαξαν οι ανάγκες των αφεντικών και ο υπηρέτης έπρεπε να φορέσει διαφορετικό "κουστούμι". Δεν ήταν τόσο η πτώση της Χούντας, που οδήγησε στη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, όσο η πτώση του Παλατιού. Η πτώση του Παλατιού ανάγκασε το σύστημα στη νομιμοποίηση του ΚΚΕ και άρα στην ευθυγράμμισή του με τα υπόλοιπα κομμουνιστικά κόμματα των κρατών της Ευρώπης.

Αναγκαστικά έφυγαν από το λατινοαμερικανικό μοντέλο και προσαρμόστηκαν στο ευρωπαϊκό. Άφησαν τις στολές εκστρατείας του βουνού και φόρεσαν τα κουστούμια της Βουλής. Για όσο διάστημα το Παλάτι ήταν ο σκληρός "πυλώνας" της εξουσίας, οι ιμπεριαλιστές δεν είχαν πρόβλημα να ελέγξουν την εξουσία και άρα τον ελληνικό λαό με το παράνομο ΚΚΕ. Τους βόλευε ο χαφιεδισμός και η "παρανομία" του ΚΚΕ και σ' αυτόν τον ρόλο το περιόριζαν.

Με την πτώση όμως του Παλατιού, βρέθηκαν σε μια νέα ανάγκη. Με τη θέσπιση του δημοκρατικού Συντάγματος αναγκαστικά την εξουσία θα τη διαχειρίζονταν τα κόμματα. Ο "πατερούλης" του παλατιού δεν υπήρχε και αναγκαστικά έπρεπε το Σύνταγμα να δίνει την εξουσία στον λαό και να περάσουμε στη λαϊκή κυριαρχία. Αυτό όμως ήταν πρόβλημα. Μεγάλο πρόβλημα.

Μέχρι τότε το Παλάτι "διόριζε" την ηγεσία της δεξιάς παράταξης και τα υπόλοιπα τα αναλάμβανε η κρατική Ασφάλεια και ο χαφιές της το ΚΚΕ. Αυτοί, σε αγαστή συνεργασία, "ακύρωναν" τους ανεπιθύμητους "αυτοδιορισμούς" της αριστερής παράταξης. Με την πτώση του Παλατιού δεν υπήρχε πλέον ο ισχυρός φασιστικός πυλώνας, που θα αποφάσιζε άμεσα για την ηγεσία της Δεξιάς και έμμεσα για την ηγεσία της Αριστεράς.

Σε πρώτη φάση οι ιμπεριαλιστές μπορούσαν να δημιουργήσουν τα κόμματα των εκλεκτών τους, αλλά κανείς δεν ήταν σε θέση να τους εγγυηθεί ότι αυτό θα μπορούσε να γίνεται μόνιμα. Ο "παραθεριστής" Καραμανλής θα ηγούταν με τις ευλογίες τους της Δεξιάς και αντίστοιχα θα μπορούσαν να επιβάλουν και τον γιο του "Γέρου" σε μια αντίστοιχη θέση. Αυτά όμως ήταν κόμματα. Κόμματα κοινά.

Τι θα γινόταν, αν κάποιος χαρισματικός Έλληνας δημιουργούσε ένα νέο κόμμα και τους "άδειαζε"; Τι θα γινόταν, αν ένας νέος "Άρης" δημιουργούσε ένα νέο πανεθνικό μέτωπο στον χώρο της πολιτικής; Δεν ήταν δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο. Σκότωσαν τον επικίνδυνο Παναγούλη, αλλά αυτό δεν μπορούσε να είναι λύση. Δεν ήταν δυνατόν, κάθε φορά που υπήρχε απειλή, να απαλλάσσονται από αυτήν με αυτοκινητιστικά δυστυχήματα. Θα τους έπαιρναν χαμπάρι και οι πέτρες.

Έπρεπε τα κόμματα να λειτουργούν με τέτοιον τρόπο, ώστε να ακυρώνεται το Σύνταγμα, χωρίς όμως να φαίνονται οι υπεύθυνοι. Να λειτουργούν με τρόπο τέτοιο, που τη λαϊκή κυριαρχία να τη μετατρέπουν σε κυριαρχία των εκλεκτών των ιμπεριαλιστών. Από τη μία οικογένεια των βασιλέων να πάμε σε μια μικρή ομάδα οικογενειών, που θα είχαν έναν ανάλογο ρόλο. Το πρόβλημά τους δηλαδή ήταν ότι η ΝΔ δεν ήταν η δεξιά παράταξη και το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσε να γίνει η αριστερή παράταξη.

Αυτά ήταν κοινά κόμματα και αυτό δεν τους βόλευε. Δεν τους βόλευε, γιατί τα κοινά κόμματα ανατρέπονται με απλές ψήφους. Δεν μπορούν να διχάσουν τον λαό και ν' αποκτήσουν τη μονιμότητα των παρατάξεων μέσα στην κοινωνία. Η λύση στο πρόβλημα ήταν απλή. Έπρεπε να δημιουργήσουν εκ νέου τις παλαιές παρατάξεις. Παρατάξεις, των οποίων οι μόνιμες ηγεσίες θα γίνονταν μόνιμες κρατικές ηγεσίες. Παρατάξεις, των οποίων τα μόνιμα μεγαλοστελέχη θα γίνονταν βουλευτές και θα τους έδιναν τον μόνιμο έλεγχο της Βουλής.

Σε ένα Σύνταγμα, το οποίο από τη φύση του δεν αναγνώριζε πολιτικές παρατάξεις, έπρεπε να καταφέρουν να κάνουν τα κόμματα να λειτουργούν σαν τέτοιες. Για να γίνει αυτό, έπρεπε τα κόμματα να συνδεθούν με τον κρατικό μηχανισμό και άρα με τα κρατικά ταμεία, ώστε να αποκτήσουν σταθερότητα. Να αποκτήσουν επαγγελματίες οπαδούς, που θα τους καθοδηγούσε η τσέπη τους και όχι τα "αυτιά" τους. Να αποκτήσουν οπαδούς, που τα κομματικά τους συμφέροντα θα ήταν πιο ισχυρά από τα πολιτικά τους συμφέροντα. Να αποκτήσουν χορηγούς, που θα επένδυαν μόνιμα σ' αυτούς, γιατί θα ήταν μόνιμη η επαφή τους με την εξουσία.

Αυτό ήταν το ζητούμενο. Να επιτευχθεί εκ νέου ο παλαιός διχασμός. Απλά, στον ρόλο του ιδεολογικού συμφέροντος, που ήταν το κυρίαρχο στοιχείο της προηγούμενης εποχής, θα έμπαινε και η έννοια του οικονομικού συμφέροντος. Έπρεπε το κάθε κόμμα να είναι μια "πύλη" σωτηρίας για τον κάθε φτωχό Έλληνα. Μια "πύλη" πιο σίγουρη από τις υποσχέσεις ακόμα και του πιο λαμπερού Έλληνα δημοκράτη. Το βόλεμα των φανατικών οπαδών να γίνεται "καρότο", που θα παράσερνε τους υπολοίπους.

Η λύση ήταν απλή. Από τη στιγμή που είχαν ως στόχο να μετατρέψουν κοινά κόμματα σε παρατάξεις, δεν είχαν παρά να κάνουν ένα "μπόλιασμα". Στις δημοκρατικές διαδικασίες, στις οποίες προβλεπόταν να συμμετέχουν τα κόμματα, έβαλαν να συμμετέχει και μια πραγματική παράταξη. Απέναντι στον αρχικά αδύναμο κομματικό μηχανισμό της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ, έβαλαν ένα πανίσχυρο ΚΚΕ. Το σύστημα είχε ξαναβρεί τη σταθερότητά του. Είχε χάσει τον βασιλικό "πυλώνα" και είχε εξασφαλίσει τον κομμουνιστικό "πυλώνα". Το φασισταριό θα συνέχιζε το ταξίδι του μέσα στο "λεωφορείο" της ιστορίας. Θα συνέχιζε να στέκεται "όρθιο". Απλά, αντί να πιάνεται από τις χειρολαβές με το δεξί του χέρι, θα πιανόταν με το αριστερό.

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Όπως μέχρι τότε η βασιλική παράταξη ήταν αυτή η οποία "βραχυκύκλωνε" το Σύνταγμα της βασιλευόμενης δημοκρατίας, βάζοντας την παράταξη των δούλων του βασιλιά μέσα στη Βουλή των ελεύθερων πολιτών, έτσι επιχειρήθηκε να γίνει και με το Σύνταγμα της προεδρευόμενης δημοκρατίας. Όπως στην προηγούμενη κατάσταση η βασιλική παράταξη ήταν ο "οδηγός", τον οποίον μιμούνταν οι υπόλοιποι, έτσι την επομένη της μεταπολίτευσης θα γινόταν "οδηγός" το ΚΚΕ. "Πρότυπα" της κομματικής λειτουργίας της μεταπολίτευσης έπαψαν να είναι οι δούλοι του βασιλιά και έγιναν οι δούλοι του Στάλιν.

Η ελληνική Βουλή δεν θα λειτουργούσε και πάλι ελεύθερα. Στην πρώτη περίπτωση υπάκουγε στον βασιλιά με μια ελεγχόμενη αντίδραση από τους "απέναντι", ενώ στη δεύτερη περίπτωση υπάκουγε στον γραμματέα του ΚΚΕ, έχοντας και πάλι "απέναντι" μια ίδια ελεγχόμενη αντίδραση. Όταν ο βασιλιάς και ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ έχουν τα ίδια αφεντικά, ευνόητο είναι ότι δεν αλλάζει τίποτε. Για να γίνει όμως αυτό, έπρεπε το ΚΚΕ ν' αλλάξει πλέον πρόσωπο. Δεν έπρεπε να μοιάζει με τον παράνομο και δολοφονικό Ζαχαριάδη στην νέα εποχή. Έπρεπε να μοιάζει στον νέο αρχηγό του. Τον "διωκόμενο" δημόσιο υπάλληλο Χαρίλαο. Τον κρατικοδίαιτο "επαναστάτη" Χαρίλαο. Τον αγράμματο "διανοούμενο" Χαρίλαο.

Αυτός έγινε ο στόχος τους και αυτό έκαναν. Έδωσαν στο ΚΚΕ τα χαρακτηριστικά του Χαρίλαου, για να το κάνουν χρήσιμο και αποδοτικό στον νέο σχεδιασμό. Το νομιμοποίησαν και όχι μόνον το χρηματοδότησαν, αλλά και το πριμοδότησαν με δυσανάλογα μεγάλο κομματικό μερίδιο κρατικών θέσεων. Έκαναν το ΚΚΕ στην κυριολεξία έναν δημόσιο "υπάλληλο". Γιατί; Για να φαίνεται απειλητικό για την κοινωνία των δημοκρατών. Για να φαίνεται ότι προσπαθεί και μάλιστα επιτυχώς να κομματικοποιήσει το κράτος και άρα να αλώσει το δημοκρατικό Σύνταγμα.

Για να το κάνουν μάλιστα να φαίνεται ακόμα πιο απειλητικό, του επέτρεψαν να κάνει αυτό που έκανε πάντα και ήταν να εισπράττει χρήματα απευθείας από τη Μόσχα. Κόμμα της ελληνικής βουλής εισέπραττε χρήματα από ξένους; Ένα Σύνταγμα, το οποίο θεωρεί ακόμα και τη μεγάλη ιδιωτική δωρεά στα κόμματα "ύποπτη", παρέβλεπε την ξένη χρηματοδότηση;

Είναι δυνατόν αυτό να συμβαίνει και κανένας να μην αντιδρά; Είναι δυνατόν οι εθνικές μυστικές υπηρεσίες να μην ενημερώνουν την εξουσία; Άρα αυτό γινόταν επίτηδες και εις γνώση όλων. Ήταν μέρος της "παράστασης". Το ΚΚΕ "απειλούσε" τη δημοκρατία και άρα έδινε δυνατότητα σε κάποιους να παριστάνουν τους προστάτες της. Αυτήν την προστασία "πουλούσαν" στον λαό οι "δημοκράτες" ιδιοκτήτες των κομμάτων. Οι διάσημοι "δημοκράτες" της μεταπολίτευσης. Ο "παραθεριστής" Καραμανλής και ο "ναύτης" Ανδρέας. Οι μονίμως απόντες από όλους τους αγώνες του λαού και μονίμως παρόντες σε όλες τις μοιρασιές.

Αυτήν τη δυνατότητα τους την εξασφάλιζε η νομιμοποίηση του ΚΚΕ. Θέλοντας τα κόμματα της "δημοκρατίας" να σταματήσουν την υποτιθέμενη "άλωση" του κράτους από το ΚΚΕ και τους κομμουνιστές, άρχισαν δήθεν να το ανταγωνίζονται με τα ίδια μέσα. Απέναντι στον οργανωμένο και σκληρό συνδικαλιστικό μηχανισμό του ΚΚΕ "στήθηκαν" οι μηχανισμοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Χωρίς τον ατσάλινο "μηχανισμό" του ΚΚΕ δεν θα μπορούσαν τα κόμματα να κάνουν τίποτε απολύτως. Απέκτησαν στην ουσία το άλλοθι να κάνουν αυτό το οποίο ήταν ο αρχικός τους στόχος να κάνουν και δεν μπορούσαν από μόνοι τους. Να "παραταξοποιήσουν" εκ νέου την κοινωνία, ξεκινώντας από αυτό που ήταν μέσα στα πλαίσια της εξουσίας τους να διαχειρίζονται και άρα από τον κρατικό μηχανισμό.

Μέσα σε ελάχιστο χρόνο οι πάντες μέσα στον κρατικό μηχανισμό έγιναν οπαδοί αυτών των τριών κομμάτων. Σχεδόν επαγγελματίες οπαδοί, οι οποίοι περίμεναν σε κάθε νέα εκλογική διαδικασία να επωφεληθούν. Το κράτος είχε κομματικοποιηθεί πλήρως. Τα ακόμα χειρότερα γίνονταν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Εκεί όπου οι κρατικοδίαιτοι υπάλληλοι είχαν παραγωγικό ρόλο και άρα στις μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις. Στο πανάκριβο και μοναδικής αξίας κεφάλαιο του λαού. Εξαιτίας αυτού του αχαλίνωτου κομματισμού μέσα σε ελάχιστα χρόνια οι μεγάλες ΔΕΚΟ είχαν γίνει σοβιετικού τύπου κομματοστάσια. Οι μόνοι εργαζόμενοι με το "δικαίωμα στην τεμπελιά" και βέβαια με το δικαίωμα να βάζουν τα χέρια τους στο "ταμείο" της επιχείρησης.

Εκεί πρωταγωνιστούσαν οι ΚΚΕδες συνδικαλιστές, γιατί αυτό συνέφερε τα δύο μεγάλα κόμματα. Αυτοί μετέτρεψαν τις ΔΕΚΟ σε "αποθήκες" αργόμισθων κομματόσκυλων όλων ων κομμάτων. Τεμπέληδες, οι οποίοι εκτός όλων των άλλων ήταν και απαιτητικοί. Τόσο απαιτητικοί, που ζητούσαν προνόμια μετόχων στις ίδιες τις εταιρείες. Ζητούσαν μερίδια στα κέρδη μιας επιχείρησης, η οποία δεν ήταν δική τους. Ζητούσαν ν' απολαμβάνουν τα αγαθά που παρήγαγαν αυτές οι δημόσιες επιχειρήσεις, χωρίς να τα πληρώνουν, όπως οι υπόλοιποι Έλληνες. Ζητούσαν ξεχωριστά ασφαλιστικά ταμεία, με μερίδιο από την ιδιοκτησία της ίδιας της επιχείρησης.

Αυτοί έκαναν τις ΔΕΚΟ αντιπαραγωγικές και πολυδάπανες, σε σημείο να μισηθούν από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη τους και άρα από τον λαό. Σε "τσέπες" εργατοπατέρων του Περισσού πήγαιναν τα περισσότερα "κάπελα" των ΔΕΚΟ, που εξόργιζαν τους Έλληνες. Σε "τσέπες" εργατοπατέρων του ΚΚΕ πήγαιναν τα περισσότερα χρήματα της διαφθοράς, προκειμένου οι εθνικοί "προμηθευτές" να τις λεηλατούν εύκολα. Από τέτοιους "αριστερούς" συνδικαλιστές του δημοσίου έχουν κατοικηθεί τα Βόρεια Προάστια των Αθηνών. Από τους "πετυχημένους" της διεφθαρμένης "αριστερής" μεταπολίτευσης.

Χάρη στο ΚΚΕ του Χαρίλαου μπόρεσαν κοινά κόμματα να λειτουργούν σαν παρατάξεις μέσα σε ένα Σύνταγμα δημοκρατίας και θεωρητικής ισονομίας μεταξύ των πολιτών. Χάρη στους δούλους του Χαρίλαου μπήκαν στη Βουλή οι δούλοι του Καραμανλή και του Παπανδρέου. Οι κυρίαρχες εξουσίες έγιναν ένα "κουβάρι", το οποίο κρατούσαν στα χέρια τους συγκεκριμένοι άνθρωποι. Η λαϊκή κυριαρχία είχε ακυρωθεί και είχαμε πάει στην κυριαρχία μερικών οικογενειών. Από την ασθενή βασιλεία της μιας βασιλικής οικογένειας πήγαμε στην πανίσχυρη "βασιλεία" των τριών "δημοκρατικών" οικογενειών.

Αυτές οι οικογένειες των κομματαρχών, με όπλο το κράτος και τους κρατικούς μισθούς, μπόρεσαν και δίχασαν εκ νέου την κοινωνία, προσφέροντάς της έναν δήθεν ψευδοϊδεολογικό μανδύα. Η δήθεν Δεξιά της Νέας Δημοκρατίας ανταγωνιζόταν με τον δήθεν σοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ. Ιδεολογικές "μονομαχίες" στα μπαλκόνια και κρυφές υποσχέσεις για διορισμούς στα κομματικά γραφεία. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο οι μισοί Έλληνες ψήφιζαν το κόμμα που τους υποσχόταν να τους ευνοήσει εις βάρος των άλλων μισών.

Σύντομα το "εμείς" και το "εσείς" ήταν το κυρίαρχο στοιχείο των εκλογών. Αυτές δεν ήταν εκλογές. Ήταν μοιρασιά συμμοριών και δυστυχώς από αφέλεια συμμετείχαν και οι απλοί Έλληνες πολίτες σ' αυτήν την αθλιότητα. Οι Έλληνες είχαν παγιδευτεί μέσα στις ιδιωτικές επιχειρήσεις τριών πολιτικών οικογενειών με "τεράστια" ιστορία. Όλα αυτά χάρη στον Χαρίλαο και το δικό του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ ήταν το όλο μυστικό της λειτουργίας της φασιστικής μεταπολίτευσης. Δεν θα μπορούσαν οι δημοκράτες, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, να χωριστούν σε "εμείς" και "εσείς", αν δεν υπήρχαν οι "άλλοι" και αυτοί ήταν οι ΚΚΕδες.

Γι' αυτόν τον λόγο το ΚΚΕ ήταν κι εξακολουθεί να είναι υπερπολύτιμο για τους ιμπεριαλιστές. Το ΚΚΕ, που είχε πλέον βήμα ν' απευθύνεται στον ελληνικό λαό. Το φασιστικό ΚΚΕ, που είχε στη διάθεσή του όλα τα μέσα της δημοκρατίας και όχι μόνον. Το ΚΚΕ, που, αν δεν είχε τις κρατικές επιχορηγήσεις και τους κρατικούς διορισμούς, θα είχε προ πολλού πάψει να υπάρχει. Το ΚΚΕ, που με την πολιτική του δράση απέδειξε αυτό που γνώριζαν όλοι, αλλά η κρατική Ασφάλεια μόνον δεν επέτρεπε να γίνει κατανοητό. Οι Έλληνες ποτέ δεν ήταν κομμουνιστές και πολύ περισσότερο ΚΚΕδες.

Η απειλή του κομμουνισμού υπήρχε αποκλειστικά στα γραφεία της κρατικής Ασφάλειας μόνο και μόνο για να υπάρχει πάντα η δυνατότητα άσκησης σκληρής καταστολής σε περίπτωση κινδύνου. Για τριάντα χρόνια νόμιμο το ΚΚΕ —και με πλήρη στήριξη των ΜΜΕ— και δεν έκανε σχεδόν ούτε έναν νέο οπαδό. Οπαδοί του ήταν κι εξακολουθούν να είναι αποκλειστικά οι πρώην οπαδοί του Ζαχαριάδη και τα παιδιά τους. Κανένας άλλος. Λιγότεροι ακόμα και από τους βασιλόφρονες.

Όλα αυτά δούλεψαν άψογα περίπου μέχρι το 1980. Εκείνη η χρονιά ήταν η απόλυτα καθοριστική για το ΚΚΕ. Η χρονιά της μεγάλης "ανατριχίλας". Μέχρι τότε τα πάντα παρέμεναν ως είχαν από την εποχή του εμφυλίου. Η Δεξιά κυβερνούσε και το ΚΚΕ χαφιέδιζε για λογαριασμό της όλον τον αριστερό χώρο. Η πτώση της Χούντας αυτό δεν το άλλαξε. Business us usual, όπως θα έλεγε και η κόρη της Παπαρήγα, η οποία τελείωσε το Αμερικανικό Κολέγιο. Το 1980 όμως τα πράγματα ήταν κρίσιμα. Τότε το ΚΚΕ πανικοβλήθηκε. Γιατί; Γιατί το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν προ των πυλών της εξουσίας.

Τι φοβόταν το ΚΚΕ; Τον Ανδρέα; Όχι βέβαια. Δεν φοβόταν τον εβραϊκής καταγωγής Αμερικανό πολίτη. Δεν φοβόταν τον αντιαμερικανό ναύτη του αμερικανικού ναυτικού. Δεν φοβόταν τον "σοσιαλιστή" καθηγητή των πανάκριβων ιδιωτικών αμερικανικών πανεπιστημίων. Δεν φοβόταν τον φιλοπαλαιστίνιο Εβραίο. Στο ίδιο σινάφι ανήκαν και τα ίδια αφεντικά υπηρετούσαν. Αυτό το οποίο φοβόταν ήταν το μέγα και αλαλάζον πλήθος, που ακολουθούσε τον Ανδρέα.

Το ΚΚΕ φοβόταν τους πραγματικούς αριστερούς, οι οποίοι, σε περίπτωση νίκης του ΠΑΣΟΚ, αναγκαστικά θα διαχειρίζονταν τη γραφειοκρατία του κράτους. Εκεί ήταν το πρόβλημά τους. Οι κατώτεροι κρατικοί υπάλληλοι, οι οποίοι δεν ήταν μυημένοι στον υψηλό σχεδιασμό των ιμπεριαλιστών. Οι υπάλληλοι, οι οποίοι, λόγω της αλλαγής εξουσίας, θα έρχονταν αναγκαστικά σε επαφή με τη "γραφειοκρατία" της προηγούμενης εξουσίας.

Τι θα γινόταν αν όλοι αυτοί οι αριστεροί έρχονταν σε επαφή με τους φακέλους της Δεξιάς; Αν έβλεπαν τους εαυτούς τους καταγεγραμμένους σε εκατομμύρια φακέλων; Δεν θα αναζητούσαν τους συγγραφείς τους; Αυτό ήταν το πρόβλημα. Μισός αιώνας συγγραφικού έργου των ΚΚΕδων θα δινόταν στη δημοσιότητα. Θα καταλάβαινε ο αριστερός, που ταλαιπωρήθηκε από τη Δεξιά, ότι δεν ήταν ο δεξιός γείτονάς του αυτός που τον χαφιέδιζε στην Ασφάλεια, όπως λανθασμένα νόμιζε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ο ΚΚΕς, που ήταν μαζί του στο ίδιο κελί, παριστάνοντας τον "μάρτυρα", ήταν αυτός που τον κατέδιδε. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για πανικό κι ανατριχίλα.

Τότε αποφασίστηκε να καούν οι φάκελοι της Δεξιάς. Αυτό ήταν η απαραίτητη προϋπόθεση, για να επιτρέψουν στον Ανδρέα να πάρει την κυβερνητική εξουσία. Δεν έπρεπε οι Έλληνες να μάθουν την αλήθεια. Δεν έπρεπε να δουν πράγματα, τα οποία βόλευαν την εξουσία να μένουν κρυφά. Πράγματα, που συνέφεραν τόσο την Ουάσιγκτον όσο και τη Μόσχα να μείνουν κρυφά. Το ΚΚΕ σώθηκε από το κάψιμο εκείνων των φακέλων, εφόσον δεν αποκαλύφθηκε ποτέ ο ρόλος του. Μόνον το ΚΚΕ επωφελήθηκε από εκείνο το παρανάλωμα φωτιάς. Πρόβλημα με τους υπολοίπους δεν υπήρχε, εφόσον ό,τι ήταν δυνατόν να χρεωθεί η Δεξιά —εξαιτίας εκείνων των φακέλων— το είχε ήδη χρεωθεί. Ίσως και να είχε χρεωθεί παραπάνω απ' όσα δικαιούνταν.

Ποιος ξέρει πόσοι ΚΚΕδες κοιμήθηκαν ήσυχα το βράδυ που οι υψικάμινοι της Χαλυβουργικής μετέτρεπαν σε στάχτη τα εις βάρος τους ενοχοποιητικά στοιχεία. Γι' αυτόν τον λόγο ο Χαρίλαος λάτρευε τον Ανδρέα και τον άφηνε να τρώει ανενόχλητος το αντιιμπεριαλιστικό του "ψωμί". Τους έσωσε όλους ο Ανδρέας. Μόνος του; Όχι βέβαια. Οι φασίστες έλεγχαν και τη δικαστική εξουσία. Άλλη μια "προϋπόθεση", για να επιτρέψουν στον Ανδρέα να κυβερνήσει "σοσιαλιστικά".

Εκτός από το υποχρεωτικό κάψιμο των φακέλων ήταν υποχρεωτική και η "κληρονομιά" της δικαιοσύνης της Δεξιάς. Ποτέ και για κανέναν λόγο δεν επιτράπηκε στον Ανδρέα να πειράξει τους δικαστικούς. Η μεταπολίτευση τους "κληρονόμησε" από τη Χούντα και ο Ανδρέας τους "κληρονόμησε" από τη ΝΔ. Μόνον έτσι διαιωνιζόταν ο φασιστικός άξονας της λειτουργίας του ελληνικού κράτους.

Οι πάντες είχαν ανάγκη τη δικαιοσύνη της Δεξιάς. Ακόμα και το ΚΚΕ. Γιατί; Γιατί όλες αυτές οι μεθοδεύσεις, που βόλευαν τους φασίστες και το ΚΚΕ, ήταν παράνομες. Έπρεπε η δικαιοσύνη να "κλείσει" τα "μάτια" της και να μην "βλέπει" τι συμβαίνει. Παράνομη ήταν η είσοδος του σταλινικού ΚΚΕ στην ελληνική Βουλή. Παράνομη ήταν η "παραταξοποίηση" του ελληνικού λαού. Παράνομη ήταν η κομματικοποίηση του κράτους.

Αυτές οι παρανομίες ήταν που οδήγησαν στη φασιστική μεταπολίτευση. Αυτές οι παρανομίες ήταν που μετέτρεψαν την κυριαρχία του Λαού σε κυριαρχία των κομματαρχών. Αυτές ήταν οι παρανομίες, που μετέτρεψαν το ίδιο το κράτος σε ιδιοκτησία τριών κομματαρχών και του ΚΚΕ. Υπήρξε συνταγματική εκτροπή. Οι κομματάρχες και οι βουλευτές που τους ακολουθούσαν στην πραγματικότητα διέπραξαν Πραξικόπημα. Δεν είναι δυνατόν ένας κομματάρχης να ελέγχει απόλυτα δύο από τις τρεις κυρίαρχες εξουσίες. Δεν είναι δυνατόν ο επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας να είναι αυτός ο οποίος ελέγχει απόλυτα τη νομοθετική εξουσία.

Αυτό είναι συνταγματική εκτροπή. Είναι συνταγματικό έγκλημα ο ίδιος άνθρωπος να είναι κομματάρχης, πρωθυπουργός και βουλευτής ταυτόχρονα. Είναι συνταγματικό έγκλημα ο αρχηγός της εκτελεστικής εξουσίας να είναι μέλος και σκιώδης αρχηγός της νομοθετικής εξουσίας. Δεν είναι δυνατόν ο Γενικός Γραμματέας ενός κομμουνιστικού κόμματος να είναι κομματάρχης και βουλευτής ταυτόχρονα. Όλα αυτά είναι εγκλήματα. Ποιοι τα επέτρεψαν; Ο σκληρός πυρήνας του φασισμού. Οι "κολλητοί" των παπάδων και τακτικότεροι προσκυνητές του Αγίου Όρους. Η τρίτη εξουσία. Αυτή, που πρέπει να ελέγχει και να προστατεύει τη συνταγματική νομιμότητα. Αυτή, που πρέπει να προστατεύει τη δημοκρατία από τους φασίστες. Η δικαστική εξουσία. Οι δικαστές.

Αντιλαμβανόμαστε ότι όλες αυτές οι φασιστικές μεταλλάξεις του ελληνικού συστήματος δεν θα γινόταν χωρίς τη βοήθεια του ΚΚΕ. Δεν θα υπήρχε εμφύλιος χωρίς το ΚΚΕ. Δεν θα υπήρχε Παλάτι και Χούντα χωρίς το ΚΚΕ. Τέλος δεν θα υπήρχε "καπέλωμα" της δημοκρατίας της μεταπολίτευσης, αν δεν υπήρχε το ΚΚΕ. Παντού συμμέτοχο και παντού συνένοχο. Η ιδιομορφία του είναι ότι βρίσκεται διαρκώς εκτεθειμένο στον κόσμο. Είναι εκείνο το σκέλος του φασισμού, που δεν μπορεί να προστατευτεί θεσμικά και ως εκ τούτου πάντα λειτουργεί με υψηλό ρίσκο. Το ρίσκο της αποκάλυψης. Είναι πάντα έξω στους δρόμους "απροστάτευτο", για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του φασισμού. Ο εκπρόσωπος του φασισμού στους δρόμους και τα πεζοδρόμια.

Αυτήν η "έκθεση" είναι που τους τρομάζει. Αυτός ο μόνιμος φόβος των ΚΚΕδων μήπως γίνουν αντιληπτοί από τους Έλληνες εκφράζεται με τον απόλυτο τρόπο από το "Σπίτι του Λαού". Πιο πολύ σίδερο από τις φυλακές Κορυδαλλού και πιο πολλές κάμερες από την Αμερικανική Πρεσβεία. Τι μπορεί να εκφράζει αυτή η αγωνία τους παρά φόβο λαού; Έτσι είναι όμως. Όταν επί δεκαετίες μαθαίνεις να ζεις σε υπόγεια και γιάφκες, σε φοβίζει η πλατεία. Όταν έχεις μάθει να χαφιεδίζεις, δεν γνωρίζεις πώς να χειριστείς μία φανερή έδρα, όπου μπορεί να σε βρει αυτός που σε ψάχνει.

Εκτός όμως όλων αυτών είναι και θέμα συνήθειας. Όταν έχεις επιλέξει να βλέπεις τον κόσμο "ριγέ" πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, θα τα βάλεις και στο σπίτι σου. Σημασία έχει ότι το σπίτι του λαού δεν μοιάζει με τέτοιο. Οι αντιπρόσωποι των Σοβιετικών στην Ελλάδα σοβιετική πρεσβεία έφτιαξαν. Γιατί επενδύουν στα σίδερα αυτοί οι οποίοι παριστάνουν τους "πατέρες" των εργατών και άρα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού; Γιατί αυτόν ακριβώς φοβούνται. Φοβούνται την αντίδραση αυτού, που κατ’ επανάληψιν πρόδωσαν κι εξακολουθούν να τον "δουλεύουν".

Φοβούνται μια απρόσμενη έκρηξη του λαού και θέλουν την κρίσιμη στιγμή να κερδίσουν κρίσιμο χρόνο. Χρόνο, μέχρι να τους σώσουν τα αφεντικά τους. Αυτό μόνον τους νοιάζει. Αυτό το νόημα έχει η θωράκιση του Περισσού. Δεν βλέπουμε να εξυπηρετεί αυτή η θωράκιση κάτι άλλο. Αυτό, που προφανώς τους ενδιαφέρει, είναι να μην πιαστούν στον "ύπνο". Να μην τύχουν μιας λαϊκής επίθεσης αιφνιδιαστικά και άρα βρεθούν απροετοίμαστοι. Με τα κάγκελα μόνον αυτό το ενδεχόμενο αποκλείεις και τίποτε άλλο. Μετά έχει ο Θεός. Θα τους σώσουν τα ΜΑΤ της Δεξιάς, οι διπλωμάτες των ΗΠΑ ή της Ρωσίας.

Από εκεί και πέρα —στα τριάντα χρόνια της μεταπολίτευσης— ο Χαρίλαος μας "δούλεψε" κανονικά. Ο σταλινικός "δημοκράτης". Ο κομισάριος καπετάνιος. Ο "καταδιωκόμενος", που ήταν ταυτόχρονα και δημόσιος υπάλληλος. Ο αγράμματος "διανοούμενος". Ο φτωχός, που επί μονίμου βάσεως ζούσε πλούσια. Μια ζωή στο ψέμα έζησε και το χειρότερο είναι ότι και μέσα στο ψέμα παραμένει πεθαμένος. Δυστυχώς έτσι είναι η ιστορία. Τιμωρεί τους ψεύτες. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί εύκολα μπορεί ν' αποδειχθεί. Ο Χαρίλαος ήταν ομοούσιος τόσο του Ζαχαριάδη όσο και του Σιάντου και η απόδειξη αυτού που λέμε είναι ότι "προόδευσε" μέσα σε ένα κόμμα, το οποίο από τη φύση του μισούσε την αξιοκρατία και μονίμως εξυπηρετούσε ξένα συμφέροντα.

Στον τάφο αυτού του ανθρώπου αναγράφεται ως τίτλος του αποθανόντα το πομπώδες "Καπετάν Γιώτης". Με αυτόν τον ψεύτικο τίτλο ξεκίνησε ο Χαρίλαος τον δρόμο του προς την αιωνιότητα. Καπετάνιος ο Φλωράκης δεν υπήρξε ποτέ. Καπετανάτα —και συνεπώς καπεταναίους— είχε μόνον ο ΕΛΑΣ και στον ΕΛΑΣ ο Φλωράκης ήταν κομματικός αντιπρό­σωπος του ΚΚΕ και άρα ένας κοινός χαφιές. Παρακολουθούσε τους πληγωμένους ήρωες μη τυχόν και μέσα στο παραλήρημά τους έλεγαν τίποτε εναντίον του Ζαχαριάδη. Αυτή ήταν η δουλειά του. Να καταδίδει στην ηγεσία τους απείθαρχους.

Στον αδελφοκτόνο εμφύλιο, που συμμετείχε ο Φλωράκης, ο Δημοκρατικός Στρατός δεν είχε καπετανάτα. Αυτός λοιπόν ο "Καπετάν Γιώτης", που "ταξιδεύει" προς τον προλεταριακό "παράδεισο", ποιος ήταν; Ακόμα και στον θάνατο ακολουθούνται κατά γράμμα οι συνωμοτικοί κανόνες. Ακόμα και στον Άλλο Κόσμο με ψεύτικα στοιχεία "ταξιδεύουν". Ποιος ξέρει. Ακόμα και νεκροί ελπίζουν να τους δώσει ένα ρολάκι και ο Άγιος Πέτρος. Αχανής είναι η "Κόλαση" και εκατομμύρια οι αμαρτωλοί. Να μην γνωρίζει ο Άγιος ποιος τον κατηγορεί; Ο "καπετάνιος", με λίγο βόλεμα, είναι πρόθυμος να του αποκαλύψει ποιοι τον κατηγορούν. Θα πηγαίνει στις αίθουσες των βασανιστηρίων του "Κάτω Κόσμου" και θα καταγράφει όσα μπορεί να ενδιαφέρουν τον Άγιο. Αυτήν τη δουλειά ξέρει να κάνει και αυτήν αντιλαμβάνεται ως κεφάλαιό του. Θα βρεθεί και με τους άλλους χαφιέδες συντρόφους και μια χαρά θα περάσουν.

Αν υπάρχει Κόλαση, τότε ο Ζαχαριάδης, ο Σιάντος ή ο Φλωράκης κάπου εκεί θα έχουν "τρυπώσει" με τα "μπλοκάκια" τους.

Το ΚΚΕ της Αλέκας.

Ξεπερνώντας τον "σκόπελο" του 1980, το ΚΚΕ ήταν βέβαιο ότι δεν κινδύνευε πλέον. Οι πάντες ήταν ευτυχείς. Το ελληνικό πολιτικό σκηνικό είχε "παγιδευτεί" και δεν έδειχνε ότι θα υπήρχε πρόβλημα για τη επιβίωσή του. Ξαφνικά όμως τα πάντα αλλάζουν στον κόσμο και η Ελλάδα ανήκει στον κόσμο. Τα κρατικά "μουλάρια" του ανατολικού μπλοκ αρχίζουν να δείχνουν ετοιμοθάνατα. Το σοβιετικό "μουλάρι" δείχνει ότι δεν μπορεί να μπει στη νέα χιλιετία. Είναι σχεδόν βέβαιον ότι δεν θα τη γιορτάσει μαζί με τα υπόλοιπα "ζωντανά" της παγκόσμιας πολιτικής "πανίδας".

Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 90 και το ΚΚΕ ξαναζεί τον εφιάλτη. Δεν πρόλαβε να πει "δόξα τω Θεώ" και βρέθηκε ξανά να ψελλίζει "βοήθα Παναγιά". Η Σοβιετική Ένωση "καταρρέει" σαν χάρτινος πύργος και συμπαρασύρει μαζί της ολόκληρο το ανατολικό μπλοκ. Οι λαοί εμφανίζονται να γιορτάζουν την πτώση του κομμουνισμού.

Ο εφιάλτης του ΚΚΕ έχει αρχίσει. Φυσικό είναι. Όταν κλείνει το "εργοστάσιο", πώς θα επιβιώσει η τοπική "αντιπροσωπεία"; Τι θα πουλάει το ΚΚΕ, όταν το "δείγμα" που προτείνει σαν ιδανικό έχει καταρρεύσει; Νέες αγωνίες στον Περισσό. Φοβούνται για το μέλλον τους και έχουν λόγους σοβαρούς να φοβούνται.

Τι θα γίνει αν η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης συνοδευτεί από αποκαλύψεις; Τι θα γίνει αν ανοίξουν τα αρχεία της αυτοκρατορίας του Στάλιν; Τρόμος στον Περισσό. Θα αποκαλυπτόταν η εγκληματική συμπεριφορά των ηγετών του. Θα αποκαλυπτόταν η προδοτική συμπεριφορά των στελεχών του. Εμφύλιος, δολοφονίες, προβοκάτσιες, κατασκοπίες και ό,τι μπορεί να βάλει του ανθρώπου ο νους θα ερχόταν στο φως.

Ερωτήματα, που επί δεκαετίες έμειναν αναπάντητα, θα έβρισκαν επιτέλους απάντηση. ΕΑΜ, Βελουχιώτης, Βάρκιζα, Εμφύλιος, Βίτσι, Νταχάου, Παραπέτασμα, Μακρόνησος, Μπελογιάννης και άλλες "αφηρημένες" έννοιες, θα έπαιρναν "σχήμα". "Σχήμα" φωτογραφικής ανάλυσης, εφόσον θα άνοιγαν οι φάκελοι των "νεκρών" αφεντικών. Αποδείξεις με ονόματα και διευθύνσεις. Αποδείξεις με έγγραφα και ημερομηνίες.

Το ΚΚΕ ήταν πανικοβλημένο. Κακώς όμως. Χαμηλή αυτοεκτίμηση. Ένα καλό και δοκιμασμένο εργαλείο —όπως το ΚΚΕ— προβλέπεται για κάθε χρήση και δεν το παρατάς εύκολα. Θα τους άφηναν οι παλιοί συνέταιροι των αφεντικών τους να "κακοπέσουν"; Θα τους άφηναν οι "φονιάδες των λαών" να διαλύσουν; Απλά θα έκαναν μια νέα συμφωνία επιβίωσης. Ήταν πολύ χρήσιμοι για την επιβίωση του δικομματισμού στην Ελλάδα και δεν θα τους άφηναν να σβήσουν. Δεν τους πείραζαν τα αντιαμερικανικά συνθήματα του ΚΚΕ και δεν τους πείραζαν οι φθορές στον φράχτη της πρεσβείας τους από τους επαγγελματίες διαδηλωσάκηδες του ΚΚΕ.

Από τη στιγμή που άλλαξε ο παγκόσμιος σχεδιασμός, έπρεπε να βρεθεί νέος ρόλος για το ΚΚΕ. Μέχρι την αλλαγή επιβίωνε με κεφάλαιο την "επανάσταση". Αυτήν η απειλή τρομοκρατούσε τον κόσμο και έδινε στο σύστημα τη δυνατότητα να τον ελέγχει και βέβαια εξασφάλιζε το "μεροκάματο" στο ΚΚΕ. Το μεροκάματο του "λύκου", που τρομοκρατεί το κοπάδι και νομιμοποιεί τα φασιστικά "τσομπανόσκυλα". Αυτό το μοντέλο πλέον δεν λειτουργούσε.

Το κεφάλαιο του ΚΚΕ δεν μπορούσε να του αποδώσει κέρδος. Η ανάμνηση της ένοπλης δράσης του δεν τρομοκρατούσε τον κόσμο, ώστε να τον δεσμεύει στα δύο μεγάλα κόμματα. Τι απέμενε; Να βρεθεί ένας άλλος ρόλος, που κάποιο "υποχαρακτηριστικό" του ΚΚΕ θα το έκανε χρήσιμο. Για να καταλάβει όμως κάποιος τι είναι χρήσιμο, θα πρέπει να γνωρίζει τι είδους ανάγκες έχει η Νέα Τάξη.

Η Νέα Τάξη λεηλατεί τους λαούς και άρα φοβάται την αντίδρασή τους. Φοβάται τις λαϊκές κινητοποιήσεις, που μπορούν να τρομοκρατήσουν τους φασίστες λακέδες της και άρα να τους αναγκάσουν να σταματήσουν την καταστροφική λεηλασία. Τι άλλο φοβάται; Την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, που μπορεί να ακυρώσει διακρατικές συμφωνίες. Έχοντας η Νέα Τάξη τη θέληση να κάνει στρατιωτικές επεμβάσεις κατά βούληση, φοβόταν τις λαϊκές αντιδράσεις. Γνώριζε ότι μπορούσε να πάρει την "άδεια" των κυβερνήσεων, αλλά γνώριζε ότι αυτήν την άδεια μπορούσαν οι λαοί να την ακυρώσουν με τις αντιδράσεις τους.

Γνωρίζοντας κάποιος τις ανάγκες της Νέας Τάξης, μπορεί να γνωρίζει τι την ενοχλεί. Γνωρίζει τι δεν θέλει. Τι λοιπόν δεν επιθυμεί η Νέα Τάξη; Την λαϊκή αντίδραση, που της δημιουργεί πρόβλημα. Εδώ αναζητούμε έναν ρόλο για το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ στα χρόνια της "νομιμότητας" εξειδικεύτηκε στο να διοργανώνει διαμαρτυρίες και λαϊκές κινητοποιήσεις. Θεωρητικά "ξέχασε" την ένοπλη επανάσταση και με τα μέσα της δημοκρατίας "απειλούσε" με τη λαϊκή αντίδραση. Αυτή η εξειδίκευσή του είναι το σημερινό του κεφάλαιο.

Πώς είναι αυτό χρήσιμο στους φασίστες ιμπεριαλιστές; Βγαίνει στους δρόμους, για ό,τι θα ήθελε να βγει και στον χρόνο που θα ήθελε να το κάνει και ο ελληνικός λαός. Επειδή όμως βγαίνει πρώτο, αναγκάζει τους Έλληνες να κάθονται στα σπίτια τους. Δεν θέλουν οι Έλληνες ν' ακολουθήσουν το ΚΚΕ, ακόμα κι όταν αυτό το οποίο ισχυρίζεται είναι σωστό. Δεν τους ενδιαφέρει τι λέει. Το αντιπαθούν, επειδή το λέει το ΚΚΕ. Αυτό είναι το μυστικό της εξυπηρέ­τησης που κάνει στους φασίστες.

Ενοχλείται ο ελληνικός λαός για τη λεηλασία της πατρίδας του; Πριν βγει ο ίδιος στους δρόμους, βγαίνει το ΚΚΕ. Ενοχλούνται οι εργαζόμενοι για την οικονομική πολιτική; Πριν βγουν αυτοί στους δρόμους, βγαίνει το ΚΚΕ. Αυτό γίνεται σε όλα τα επίπεδα. Δεν υπάρχει Έλληνας, που να μην ήθελε να διαδηλώσει κατά των Αμερικανών στη διάρκεια των βομβαρδισμών της Σερβίας. Πώς όμως θα βγει να διαμαρτυρηθεί έξω από την αμερικανική πρεσβεία, όταν οι ΚΚΕδες είναι ήδη είναι σκαρφαλωμένοι στα κάγκελά της;

Αυτό είναι που βολεύει τόσο τους τοπικούς φασίστες όσο και τους ιμπεριαλιστές. Ολόκληρη η Ελλάδα "βράζει" με τα καμώματά τους, αλλά αυτοί δεν έχουν ανάγκη να δικαιολογήσουν τίποτε, γιατί το ΚΚΕ τους προσφέρει το άλλοθι. Το άλλοθι να παρουσιάζουν μέσω της προπαγάνδας την κατάσταση όπως τους βολεύει. Κόβουν τους μισθούς των εργαζομένων και διαλύουν τα κράτη των λαών; Ποιοι αντιδρούν; Λίγοι κομμουνιστές. Αυτοί, για λόγους ιδεολογίας, θα αντιδρούσαν ό,τι και να κάναμε. Άρα; Άρα ο ελληνικός λαός είναι "μαζί" μας. Άρα μπορούν να κοπούν οι συντάξεις. Άρα μπορεί να πάει ο Πρωθυπουργός, χωρίς να φοβάται και να υπογράψει τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Αυτός είναι ο ρόλος του ΚΚΕ. Ο "διαφορετικός", που ενδιαφέρεται για τα "κοινά" των υπολοίπων. Ο βαριά άρρωστος με την εμμονή για τα κοινά των "άλλων". Ο ρόλος του είναι απλός. Είναι σαν να έχεις ένα κάστρο ευάλωτο σε επιθέσεις και το οποίο περιβάλλεται από μια τάφρο νερού. Όταν θέλεις να απαγορεύσεις την είσοδο του κόσμου σ' αυτό, προσπαθείς να εκμεταλλευτείς την "τάφρο", πριν αναγκαστείς να δώσεις μάχη προ των πυλών. Πρέπει να σταματήσεις τις διαμαρτυρίες του κόσμου στην "τάφρο" των δρόμων πριν φτάσει ο κόσμος έξω από τα κυβερνητικά κτίρια κι αναγκαστείς να χρησιμοποιήσεις δυνάμεις καταστολής.

Τι κάνεις σ' αυτήν την περίπτωση; Τι κάνεις, όταν δεν θέλεις να μπει ο κόσμος σε μια "τάφρο", που μοιάζει με πισίνα και σε χωρίζει από τους μαινόμενους πολίτες; Βάζεις παρακρατικούς "κροκόδειλους"; Όχι βέβαια, γιατί ο κόσμος προκαλείται από αυτούς και θα τους σκοτώσει. Τι κάνεις; Το πιο έξυπνο. Βάζεις έναν ασθενή του AIDS, που αιμορραγεί μέσα στην "τάφρο" και δεν μπαίνει κανένας άλλος. Βάζεις κάποιον, που μπορεί εμφανώς να "μολύνει" τα νερά. Οι υπόλοιποι θα "λιώνουν" από τα προβλήματα, αλλά δεν θα πλησιάζουν το "κάστρο". Θα υποφέρουν, αλλά δεν θα τολμούν να μπουν στην αμυντική "τάφρο".

Αυτός είναι ο ρόλος του ΚΚΕ και μ' αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται ένα αποτέλεσμα, το οποίο δεν θα μπορούσαν να επιτύχουν ούτε με στρατιές ΜΑΤ. Επειδή κινητοποιείται πάντα πρώτο το ΚΚΕ, δεν κινητοποιείται κανένας άλλος. Άλλος επειδή το απεχθάνεται, άλλος επειδή το φοβάται, δεν πηγαίνει να διαδηλώσει τις απόψεις του. Ένας ρόλος παθητικός, ο οποίος δεν απαιτεί τίποτε παραπάνω από μια συνεχή παρουσία και "ενδιαφέρον" για τα κοινά. Γι' αυτόν τον λόγο, κάθε φορά που κινείται το ΚΚΕ, προστατεύεται από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις. Το ΚΚΕ είναι πολύτιμο για τους ιμπεριαλιστές και γι' αυτό το προστατεύουν με τα όπλα. Αυτός είναι ο νέος του ρόλος. Καλεί τον λαό για "μπάνιο", ενώ γνωρίζει ότι ο λαός το απεχθάνεται και δεν το ακούει.

Όμως, για τις ανάγκες αυτού του νέου ρόλου το ΚΚΕ θα έπρεπε για άλλη μια φορά ν' αλλάξει τα χαρακτηριστικά του. Τότε αποφασίστηκε να πάρει τα χαρακτηριστικά της νυν γραμματέως του. Ποια ήταν αυτά τα χαρακτηριστικά; Τα χαρακτηριστικά του ΤΙΠΟΤΕ, το οποίο όμως το βρίσκεις παντού μπροστά σου. Του ΤΙΠΟΤΕ, το οποίο αντιπροσωπεύει ένα μοντέλο που έχει αποτύχει και δεν τρομάζει πλέον κανέναν. Του ΤΙΠΟΤΕ, που από τη φύση του δεν προκαλεί, αλλά που είναι χρήσιμο για κάποιους απλά να υπάρχει και να παρευρίσκεται όπου τους βολεύει.

Απλά είναι τα πράγματα. Ποιος μπορεί να δώσει σημασία στο ΤΙΠΟΤΕ; Ποιος δίνει σημασία στις αντιιμπεριλιστικές "κορώνες" του ΚΚΕ τη στιγμή που τα κομμουνιστικά καθεστώτα καταδικάζονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ποιος δίνει σημασία στις πολιτικές προτάσεις του ΚΚΕ, όταν τα κομμουνιστικά καθεστώτα έχουν αποτύχει παντού στον κόσμο; Ποιος δίνει σημασία στις καταγγελίες του ΚΚΕ για τη διαφθορά, όταν όλα τα κομμουνιστικά κόμματα έχουν γίνει ΜΑΦΙΕΣ στο πρώην Ανατολικό Μπλοκ. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για ένα φλύαρο και άρα για ένα ακίνδυνο ΤΙΠΟΤΕ.

Δεν μπορεί ο πεθαμένος να κατηγορεί ακόμα και τον πιο "άρρωστο" ζωντανό γι' αποτυχία. Όταν αφήνεται να το κάνει και δεν το παίρνουν με τις κλοτσιές, σημαίνει ότι υπάρχει παιχνίδι. Αυτό το παιχνίδι παίζει το ΚΚΕ. Αυτό πληρώνεται να κάνει από την εξουσία. Γι' αυτό προστατεύεται από τους ιμπεριαλιστές. Για να μπορεί να το κάνει. Έχουν ανάγκη οι Αμερικανοί να έχουν απέναντί τους "πεθαμένους", γιατί φοβούνται τους "ζωντανούς". Για την εξυπηρέτηση αυτού του νέου ρόλου του ΚΚΕ επιλέχθηκε η Παπαρήγα ως γραμματέας του κόμματος.

Η γυναίκα αυτή είναι πραγματικά ένα ΤΙΠΟΤΕ και το σημαντικότερο είναι ότι μοιάζει με ΤΙΠΟΤΕ. Είναι μια γυναίκα που "υπνωτίζει" ακόμα κι αυτούς που έχουν λόγους να μισούν το ΚΚΕ. Δεν μπορεί να σε προκαλέσει για ν' αντιδράσεις. Είναι μια γυναίκα, που πραγματικά δεν έχει κανένα ουσιαστικό προσόν σε κανέναν τομέα. Αν δηλαδή υπήρχε Δημιουργός, που έδινε ο Ίδιος ως φυσικό πρόσωπο τα χαρακτηριστικά στους ανθρώπους, η Αλέκα θα νομιμοποιούνταν να του κάνει μήνυση.

Το σημερινό ΚΚΕ μοιάζει μ' αυτήν. Σε έναν κόσμο στον οποίο ο κομμουνισμός έχει καταρρεύσει και έχει καταδικαστεί για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αυτό εξακολουθεί να υπάρχει και να συμμετέχει στις εκλογές —με τα απαξιωμένα σύμβολά του— παράνομα, γιατί κανένας δεν το καταδιώκει με βάση τη νομιμότητα. Εξακολουθεί και εισπράττει παράνομα τις κρατικές επιδοτήσεις και κανένας δεν δείχνει να ενοχλείται. Γιατί; Γιατί μοιάζει με την Αλέκα.

Ποιος άνθρωπος, αν είχε γειτόνισσα μια γυναίκα σαν την Αλέκα, θα την κατήγγειλε στην πολεοδομία, αν αυτή επιχειρούσε να κάνει παράνομο πανωσήκωμα; Τη θεωρείς τόσο "καμένη", που δεν θέλεις καν να την καταγγείλεις. Δεν θεωρείς ανθρωπινό να αδικήσεις παραπάνω αυτό το οποίο είναι "άνωθεν" αδικημένο. Είναι η απόλυτη ενσάρκωση αυτού που ο λαός περιγράφει ως "κρίμα από τον Θεό". Το θεωρείς ύβρη να "τιμωρήσεις" έναν άνθρωπο σαν την Αλέκα. Αυτό συμβαίνει και με το ΚΚΕ. Κανείς δεν αντιδρά, γιατί απλούστατα είναι ένα ΤΙΠΟΤΕ. Είναι το υπό "σήψη" ελληνικό "χέρι" ενός σοβιετικού οργανισμού, που "πέθανε". Δεν υπάρχει. Απλά παρευρίσκεται. Σ' αυτό το σημείο αποδεικνύεται ευφυής η επιλογή της Αλέκας. Της σταλινικής του παρελθόντος Αλέκας. Δεν προκαλεί, αλλά παίζει καλά τον ρόλο της.

Αυτόν τον ρόλο δεν μπορεί να τον παίξει κανένας άλλος. Αν για παράδειγμα έφευγε η Αλέκα από τη θέση της και έμπαινε σ' αυτήν ένας "φέρελπις" και νέος ΚΚΕς, όπως ο Μπογιόπουλος, είναι βέβαιον ότι το ΚΚΕ δεν θα άντεχε ούτε μια εβδομάδα. Ο κόσμος θα απαιτούσε τα νόμιμα και άρα αρχικά τη μη χρηματοδότησή του και στη συνέχεια τη διάλυσή του. Θα αρκούσε μια φορά να άνοιγε το στόμα του ο πρώην Κνίτης και μέσα σε λίγο καιρό οι ΚΚΕδες όχι απλά δεν θα έβγαιναν για κινητοποιήσεις με τα λάβαρά τους, αλλά θα τα έκρυβαν, για να μην πέσουν θύματα ανασκολοπισμού. Όχι μόνον δεν θα έμπαιναν μπροστά στις πορείες, αλλά θα έτρωγαν ξύλο στους δρόμους. Μόνον η Αλέκα μπορεί στη σύγχρονη εποχή να εξασφαλίσει την επιβίωση του ΚΚΕ. Γιατί; Γιατί του προσδίδει τα χαρακτηριστικά της. Τα χαρακτηριστικά του ΤΙΠΟΤΕ.

Η Αλέκα μπορεί να κάνει και να λέει ό,τι θέλει και να μην υπάρχουν αντιδράσεις. Πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι η ηγέτης του ΚΚΕ σπούδασε την κόρη της στο Αμερικανικό Κολέγιο. Αν αυτό το έκανε οποιοσδήποτε άλλος μεγαλόσχημος ΚΚΕς, θα έπεφταν όλοι πάνω του για να τον κατασπαράξουν. Δεν αντέδρασε κανένας. Γιατί; Γιατί το έκανε η κακομοίρα η Αλέκα.

Μπορεί να λέει ό,τι βολεύει το σύστημα και να μην υπάρχουν αντιδράσεις. Πρόσφατα είπε το ανέκδοτο της δεκαετίας και κανένας δεν αντέδρασε. Ποιο ήταν αυτό το ανέκδοτο; Ότι το ΚΚΕ δεν θέλει έλεγχο στα οικονομικά του από το κράτος, γιατί δεν έχει εμπιστοσύνη στο σύστημα. Τα χρήματα όμως του συστήματος τα παίρνει. Αν αυτό το έλεγε οποιοσδήποτε άλλος μεγαλόσχημος ΚΚΕς, θα έπεφταν και πάλι πάνω του για να τον κατασπαράξουν. Δεν αντέδρασε κανένας. Γιατί; Γιατί το είπε η κακομοίρα η Αλέκα.

Αυτή είναι η γενική γραμματέας του ΚΚΕ και γι' αυτό επιλέχθηκε να ηγηθεί του ΚΚΕ. Του δίνει τα χαρακτηριστικά της. Ό,τι και να πει και ό,τι και να κάνει το ΚΚΕ, δεν σημαίνει τίποτε, γιατί είναι το ΤΙΠΟΤΕ. Αυτό ακριβώς είναι το επιθυμητό της λειτουργίας για τους φασίστες. Του δίνουν τη δυνατότητα να λέει τα σωστά και άρα ό,τι απειλεί το σύστημα, για να τα ακυρώνουν. Για να μην τα κάνουν επιλογή των πολιτών. Γιατί; Γιατί τα λέει το ΚΚΕ. Του δίνουν τη δυνατότητα να κάνει τα σωστά και άρα να κινητοποιείται εναντίον του συστήματος, για να τα ακυρώσουν. Για να μην κάνουν την αντίδραση επιλογή των πολιτών. Γιατί; Γιατί τα κάνει το ΚΚΕ.

Αυτό είναι το ΚΚΕ της Αλέκας. Πιθανολογούμε γι' αυτήν ότι θα έχει την ίδια "πορεία" με τον προκάτοχό της. Μια ζωή στο ψέμα έζησε και με το ψέμα θα "ταξιδέψει" και στο μεγάλο ταξίδι. Όπως ο Χαρίλαος έζησε μέσα στον ψέμα, όταν μια ζωή έκανε τον καπετάνιο ενώ ήταν χαφιές, έτσι και η Αλέκα ζει σε ένα ανάλογο ψέμα, όταν παριστάνει την εργαζόμενη, ενώ σπούδαζε την κόρη της με τα παιδιά του Λάτση και του Βαρδινογιάννη.

Όπως ο Χαρίλαος "έφυγε" με το ψευδώνυμο "Καπετάν Γιώτης" κάπως έτσι θα φύγει και η Αλέκα. Ποιος ξέρει. Μπορεί στο δικό της μνήμα να μην γράφουν ότι υπήρξε γενική γραμματέας του ΚΚΕ. Μπορεί να γράφουν ότι ήταν η "Μητέρα της Χρονιάς" για κάποιο σχολικό έτος του Κολεγίου Αθηνών. Οι συνωμοτικοί κανόνες πάντα πρέπει να εφαρμόζονται από τα στελέχη του.

Αυτή είναι η ιστορία του φασιστικού ΚΚΕ στην Ελλάδα. Έτσι "φαίνεται" από τη δική του πλευρά η συμμετοχή του στον ελληνικό φασισμό. Μια συμμετοχή, την οποία ο καθένας μπορεί να τη διαπιστώσει με ένα απλό πέρασμα από το "φρούριο" του Περισσού.

Η τελευταία προδοσία του ΚΚΕ.

Για λόγους, οι οποίοι δεν είναι του παρόντος να αναλυθούν, θα πούμε ότι η Νέα Τάξη Πραγμάτων έχει βάλει στο "στόχαστρό" της τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θέλει να τους υποβαθμίσει ως πολιτισμικό γεγονός παγκοσμίου βεληνεκούς, γιατί αντιλαμβάνεται την απειλή όλων εκείνων των ιδεωδών, τα οποία αυτοί αντιπροσωπεύουν. Σε μια ενιαία παγκόσμια τάξη πραγμάτων δεν θα ήθελε να έρθει σε σύγκρουση με τις αρχές και τις αξίες ενός πολιτισμού, ο οποίος διαχρονικά υπερασπίζεται τον άνθρωπο.

Αυτοί λοιπόν αποφάσισαν να κάνουν κακό στους Ολυμπιακούς Αγώνες και βρήκαν την ευκαιρία να τους "λερώσουν" με το θέμα του ντόπινγκ. Το ντόπινγκ, το οποίο οι ίδιοι προκάλεσαν. Οι δικές τους "αγωνίες" για διάκριση δημιούργησαν την ανάγκη του ντόπινγκ και τα δικά τους εργαστήρια παρασκεύασαν τα επικίνδυνα φάρμακα. Οι ίδιοι, δηλαδή, που καταγγέλλουν τη "νοθεία" του Ολυμπιακού Πνεύματος, είναι οι ίδιοι που την προκάλεσαν.

Σ' αυτήν την περιπέτεια παρέσυραν και την Ελλάδα. Η Ελλάδα, που θα έπρεπε να είναι η τελευταία χώρα στον κόσμο που θα αποτολμούσε κάτι τέτοιο. Είναι η μόνη χώρα στον κόσμο, η οποία στο πιο λαμπρό και υπερεθνικό συμβάν παγκοσμίως έχει εθνικά συμφέροντα. Η χώρα με της οποίας τη σημαία "ανοίγουν" οι Ολυμπιακοί Αγώνες και με τον δικό της εθνικό ύμνο "κλείνουν". Αυτή η χώρα με τα τόσο μεγάλα εθνικά συμφέροντα σ' αυτήν την υπόθεση "κατάφερε" κι έμπλεξε στην υπόθεση "ντόπινγκ". Η ηλιθιότητα των παραγόντων της έπιασε την κορυφή.

Αυτήν την εμπλοκή της προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν οι φασίστες, προκειμένου να κάνουν κακό στους Ολυμπιακούς Αγώνες και βέβαια στην ίδια την Ελλάδα. Για κάποιον που έχει γνώσεις —και οι φασίστες έχουν— είναι δεδομένο πως, όταν θέλεις να δημιουργήσεις μέγα πρόβλημα σε κάποιον λαό, το καταφέρνεις καλύτερα όταν το προκαλείς εκ των έσω. Οι φασίστες δηλαδή έπρεπε να βρουν αυθεντικούς Έλληνες, για να προκαλέσουν μεγάλη ζημιά σ' αυτό το ζήτημα. Όταν γνωρίζει κάποιος πόσο σημαντικοί είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες για τους Έλληνες ως λαό, αλλά και για τον κάθε Έλληνα ξεχωριστά, φαντάζεται ότι αυτό είναι από δύσκολο ως απίθανο να συμβεί. Είναι όμως τέτοιο;

Υπάρχουν Έλληνες, που να μπορούν να εξυπηρετούν τους φασίστες εις βάρος των Ελλήνων; Υπάρχουν Έλληνες, που να στρέφονται άμεσα και αποτελεσματικά εναντίον των ίδιων των ελληνικών συμφερόντων; Η ιστορία δείχνει ότι υπάρχουν. Το Μακεδονικό Ζήτημα, για παράδειγμα, που απειλεί να τινάξει στον αέρα την Ελλάδα, δεν είναι ένα πρόβλημα, το οποίο αφορά τους Έλληνες στο σύνολό τους; Ποιοι το δημιούργησαν; Ποιοι του έδωσαν την επικινδυνότητα που έχει σήμερα;

Κανένας Τίτο και κανένας Γκρουέφσκι δεν μπορεί να το κάνει αυτό εκ των έξω. Από "μέσα" δημιουργούνται τα προβλήματα. Το ΚΚΕ δεν ήταν αυτό το οποίο έδωσε σε όλους αυτούς το δικαίωμα να το εκμεταλλεύονται; Το ΚΚΕ δεν ήταν αυτό το οποίο πρώτο αναγνώρισε την ύπαρξη μακεδονικής μειονότητας και άρα την ανάγκη εθνικής αυτοδιάθεσης των Μακεδόνων; Αυτό δεν έσπασε το κοινό ελληνικό "μέτωπο";

Γιατί το έκανε αυτό; Γιατί αυτό εξυπηρετούσε τους φασίστες, που ήταν τα αφεντικά του. Τα ίδια αυτά αφεντικά δεν είναι εκείνα που σήμερα προσπαθούν να "σκοτώσουν" τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Άρα, αν υποθέσουμε ότι αυτός ο στόχος τους διευκολύνεται από μια "ελληνική" βοήθεια, δεν θα επιχειρούσαν να την πάρουν; Από ποιον θα τη ζητούσαν; Από αυτόν που γνωρίζουν ότι θα τους τη δώσει, παραβλέποντας ότι είναι Έλληνας. Άρα; Άρα θα τη ζητούσαν από το ΚΚΕ. Έτσι ακριβώς και έγινε. Την επομένη του σκανδάλου του ντόπινγκ και ενώ όλοι οι Έλληνες καταδίκαζαν το σκάνδαλο, αγωνιώντας για το κύρος των Ολυμπιακών Αγώνων και το κύρος της πατρίδας τους, πήρε θέση το ΚΚΕ.

Τι είπε; Ακριβώς ό,τι συνέφερε τους φασίστες και απειλεί τα ελληνικά συμφέροντα. Δεν βγήκε να υποστηρίξει τους Αγώνες και να καταγγείλει αποκλειστικά και μόνον την αλητεία των ντοπαρισμένων και των ντοπαριστών, όπως έκαναν όλοι οι υπόλοιποι πολιτικοί φορείς. Δεν βγήκε να προστατεύσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, στρεφόμενο εναντίον της αλητείας. Στράφηκε απευθείας εναντίον των Ολυμπιακών Αγώνων. Πρότεινε την αποδέσμευση της ίδιας της Ελλάδας από την ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων. Δια στόματος Παπαρήγα ακούστηκε από ελληνικά χείλη ό,τι ακριβώς ήθελαν να πουν οι φασίστες, αλλά δεν τους συνέφερε να το πουν οι ίδιοι.

Τι υποστήριξε; Ότι …"το θέμα είναι ότι τέλειωσε ο ρόλος και η όποια αξία κρατούσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες" και πρότεινε "να αποδεσμευτούμε από αυτόν τον θεσμό". Η κυρία Παπαρήγα κατέληξε δηλαδή στο συμπέρασμα ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν χάσει το νόημά τους και ως εκ τούτου πρέπει να σταματήσουν. Ταυτόχρονα, ξεπερνώντας και τον εαυτό της, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι "συμφέρει" την Ελλάδα να αποδεσμευτεί από αυτόν τον θεσμό. Δημιούργησε δηλαδή "προηγούμενο", όπως κάποιος άλλος προκάτοχός της δημιούργησε "προηγούμενο" και για το μακεδονικό ζήτημα. Αυτό ήταν το ζητούμενο. Στο μέλλον οι κατήγοροι των Ολυμπιακών Αγώνων θα έχουν τη δυνατότητα να επικαλούνται και ανάλογες ελληνικές θέσεις.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τη μεθόδευση; Έβαλαν και πάλι το σταλινικό ΤΙΠΟΤΕ να πει το σημαντικό γι' αυτούς, χωρίς να προκληθούν αντιδράσεις. Χωρίς αντιδράσεις έχουν δημιουργήσει ένα ελληνικό "προηγούμενο", το οποίο στο μέλλον είναι βέβαιον ότι θα το χρησιμοποιήσουν εις βάρος τόσο των Ολυμπιακών Αγώνων όσο και της Ελλάδας. Η κυρία Παπαρήγα έβαλε εναντίον των Ολυμπιακών Αγώνων. Η απόλυτη τραγική ειρωνεία. Ένας άνθρωπος οριακά δύσμορφος στράφηκε ευθέως κατά της γιορτής της ανθρώπινης "ομορφιάς". Ένας άνθρωπος οριακά δογματικός φασίστας στράφηκε ευθέως κατά της γιορτής της ισότητας και άρα και της δημοκρατίας. Ένας άνθρωπος οριακά κακός Έλληνας στράφηκε ευθέως κατά των ελληνικών συμφερόντων, τα οποία εξυπηρετούνται σ' αυτήν τη γιορτή.

Αυτή είναι η Παπαρήγα. Αυτό είναι το ΚΚΕ. Πάντα προδοτικό, πάντα "απέναντι" από τον ελληνισμό και πάντα αδίστακτο. Πάντα "υποχείριο" των κάθε είδους φασιστών. Η απόλυτη δικαίωση του ρητού ότι ο προδότης είναι πάντα προδότης. Δεν αλλάζει. Όμως, πιστεύουμε ότι αυτή θα είναι και η τελευταία φορά που το ΚΚΕ έχει τη δυνατότητα να προδώσει τους Έλληνες.

Είμαστε βέβαιοι ότι στο άμεσο μέλλον το ΚΚΕ θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις για πολλά πράγματα. Ακόμα και για το "ανέκδοτο" της γραμματέως του. Της κρατικοδίαιτης γραμματέως, που δεν "εμπιστεύεται" το σύστημα, για να του παραδώσει τον έλεγχο των οικονομικών του κόμματός της. Δεν το εμπιστεύεται, για να του ανοίξει τις πόρτες του φαραωνικού "Σπιτιού του Λαού". Δεν το εμπιστεύεται, για να του επιτρέψει να πατήσει στις παχιές κόκκινες μοκέτες του.

Τι φοβάται το ΚΚΕ και δεν επιτρέπει τον έλεγχο των οικονομικών του; Να υποθέσουμε εμείς; Κατά τη γνώμη μας φοβάται ότι θα αποκαλυφθεί ο προδοτικός του ρόλος. Φοβάται ότι θα αποκαλυφθεί πως έχει πάρει βρόμικα χρήματα από ντόπια και ξένα κέντρα εξουσίας, τα οποία είναι γνωστά για τον ανθελληνισμό τους. Όταν είναι δεδομένο ότι όλα τα κομμουνιστικά κόμματα των βαλκανικών χωρών έχουν πάρει χρήματα από ιδρύματα τύπου Σόρος, για να "προσαρμοστούν" στην Νέα Τάξη, είναι βέβαιον ότι στο ίδιο πρόγραμμα οικονομικής ενίσχυσης έχει μπει και το ΚΚΕ. Έπρεπε —για πολλούς λόγους— το ΚΚΕ να έχει τα χρήματα να προσαρμόσει την εικόνα του στην Νέα Τάξη.

Βρωμάει η "συμφωνία" Μητσοτάκη με τον Φλωράκη στο διάστημα της αγωνίας του ΚΚΕ για επιβίωση. "Βρωμάει" ακόμα περισσότερο, αν θυμηθεί κάποιος ότι εκείνη την εποχή το σκάνδαλο Κοσκωτά ταλάνιζε την ελληνική πολιτική σκηνή και το ΚΚΕ ήταν μπλεγμένο σ' εκείνο το σκάνδαλο. Μπλεγμένο με εκατοντάδες εκατομμύρια σε μια εποχή που τα εκατομμύρια είχαν αξία.

Είναι βέβαιον ότι κάποιοι θα ήθελαν να το "διευκολύνουν", για να έχουν στοιχεία αυτού του είδους, ώστε να μπορούν να εκβιάζουν το ΚΚΕ και να το πειθαρχούν. Εκεί πιστεύουμε ότι υπάρχει φόβος για το ΚΚΕ. Φοβούνται έναν έλεγχο, που θα τους βρει με ξένα και βρόμικα χρήματα. Με χρήματα εκείνων, που λεηλάτησαν την Ελλάδα. Με χρήματα των εχθρών της Ελλάδας.

Εύλογα σ' αυτό το σημείο ο αναγνώστης θ' αναρωτηθεί για το κόστος που πρέπει να πλη­ρώ­σει το ΚΚΕ, για ν' αναλάβει αυτούς τους ρόλους. Το ιδεολογικό κόστος. Στην πραγματικότητα δεν έχει κόστος. Γιατί; Γιατί για το ΚΚΕ προηγούνται τα συμφέροντα της ιδεολογίας από αυτά της πατρίδας. Το ΚΚΕ και το δόγμα του είναι απόλυτα εχθρικό απέναντι στον ελληνισμό. Είναι εχθρικό, γιατί ο ελληνισμός, σε περίπτωση επικράτησής του, εξοντώνει τον κομμουνισμό.

Ο ελληνισμός του ιδιοκτήτη Οδυσσέα μισεί τα κολχόζ του Στάλιν και ως εκ τούτου συμβαίνει και το αντίθετο. Ο ελληνισμός του αντιδραστικού Αχιλλέα μισεί την άκαμπτη εξουσία του Στάλιν και ως εκ τούτου συμβαίνει και το αντίθετο. Τόσο ο Οδυσσέας όσο και ο Αχιλλέας, αν ζούσαν σε κομμουνιστικό σύστημα, θα ήταν "επιφανείς" έγκλειστοι στα γκουλάγκ. Τόσο ο Οδυσσέας όσο και ο Αχιλλέας, αν συμμετείχαν σε εμφύλιο, θα ήταν "απέναντι" στους Ζαχαριάδηδες και στους Βαφειάδηδες. Αναγκαστικά, εφόσον οι πολιτισμικές τους επιλογές είναι εχθρικές προς τις κομμουνιστικές. Ο ελληνισμός είναι χειρότερος εχθρός για τον κομμουνισμό απ' ό,τι είναι ο συμβατικός χριστιανικός καπιταλισμός.

Ο συμβατικός χριστιανικός καπιταλισμός είναι όμοιος με τον κομμουνισμό στην ιδιοσυχνότητά του. Αυτά είναι όμοια μεταξύ τους σκληρά βαρβαρικά συστήματα σιωνιστικής εμπνεύσεως. Στον τρόπο λειτουργίας τους είναι απόλυτα ίδια. Δογματικά και φασιστικά είναι καί τα δύο. "Ιερές Εξετάσεις" και ομαδικές "κολάσεις" έχουν καί τα δύο. Διαφέρουν μεταξύ τους στην ταυτότητα αυτού που "δικαιούται" να ελέγχει το κεφάλαιο, προκειμένου να ασκεί με τον ίδιο τρόπο την ίδια εξουσία.

Μόνον σ' αυτό διαφέρουν. Στο ποιος ταξικά έχει δικαίωμα να διαχειρίζεται το κεφάλαιο και άρα να καρπώνεται τα κέρδη του. Δεν διαφέρουν στην αθλιότητα και τη σκληρότητα της διαχείρισης του κεφαλαίου. Οι καπιταλιστές θέλουν μέσα από τη σκληρή κι απάνθρωπη διαχείριση να πηγαίνουν τα κέρδη του κεφαλαίου στους ιδιοκτήτες του και δεν τους ενδιαφέρει αν οι υπόλοιποι άνθρωποι απλά επιβιώνουν στα όρια της εξαθλίωσης. Οι κομμουνιστές θέλουν με την ίδια σκληρή διαχείριση να πηγαίνουν όλα τα κέρδη στους διαχειριστές, εφόσον το κεφάλαιο "ανήκει" στον λαό. Στον λαό, που, όταν πεινάει και διαμαρτύρεται, εύκολα πηγαίνει "διακοπές" στα γκουλάγκ.

Για τους ΚΚΕδες δηλαδή η συμμαχία με τους καπιταλιστές εις βάρος του ελληνισμού δεν αποτελεί κάποια μορφή ιδεολογικής θυσίας. Ακόμα και τη σημερινή άθλια Νέα Τάξη, με την οποία συνεργάζονται οι ΚΚΕδες, τη θεωρούν συμφερότερη για τους ίδιους απ' ό,τι θεωρούν τον ελληνισμό. Τουλάχιστον μέσα σ' αυτήν —και εξαιτίας της αθλιότητάς της— οι ίδιοι επιβιώνουν. Επενδύουν στο γεγονός ότι μπορεί να της είναι χρήσιμοι. Μπορεί ιδεολογικά να τη μισούν, αλλά μισούν περισσότερο την ελληνική κοσμοθεωρία και τους δημιουργούς της.

Είναι οι μόνοι Έλληνες πολίτες, που είναι συνειδητά ανθέλληνες. Ιδεολογικά ανθέλληνες. Ανθέλληνες, όχι όπως το αντιλαμβάνεται στο γραφικό επίπεδο ένας εθνικιστής "πατριώτης", αλλά στο πολιτισμικό επίπεδο. Ως εκ τούτου, λόγω δόγματος, είναι μέσα στα πλαίσια της ιδεολογίας τους να δράσουν εναντίον μιας εχθρικής γι' αυτούς πολιτισμικής επιλογής. Είναι μέσα στα πλαίσια της ιδεολογίας τους να συνάψουν συμμαχία με κάποιους εχθρούς τους εναντίον κάποιων άλλων. Αν τώρα κατορθώνουν και πληρώνονται γι' αυτό το οποίο έτσι κι αλλιώς θέλουν να κάνουν, τόσο το καλύτερο για τους ίδιους. Σχεδόν ιδανικό.

Απλά είναι τα πράγματα. Όσο επικίνδυνος και εχθρικός είναι ο ελληνισμός για τον χριστιανισμό, άλλο τόσο —αν όχι πιο πολύ— είναι και για το κομμουνιστικό δόγμα. Όσο ενοχλεί τον κομμουνισμό ο χριστιανικός καπιταλισμός, άλλο τόσο και ίσως περισσότερο τον ενοχλεί και ο ελληνικός. Γι' αυτόν τον λόγο όπου τον βρουν προσπαθούν να του κάνουν ζημιά. Όπου μπορούν, όπως μπορούν και με όσα μέσα διαθέτουν.

Δεν είναι δηλαδή ιδεολογικά "άστοχες" οι επιθέσεις του ΚΚΕ προς τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν στερούνται ιδεολογικού "περιεχομένου" οι προδοτικές θέσεις του στο "Μακεδονικό Ζήτημα". Όπου μπορούν προσπαθούν να κάνουν ζημιά στον ελληνισμό. Επιτίθενται ακόμα και στα σύμβολά του. Στα πιο λαμπερά σύμβολά του. Δεν "αποπάτησαν" από άγνοια στα ιερά του ελληνισμού, όταν κρέμασαν κομματικό πανό στον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Το ίδιο κάνουν παντού.

Οι ΚΚΕδες είναι οι πρώτοι και οι μόνοι Έλληνες, που "καλλιέργησαν" την άποψη ότι ο Αλέξανδρος ήταν ένας από τους πιο επιφανείς σφαγείς των λαών. Για τα παιδιά του Στάλιν των "δημοκρατικών" γκουλάγκ ο Αλέξανδρος ήταν ένας κοινός φονιάς των λαών. Αυτοί τον κατηγορούν μόνιμα και μάλιστα μέσα στην ίδια του την πατρίδα.

Άνθρωποι όλων των εθνικοτήτων θαυμάζουν τον Αλέξανδρο και τον θεωρούν εκ των βασικών θεμελιωτών του δυτικού πολιτισμού και οι ΚΚΕδες τον θεωρούν απλά έναν ακόμα ιμπεριαλιστή ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Έναν ιμπεριαλιστή, ο οποίος ήταν απλά πιο πονηρός από τον Ταμερλάνο ή τον Αττίλα. Επί αιώνες ο Αλέξανδρος θαυμαζόταν ως ήρωας των πάντων και απόλυτο ανδρικό πρότυπο και μόνον στον αιώνα της κομμουνιστικής "άνθησης" άρχισε να διαχέεται η αμφισβήτηση ακόμα και του ανδρισμού του.

Όταν ακόμα κι αυτά δεν φτάνουν, για να "ξηλώσουν" τη φήμη του από τη μνήμη των ανθρώπων, τον λοιδορούν, χρησιμοποιώντας απαξιωτικούς όρους. Ο διαδεδομένος στο internet γελοίος όρος "Μεγαλέκος" είναι εφεύρημα ΚΚΕδων. Εκεί φτάσαμε. Ο πιο λαμπερός και γενναίος άνδρας του πιο λαμπερού πολιτισμού στην ανθρώπινη ιστορία να πέφτει θύμα επίθεσης από τα "τρωκτικά" του εβραιομαρξιστικού "βόθρου".

Εκείνος, που λατρεύτηκε από τους λαούς ως Θεάνθρωπος, να γίνεται "λεία" για κάποιους που στη ζωή τους δεν κατάφεραν να γίνουν καν άνθρωποι, περιμένοντας από Νικολάκηδες και Αλέκες να τους πουν πώς έπρεπε να ζήσουν. Γι' αυτόν τον λόγο θεωρούμε ότι το ΚΚΕ δεν έχει πρόβλημα να επιτίθεται στον ελληνισμό. Τον μισεί, όσο τον μισεί και η χριστιανική Νέα Τάξη. Άλλωστε δημιουργήματα Εβραίων είναι και τα δύο και συμπλέουν στα βασικά τους χαρακτηριστικά. Το ένα το δημιούργησε ο Πέτρος και το άλλο ο Μαρξ.

Εισαγγελείς …πριν ξεσπάσει η Βία.

Το πρόβλημα αυτήν τη στιγμή με το ΚΚΕ είναι μεγάλο και αν δεν αντιμετωπιστεί με τη δέουσα προσοχή είναι βέβαιον ότι θα προκαλέσει κοινωνικές συγκρούσεις. Όσο περισσότερο διογκώνονται τα κοινωνικά προβλήματα και φτάνει η κοινωνία στο οικονομικό αδιέξοδο, τόσο πιο κοντά είμαστε σ' αυτές τις συγκρούσεις. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι αργά αλλά σταθερά η κοινωνία φτάνει στο σημείο που δεν θα αντέχει άλλο και θ' αναγκαστεί να βγει στους δρόμους για αντίδραση.

Όσο περισσότερο θα "καίγεται", τόσο πιο κοντά θα πλησιάζει στην "τάφρο" της διαμαρτυρίας. Στην "πισίνα", που βρίσκεται ο "άρρωστος" και τη μολύνει με την παρουσία του, αποθαρρύνοντας τους υπολοίπους να μπουν μέσα σ' αυτήν. Αναγκαστικά σε κάποια στιγμή και υπό την πίεση των αναγκών του, ο κόσμος θα αναγκαστεί να "μπει". Αυτό φοβόμαστε. Φοβόμαστε την ώρα που ο λαός θ' αποφασίσει να μπει στην "τάφρο" και τον "άρρωστο" αναγκαστικά θα τον αντιμετωπίσει σαν "κροκόδειλο". Φοβόμαστε την ώρα που ο "διαφορετικός" θα αντιμετωπιστεί ως "εχθρός". Αυτό φοβόμαστε, γιατί κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει τι μπορεί σημαίνει αυτή η αντιμετώπιση.

Για όσο διάστημα η πίεση των κοινωνικών προβλημάτων δεν είναι μεγάλη, ο "ασθενής" μολύνει την "τάφρο" της αντίδρασης, αλλά επισήμως δεν είναι εχθρός του λαού. Θα "καλεί" υποκριτικά τον λαό να μπει μέσα σ' αυτήν, γνωρίζοντας ότι δεν έχει απήχηση. Αν συνεχιστεί όμως αυτή η κατάσταση, αναγκαστικά θα έρθουν σε σύγκρουση μεταξύ τους. Αναγκαστικά θα έρθουμε σ' αυτήν την κατάσταση, γιατί εκτός των άλλων είναι και παράνομη.

Τη φύση αυτής της παρανομίας δεν μπορεί να την καταλάβει κάποιος χωρίς τη βοήθεια ενός "παραδείγματος". Επειδή υπάρχουν ανόμοια πράγματα, τα οποία παρουσιάζονται σαν όμοια και λειτουργούν ιδιόμορφα, δεν μπορεί κάποιος να καταλάβει τι συμβαίνει. Δεν μπορεί να καταλάβει τον λόγο, για παράδειγμα, που είναι παράνομο να απευθύνεται το ΚΚΕ στον λαό εκτός από τους ΚΚΕδες. Δεν μπορεί να καταλάβει τον λόγο που είναι παράνομο να μπαίνει το ΚΚΕ επικεφαλής των κοινωνικών αγώνων. Το θεωρεί κόμμα και άρα του αναγνωρίζει αυτό το δικαίωμα, παραβλέποντας ότι το ΚΚΕ είναι ταυτόχρονα και ιδεολογική παράταξη. Αυτές τις ιδιομορφίες δεν μπορεί να τις καταλάβει ο πολίτης και γι' αυτό παγιδεύεται.

Αυτή η παγίδευση μπορεί πρόσκαιρα να διευκολύνει το σύστημα στις επιδιώξεις του για έλεγχο της κοινωνικής αντίδρασης, αλλά μακροπρόθεσμα μπορεί να γίνει επικίνδυνη. Επικίνδυνη για όλους μας. Ο λαός καθηλώνεται στην απάθεια, αλλά μέσα σ' αυτήν την απάθεια συσσωρεύει οργή και μίσος. Εξαιτίας της άγνοιάς του μπορεί να μην το στρέφει εναντίον των πραγματικών υπευθύνων, αλλά το συσσωρεύει. Μπορεί να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει και ποιος ευθύνεται, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αισθάνεται την ασφυξία την οποία βιώνει. Συμπιέζεται δηλαδή ένα "ελατήριο", το οποίο σε κάποια στιγμή δεν θα μπορεί να συγκρατηθεί και θα σκοτώσει όποιον βρεθεί στην "πορεία" του.

Γι' αυτόν τον λόγο υπάρχει ανάγκη να περιγράψουμε ένα παράδειγμα, για να κατανοήσει ο αναγνώστης πώς λειτουργούν τα διαφορετικά πράγματα. Πού όμως μπορούμε να βρούμε ένα ανάλογο παράδειγμα; Στις θρησκείες. Οι ιδεολογικές παρατάξεις λειτουργούν όπως οι θρησκείες. Είναι διαφορετικές μεταξύ τους, έχουν διαφορετικά δόγματα και λειτουργούν με διαφορετικό τρόπο. Σε κάποια επίπεδα έχουν κοινές βάσεις και σε κάποια άλλα όχι.

Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, όλοι οι πολίτες έχουν ελληνική υπηκοότητα, αλλά δεν είναι όλοι χριστιανοί. Έλληνας είναι ο χριστιανός, Έλληνας είναι και ένας Μουσουλμάνος. Έλληνας είναι ο Αρχιεπίσκοπος ως ηγέτης των χριστιανών και Έλληνας είναι ο Μουφτής ως ηγέτης των μουσουλμάνων. Το γεγονός όμως ότι όλοι αυτοί είναι Έλληνες πολίτες, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μεταξύ τους διαχωριστικά όρια. Όρια, τα οποία ποτέ δεν παραβιάζονται, εφόσον συνδέονται με τη θρησκεία.

Αυτά τα όρια, όταν παραβιάζονται, πάντα οδηγούν προς την ένταση και για να αποφευχθούν πάντα υπάρχει επέμβαση της πολιτείας. Πώς θα φαινόταν σε κάποιον αν οι ηγέτες αυτών των όμοιων αλλά και διαφορετικών Ελλήνων παραβίαζαν τα όρια, για να εξυπηρετήσουν τα θρησκευτικά συμφέροντά τους; Πώς θα φαινόταν, δηλαδή, αν ο Μουφτής των μουσουλμάνων δρούσε εις βάρος των χριστιανών, εκμεταλλευόμενος τα δικαιώματά του ως πολίτης;

Έστω δηλαδή ότι αυτός ήθελε να αυξήσει το "ποίμνιό" του εις βάρος των "αντιπάλων" του. Πώς θα το κατάφερνε καλύτερα; Αν το έβρισκε συγκεντρωμένο σε χώρους θρησκευτικής "κατάνυξης" και του απεύθυνε τον δικό του θρησκευτικό λόγο. Αν προσπαθούσε δηλαδή να "παραβιάσει" τους ιερούς χώρους των "αντιπάλων" και εκμεταλλευόταν το "εορτολόγιό" τους, ώστε αυτή η "παραβίαση" να έχει το μέγιστο αποτέλεσμα.

Φαντάζεται κάποιος στη μεγάλη γιορτή της Παναγίας να έβγαινε ο Μουφτής και να καλούσε τους πάντες στην Τήνο για προσκύνημα; Φαντάζεται κάποιος να πήγαιναν πρώτοι απ' όλους τους πιστούς οι μουσουλμάνοι πιστοί με τα σύμβολα του Ισλάμ; Φαντάζεται κάποιος να ανέβαινε ο Μουφτής με τις "πλάτες" και υπό τις ιαχές των οπαδών του στον "Ιερό Άμβωνα" και να έκανε το δικό του θρησκευτικό κήρυγμα, το οποίο εξ ορισμού είναι αντιχριστιανικό;

Στη γιορτή δηλαδή της Μεγαλόχαρης να έβγαινε ο Μουφτής από τον άμβωνα της Εκκλησίας και να την "κατηγορούσε", εφόσον δεν την πιστεύει. Να κατηγορούσε τον Υιό Της και από κάτω οι δικοί του πιστοί να συμφωνούν. Οι αλλόθρησκοι που πρόλαβαν και από το χάραμα έπιασαν τις πρώτες σειρές των καθισμάτων στην ξένη εκκλησία. Οι πιστοί, που, εξαιτίας του φανατισμού τους, είναι πιο οργανωμένοι από τους αλλόθρησκους. Οι πιστοί, που, εξαιτίας της Μεγαλόχαρης, βρήκαν χώρο να δράσουν και να μπουν επικεφαλείς ενός τεράστιου ποιμνίου, το οποίο δεν είναι ομόθρησκό τους. Οι πιστοί, που, μπροστά στη Μεγαλόχαρη, λατρεύουν τον Αλλάχ.

Αυτό δεν το φαντάζεται κανείς, γιατί δεν μπορεί να γίνει ποτέ. Δεν θα αφεθεί να γίνει. Αν το επιχειρήσουν οι μουσουλμάνοι, θα πάνε οι χριστιανοί και θα τους σκοτώσουν, όπως θα τους σκότωναν και οι μουσουλμάνοι, αν επιχειρούσαν κάτι ανάλογο σε ένα δικό τους τζαμί. Επειδή είναι μαθηματικά βέβαιον ότι θα ξεσπάσει βία, θα παρέμβουν οι αρμόδιοι εισαγγελείς και θα κλείσουν στη φυλακή τους υπεύθυνους τις αθλιότητας πριν τους βάλουν στο χώμα οι αναρμόδιοι πιστοί. Θα κλείσουν στη φυλακή αυτούς που παραβίασαν τα "όρια".

Ποια όρια όμως; Πού βρίσκεται η παρανομία; Έλληνες πολίτες δεν είναι όλοι αυτοί; Ο κάθε Έλληνας δεν μπορεί να πάει στην εκκλησία; Γιατί δεν μπορούν να πάνε και οι μουσουλμάνοι και μάλιστα από τους πρώτους; Σε ρωτάει κανείς στην είσοδο της εκκλησίας σε τι θρησκεία πιστεύεις; Δείχνεις κάποια κάρτα μέλους, για να μπεις στην εκκλησία; Όχι βέβαια. Γιατί; Γιατί δεν πρόκειται ποτέ κανείς να παραβιάσει τα "όρια". Μέσα στους αιώνες και με πολύ αίμα έχουν διαμορφωθεί τα "όρια" με τρόπο απόλυτο. Υπάρχει το άγραφο "δίκιο" του πιστού, το οποίο υπερβαίνει το γραμμένο "δίκιο" του πολίτη.

Αν πας και παραβιάσεις αυτά τα άγραφα "όρια", κανένας εισαγγελέας δεν θα προλάβει να σε "σώσει", για να μπορέσει να σε τιμωρήσει. Τοις μετρητοίς και άμεσα θα πληρώσεις το κόστος της παραβίασης και δεν θα σε υποστηρίξει κανένας. Ούτε καν οι ομόθρησκοί σου. Ούτε καν η οικογένειά σου. Θα είναι μια πράξη αυτοκτονική, την οποία οι πάντες την αντιλαμβάνονται ως τέτοια.

Όπως καμία οικογένεια αυτόχειρα δεν κατηγόρησε ποτέ τη βαρύτητα, επειδή σκότωσε το παιδί της, που είχε τη φαεινή ιδέα να πηδήξει από μια γέφυρα, έτσι και μια οικογένεια πιστών οποιασδήποτε θρησκείας δεν θα κατηγορήσει ποτέ τη θρησκευτική "βαρύτητα", που σκότωσε το παιδί της, το οποίο είχε τη φαεινή ιδέα να "αποπατήσει" στα ιερά των "άλλων". Φυσιολογικό φαί­νεται τόσο το ένα όσο και το άλλο. Το μη φυσιολογικό αφορά αυτόν που παραβίασε τα "όρια".

Κατάλαβε ο αναγνώστης πώς είναι δυνατόν σε κάτι το οποίο δεν είναι ορατά παράνομο, να υπάρχει μέγιστη "παρανομία"; Κατάλαβε γιατί θεωρητικά "όμοιοι" είναι ταυτόχρονα και "διαφορετικοί" και άρα πρέπει να λειτουργούν υποχρεωτικά ως τέτοιοι; Μόνον αν το καταλάβει κάποιος αυτό το παράδειγμα, μπορεί να καταλάβει τι κάνει σήμερα το ΚΚΕ. Μπορεί να καταλάβει τι "όρια" παραβιάζει και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε έκρηξη κοινωνικής βίας. Στη βία των δρόμων, που μπορεί να οδηγήσει στο έγκλημα πολύ πριν προλάβει ο εισαγγελέας να τιμωρήσει κανέναν.

Τα δεδομένα είναι εξαιρετικά απλά. Το ΚΚΕ αντιπροσωπεύει το κομμουνιστικό δόγμα και άρα τους κομμουνιστές. Μπορεί ως τέτοιο να εκτελεί τη "λατρεία" του και να μην το ενοχλεί κανένας. Οι πιστοί του είναι μια μικρή μειοψηφία των Ελλήνων. Έλληνες πολίτες, αλλά πολιτικά ανήκοντες σε άλλο "δόγμα". Ένα "δόγμα" ολοκληρωτικό, το οποίο γνωρίζουμε πώς λειτούργησε όπου λειτούργησε. Δεν το κρίνουμε. Δικαίωμά τους είναι να λατρεύουν τον "θεό" της επιλογής τους, με τον "αρχιεπίσκοπο" της επιλογής τους.

Από την άλλη πλευρά υπάρχει η δημοκρατική παράταξη. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Αυτή η παράταξη έχει τη δική της ηγεσία και τη δική της "λατρεία". Λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο και εκτελεί διαφορετικό "λατρευτικό" τυπικό. Ανάμεσα στις "λατρευτικές" τελετές της είναι και το δικαίωμα της διαμαρτυρίας. Μια "τελετή", την οποία η κομμουνιστική "θρησκεία" δεν την αποδέχεται για τον εαυτό της από τους πιστούς της. Δεν είδαμε ποτέ αυτήν την "τελετή" στα κομμουνιστικά καθεστώτα. Όποτε την είδαμε, είδαμε ταυτόχρονα και τα τανκ της κομμουνιστικής εξουσίας.

Αυτή η "τελετή" ανήκει καθαρά στη "θρησκεία" της δημοκρατίας. Όταν οι "πιστοί" της δημοκρατίας έχουν προβλήματα με την εξουσία, πραγματοποιούν την "τελετή" της διαμαρτυρίας. Πώς το ΚΚΕ μπορεί και μπαίνει σ' αυτήν την "ιεροτελεστία" της δημοκρατίας; Με ποιο δικαίωμα καλεί το "πλήρωμα" της δημοκρατίας σε μια "τελετή", η οποία δεν είναι δική του; Με ποιο δικαίωμα οι πιστοί του πηγαίνουν πρώτοι και με τα λάβαρά τους σ' αυτήν την "τελετή"; Με ποιο δικαίωμα ο "μουφτής" τους κάνει κήρυγμα σ' αυτήν την "τελετή"; Με ποιο δικαίωμα αυτός ο "μουφτής" επιχειρεί να "χοροστατήσει", κάνοντας κήρυγμα σ' αυτήν την "τελετή" των ""αλλόθρησκων"; Με ποιο δικαίωμα αυτός ο "μουφτής" βάζει "μουτζαχεντίν" επικεφαλείς "σταυροφορίας";

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Το ότι οι ΚΚΕδες ή η γραμματέας τους είναι Έλληνες πολίτες, δεν σημαίνει ότι έχουν δικαίωμα συμμετοχής σ' αυτές τις "τελετές". Δεν έχουν δικαίωμα βέβαια ως οργάνωση και όχι ως κοινοί πολίτες. Δεν έχουν δικαίωμα να "ιερουργούν" και όχι απλά να παρακολουθούν. Δεν έχει δικαίωμα η Παπαρήγα να απευθύνεται σε έναν λαό, ο οποίος δεν είναι "δικός" της. Μόνον στον "δικό" της λαό έχει δικαίωμα να απευθύνεται. Σε κανέναν άλλο.

Παράνομα είναι τα "παλλαϊκά" ή "πανεργατικά" κελεύσματα της ηγεσίας του ΚΚΕ. Όταν ο λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία ή οι εργάτες —ως κοινωνική τάξη ξεχωριστά— στη συντριπτική τους πλειοψηφία ανήκουν σε άλλη ιδεολογική "θρησκεία", είναι παράνομο να απευθύνεται σ' αυτούς ο "μουφτής" του Περισσού. Είναι παράνομο οι "μουτζαχεντίν" του Περισσού να επιχειρούν να πρωτοστατούν στις "λατρευτικές" τους εκδηλώσεις. Αυτοί οι "μουτζαχεντίν" χωρίς τα λάβαρά τους μπορούν να συμμετέχουν όπου θέλουν κι όποτε θέλουν. Κανένας δεν θα τους ρωτήσει τι πιστεύουν, προκειμένου να συμμετάσχουν ως πολίτες σε μια πορεία διαμαρτυρίας. Μπορούν να συμπληρώνουν τις "ουρές" των διαμαρτυριών των δημοκρατών ως πολίτες. Όπως μπορεί ο κάθε μουσουλμάνος ν' ακολουθεί μια χριστιανική λιτανεία, χωρίς ποτέ να τον ενοχλήσει κανένας.

Με τα λάβαρά τους όμως και υπό την "τελεταρχία" της ηγεσίας τους μπορούν να κάνουν μόνον τις δικές τους "τελετές". Μπορούν δηλαδή μέσα στα πλαίσια της δημοκρατίας να κάνουν ό,τι θέλουν όταν το κάνουν μόνοι τους. Μπορεί η γραμματέας να ορίσει μια ημερομηνία να κάνουν διαμαρτυρία όλοι οι ΚΚΕδες για την ανεργία. Δικαίωμα αναφαίρετο δικό της και του κόμματός της. Μπορεί η γραμματέας να ορίσει μια ημερομηνία να κάνουν διαμαρτυρία όλοι οι ΚΚΕδες για τον ιμπεριαλισμό. Δικαίωμά αναφαίρετο δικό της και του κόμματός της.

Αυτή η δραστηριότητα δεν είναι εις βάρος της δημοκρατίας. Ενισχύει τη δημοκρατία και όχι το αντίθετο. Κέρδος θα έχουν και οι υπόλοιποι, μήπως μάθουν κάτι διαφορετικό ή σημαντικό από τους ΚΚΕδες. Να μάθουν κάτι χρήσιμο, για να το χρησιμοποιήσουν στις δικές τους "τελετές" στις δικές τους ημερομηνίες του δικού τους "εορτολογίου".

Το ΚΚΕ όλα αυτά τα παραβιάζει. Καταχρηστικά μπαίνει στο "εορτολόγιο" των δημοκρατών και εκεί εξυπηρετεί τα αφεντικά του. Πρωτοστατεί σε "τελετές" άλλων, απλά για να τους διώξει από τις "τελετές". Ο "μουφτής" του Περισσού καλεί τους "χριστιανούς" στην "Τήνο", γιατί γνωρίζει ότι δεν θα ανταποκριθούν στο κάλεσμά του. Πηγαίνει πρώτος με τους οπαδούς του και απευθύνεται στους "άλλους". Τους καλεί, γιατί αυτό εξυπηρετεί τα αφεντικά του, τα οποία δεν θέλουν πιστούς στην "Τήνο".

Επειδή όμως οι "χριστιανοί" αργά ή γρήγορα θα πάνε στην "Τήνο", γιατί έχουν ανάγκη τη "βοήθεια", θα συναντηθούν με τους προβοκάτορες. Θα συναντηθούν μ' αυτούς, που εξαιτίας της "Μεγαλόχαρης" πιάνουν θέσεις μπροστά στις κάμερες και τη "βρίζουν". Αυτό πρέπει να αποτραπεί. Να αποτραπεί πάση θυσία. Πρέπει να παρέμβει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και να σταματήσει αυτό το παιχνίδι.

Πρέπει άμεσα το ΚΚΕ να αποκλειστεί από όλες τις "τελετές" της δημοκρατίας. Να αποκλειστεί από την εκλογική διαδικασία, γιατί είναι παράταξη κομμουνιστών και όχι κόμμα δημοκρατών πολιτών. Να αποκλειστεί από την εκλογική διαδικασία, γιατί με την παρουσία του και μόνον τη μετατρέπει σε ένα συνεχές και άρα παράνομο δημοψήφισμα. Από εκεί και πέρα να περιοριστεί στα "όρια" που προβλέπονται για τις παρατάξεις. Να δηλώσει "εορτολόγιο" για τις "τελετές" του, ώστε να μην συμπίπτουν με αυτές των δημοκρατών.

Να δηλώνει, για παράδειγμα, πότε θα κατέβουν οι ΚΚΕδες στο δρόμο για να διαμαρτυρηθούν για την ανεργία, ώστε να μπορούν και οι δημοκράτες να κάνουν κάτι ανάλογο όποτε τους βολεύει, χωρίς να συμπίπτουν οι ημερομηνίες. Να δηλώνει πότε θα κατέβουν οι ΚΚΕδες στο δρόμο, για να διαμαρτυρηθούν για τον ιμπεριαλισμό, ώστε να μπορούν και οι δημοκράτες να κάνουν κάτι ανάλογο, χωρίς να φοβούνται μήπως "χαρακτηριστούν" από τα σύμβολα του ΚΚΕ.

Δεν μιλάμε για περιορισμό δικαιωμάτων. Μιλάμε για ορισμό "πεδίου" πολιτικής δράσης. Το ΚΚΕ, ως οργάνωση, θα πρέπει να περιοριστεί στο "πεδίο" της δράσης του και όχι στην ίδια τη δράση του. Η γενική γραμματέας θα πρέπει να περιοριστεί στο "πεδίο" της κοινωνικής δράσης της και όχι στο "πεδίο" της κομματικής της δράσης, ως ηγέτιδα της παράταξής της. Μέχρι εκεί. Δεν προτείνουμε στέρηση δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Όποιος ΚΚΕς θέλει ως πολίτης να δημιουργήσει κόμμα, μπορεί να το κάνει όποτε θέλει. Το ΚΚΕ απαγορεύεται να παριστάνει το κόμμα, χρησιμοποιώντας τα σύμβολα της παράταξής του. Όποιος ΚΚΕς θέλει, μπορεί ως πολίτης να συμμετέχει στις "τελετές" των δημοκρατών όποτε θέλει. Να ηγείται και άρα να "ιερουργεί" σ' αυτές τις "τελετές" απαγορεύεται. Αυτό είναι το ζητούμενο. Να εμποδιστούν οι πολιτικά "αλλόθρησκοι" στο όνομα αυτών των "δικαιωμάτων" να παραβιάζουν τα ιερά και όσια των "άλλων". Πρέπει να πάψουν να φέρονται όπου τους βολεύει ως "ξεχωριστοί" ΚΚΕδες και όπου δεν τους βολεύει ως "κοινοί" Έλληνες πολίτες.

Διεκδίκησε κανένας Έλληνας πολίτης τη θέση της γραμματέως του ΚΚΕ με το δικαίωμα του Έλληνα πολίτη, εφόσον πρόκειται για ελληνική πολιτική οργάνωση; Όπως κανένας μη ΚΚΕς δεν διεκδίκησε θέση στελέχους στον Περισσό, έτσι κι αυτοί —ως ΚΚΕδες και όχι ως πολίτες— δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στη Βουλή της δημοκρατίας. Όπως κανένας μη ΚΚΕς δεν πήγε στον Περισσό να διαμαρτυρηθεί για την αντιδημοκρατική εξουσία της γραμματέως του πάνω στους ΚΚΕδες, έτσι και οι ΚΚΕδες δεν έχουν δικαίωμα να μπαίνουν επικεφαλείς δημοκρατών στις διαμαρτυρίες τους απέναντι στα όργανα της δημοκρατίας.

Αυτοί οι επαγγελματίες κοινωνικά "ευαίσθητοι", οι οποίοι εμφανίζονται να μην κατανοούν τα "όρια" της δημοκρατίας, γιατί κατανοούν με τον πιο απόλυτο τρόπο τα "όρια" του κομμουνισμού; Γιατί δηλαδή τον χώρο των "άλλων" τον θέλουν "ξέφραγο" και τον δικό τους "περιφραγμένο"; Γιατί οι ΚΚΕδες να έχουν δικαιώματα μέσα στην "αυλή" της δημοκρατίας και οι δημοκράτες να μην έχουν δικαιώματα στην "αυλή" του Περισσού; Γιατί μέσα σ' αυτήν την "αυλή" οι ΚΚΕδες λειτουργούν ως "μουτζαχεντίν" της ιδεολογίας τους; Γιατί ο Περισσός λειτουργεί ως "μεντεσές" ερμητικά κλειστός στους "αλλόθρησκους"; Κινδυνεύει από βία ένας πολίτης, αν απαιτήσει συμμετοχή στα εσωτερικά του ΚΚΕ, χωρίς να είναι μέλος του; Είναι βίαιο το ΚΚΕ, αν κάποιος παραβιάσει την "εκκλησία" του Περισσού; Γιατί οι ΚΚΕδες παραβιάζουν την "εκκλησία" της δημοκρατίας, που είναι η Βουλή των Ελλήνων;

Αυτός ο επιλεκτικός και συμφεροντολογικός διαχωρισμός του "μαζί" και "μόνοι" είναι που καθιστά το ΚΚΕ υποκριτικό και το βάζει στο στόχαστρο των πάντων. Δεν μπορεί όπου σε βολεύει να παριστάνεις ό,τι θέλεις. Δεν μπορεί, όταν πρόκειται να πάρεις κρατικά χρήματα, να παριστάνεις ένα κοινό κόμμα Ελλήνων πολιτών και όταν απειλείσαι με έλεγχο των οικονομικών σου να δηλώνεις "δυσπιστία" στο σύστημα. Η ζεις με τους δικούς σου πόρους και "δύσπιστος" ή υποτάσσεσαι στον νόμο, ο οποίος αφορά όλους τους πολίτες.

Αυτή είναι η αθλιότητα για την οποία κατηγορούμε το ΚΚΕ. Αυτά, τα οποία περιγράψαμε πιο πάνω και τα χαρακτηρίσαμε ως παράνομα, τα γνωρίζει. Ο απλός πολίτης μπορεί να μην τα γνωρίζει, αλλά το ΚΚΕ τα γνωρίζει. Γνωρίζει το ΚΚΕ ότι συμμετέχει παράνομα σαν "κόμμα» στις εκλογές, γιατί τις "νοθεύει". Γνωρίζει το ΚΚΕ ότι η Γραμματέας του εισέρχεται παράνομα στη Βουλή, γιατί τη "νοθεύει". Γνωρίζει το ΚΚΕ ότι τα "παλλαϊκά" ή τα "πανεργατικά" του συλλαλητήρια είναι παράνομα, γιατί τα "νοθεύει".

Το ότι γνωρίζει τη φύση της παρανομίας του είναι δεδομένο. Πώς αποδεικνύεται αυτό; Από τις πολιτικές του θέσεις και τη στάση του απέναντι σε αναλόγου φύσεως ζητήματα. Ποια θα είναι η αντίδραση του ΚΚΕ, αν ο Τέως βασιλιάς ζητήσει εκ νέου δημοψήφισμα για το Πολιτειακό Ζήτημα; Στους δρόμους θα βγει το ΚΚΕ, να υποστηρίξει ότι έχει επιλυθεί άπαξ το ζήτημα με το παλαιό δημοψήφισμα. Την παρανομία του Τέως την αντιλαμβάνονται πλήρως, αλλά για τους εαυτούς τους εξασφαλίζουν δημοψήφισμα κάθε τέσσερα χρόνια. Μόνον για τον βασιλιά έχει αποφασίσει άπαξ ο λαός. Για το ΚΚΕ καλείται ν' αποφασίζει κάθε τέσσερα χρόνια.

Ποια θα ήταν η αντίδραση του ΚΚΕ, αν ο Τέως, κάνοντας χρήση της ιδιότητας του πολίτη, έμπαινε "ένστολος" βουλευτής στη Βουλή; Αν συμμετείχε στις εκλογές και έμπαινε με τα βασιλικά σύμβολα και τη βασιλική "αυλή" μέσα στη Βουλή των πολιτών; Αν έμπαινε στη Βουλή ως βασιλιάς κάποιας μικρής μειοψηφίας του ελληνικού λαού; Επανάσταση θα έκανε, γιατί θα καταλάβαινε την παρανομία του Τέως. Θα καταλάβαινε ότι, κάνοντας κατάχρηση της ιδιότητας του πολίτη, "νόθευε" τη Βουλή και τη λειτουργία της. Η "ένστολη" όμως Παπαρήγα μπορεί να παριστάνει τη βουλευτίνα του ελληνικού κοινοβουλίου. Εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι είναι "ένστολη" χωρίς ευδιάκριτη στολή και άρα εύκολα περνά απαρατήρητη. Το γεγονός όμως ότι είναι "ένστολη" δεν αλλάζει. Είναι "βασίλισσα" κάποιας μειοψηφίας του ελληνικού λαού και ως εκ τούτου δεν μπορεί να μπει στη Βουλή ως απλή βουλευτίνα.

Τέλος το ΚΚΕ γνωρίζει ότι και ο ρόλος του στους δρόμους είναι παράνομος. Γνωρίζει ότι τα "πανεργατικά" και "παλλαϊκά" του κελεύσματα και συλλαλητήρια είναι παράνομα. Γνωρίζει ότι μπαίνει στα "ποίμνια" άλλων. Η απόδειξη αυτού που λέμε είναι η ίδρυση και η λειτουργία του ΠΑΜΕ. Το ΚΚΕ ίδρυσε αυτήν την οργάνωση, για να εξυπηρετήσει τον ρόλο του, χωρίς να προκαλεί στο ορατό επίπεδο. Γιατί δημιούργησε το ΠΑΜΕ χωρίς τα σύμβολα του ΚΚΕ; Γιατί το παρουσιάζει σαν μια "άχρωμη" ιδεολογικά οργάνωση, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι το ΚΚΕ το ελέγχει; Γιατί γνωρίζει ότι είναι παράνομη η δραστηριότητά του και προσπαθεί με το ΠΑΜΕ να μην προκαλεί τον κόσμο.

Αποτελεί καθήκον της δικαιοσύνης να περιορίσει το ΚΚΕ. Αν δεν το κάνει τώρα, τα πράγματα θα γίνουν επικίνδυνα στο μέλλον. Στο άμεσο μέλλον, εφόσον καθημερινά τα προβλήματα του κόσμου διογκώνονται και αργά αλλά σταθερά βαδίζουμε προς την κοινωνική ένταση. Συμφέρει τους πάντες να διαχωριστούν κοινωνικές μερίδες, οι οποίες μπορεί να οδηγηθούν στη σύγκρουση. Συμφέρει τους πάντες να περιοριστούν στα φυσικά τους "όρια" πριν έρθουν σε σύγκρουση. Μια σύγκρουση παντελώς ανώφελη και πολύ μακριά από τα πραγματικά προβλήματα.

Πρόβλημα των δημοκρατών είναι η διεφθαρμένη και φασιστική εξουσία και όχι οι κομμουνιστές. Γιατί να συγκρουστούν μεταξύ τους, όταν ο εχθρός υποτίθεται ότι είναι κοινός; Ο καθένας μόνος του ας αγωνιστεί γι' αυτά που πιστεύει με τα μέσα τα οποία διαθέτει στα "όρια" που του επιτρέπονται. Απλά πράγματα.

Τα "δανεικά" της Ιστορίας.

Η ιστορία των ανθρώπων λειτουργεί με έναν πολύ περίεργο και ιδιόμορφο τρόπο. Πολλές φορές αποδίδει πολλά και γρήγορα "κέρδη" στους ανάξιους και "χρεώνει" τους άξιους με δυσβάσταχτα χρέη. Στο τέλος όμως πάντα κλείνουν οι "λογαριασμοί". Η ιστορία "καθυστερεί" πολλές φορές τις "πληρωμές" της, αλλά ποτέ δεν τις "ξεχνά". Η ιστορία είναι περίεργη, αλλά όχι άδικη.

Κάποτε με "υπογραφή" του ΚΚΕ διέλυσε το ΕΑΜ και σήμερα ήρθε η ώρα του ΚΚΕ να διαλύσει με "υπογραφή" του ΕΑΜ έστω και στη δεύτερη μορφή του. Το ΕΑΜ Β' θα σύρει το ΚΚΕ στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Θα καταθέσει ένσταση με στόχο την αποβολή του ΚΚΕ από τις διαδικασίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες προβλέπονται για τα δημοκρατικά κόμματα.

Λογικό είναι. Δεν είναι δημοκρατικό κόμμα και δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής σε δημοκρατικές διαδικασίες και πολύ περισσότερο συμμετοχή στα ταμεία των δημοκρατών. Το ίδιο θα έκανε και το ΚΚΕ, αν ήταν στη θέση μας. Στην καλύτερη περίπτωση θα έκανε το ίδιο, γιατί η ιστορία δείχνει χειρότερες συμπεριφορές. Αν η σημερινή Ελλάδα ανήκε στο προλεταριακό Ανατολικό Μπλοκ και το ΚΚΕ ήταν το κυρίαρχο και μοναδικό "κόμμα" της χώρας, θα κατήγγειλε ένα δημοκρατικό ΕΑΜ, εάν παρανόμως, ως μη κομμουνιστικό κόμμα, προσπαθούσε να συμμετάσχει στις διαδικασίες της Διεθνούς και βέβαια απομυζούσε τα ταμεία της.

Στην πραγματικότητα, αν είχε την εξουσία το ΚΚΕ, θα κλαίγαμε όλοι όπως έκλαψαν και όλοι οι λαοί που "γεύτηκαν" τη "δημοκρατία" των προλεταρίων. Αν η Ελλάδα ανήκε στο Ανατολικό Μπλοκ, το κόμμα του Ζαχαριάδη όχι απλά δεν θα άφηνε ένα δημοκρατικό κόμμα να συντηρείται από κομμουνιστικούς πόρους και να δρα συστηματικά εις βάρος του κομμουνισμού, αλλά θα τους είχε όλους περιορισμένους σε κάποιο γκουλάγκ. Αν η Ελλάδα ανήκε στο Ανατολικό Μπλοκ με την Παπαρήγα επικεφαλής, όχι απλά δεν θα άφηνε τους φίλους του ΕΑΜ να σκαρφαλώνουν στα κάγκελα της τοπικής πρεσβείας της Σοβιετικής Ένωσης, διαδηλώνοντας τα αντιιμπεριαλιστικά τους αισθήματα, αλλά στελέχη του ΚΚΕ θα πυροβολούσαν αυτοπροσώπως μέσα από εκείνη την πρεσβεία.

Αυτοί, που σήμερα ψάχνουν "ίχνη" φασισμού στη δημοκρατία μας, είναι οι ίδιοι που καταδικάστηκαν ως φασίστες όμοια με τους ναζιστές. Αυτοί, που σήμερα διαμαρτύρονται για τα "δακρυγόνα" της δημοκρατίας μας, είναι οι ίδιοι που έχουν καταδικαστεί για τις σφαίρες των κομμουνιστικών καθεστώτων. Αυτοί, που σήμερα κατηγορούν τους δημοκράτες για υποτέλεια στους ξένους, είναι οι ίδιοι που διορίζονταν στις θέσεις τους από ξένους. Αυτοί, που σήμερα παριστάνουν τους "μάρτυρες" των Γυάρων και των Μακρονήσων, είναι οι ίδιοι που ήταν έμμισθα στελέχη καθεστώτων, τα οποία έχουν καταδικαστεί για τα γκουλάγκ.

Γκουλάγκ της Σιβηρίας, που μπροστά τους τα ελληνικά ξερονήσια φαντάζουν διακοπές με κρατική δαπάνη. Κολαστήρια πραγματικά και όχι κομματικές "κατασκηνώσεις" με τα κολλητιλίκια της κρατικής Ασφάλειας, που εξασφάλιζε πάντα το ΚΚΕ. Τριανταπέντε εκατομμύρια ανθρώπινων ψυχών πέρασαν από ιδεολογική "επιμόρφωση", προκειμένου να καταλάβουν το "όραμα" της Παπαρήγα και των μοσχοβιτών εργοδοτών της.

Αυτά τα αιμοσταγή καθεστώτα βίασαν τόσο πολύ και τόσο άσχημα τους λαούς, που, ακόμα κι όταν κατέρρευσαν, κανένας δεν τόλμησε να απαιτήσει το αυτονόητο. Να απαιτήσει να δικαστούν και να τιμωρηθούν οι "αρχιπρολετάριοι" ως εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας. Να τιμωρηθούν όπως οι συνάδερφοί τους οι ναζιστές. Οι λαοί του πάλαι ποτέ Ανατολικού Μπλοκ τους τρέμουν ακόμα τους "προλετάριους". Γι' αυτόν τον λόγο βλέπουμε τα σημερινά παράδοξα σ' εκείνους τους χώρους.

Βλέπουμε κομμουνιστικά συστήματα να έχουν καταρρεύσει και στελέχη εκείνων των παλαιών συστημάτων να γίνονται οι νέοι ηγέτες, που "πρωτοστατούν" στη "δημοκρατία". Θύτες και θύματα κυκλοφορούν στους ίδιους δρόμους και δεν τολμάει κανένας να ζητήσει την τιμωρία τους. Χαφιέδες της KGB και της Στάζι έχουν αναλάβει την εφαρμογή της "δημοκρατίας" στις χώρες τους. Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί τους αφήνουν να παριστάνουν τους νεοκαπιταλιστές και δημοκράτες; Γιατί απλά τους τρέμουν. Γιατί απλά τους θυμούνται πώς χρησιμοποιούν την εξουσία ως κομμουνιστές. "Ρούχα" άλλαξαν εκείνοι οι φασίστες του κομμουνισμού και όχι νοοτροπία.

Γι' αυτόν τον λόγο τους ανέχονται. Τους αφήνουν να παριστάνουν ό,τι θέλουν, γιατί γνωρίζουν τι θα πάθουν αν τους αμφισβητήσουν. Αναγκαστικά τώρα κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Τα στέλνουν τα παιδιά τους στα δουλοπάζαρα της Δύσης για να επιβιώσουν και αφήνουν τους πρώην κομματικούς να παριστάνουν τους μεγιστάνες και τους "οραματιστές". Ακόμα τους τρέμουν, όπως θα τρέμαμε κι εμείς την Παπαρήγα, αν για μισό αιώνα "απολαμβάναμε" τη "δημοκρατία" της. Ακόμα φοβούνται τα κομματικά κτίρια, όπου βασανίζονταν, όπως θα φοβόμασταν κι εμείς τον σιδερόφραχτο Περισσό, αν λειτουργούσε με την "παραγωγή" που του επιτρέπει το μέγεθός του.

Ένσταση

κατά της συμμετοχής του ΚΚΕ

στη σημερινή Ευρωβουλή

και στις προσεχείς Ευρωεκλογές.

Η Ε.Ε., υπηρετώντας τις δημοκρατικές αρχές που διέπουν τη λειτουργία της, καταδίκασε και επίσημα τα κομμουνιστικά καθεστώτα.

Καθεστώτα, τα οποία αποδεδειγμένα εγκλημάτησαν κατά της ανθρωπότητας.

Καθεστώτα, που ήταν υπεύθυνα για εκατοντάδες χιλιάδες δολοφονίες "διαφωνούντων".

Καθεστώτα, που ήταν υπεύθυνα για διώξεις και εκτοπισμούς δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.

Καθεστώτα, που ήταν υπεύθυνα για την εγκληματική λειτουργία εκατοντάδων στρατοπέδων συγκέντρωσης ναζιστικού τύπου.

Η Ε.Ε., έστω και καθυστερημένα, τα τοποθέτησε στη θέση την οποία δικαιούνταν και άρα δίπλα στους ναζιστές. Αρκούσε όμως αυτό; Είναι δυνατόν να καταδικάζεται ένα φονικό "θηρίο" και κάποια από τα επίσης φονικά "χέρια" του να τελούν ακόμα και σήμερα υπό καθεστώς νομιμότητας; Ποιοι και για ποιους λόγους εξασφαλίζουν την ιδιότυπη ασυλία τους;

Αναφερόμαστε στην περίπτωση του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ δεν είναι μια απλή περίπτωση κόμματος, το οποίο το υποστηρίζουν κάποιοι παλιοί αμετανόητοι κομμουνιστές. Δεν είναι μια περίπτωση όμοια, για παράδειγμα, του κόμματος του Συνασπισμού, το οποίο θεωρεί τον εαυτό του κομμουνιστικό κόμμα και συμμετέχει στις εκλογικές διαδικασίες ακόμα και της Ευρώπης με τα δικά του πρωτότυπα σύμβολα και τις δικές του έστω και κομμουνιστικές ιδέες.

Το ΚΚΕ ήταν ενεργό μέρος του Σοβιετικού Καθεστώτος. Ο εξωτερικός "βραχίονάς" του στην Ελλάδα. Χρηματοδούνταν από το Σοβιετικό Καθεστώς και εκτελούσε τις εντολές του. Οι ηγέτες του "εξ οφίτσιο" ανήκαν στο οργανόγραμμα του Σοβιετικού Καθεστώτος. Το ίδιο το κόμμα ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, το οποίο υπό την ηγεσία του Στάλιν συντόνιζε το σύνολο της πολιτικής των κομμουνιστικών καθεστώτων και των "εξωτερικών συνεργατών" τους. Αποτελούσε ενεργό "παρελκόμενο" ενός εγκληματικού καθεστώτος.

Τόσο ενεργό, που συμμετείχε με όλους τους τρόπους σε όλων των τύπων τα εγκλήματα για τα οποία καταδικάστηκαν τα καθεστώτα εκείνα.

Δεν θα μπούμε καν στη διαδικασία να το κρίνουμε για τη στάση του στον ελληνικό εμφύλιο. Θα το κρίνουμε για τα πολλά που έχει κάνει και τα οποία μπορούν να μπουν με απόλυτη αντικειμενικότητα στη "ζυγαριά" της κρίσης.

Θα το κρίνουμε μόνον για τη λειτουργία του σαν κόμμα. Σαν κόμμα, το οποίο ακόμα και σε καιρό ειρήνης λειτουργούσε ως επίσημο παράρτημα εγκληματικών καθεστώτων.

Γι' αυτήν τη στάση μόνον θα μιλήσουμε, γιατί αυτό και μόνον αρκεί. Το ΚΚΕ συμμετείχε σε όλα τα εγκλήματα των καταδικασθέντων καθεστώτων. Δεν είχε μόνον "παθητική" συμμετοχή, εφόσον αποτελεί ιστορική βεβαιότητα ότι μόνιμα αποσιωπούσε και απέκρυβε τα μαζικά εγκλήματα, τα οποία πραγματοποιούσαν τα καθεστώτα στην απέναντι "όχθη".

Συμμετείχε και το ίδιο ενεργά σε εγκλήματα, που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα εκείνων των καθεστώτων. Των εγκληματικών καθεστώτων.

Είναι γνωστό ότι το ΚΚΕ ήταν αυτό το οποίο οργανωμένα "υποδείκνυε" στο Σοβιετικό Καθεστώς ποιοι από τους Έλληνες "εκτοπισθέντες" θα ανταμείβονταν για την πίστη τους στο σύστημα και ποιοι θα πήγαιναν στη Σιβηρία.

Είναι γνωστό ότι το ΚΚΕ έχει δολοφονήσει Έλληνες κομμουνιστές, προκειμένου να διασφαλίσει την απόλυτη πίστη στο δόγμα του εγκληματικού Σοβιετικού Καθεστώτος.(ΟΠΛΑ).

Είναι τέλος γνωστό ότι το ΚΚΕ, προκειμένου να εξυπηρετήσει την ηγεσία εκείνου του καθεστώτος, αποπειράθηκε να δολοφονήσει και τον ίδιο τον Τρότσκι.

Αυτό το κόμμα σήμερα "φτύνει" τη δημοκρατία μας και μόνον με τη συμμετοχή του στις εκλογές.

Μας προκαλεί και μόνον που ανεμίζει τις σημαίες με τα σύμβολα των εγκληματιών.

Μας "δουλεύει" και μόνον που εισπράττει επιχορηγήσεις και μισθούς από ένα σύστημα, το οποίο πολέμησε με όπλα.

Εισπράττει χρήματα από φορολογούμενους δημοκράτες πολίτες, οι οποίοι σε άλλη περίπτωση θα ήταν θύματά του.

Εισπράττει οικονομική βοήθεια από αυτούς που λοιδορεί με συνθήματα του τύπου "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο".

Ως εκ τούτου ζητούμε την άμεση αποβολή του ΚΚΕ από το σύνολο των δημοκρατικών διαδικασιών της Ε.Ε.. Το απαιτούμε, όχι επειδή είναι απλά ένα κομμουνιστικό κόμμα, αλλά επειδή ήταν ένα πραγματικό "όργανο" της εγκληματικής Σοβιετικής Ένωσης. Δημιούργημα δικό της και μόνιμα "έμμισθο" όργανό της.

Αποτελεί όνειδος για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό του διαφωτισμού η νομιμότητα του σταλινικού φασιστικού "απολιθώματος".

Αποτελεί προσβολή νεκρών η συμμετοχή στην υπέρτατη διαδικασία της δημοκρατίας ενός κόμματος με τα ίδια σύμβολα κάτω από τα οποία σφαγιάστηκαν εκατομμύρια Ευρωπαίων.

Αποτελεί τέλος "προσβολή" για την κοιτίδα της Δημοκρατίας ένα σταλινικό κόμμα με τα αυθεντικά σύμβολά του να εμφανίζεται ότι αντιπροσωπεύει τους Έλληνες στην καρδιά της Ευρώπης.

Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να συμμετέχει στις εκλογικές διαδικασίες. Εφόσον ο κομμουνισμός έχει "εξισωθεί" με το ναζιστικό καθεστώς, θα πρέπει ο νόμος να εφαρμοστεί όπως το πνεύμα της ισονομίας και της ισοπολιτείας ορίζει.

Για τους ίδιους λόγους, που απαγορεύεται η ίδρυση και συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες ναζιστικών κομμάτων με τη χρήση των ναζιστικών συμβόλων, έτσι θα πρέπει να απαγορευτεί και η ανάλογη συμμετοχή για κομμουνιστικά κόμματα όπως το ΚΚΕ.

Η περίπτωση του ΚΚΕ μάλιστα είναι ακόμα χειρότερη από ένα νεότευκτο ναζιστικό κόμμα. Όταν απαγορεύεται ακόμα και να ιδρυθεί ένα νέο ναζιστικό κόμμα, το οποίο είναι προφανές ότι δεν έχει "παρελθόν" και "συμμετοχή" στα ναζιστικά εγκλήματα του παρελθόντος, πώς είναι δυνατόν να εξακολουθεί να υπάρχει ένα κόμμα όπως το ΚΚΕ, το οποίο είχε ίδια συμμετοχή σε εγκλήματα, τα οποία ήδη έχουν διαπιστωθεί και έχουν καταδικαστεί;

Πώς είναι δυνατόν αυτό το κόμμα να χρηματοδοτείται από τις τσέπες των θυμάτων του; Το ΚΚΕ θα έπρεπε όχι απλά να χάσει τη νομιμότητά του, αλλά να "δικαστεί" για να διαπιστωθεί η όποια συμμετοχή του στα εγκλήματα των "αφεντικών" του. Προτείνουμε να του παραχωρηθεί αμνηστία και να "δικαστεί" μόνο και μόνο για το κέρδος της αποκάλυψης της ιστορικής αλήθειας. Έτσι κι αλλιώς καταδικασμένο είναι από την ιστορία και βέβαια τους λαούς. Εξακολουθεί να υπάρχει, απλά για να παίρνουν μεροκάματα οι "επαναστάτες", που δεν γνωρίζουν να κάνουν τίποτε άλλο.

Εφόσον δεν βοήθησε τους λαούς με τη "ζωή" του, ας τους βοηθήσει με τον "θάνατό" του.

Τραϊανού Παναγιώτης

Πρόεδρος του ΕΑΜ β'

www.EAMB.gr