Γιατί δεν τόλμησε ως τώρα ο Κώστας Καραμανλής;

Μετά την ομιλία και τη συνέντευξη Τύπου του Καραμανλή στη Θεσσαλονίκη τίθεται ένα μείζων πρόβλημα στην πειστικότητα του Πρωθυπουργού:

Γιατί αυτά που σήμερα διακηρύσσει δεν τα έκανε νωρίτερα;

Στο ερώτημα αυτό ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής έδωσε την εξής απάντηση:

Πρώτον, το μεγάλο λάθος ήταν η πολιτική της «ήπιας προσαρμογής». Με αυτήν προχωρούσε η εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας χωρίς οδυνηρές και δύσκολες και για τον κόσμο και για την κυβέρνηση αποφάσεις. Έγιναν κάποιες τομές (κατάργηση της μονιμότητας για νεοεισερχόμενους στις ΔΕΚΟ, μείωση των ελλειμμάτων, τομή στο ασφαλιστικό όπου εκατό και πλέον ασφαλιστικά ταμεία συγχωνεύθηκαν σε 13, πώληση της Ολυμπιακής κλπ.), αποκαταστάθηκαν κάποιες κραυγαλέες αδικίες (ΛΑΦΚΑ, συμβασιούχοι κλπ.) επιταχύνθηκαν δημόσια έργα που χρόνιζαν για δεκαετίες, μειώθηκε η ανεργία που ακόμα και σήμερα (μέσα στην κρίση) είναι πολύ μικρότερη απ’ ότι το 2004, όταν δεν υπήρχε διεθνής κρίση. Η πολιτική αυτή, υποστήριξε, είχε τη δυνατότητα σε βάθος χρόνου να φέρει την πλήρη εξυγίανση. Αλλά προέκυψε η διεθνής κρίση.

Δεύτερον, υπήρχαν ίσως τομές που θα μπορούσαν να είχαν γίνει νωρίτερα και δεν έγιναν (π.χ. άσυλο) και τομές που ενώ έλυναν ένα πρόβλημα δημιουργούσαν πολύ μεγαλύτερες αδικίες και γι’ αυτό αναθεωρήθηκαν ως λανθασμένες (όπως η κατάργηση του αφορολόγητου ορίου για τους ελεύθερους επιχειρηματίες).

Τρίτον, η ΝΔ κληρονόμησε ένα κράτος στο οποίο είχαν εγκαθιδρυθεί νοοτροπίες και μηχανισμοί που ήθελαν πολλά χρόνια για να καταπολεμηθούν και να εκλείψουν. Και δεν μπορεί το κόμμα που δημιούργησε τις στρεβλώσεις επί δεκαετίες – το ΠΑΣΟΚ – να εγκαλεί την σημερινή κυβέρνηση που δεν κατάφερε να τις εξαλείψει όλες μέσα σε πέντε χρόνια – κι εν μέσω κρίσης τον τελευταίο χρόνο…

Τέταρτον, ειδική μνεία έκανε ο Πρωθυπουργός στο γεγονός ότι ο ίδιος επέμεινε στην ανάγκη διαλόγου και συναίνεσης. Και πολλές φορές βρέθηκε μπροστά σε διάλογο κουφών, όπου αναζητώντας συναίνεση αναγκάστηκε να καθυστερήσει ή να ελαχιστοποιήσει μεταρρυθμίσεις που ήταν κρίσιμες και επείγουσες. Έφερε, μάλιστα, ως παράδειγμα, το περιβόητο «διάλογο για την μεταρρύθμιση στην Παιδεία»…

Αυτά είπε ο Πρωθυπουργός. Με αυτά τα επιχειρήματα προσπάθησε να εξηγήσει γιατί καθυστέρησε. Και να δώσει διαβεβαιώσεις ότι λάθη του παρελθόντος δεν θα επαναληφθούν ξανά…

Πόσο έπεισε για όλα αυτά;

Οι επόμενες εβδομάδες θα δείξουν…

Πάντως, υπάρχουν και μερικά αίτια που δεν αναφέρθηκαν. Κι ίσως είναι τα σπουδαιότερα:

Πρώτον, μετά το 2004 η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που είχε υποσχεθεί η Νέα Δημοκρατία – η «επανίδρυση του κράτους» – ουσιαστικά εγκαταλείφθηκε. Κι αυτό είχε ως συνέπεια, να συνεχίσουν τα κυκλώματα που είχε δημιουργήσει στη δημόσια διοίκηση το ΠΑΣΟΚ επί 20 χρόνια. Ουσιαστικά η ΝΔ κυβέρνησε επί πενταετία με ένα κρατικό μηχανισμό που είτε δεν έλεγχε, είτε ήταν ανοικτά εχθρικός απέναντί της.

Δεύτερον, η μεγάλη τομή με τη διαπλοκή – τους «νταβατζήδες», όπως τους είχε ονομάσει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός – τελείωσε άδοξα με το Βατερλώ του νόμου «περί βασικού μετόχου». Στη συνέχεια η κυβέρνηση Καραμανλή αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει με εκείνους που είχε μετατρέψει σε χειρότερους εχθρούς του και οι οποίοι, στη συνέχεια δεν την άφησαν σε χλωρό κλαρί. Σύμβολα αυτού του συμβιβασμού θα μείνουν στην ιστορία ο Θ. Ρουσόπουλος και ο Γ. Σουφλιάς.

Έτσι (τρίτον), η διαπλοκή κι άλλα έξω-θεσμικά κέντρα διέβρωσαν εσωτερικά την κυβέρνηση της ΝΔ και συχνά ο Πρωθυπουργός βρέθηκε με δεμένα χέρια να πιέζεται ή και να εκβιάζεται ακόμα, από εχθρούς του, αλλά κι από «δικούς του». Η Αγία Οικογένεια, συχνά τον έφερε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Κι ακόμα τον φέρνει.

Παρά το γεγονός ότι η ίδια Ντόρα Μπακογιάννη εμφανίζεται ως «βασιλικότερη του Βασιλέως» σήμερα, παρασκηνιακά δικοί της άνθρωποι έκαναν – και κάνουν – πολύ μεγάλη ζημιά στον Καραμανλή. Με αποκορύφωμα το σκάνδαλο της «Ζήμενς», όπου μια υπόθεση που ήταν κόλαφος για το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να γίνει επικοινωνιακό «Βατερλώ» για τη ΝΔ.

Ο Καραμανλής δεν έκανε τις τομές που τώρα απερίφραστα επαγγέλλεται για όλους τους λόγους που επικαλέστηκε – και για κάποιους που αποσιώπησε.

Κατανοητή η σιωπή του. Αλλά αν θέλει να πείσει όσους ακόμα δυσπιστούν απέναντί του – κι είναι πολλοί – πρέπει να δώσει μηνύματα ότι θα κόψει τα βαρίδια που σέρνει στα πόδια του, μέσα στο δικό του κόμμα.

Κι αυτά τα βαρίδια δεν είναι μόνο οι «Βατοπεδινοί» και ο … Παυλίδης.

Θ.Κ.