Τι αρχίζει να φοβάται η Ντόρα Μπακογιάννη;

Ο προβληματισμός που επικρατεί σήμερα στο στρατόπεδο της κας Μπακογιάννη έχει να κάνει με τις προϋποθέσεις που θα εξασφαλίσουν μία όσο γίνεται πιο άνετη επικράτηση στον δρόμο για τη διαδοχή στη Νέα Δημοκρατία.
Ωστόσο, η υπόθεση της SIEMENS, σε συνδυασμό με το ελλειμματικό πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, θεωρείται, ακόμη και σε κύκλους που στηρίζουν την πολιτική καριέρα της υπουργού Εξωτερικών, ότι μπορεί να αποτελέσουν εκρηκτικό μείγμα με απροσδιόριστα αποτελέσματα.
Η καθυστερημένη αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών στο σήμα της ελληνικής διπλωματικής αντιπροσωπείας στο Μοντεβιδέο για τον Καράβελα εξακολουθεί και αφήνει εκτεθειμένη την κα Μπακογιάννη, αλλά … κανείς δεν έχει κουράγιο για περαιτέρω διερεύνηση. Εκτεθειμένη αφήνει την κα Μπακογιάννη και η σύγκρουση που ακολούθησε με τους διπλωματικούς υπαλλήλους του υπουργείου Εξωτερικών σε μια περίοδο που είναι ανοικτά όλα σχεδόν τα μέτωπα της ελληνικής διπλωματίας.

Γι αυτό και η«γραμμή» που είχε δώσει ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης είναι «η Ντόρα να παραμείνει άφθαρτη». Για αυτόν το σκοπό εξάλλου έχει στηθεί μία ολόκληρη βιομηχανία.
Ωστόσο, πολύ καλά ενημερωμένοι κύκλοι, οι οποίοι πρόσκεινται στην κυβέρνηση, υποστηρίζουν ότι στην κατάσταση που διαμορφώνεται «δεν υπάρχει χώρος για την κ. Μπακογιάννη». Το τι εννοούν θα το δούμε παρακάτω. Την ίδια ώρα, άλλες εξίσου καλά πληροφορημένες πηγές, υποστηρίζουν ότι στον επόμενο ανασχηματισμό – τον οποίο μάλλον δεν θα αργήσει να αποφασίσει ο Πρωθυπουργός - η κα Ντόρα Μπακογιάννη θα απαιτήσει να απεμπλακεί από το υπουργείο Εξωτερικών. Θα ζητήσει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας; Άγνωστο!
Το πλαίσιο
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι η κα Μπακογιάννη είναι, εδώ και χρόνια, η κεντρική πρωταγωνίστρια στο «δελφινάριο» της Νέας Δημοκρατίας. Μπορεί, όμως, να διαδραματίσει στο μέλλον ρόλο ως αρχηγός κόμματος, όταν η εκλογή της είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει παρατεταμένη εσωτερική κρίση και εσωστρέφεια; Υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες;
Ως «αντικειμενικές συνθήκες» εννοείται το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό status quo το οποίο διαμορφώνεται κάθε φορά σε συνδυασμό με την δραστική παρουσία εξωθεσμικών κέντρων εξουσίας, εκδοτικών συγκροτημάτων και πρεσβειών.
Ένας – ένας, οι παράγοντες αυτοί συσχετίζονται με την πορεία της κας Μπακογιάννη στην πολιτική. Σήμερα, όμως, με το πολιτικό σκηνικό και την οικονομία να παραπαίουν στους κύκλους των δομημένων συμφερόντων επικρατεί σκεπτικισμός και προβληματισμός για την επόμενη ημέρα. Ιδιαίτερα δε από τη στιγμή που το σενάριο της συγκυβέρνησης απομακρύνεται και τα σενάρια περί «κυβέρνησης των επιχειρηματιών» υπήρξαν εξαρχής αποδυναμωμένα.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει πολύ καλά πληροφορημένη πηγή από το κυβερνητικό στρατόπεδο «δεν υπάρχει στον ορίζοντα κάποιο deal, για το οποίο πραγματικά να είναι χρήσιμη η κα Μπακογιάννη ή σε κάθε περίπτωση να μπορεί να προσφέρει κάτι».
Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα για τον τρόπο που λειτουργούν κάποιες διπλωματικές αντιπροσωπείες στην Ελλάδα, θα επιβεβαιώσουν την απόλυτη δυσαρέσκεια ακόμη και κάποιων πανίσχυρων πολιτικών και οικονομικών κέντρων που διαδραματίζουν, παραδοσιακά, παρεμβατικό ρόλο στα εσωτερικά πράγματα της χώρας.
Τα deal, o Τύπος και τα εσωκομματικά μέτωπα
Η κα Μπακογιάννη, είναι αλήθεια, ότι έχει στηριχτεί από ένα πολύ συγκεκριμένο τμήμα του δημοσιογραφικού κόσμου. Οι σχέσεις της με κάποια, επίσης, εκδοτικά συγκροτήματα, όπως για παράδειγμα με το συγκρότημα Αλαφούζου και το συγκρότημα Λαμπράκη βρίσκονται σε καλό επίπεδο.
Στο συγκρότημα Αλαφούζου η κα Μπακογιάννη έχει τον δικό της άνθρωπο, τον κουμπάρο της εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη, ο οποίος κατέχει το 25% του ΣΚΑΙ και έχει συνδέσει το όνομά του με της πολιτικές φιλοδοξίες της οικογένειας. Παρόλο που στο παρελθόν η ανάμιξη του κ. Μαρινάκη σε μεγάλα ντηλ, όπως η αγορά του «Ελεύθερου Τύπου» (γι αυτό το λόγο το Μαξίμου τον «έσπρωξε» στην κα Αγγελοπούλου) και η πώληση της Ολυμπιακής Αεροπορίας, προκάλεσαν δυσμενή φημολογία για την οικογένεια Μητσοτάκη, σήμερα ο εφοπλιστής επιδιώκει να εισέλθει και στη μετοχική σύνθεση του Ολυμπιακού. Σίγουρα η εποχή προσφέρεται, λόγω της ανακοίνωσης περί της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου του συλλόγου. Ωστόσο όταν ένα σκάνδαλο, όπως αυτό της υπόθεσης της SIEMENS διερευνάται και όταν πρόεδρος του πειραϊκού συλλόγου είναι ο Σωκράτης Κόκκαλης, τότε πολλά μπορεί να υποθέσει κανείς σε σχέση με στρατηγικές συμμαχίες που χτίζονται στο παρασκήνιο. Ειδικότερα δε όταν πίσω- πίσω υπάρχει πάντα η Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία έχει αποδυναμωθεί αισθητά, λόγω της εμπλοκής του ονόματος της οικογένειάς στην υπόθεση.
Σε κρίσιμα σημεία, μέχρι σήμερα, της πολιτική της καριέρας η υπουργός Εξωτερικών δέχθηκε τη στήριξη ισχυρών κέντρων, όπως ο ΔΟΛ, αφού όταν η κα Μπακογιάννη βρέθηκε στο στόχαστρο της κριτικής για την υπόθεση των χειρισμών του ΥΠΕΞ σε ότι είχε να κάνει με τη διαφυγή στο εξωτερικό τον Χριστοφοράκου και Καραβέλα το «Βήμα» του Σταύρου Ψυχάρη την παρουσίασε περίπου ως το θύμα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το Μέγαρο Μαξίμου και όσα στελέχη στηρίζουν εσωκομματικά τον Κώστα Καραμανλή είναι οι θήτες. Η ναυαρχίδα του συγκροτήματος «Το Βήμα» παρείχε την απόλυτη στήριξη στην υπουργό Εξωτερικών μέσω ενός μνημειώδους άρθρου με τίτλο «Εξιλαστήριο θύμα η κα Μπακογιάννη».
Δεν συμβαίνει σε καμία περίπτωση, όμως, το ίδιο και με το άλλο ισχυρό εκδοτικό συγκρότημα τον «Πήγασο» και τον Μπόμπολα, αφού το «Έθνος» αντιμετώπισε από άλλη οπτική γωνία – και σαφώς πιο κοντινή στην πραγματικότητα – το γεγονός ότι η κα Μπακογιάννη βρέθηκε, και μάλιστα εις διπλούν εκτεθειμένη. Στις 4 Ιουλίου το σχετικό δημοσίευμα του «Έθνους» είχε τίτλο «Όταν η Ντόρα εξυμνούσε τη SIEMENS». Οι σχέσεις βέβαια της κας Μπακογιάννη και ολόκληρης της οικογένειας Μητσοτάκη με τον κ. Χριστοφοράκο, ο οποίος σήμερα δίνει τον «αγώνα» του από τις γερμανικές φυλακές, όπου βρίσκεται, είναι γνωστή. Ο ίδιος εξάλλου είχε βρεθεί στον γάμο του γιου της κας Μπακογιάννη, Κώστα, στην Ευρυτανία παρέα με άλλους celebrities και ισχυρούς παράγοντες της δημόσιας ζωής.
«Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις»;
doraxalifisΤι φοβάται, όμως, σήμερα η κα Μπακογιάννη, εκτιμώντας ότι μπορεί να επηρεάσει το πολιτικό της μέλλον. Μα ότι μπορεί να υπάρξουν και άλλες αποκαλύψεις, αλλά και ότι μπορεί η χώρα να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές με το επιχείρημα των εθνικών λόγων που συντρέχουν. Είτε πρόκειται για εθνικούς λόγους που έχουν να κάνουν με την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, είτε με για εθνικούς λόγους που έχουν να κάνουν με την αποσταθεροποίηση λόγω της ακατάσχετης σκανδαλολογίας, τότε είναι προφανές ότι η Ντόρα φοβάται μήπως πραγματικά αντιμετωπιστεί ως υπεύθυνη μίας ενδεχόμενης εκλογικής ήττας.
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι σήμερα η υπουργός Εξωτερικών, απολάμβανε μία ιδιότυπη ασυλία και η κριτική υπήρξε περιορισμένη προς το πρόσωπό της. Οι αντικειμενικές συνθήκες, όμως, αλλάζουν. Οι επίδοξοι δελφίνοι, τους οποίους με επιμονή κάποια συμφέροντα ενέπλεξαν σε παρατεταμένη συζήτηση περί διαδοχολογίας, δέχθηκαν ανεπανόρθωτα πλήγματα. Κοινώς «κάηκαν». Μια ματιά στην πορεία του Γιώργου Αλογοσκούφη, του Γιώργου Βουλγαράκη και του Δημήτρη Αβραμόπουλου, αρκεί προκειμένου να πείσει ακόμη και τον πιο δύσπιστο. Όλοι τους, στο εσωκομματικό μέτωπο, συγκρούστηκαν άμεσα ή έμμεσα με την κα Μπακογιάννη και με την οικογένεια Μητσοτάκη. Και η οικογένεια, λένε όσοι γνωρίζουν, δεν συγχωρεί.
Για να δούμε, όμως, τώρα που όπως λένε κάποιοι «οι όροι του παιχνιδιού αντιστρέφονται», τι θα συμβεί. Μια ολόκληρη γενιά στη βάση της ΝΔ έχει γαλουχηθεί μέσα από την ανάπτυξη ηθικολογικών θεωριών. Κάποιοι πολύ σοβαροί άνθρωποι μέσα στην κυβέρνηση θεωρούν λοιπόν τώρα ότι «η Νέα Δημοκρατία πρέπει κάποια στιγμή να απεμπλακεί από την διαφθορολογία».
Οι ίδιοι πιστεύουν ότι «η Ντόρα Μπακογιάννη, ως εκφραστής ενός πολιτικού μοντέλου διαχείρισης δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει αποδεκτή από ένα μεγάλο τμήμα της βάσης της Νέας Δημοκρατίας, λόγω και των κεντρώων καταβολών». Και «για τη βάση του ΠΑΣΟΚ, λόγω της αποστασίας του Μητσοτάκη, ούτε λόγος βέβαια».
Με άλλα λόγια αμφισβητείται έντονα η δυνατότητα της κας Μπακογιάννη να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο πρώτον, στην επιδιωκόμενη στροφή της ΝΔ προς το «Μεσαίο Χώρο» και τις μεγάλες μάζες των μικρομεσαίων που έχουν δυσαρεστηθεί με την κυβερνητική πολιτική της και δεύτερον, στην διεκδίκηση των κεντρώων ψηφοφόρων, που συνήθως ως μετακινούμενες μάζες προσδιορίζουν το εκλογικό αποτέλεσμα.
Όλα αυτά και πολλά άλλα προβληματίζουν λοιπόν την κα Μπακογιάννη και τον κύκλο της, που διαπιστώνουν ότι ο δρόμος της διαδοχής δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
Δημήτρης Μπεκιάρης