Ο ΕΝΟΧΟΣ ΘΙΑΣΟΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ

Ο ΕΝΟΧΟΣ ΘΙΑΣΟΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ
Μια πρόταση αποκατάστασης του λόγου απέναντι στον εκβαρβαρισμό.
Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Τόσο η καταστροφή από τις πυρκαγιές στην Ολυμπία όσο και το τσιμέντο του Φαλήρου είναι αποκαλυπτικά της Πολιτικής ως ηλεκτρονικός λαϊκισμός, ως εμπαιγμός, ως απάτη που αναλύω στο νέο μου βιβλίο «Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ ο εκφυλισμός ενός ιστορικού εγχειρήματος» και αναφέρεται στις ολοκληρωτικού τύπου μεταλλάξεις αυτού του μορφώματος.

Η πυρκαγιά, η καταστροφή, το τσιμέντο οι πράξεις τους δηλαδή αποκαλύπτουν την υποκριτικότητα, το ψέμα, τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα του προπαγανδιστικού λόγου τους. Είναι μια γνωστή μεθοδολογία αυτού του τύπου των ομάδων που θέλουν να συντηρηθούν στην εξουσία. Σε αυτές υπάρχει χάσμα λόγου και πράξης.

Η ηγεσία του ΚΚΚΑΣΟΡ έρχεται στην Ολυμπία μετά το δράμα, μετά τα καταστροφικά και εγκληματικά αποτελέσματα των πράξεων της, της αδράνειας, της αδιαφορίας, της ολιγωρίας της. Έρχεται «Κατόπιν εορτής».

Πολύ αργά «σκέφθηκαν» την Ολυμπία. Την «σκέφθηκαν» μετά την περιχαρή επίσκεψη τους την στιγμή της καταστροφής. Οφείλουν μάλιστα να πουν στον Ελληνικό λαό γιατί ήταν περιχαρής όταν καίγονταν η Ολυμπία; Αυτό προκύπτει από την εικόνα στην τηλεόραση κατά την επίσκεψη τους.

Όπως αργά σκέφθηκαν το πρότυπο της Βαρκελώνης. Το σκέφθηκαν μετά την μεγαλύτερη διεθνώς συσσώρευση ασχήμιας και τσιμέντου σε έναν όρμο. Όχι οποιοδήποτε όρμο. Στα «θαλάσσια Προπύλαια της Ακρόπολης» όπως τα ονόμασα το 1995(1). Τον όρμο του Φαλήρου. Ένα έγκλημα που βρίσκει τους ίδιους ενόχους απέναντι στην παγκόσμια κοινότητα η οποία θεωρεί την Ελλάδα πνευματική και αισθητική της πατρίδα.

Τόσο η Ολυμπία όσο και το Φάληρο μπορούσαν να ενταχθούν σε άλλου τύπου σχεδιασμούς με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 αλλά και πριν. Αυτό που πρότεινα ως σχέδιο αλλά και αντιστεκόμενος στην επερχόμενη καταστροφή τους(2).

Αυτοί όμως οι άνθρωποι της γκρίζας όχι της πράσινης ταυτότητας ήταν απέναντι μου, πολέμιοι. Οι ίδιοι υπονόμευσαν την ιδέα των νέων πόλεων όπως της Ρωμανίας και όχι μόνον. Στην Ολυμπία μάλιστα ακυρώθηκε με παρέμβαση τους η συμφωνημένη με τον τότε Δήμαρχο της Γιάννη Σκουλαρίκη ομιλία παρουσίασης του γνωστού σχεδίου μου(3). Αν είχε προϋπάρξει από τότε μέριμνα, αν την σκέφτονταν το 2004 ο ιερός αυτός τόπος δεν θα ήταν ανοχύρωτος από παράξενες επιβουλές, όπως συνέβη το καλοκαίρι του 2007.

Το θέαμα όμως του διευρυμένου περιφερόμενου ένοχου θιάσου προχθές στην Ολυμπία, όπως ένας παρόμοιος, ορισμένους μήνες μετά την πυρκαγιά, αναδεικνύει ζητήματα στα οποία αναφέρθηκα τότε με δήλωση μου που απευθύνονταν προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρόεδρο της Βουλής. Η ηγεσία του ΚΚΚΑΣΟΡ εισάγει νέα ήθη, μάλλον αντί - ήθη τα οποία υποβαθμίζουν την πολιτική και δημόσια ζωή. Αναφέρομαι για αυτά τα χαρακτηριστικά, την ταυτότητα της στο νέο βιβλίο ως φαινόμενα που υπονομεύουν την Δημοκρατία.

Η διανοητική κλοπή, η πειρατεία, η αρπαχτή, η κουτοπονηριά, το ψέμα δεν έχουν να κάνουν με τα Ολυμπιακά ιδεώδη, με το πνεύμα της Ολυμπίας, ούτε τα ήθη μιας πολιτισμένης Ευρωπαϊκής Δημοκρατικής χώρας που αντλεί τα πρότυπα της από την κλασική Ελλάδα. Ανήκουν σε άλλες σφαίρες και άλλες Περιφέρειες.

Ποτέ όμως οι αντί - αξίες , οι φορείς, οι εκφραστές τους δεν ήταν παραγωγοί επινοήσεων, αυθεντικότητας, δημιουργιών, αναγεννητικών πράξεων, ατμόσφαιρας πολιτισμού, ομορφιάς και όχι Κιτς.

Απόδειξη και η χθεσινή εικόνα του θιάσου της Ολυμπίας. Μια νομενκλατούρα που διάβαζε συλλαβίζοντας άναρθρα και ακατέργαστα – πέτρες παρά λόγια - τα κλοπιμαία της σε μια επιχείρηση εικονικής γραφειοκρατικής διακυβέρνησης.

Για ζητήματα όπως αυτά της Ολυμπίας, του περιβάλλοντος, της υπαίθρου, των αγροτών της περιφέρειας(4) που η ιστορία την βρίσκει ένοχη.

Δεν νομίζω ότι αυτό το θέαμα είναι αντιπροσωπευτικό της ποιότητας, των δυνατοτήτων, των προσδοκιών της χώρας και του ήθους μας.

Ένας κύκλος διαλόγου με κινήσεις πολιτών και τοπικούς θεσμούς της Πελοποννήσου μπορεί να αποκαταστήσει τον λόγο απέναντι στις πέτρινες λέξεις των γραφειοκρατών, αυτό το είδος του εκβαρβαρισμού. Προσκαλώ λοιπόν σε αυτόν τον διάλογο όλους τους συντελεστές του θιάσου. Μπορούν να έρθουν με τους συμβούλους τους Έλληνες ή Αλλοδαπούς. Είναι γνωστό όμως ότι φοβούνται τον διάλογο. Ιδιαίτερα μαζί μου.



Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη