Όταν ο Κανένας νίκησε το Τίποτα

Οι εκλογές στην Ελλάδα σήμερα είναι μια ευκαιρία για κάποιες διαπιστώσεις που, αν το σκεφτούμε λιγάκι, έχουν τις αναλογίες τους και στην Κύπρο. Η κυριότερη από αυτές έχει να κάνει με το αποτέλεσμα: Ο κόσμος διαλέγει το κόμμα που παλιότερα είχε απορρίψει, απορρίπτοντας εκείνο που είχε προτιμήσει τελευταίως. Σαν τα αμερικανάκια, διαλέγουν μια το ένα κόμμα και μια το άλλο, και για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Υπάρχει φυσικά και μια κατηγορία ψηφοφόρων που ψηφίζουν όπως κάποιοι παίζουν Λότο, πάντα τους ίδιους αριθμούς, με τη διαφορά όμως ότι βγουν- δε βγουν, πάλι χαμένοι είναι κι ας μην το ξέρουν... Τι μπορεί να αλλάζει στα κόμματα, στη φιλοσοφία τους ή στα πρόσωπα, που κάνει τόσο κόσμο να στρίβει κατά 180 μοίρες από την προηγούμενη απόφασή του;

Το αστείο είναι ότι ακόμα και όταν αλλάζουν τα πρόσωπα, είναι κάτι σαν deja vu: Τα επίθετα παραμένουν ίδια, κάτι σαν τους κληρονομικούς ηγεμόνες του Μεσαίωνα ή τους ηγέτες της Εκκλησίας, χωρίς τα προσδιοριστικά Α΄, ΣΤ΄, ΙΗ΄... Είναι περίπου κανόνας το ότι οι νεότεροι, πλην του ονόματος ελάχιστα κληρονομούν από το χάρισμα, την ευφυΐα και τις ικανότητες του πατριάρχη της δυναστείας. Δείτε για παράδειγμα (για να μείνουμε εκτός Κύπρου) τον Κωστάκη και τον Γιωργάκη στην Ελλάδα: Οι κληρονόμοι του επιθέτου και της πολιτικής καριέρας -καλής ή κακής- του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Γεώργιου ή του Ανδρέα Παπανδρέου, δεν συγκρίνονται σε τίποτα μαζί τους. Δεν είναι απλώς διαφορετικοί, χωρίς το όνομα δεν θα ήταν ούτε μάνατζερ τρίτης διαλογής σε εταιρεία υπό πτώχευση, παρόλα αυτά κυβερνούν ή θα κυβερνήσουν μια χώρα!

Δεν μπορώ να μην παρατηρήσω, όμως, ότι οι «αδυναμίες» τους αυτές δεν είναι καθόλου κρυφές στους ψηφοφόρους τους, φαίνεται άλλωστε και στις δημοσκοπήσεις: Μέχρι πριν λίγο καιρό, ο άνθρωπος που έκαψε δυο φορές την Ελλάδα και που σέρνει πίσω του τόσα σκάνδαλα, ήταν «καταλληλότερος» για πρωθυπουργός σε σχέση με τον αντίπαλό του! Ο οποίος εντέλει απέκτησε πιστοποιητικό καταλληλότητας, έστω και με τα χίλια ζόρια, απλώς επειδή θεωρήθηκε λιγάκι πιο... ακατάλληλος ο άλλος! Ο πολύς κόσμος, δηλαδή, ψηφίζει τον ένα για να μη ψηφίσει τον άλλο -τόσο δημοκρατικά! Και τα άλλα κόμματα; Αυτά καθώς φαίνεται, δεν πρόκειται να πάρουν ποτέ πιστοποιητικό καταλληλότητας, μάλλον επειδή κανείς δεν πιστεύει ότι έχουν πιθανότητες να κυβερνήσουν ποτέ... Πολύ λογικό, βεβαίως, όσο δεν τα ψηφίζουν!

Έχω την εντύπωση ότι τα λεγόμενα «κόμματα εξουσίας» έχουν ένα επιπρόσθετο προσόν, που είναι ανάλογο αυτού που λένε για τους λεφτάδες: Μετά το πρώτο εκατομμύριο, τα άλλα έρχονται μόνα τους. Αλλά, όπως παραδέχτηκε κάποτε ο Ωνάσης, κάθε κέρδος είναι μια αδικία σε κάποιον. Η πολιτική -δεν θυμάμαι ποιος το είπε- είναι η τέχνη να σε υπηρετούν οι άνθρωποι ενώ τους κάνεις να πιστεύουν ότι τους υπηρετείς εσύ. Τα προβλήματα αρχίζουν για όσους δεν τα καταφέρνουν καλά σ’ αυτό, οπόταν ο κόσμος αρχίζει να συνειδητοποιεί αυτό που είχε πει ο Ωνάσης και το αίσθημα της αδικίας φουντώνει. Η αριστερά, φυσικός χώρος των αδικημένων, έχει τα προβλήματά της, οι Οικολόγοι δεν ξέρουν πολλά παιχνίδια, φαίνεται ότι ο ειδικευμένος στην τέχνη της εξαπάτησης, ακροδεξιός Καρατζαφέρης, είναι αυτός που θα επωφεληθεί...
.....typos.com.cy