Το ...πραγματικό δώρο που προσφέρουμε στα παιδιά μας.

Φεύγοντας από την Κοπεγχάγη την περασμένη Παρασκευή, οι ηγέτες των αναπτυγμένων κρατών δήλωσαν ότι επετεύχθη "συμφωνία". Φευ…!!!

Η Διάσκεψη της Κοπεγχάγης είναι ένα «βήμα προς τα πίσω» αφού δεν προέκυψε καμία νομικά δεσμευτική συμφωνία, πράγμα για το οποίο «προφητικά» ( με την σύγχρονη έννοια της ανάλυσης δεδομένων) και με ακρίβεια είχα προβλέψει σε άρθρο μου (εδώ) πριν ξεκινήσει η «μάζωξη» στην χώρα του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Σήμερα λοιπόν Χριστούγεννα του 2009 καλούμεθα όλοι να ανασυντάξουμε τις σκέψεις μας και να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας έναντι των παιδιών μας.
Αυτών των παιδιών που υποκριτικά τους προσφέρουμε δώρο το καινούργιο playStation3 ή κάποιο άλλο σύγχρονο καταναλωτικό επίθεμα της κενότητας μας, ενώ στην ουσία γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το πραγματικό δώρο που τους προσφέρουμε , συνεχώς και αδιαλείπτως τις τελευταίες δεκαετίες είναι η -όχι μακρινή- δυστυχία και ο ....αφανισμός τους.

Η φύση προειδοποιεί και εκδικείται τους βιαστές της, σκοτώνει όσους την αφανίζουν και την καταστρέφουν. Εκδικείται με πολύ απλοϊκούς τρόπους που οι παρωπίδες της ανθρώπινης «δυτικής ευμάρειας», δεν μας επιτρέπουν να τους αντιληφθούμε.

Όπως είχε συμβεί με τα κουνέλια της Στρογγυλής, μια πραγματική ιστορία που στοχαστικά θυμήθηκε αυτές τις ημέρες η Ελευθεροτυπία. Πριν από μερικές δεκαετίες κυνηγοί της Νισύρου είχαν τη φαεινή ιδέα να μεταφέρουν μερικά ζευγάρια κουνέλια στη Στρογγυλή, ένα μικρό νησί, για να εξασφαλίσουν άκοπο κυνήγι.

Πολλαπλασιάζονταν τα κουνέλια και το κυνήγι εξασφαλίστηκε. Με τις θαλασσοταραχές του χειμώνα, οι κυνηγοί δεν μπορούσαν να πάνε με τις βάρκες στη Στρογγυλή, όπου τα κουνέλια είχαν γίνει κοπάδια αδηφάγα.
Μέρα με τη μέρα το νησάκι άρχισε να αποψιλώνεται και στο τέλος να γίνεται εντελώς φαλακρό. Δεν έμεινε ίχνος πρασινάδας. Την αφάνισαν τα …κουνέλια!!!

Όταν σταμάτησαν οι θαλασσοταραχές και οι κυνηγοί πήγαν με τις βάρκες στη Στρογγυλή, αντίκρισαν ένα εφιαλτικό θέαμα. Σε όλο το νησάκι ήταν διάσπαρτοι.... σκελετοί κουνελιών. Δεν είχε μείνει ούτε ένα ζωντανό.

Η φύση εκδικήθηκε με εξόντωση τον βιασμό της. Τον επόμενο χρόνο το νησάκι πρασίνισε και ξαναπήρε ζωή. Όχι όμως τα.... κουνέλια!
Ας κοιταχτούμε στον αποκαλυπτικό καθρέπτη της ψυχής μας για να αντιληφθούμε το πραγματικό «δώρο» που ... προσφέρουμε στα παιδιά μας!

http://politis-gr.blogspot.com/2009/12/blog-post_25.html