Αν δεν φας θεριό, θεριό δε γίνεσαι

Οι παρθενογενέσεις σπανίζουν. Οι μεγαλύτερες ιστορικές αλλαγές, ακόμα και οι επαναστάσεις, εμπεριείχαν στοιχεία συνέχειας.

Επομένως η κατά Σαμαρά «δημοκρατική επανάσταση» θα πατήσει ΚΑΙ σε υπάρχοντα «πάγια».

Αλλά στην ΝΔ το μόνο υπάρχον «πάγιο» που αξίζει είναι ο κόσμος, τα υπόλοιπα είναι αποσβεσμένα ή ευτελή.

Ο κόσμος τον έφερε στην αρχηγία, αυτός μπορεί να τον αναδείξει κυβερνήτη, αυτός είναι η μοναδική δύναμή του.
Αλλά και ο αυστηρότατος, χωρίς υπομονή πλέον, κριτής.

Με τους μηχανισμούς δεν τα πήγε καλά. Πρέπει να το διαπίστωσε στα «πέτρινα χρόνια» του.

Τον κάνει κάτι να πιστεύει ότι θα τα πάει τώρα;

Στην Πολιτική, δεν είναι πάντα το σημαίνον που πρωτίστως απασχολεί αλλά το σημαινόμενο.

(Για παράδειγμα, πρώτη κίνηση του ΓΑΠ στην κατεύθυνση της αφελληνισμένης κοινωνίας που ονειρεύεται ήταν να «αποεθνικοποιήσει» τρία υπουργεία].

Υπό αυτή την έννοια οι πρώτες κινήσεις Σαμαρά, πραγματικές και φημολογούμενες, αντιμετωπίζονται με καλοπροαίρετο σκεπτικισμό.

Α. Στην Ντόρα και στην Οικογένεια μπορεί να επιδείξει τόση εμπιστοσύνη όση σε έναν κροταλία.

Eίναι μονόδρομος η σταδιακή απομάκρυνσή τους από το κόμμα. Με όλη την κινητοποίηση όλων των «προυχόντων» της ΝΔ πήραν 300.000 ψήφους. Από αυτούς περίπου το 1/3 μπορούν να θεωρούνται υπό την επιρροή της Οικογένειας. 100.000 Κρητικοί, Ευρυτάνες, ταϊσμένοι και ευνοημένοι κάθε μορφής. Πέραν αυτών ουδέν. Καμία απήχηση, εκτός από μίσος έναντί της, δεν έχει η Οικογένεια σε άλλους κομματικούς χώρους.

Αντιστοιχούν στο 1% του εκλογικού σώματος. Τόσο είχε πάρει και ο Επίτιμος όταν είχε κατέλθει μόνος του.

Αν ο Σαμαράς δεν ρισκάρει να χάσει 1% για να απογειωθεί εκλογικά πετώντας τα βαρίδια, θα υποστεί το γνωστό «πριόνισμα». Μπορεί να ρωτήσει τον Καραμανλή. Όσο για την αντιγραφή της «ρευματικής» συμπεριφοράς του Βενιζέλου από τη Ντόρα, αν την ανεχτεί ναρκοθετεί ο ίδιος την νίκη του.

Β. Με φθαρμένα υλικά δεν χτίζεται καινούριο οικοδόμημα. Τα εκλογικά χαστούκια σε Γιαννάκου, Αλογοσκούφη, Πετραλιά και άλλους οφείλουν να αποτελούν μαθήματα. Δηλαδή στόχευση της προεκλογικής του «πορείας προς στο λαό» και του αγώνα χιλιάδων ανθρώπων ήταν να επανέλθουν μετά βαΐων και κλάδων σαν σκιώδεις υπουργοί ο Γιακουμάτος και ο Άρης Σπηλιωτόπουλος;

Γ. Η φημολογούμενη μυστική έλευση Παπαδήμου για ελάφρυνση της πίεσης στην ελληνική οικονομία, καθώς και η ανάγκη για γραμμή στο Σκοπιανό και τα ελληνοτουρκικά δημιουργούν στον ΓΑΠ πίεση την οποία θέλει να ελαφρύνει με όψιμα ανακαλυφθείσα «συναίνεση». Ας θυμάται κανείς πόση συναίνεση επέδειξε ο σημερινός πρωθυπουργός όταν εκβίασε την αναρρίχησή του στην εξουσία με αφορμή διαδικασία του πολιτεύματος και όχι πολιτική αιτία.

Δ. Έλασσον αλλά σημειολογικά πανίσχυρο : Απʼ όλα τα μέσα και τους ανθρώπους της ενημέρωσης δόθηκε στον Τριανταφυλλόπουλο η δυνατότητα να κάνει τον Σαμαρά άλλη μια χάντρα στο κομπολόϊ του. Μπορεί να περιαυτολογεί «είχα πρώτος τον Σοριν Ματέϊ, το Βαβύλη, το Σάββα Ξηρό ΚΑΙ τον Αντώνη Σαμαρά». Ήδη έγινε ανέκδοτο στην «Ελληνοφρένεια».

Ερμηνείες για την επικράτηση Σαμαρά ακούγονται πολλές. Αν σηματοδότησε κάτι ήταν η αγωνία των πολιτών να υπάρξουν, να μην μετατραπούν σε στατιστικές μονάδες.
Τα σινιάλα που θα επιλέξει να στείλει στην κοινωνία με τις κινήσεις του θα διαμορφώσουν γρήγορα την εικόνα που θα τον συνοδεύει και θα καθορίσει την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών.

Πέτυχε το comeback. Αλλά ας θυμάται ότι οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες είχαν πάντα δίπλα τους έναν υπηρέτη που τους έλεγε «η δόξα είναι εφήμερη…..»

Προφήτης