Η στάση των Ευρωπαίων αντανακλά τη δική μας ψοφοδεή στάση

Ημείς δε αυτοί ημάς αυτούς
και ενικήσαμεν και ηττήθημεν.
Πλάτωνος Μενέξενος ΧΙΙΙ, 242 D
(Εμείς οι ίδιοι και νικήσαμε εμάς τους ίδιους και ηττηθήκαμε)

Του Στέλιου Παπαθεμελή
Η κυβέρνηση εξέφρασε την ικανοποίησή της. Η αντιπολίτευση –μα όλη!– στάθηκε αφωνότερη ιχθύος. Τα κατεστημένα ΜΜΕ εσιώπησαν αιδημόνως. Ελάχιστοι δημοσιογράφοι επεσήμαναν την πανωλεθρία των Βρυξελλών.
Δεν τρέφαμε αυταπάτες ότι θα ετίθετο απ’ τους ημετέρους το μέγιστο θέμα της κατοχής και του εποικισμού ευρωπαϊκού εδάφους από τα στρατεύματα της υποψήφιας «νύφης». Δεν αναμέναμε να βάλουμε veto.

Αλλά το έλασσον, το εγγύς του μηδενός, δηλαδή την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία για την άρνησή της να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο της Άγκυρας, το έσχατον φύλλον συκής της εθνικής μας αξιοπρέπειας, το περίμεναν όλοι.
Μετά από τρεις προθεσμίες, αθροιστικά πενταετούς διάρκειας, ανεκπλήρωτης υποχρέωσης, διεγράφη η υποχρέωση! «Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος»!
Το άκρον άωτον της θλιβερής αυτής ιστορίας είναι ότι οι ευρωπαίοι υπουργοί των Εξωτερικών, στη δικαιοδοσία των οποίων εγκλωβίσθηκε, ημών συναινούντων, το ζήτημα, δεν έταξαν νέα προθεσμία, έστω για τα μάτια του κόσμου. Τύφλα να ’χουν η «κοινοτική αλληλεγγύη» και άλλα κουραφέξαλα.
Οι Μπιλντ και Μίλιμπαντ έσυραν τους δικούς μας στο γνωστό παιχνίδι του Νασρεντίν Χότζα, όπου μια οικογένεια που ασφυκτιά στο αδιαχώρητο του φτωχικού της παροτρύνεται και βάζει μέσα το βόδι, το άλογο, την κατσίκα κ.λπ., και όταν φτάνει στα όρια της τρέλας, της επιτρέπουν να βγάλει την κατσίκα, και τότε δηλώνει ικανοποιημένη!
Έτσι περίπου δήλωσε και ο κ. Δρούτσας: «Αθήνα και Λευκωσία κατάφεραν μια σημαντική και ουσιαστική βελτίωση των συμπερασμάτων σε ό,τι αφορά την Τουρκία». Ιδού δε εις τι συνίσταται η πολυθρύλητη «βελτίωση»:
– Διεγράφη η παράγραφος που ανέφερε ότι οι διμερείς διαφορές δεν πρέπει να εμποδίζουν την ενταξιακή πορεία.
– Ανεφέρθη ότι η Τουρκία υποχρεούται να δεσμευθεί για σχέσεις καλής γειτονίας και ειρηνική διευθέτηση διαφορών.
Η κωμωδία είναι ότι «πριν αλέκτορα φωνήσαι» η Τουρκία έδωσε δείγμα γραφής της.
Το ίδιο μεσημέρι 6 μαχητικά της εισέβαλαν σε «κλειστή περιοχή» στην Ικαρία νομοτύπως δεσμευθείσα με προηγηθείσα ΝΟΤΑΜ την ώρα που διεξαγόταν ελληνογαλλική άσκηση. Την επομένη τουρκικά μαχητικά παρενόχλησαν το υπηρεσιακό αεροσκάφος του έλληνα υπουργού Άμυνας. Ελλάδα και Κύπρος παρείχαν άφεση αμαρτιών στους πασάδες. Ενώ οι Φαρισαίοι της Ένωσης εξέφρασαν «βαθιά λύπη» (σιγά τα δάκρυα) διότι η Άγκυρα δεν συμμορφώθηκε στις υποχρεώσεις της. Και οι «τεθλιμμένοι» αποποινικοποίησαν το έγκλημά της καταργώντας πάσαν προθεσμίαν. Το Βατερλώ της στρατηγικής μας τα περί άλλα τριτεύοντα μεριμνώντα και αλαλάζοντα ΜΜΕ το «κατάπιαν».
Ενώ κατέρρευσε η όλη ratio της, που βασίσθηκε στο κενό, ότι τάχα καθ’ οδόν προς την Ευρώπη η γείτων θα εξευρωπαϊζόταν οσημέραι και θα καθίστατο νομιμόφρων, ώστε εν τέλει όπως στα παιδικά παραμύθια θα ζούσε αυτή καλά κι εμείς καλύτερα... Παραμύθια!
Η στάση των Ευρωπαίων δυστυχώς αντανακλά εξ ολοκλήρου τη δική μας ψοφοδεή στάση.
Οι εταίροι είναι αξιοκατάκριτοι αλλά δεν μπορούμε να αξιώσουμε από αυτούς να συμπεριφέρονται «ελληνικότερα» από μας. Ποιες συμμαχίες επιδιώξαμε εντός της ΕΕ; Ο πρωθυπουργός πάει παντού. Δεν έπρεπε πρωτίστως να πάει στον Σαρκοζί και τη Μέρκελ όπου δεν πήγε; Πρέπει να επισπεύσει, όσο είναι εφικτό, την επίσκεψη στον Ομπάμα, ο οποίος προχθές υπεδέχθη ως ίσος προς ίσον τον Ερντογάν.
Αλλά και να ξεκινήσει τη συγκρότηση στην Ουάσινγκτον ενός ελληνικού μηχανισμού επιρροής, ανταγωνιστικού και εξουδετερωτικού του τουρκικού.
Η Τουρκία σήμερα διαπραγματεύεται με τη Δύση ως ισότιμη και το αποδέχεται η Δύση. «Δεν απομακρύνεται από αυτήν όπως φαντάζονται κάποιοι. Ανακαλύπτει ξανά τη γειτονιά της (Καύκασο, Μέση Ανατολή, Μαύρη Θάλασσα).
Δεν θέλει να είναι μόνο η νοτιοανατολική φάλαγγα του ΝΑΤΟ» («Sϋddeutsche Zeitoung» 9/12/09). Διαπραγματεύεται και συγκρούεται ως ισότιμη.
Μείναμε παρασάγγες πίσω. Πρέπει να κερδίσουμε τον χαμένο χρόνο. Έχουμε δύναμη. Επίγνωση της δυνάμεώς μας δεν έχουμε.
Καιρός του ποιήσαι.
Πηγή

http://kostasxan.blogspot.com/2009/12/blog-post_8269.html