Η ανευθυνότητα και η ανυποληψία των πολιτικών παρασύρει τη χώρα στον κατήφορο

Σχόλιο του Ελευθέριου Β. στην ανεύθυνη και εθνικά επικίνδυνη δήλωση Κακλαμάνη για την ΕΥΠ.

Γιατί μας κάνει εντύπωση η τοποθέτηση του κου Κακλαμάνη;
Δεν βλέπουμε μονίμως πολιτικές τοποθετήσεις που αρνούνται να αναλύσουν ορθολογικά τα γεγονότα και το μόνο που κάνουν είναι μονίμως να προσαρμόζουν την πραγματικότητα στις πολιτικές τους αγκυλώσεις.

Ο κύριος Κακλαμάνης είναι ίσως από τους παλαιότερους κοινοβουλευτικούς. Διατέλεσε πρόεδρος της Βουλής. Ένα αξίωμα που είναι τρίτο τη τάξη στην κρατική ιεραρχία. Θα έπρεπε τουλάχιστον να διακατέχεται από ήθος πολιτειακού ανδρός (statesman κατά τον αμερικανικό όρο) και να μην διακατέχεται από αγκυλώσεις κομματικές τις οποίες αναπαράγει από το βήμα της βουλής. Αλλά τι περιμένουμε; Μήπως δεν βλέπουμε το ήθος που κληρονόμησαν οι επίγονοι του Ανδρέα Παπανδρέου; Δεν βλέπουμε το μόνο κοινό σημείο που τους συνδέει ακόμα; Μια βαθύτατη περιφρόνηση στο Κράτος που ηγήθηκαν για πολλές δεκαετίες. Τόσες δεκαετίες όσες είναι και η ενεργή εργασιακή ζωή ενός από εμάς τους απλούς ανθρώπους.
Και τι έρχονται και μας λένε. Το ‘96 έφταιγε το ναυτικό που δεν μπόρεσε να αποτρέψει το να πατήσουν οι τούρκοι στα Ίμια και όχι οι εντολές που δεν δόθηκαν. Αργότερα έφταιγαν οι ιδιώτες που έφεραν τον Οτσαλάν στην Ελλάδα και όχι οι υπουργοί που χειρίστηκαν την φυγάδευσή του (και ίσως έκαναν και κάποιες συμφωνίες με την Τουρκία). Στο χρηματιστήριο έφταιγαν οι άνθρωποι που θεωρούσαν ότι κέρδιζαν χρήματα τοποθετώντας τα εκεί και όχι οι υπουργικές παραινέσεις για «επενδύσεις»… Αργότερα έφταιγε η πυροσβεστική για τους ανθρώπους που κάηκαν στην Δυτική Πελοπόννησο και όχι αυτοί που έβαλαν τις φωτιές. Στις παρακολουθήσεις έφταιγαν αυτοί που παρακολουθούνταν ή αυτοί που αποκάλυψαν τις παρακολουθήσεις και όχι αυτοί που παρακολουθούσαν. Τον Δεκέμβριο του 2008 έφταιγε η αστυνομία και όχι αυτοί που κατέστρεφαν. Πρόσφατα ο υπουργός προστασίας του πολίτη σχεδόν ζήτησε συγνώμη από το αμερικανικό κοινό διότι αμερικανοί και βρετανοί πολίτες πιθανότατα ενεργούμενα τον δικών τους υπηρεσιών έκαψαν συναγωγή στα Χανιά. Είναι μια αλυσίδα γεγονότων που δεν καταδεικνύει ως αιτία την ηλιθιότητα αλλά κάτι πολύ ποιο σοβαρό.
Για να έχουν την υποστήριξη που έχουν από τα ΜΜΕ θα πρέπει να μην ξεφεύγουν από μια προκαθορισμένη γραμμή σκέψης. Αυτή η προκαθορισμένη γραμμή σκέψης έχει σαν θεμελιώδες στοιχείο την εμπέδωση της έννοιας της «ανικανότητας» σε όλα τα επίπεδα στην ελληνική κοινωνία. Αυτή η επιδίωξη που εκπορεύεται από ορισμένα κέντρα που σιγά – σιγά αποκαλύπτονται για όσους έχουν μάτια να δουν. Βρήκε λοιπόν αυτή η επιδίωξη ευπρόσδεκτους πομπούς στους παλιούς πομπούς του ευρύτερου αριστερού λόγου διαμαρτυρίας των πάλε ποτέ κοινωνικών κινημάτων της δεκαετίας του ’60 και επιτελεί το «θεάρεστο» έργο του είτε εν αγνοία του πομπού του λόγου επενδύοντας στο θυμικό του, είτε διότι έχει ίδιο συμφέρον ο φορέας αυτού του λόγου.
Δικό μας καθήκον δεν είναι μόνο να εναντιωθούμε κάθετα στις επιδιώξεις αυτής της γραμμής σκέψης αλλά κυρίως να καταδείξουμε το μεταφυσικό περιεχόμενο ενός λόγου που οι φορείς του θεωρούν σαν το απαύγασμα του ορθολογισμού. Θεωρώντας έννοιες του θυμικού όπως πατριωτισμός και το θρησκευτικό συναίσθημα σαν μεταφυσικές δογματικές τις οποίες πρέπει λίγο πολύ να εξορίσουμε απ’ την ζωή μας. Αλλά όπως έχει αποδείξει η ίδια η ζωή και οι ίδιοι κινούνται εκτός ορθού λόγου με κυρίως μεταφυσικά κριτήρια που ανάγονται στο πολιτικό θυμικό τους.-

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/01/blog-post_3969.html