ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
Πολλά ωραία λόγια και ελάχιστο αποτέλεσμα, είναι το συμπέρασμα δημοσιογράφων και αναλυτών της επίσκεψης του κ. Ερντογάν στην Αθήνα. Ωστόσο η επίσκεψη χαρακτηρίστηκε «ιστορική» παρά το γεγονός ότι η συμπεριφορά της Τουρκίας κατά τη διάρκεια της παραμονής του κ. Ερντογάν στην Αθήνα έμεινε απαράλλακτα επιθετική και ο ίδιος δεν μετακινήθηκε από τις γνωστές πάγιες θέσεις του.

Για τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, ακόμα και την ώρα των συνομιλιών Παπανδρέου-Ερντογάν, θεωρήθηκαν, ως συνήθως, υπεύθυνοι οι «κακοί καραβανάδες». Οι παραβιάσεις, όμως, είναι συστατικό της εικόνας επικυρίαρχου που επιδιώκει η Τουρκία να επιβάλλει στην Αθήνα. Η πρόταση Ερντογάν να πετούν και τα ελληνικά αεροπλάνα άοπλα πάνω από τον ελληνικό εναέριο χώρο, μετατρέπει όλο το Αιγαίο σε γκρίζα ζώνη και υλοποιεί το στόχο των παραβιάσεων. Ο κ. Παπανδρέου πλειοδότησε αφήνοντας να εννοηθεί ότι είναι πιθανή η αποστρατικοποίηση των νησιών και η μείωση των εξοπλισμών. Αίτημα που υποστήριξε καταχαρούμενος και ο κ. Τσίπρας. Ο κ. Πάγκαλος δήλωσε ότι νιώθει «ντροπή» για εξοπλισμούς εναντίον ανύπαρκτου εχθρού. Παρά ταύτα υποτίθεται ότι δεν συζητήθηκαν τα εθνικά θέματα…
Δημοσίως επιβεβαιώθηκε ότι θα επαναληφθεί η προσπάθεια να «προσαρμοστούν» τα βιβλία της (σχολικής) Ιστορίας στους πολιτικούς προσανατολισμούς προσέγγισης των δυο χωρών, προσπάθεια που άρχισε με την κ. Ρεπούση αλλά, τότε, ματαιώθηκε. Επίσης οι οικονομικού χαρακτήρα συμφωνίες που υπογράφηκαν δημιουργούν κλίμα επιχειρηματικής προσδοκίας και θεμελιώνουν ένα «λόμπι» αμοιβαίων συμφερόντων με επιρροή στα λεγόμενα «σκληρά» εθνικά θέματα. Κανείς δεν μπορεί να έχει αντίρρηση στις καλές οικονομικές σχέσεις με τον οποιονδήποτε εφ’ όσον αυτές δεν δημιουργούν αυταπάτες για ανώδυνη λύση προβλημάτων εθνικής σημασίας.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, συνεχίζοντας την πολιτική των κυβερνήσεων Σημίτη, επιμένει ότι η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης είναι πρόσφορος τρόπος επίλυσης των προβλημάτων μεταξύ των δυο χωρών. Πολλοί φοβούνται ότι στη Χάγη μπορεί να απεμπολήσουμε εθνικά εδάφη και συμφέροντα-γι’ αυτό άλλωστε η κυβέρνηση Καραμανλή απέρριπτε αυτή τη λύση. Βεβαίως η απόφαση της Χάγης θα έβαζε, νομικά, τέρμα στις επεκτατικές φιλοδοξίες της Άγκυρας γι’ αυτό δεν την ήθελε. Τώρα ο κ. Ερντογάν την αποδέχεται εφ’ όσον εξασφαλίσει ότι η Ελλάδα θα αποδεχθεί τις τουρκικές απαιτήσεις στο συνυποσχετικό που θα συνταχθεί ενόψει της προσφυγής. Η Χάγη δίνει νομικές απαντήσεις σε θέματα κυριαρχίας, όχι πολιτικές. Η αυτοκρατορική πολιτική του νεοοθωμανισμού και η πολιτική βούληση και ικανότητα υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων δεν είναι θέμα δικαστηρίου. Πριν και μετά τη Χάγη το ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας παραμένει ανοιχτό.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ,

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/05/blog-post_7847.html