ΕΠΙΚΗΡΥΞΤΕ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΠΟΛΕΜΗ... ΧΑΛΑΕΙ ΤΗ ΣΟΥΠΑ ΤΟΥ ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ

«Τι είναι η πατρίδα μας;», είναι το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη, που ήταν στα αναγνωστικά του Δημοτικού και το μαθαίναμε πριν από δεκαετίες (εμείς οι παλιότεροι).  

του ΝΙΚΟΥ ΚΙΑΟΥ 

Ελεγε ο ποιητής: «Μην είν' οι κάμποι/ μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά/ μην είν' ο ήλιος της που χρυσολάμπει/ μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά...». Σήμερα, βλέποντας την πατρίδα μας, όπως δίνει την εικόνα η κυβέρνηση που την εκπροσωπεί και τη διαχειρίζεται, έχουμε μπροστά μας μια «πατρίδα» δεμένη στη μέγκενη του μνημονίου, το οποίο της δόθηκε από την τρόικα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ε.Ε., μνημόνιο που έγινε νόμος του κράτους με συνοπτική διαδικασία ολίγων ωρών στη Βουλή και το οποίο είναι πλέον η αναφορά τής ίδιας της κυβέρνησης για ό,τι κάνει.


Ταυτόχρονα είναι η εικόνα, κατ' εφαρμογήν του μνημονίου, μιας κυβέρνησης, η οποία αφού ξεπέρασε (όπως και αν ξεπέρασε) τον σκόπελο του δημόσιου τομέα πορευόμενη στο δημοσιονομικό σκέλος της κρίσης, προχωράει να λύσει «σκοπέλους» και στον ιδιωτικό τομέα. Ασφαλιστικό και Εργασιακό βρίσκονται μπροστά στην εικόνα και μαζί τους, μπροστά, πίσω και δίπλα τους, υπουργοί, με προεξάρχοντα τον αρμόδιο επί της Εργασίας, να κάνουν τούμπες πώς θα περάσουν τις ρυθμίσεις τους. Πρώτα ήταν, τις τελευταίες ημέρες, το περίφημο Προεδρικό Διάταγμα, μετά προστέθηκε και η (ούτως ή άλλως) απαραίτητη και αναγκαία γνώμη του Συμβουλίου της Επικρατείας και τελευταία ήρθε η ανατροπή της διαδικασίας, ότι θα περάσουν και το Ασφαλιστικό και το Εργασιακό από τη Βουλή.


Ο αρμόδιος υπουργός, όχι μόνος του βεβαίως αλλά εν γνώσει του μεγάρου Μαξίμου και κατ' εξουσιοδότηση αυτού, ήταν σαφής και κατηγορηματικός ότι το Π.Δ. έρχεται κατ' εξουσιοδότηση του μνημονίου, που ψηφίστηκε και είναι νόμος και άρα δεν χρειάζεται πάλι η Βουλή για την ανατροπή, που οδηγεί σε κατεδάφιση των ασφαλιστικών και εργασιακών ισχυόντων στον ιδιωτικό τομέα.

Ηρθε, τελικώς, ο «αρχηγός», ο πρωθυπουργός ως άλλος βεζίρης και απεφάνθη από τις ΗΠΑ (όπου βρίσκεται) ότι η «κατεδάφιση» θα γίνει από τη Βουλή. Ευλόγως θα αναρωτηθεί κανείς γιατί δεν προκρίθηκε από την αρχή η διαδικασία αυτή. Ηταν τόσο δύσκολο; Ηθελε η κυβέρνηση να παρακάμψει τον σκόπελο νέας συζήτησης στη Βουλή, να ξεπεράσει με το Π.Δ. τις αντιδράσεις των βουλευτών (ή όποιων βουλευτών) της και να αγνοήσει το Συμβούλιο της Επικρατείας; Μα, για να μην ξεχνούμε, δεν πέρασε καιρός που οι ίδιοι αρμόδιοι της κυβέρνησης τόνιζαν ότι δεν αφορούν τον ιδιωτικό τομέα τα μέτρα. Τώρα ανακάλυψαν ότι τον αφορούν; Κι αφού ήρθε και πέρασε (όπως πέρασε) το μνημόνιο, μπήκαμε στη φάση της εφαρμογής μέτρων και ρυθμίσεων, που υπαγορεύει χωρίς να εξειδικεύει. Πόσοι και ποιοι, ακόμα και στην κυβέρνηση, ακόμα και βουλευτές, γνώριζαν τι λέει το μνημόνιο, πόσοι και ποιοι γνωρίζουν και τώρα τι λέει, τι προτείνει και τι υποχρεώνει να γίνει; Αλλοι μπορεί να δείχνουν ότι... πέφτουν από τα σύννεφα, άλλοι μπορεί να ψελλίζουν και να επαναλαμβάνουν ότι «πονούν», ότι «στενοχωριούνται» αλλά είναι «αναγκαία» τα μέτρα.

Και γίνονται τούμπες, κάνουν τούμπες πρωθυπουργός και υπουργοί. Αυτή είναι η πατρίδα μας; Κοντεύουν εννέα μήνες που η κυβέρνηση ασκεί την εξουσία και μόλις τώρα εδέησε να διοριστούν διοικήσεις στα νοσοκομεία (ακόμα, πάντως, δεν έχουν διοριστεί διοικητικά συμβούλια αλλά κάποιοι πρόεδροι και αντιπρόεδροι), πέρασαν μήνες για να διοριστούν γεν. γραμματείς σε υπουργεία, έμειναν χωρίς υλικά τα νοσοκομεία, δεν πληρώνονται (ούτε καν τα λίγα ευρώ) οι καθηγητές για τη βαθμολογία των γραπτών των πανελλαδικών εξετάσεων, ο πληθωρισμός τρέχει και ο τιμάριθμος ψηλώνει συνεχώς, ενώ η ανεργία ανεβαίνει... Και να σκεφτεί κανείς ότι η χώρα, η «πατρίδα» μας έχει και υπουργείο Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, ενσωματωμένο στο υπουργείο Εσωτερικών! Μέσα στις τούμπες τους έχουμε και τις διακηρύξεις για την πάταξη της διαφθοράς, για τον πόλεμο στα συμφέροντα και στα κέντρα. Ολα αυτά από τους «αντιεξουσιαστές στην εξουσία», για να μην το ξεχνούμε κι αυτό. Μήπως έτσι, μ' αυτόν τον τρόπο, θα βάλουν τάξη και στον ιδιωτικό τομέα για να αντιμετωπιστεί, λένε, το πρόβλημα με την «ανταγωνιστικότητα», στην οποία χωλαίνει η χώρα, η «πατρίδα»; Ποια είναι η σχέση αυτής της ανταγωνιστικότητας με το περίφημο, μην ξεχνούμε, δημοσιονομικό πρόβλημα, που προσδιορίζει την κρίση και τη χρεοκοπία, για την οποία, επίσης να μη λησμονούμε, πρώτος μίλησε ο πρωθυπουργός; Οι τούμπες (πόσες άραγε γίνανε στο εννεάμηνο;) δείχνουν με απλά λόγια ανικανότητα πρωτίστως στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης.

Οι δηλώσεις ότι «στόχος μας είναι» και η επαναλαμβανόμενη «βούληση» δεν αποτελούν πολιτική, και μάλιστα δεν καλύπτουν το κενό στην εφαρμογή της πολιτικής, όποια κι αν είναι αυτή. Είναι απλώς λόγια. Κάποιοι μιλούν για τον Καραγκιόζη και για το Θέατρο Σκιών. Μα ο Καραγκιόζης είναι ήρωας της σκηνής, του μπερντέ, του σεντονιού, που με τον τρόπο του στηλιτεύει, ειρωνεύεται, περιγελά και κάνει τα παιδιά, πρώτ' απ' όλα, να γελούν. Είναι κρίμα και άδικο να τον μεταφέρουμε στα πολιτικά δρώμενα. Δεν είναι ανίκανος, είναι καπάτσος και βγάζει σοφία και γέλιο. Περιοδεύει στο εξωτερικό ο πρωθυπουργός. Από τη Σοσιαλιστική Διεθνή, η οποία είναι απλώς μια λέσχη χωρίς πολιτικό έρεισμα και ρόλο, μέχρι τα Βαλκάνια και πάει λέγοντας. Κι όμως, μια τεράστια προσπάθεια, όπως αυτή για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, ναυαγεί και δυναμώνει η ενεργειακή συνεργασία Ρωσίας-Τουρκίας. Πάλι στην «απ' έξω» η Ελλάδα, η «πατρίδα» μας. Προς δόξαν ή κατά τις επιδιώξεις αυτών που ήγειραν εμπόδια και δεν ευνοούσαν, τουναντίον τον πολεμούσαν, τον αγωγό, δηλαδή συμφερόντων αμερικανικών.

«Τι είναι η πατρίδα μας», λέει ο Ι. Πολέμης. Και τελειώνει το ποίημά του, αφού παραθέτει κι άλλα: «Ολα πατρίδα μας./ Κι αυτά κι εκείνα/ και κάτι που έχουμε/ μες στην καρδιά/ και λάμπει αθώρητο/ σαν ήλιου αχτίνα/ και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!».

Ας διαβάσουν Ι. Πολέμη οι βουλευτές, όταν θα συζητηθεί στη Βουλή το Ασφαλιστικό και το Εργασιακό. 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

http://ellinikoforum.blogspot.com/