ΕΥΦΑΝΤΑΣΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑΣ

(προβοκάτσιες χαμηλής έντασης)

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Για πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του 1820 η Ελλάδα δεν διαθέτει σχεδόν καμιά στρατηγική αξία και συμμάχους, είναι αληθινά μόνη. Πρέπει να το αποδεχθεί και να μάθει να ζει εντός των γεωπολιτικών της δυνατοτήτων, που σημαίνει είτε να τα βρει με την Τουρκία, είτε να γίνει χρήσιμη σε κάποια μεγάλη δύναμη. Ετσι κι αλλοιώς οδηγείται σε πτώχευση και αποσταθεροποίηση και δεν διαθέτει τα μέσα για την αεροναυτική άμυνα του Αιγαίου.

Οσο για την Κύπρο, είναι εκτός των ελληνικών ζωτικών συμφερόντων!
Τάδε έφη το βορειομερικανικό think tank Stratfor, που διευθύνει από το 1996 ένας ουγγροεβραίος μετανάστης στις ΗΠΑ, ο Τζωρτζ Φρήντμαν, με λαμπρή καριέρα στις παρυφές του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος και στους ακαδημαϊκούς κύκλους που συνεργάζονται με αυτό.
Το Stratfor, με προφανείς δεσμούς με το αμερικανικό βαθύ κράτος, είναι αρκετά γνωστό διεθνώς, έχει όμως κατηγορηθεί ενίοτε και για στοχευμένη παραπληροφόρηση. Για παράδειγμα προέβλεπε επί σειρά ετών την πτώση του Ούγκο Τσάβες, ως γνωστόν όμως ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας παραμένει στη θέση του, το δε αμερικανικό ινστιτούτο βρήκε τώρα, κατά τα φαινόμενα, άλλους στόχους. Να σημειώσουμε επίσης ότι ο συντάκτης της έκθεσης για την Ελλάδα προέρχεται από τη Σλοβενία, ένα από τα κετεξοχήν “κράτη Σόρος” της κατά Ράμσφελντ Νέας Ευρώπης, με μια πολιτική ελίτ εκπαιδευμένη, μετά την αποσταθεροποίηση του κομμουνισμού, στην αποσταθεροποίηση της “παληάς” γαλλογερμανικής Ευρώπης, στην οποία ανήκει και η Ελλάδα, αν κριθεί από την πολιτική της παράδοση.
Τούτων λεχθέντων, η έκθεση δεν παύει να έχει τη σημασία της. Η Ελλάδα δεν είναι Βενεζουέλα, είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και η επίθεση εναντίον της, γιατί επίθεση είναι η πρόβλεψη για γεωπολιτική, μετά την οικονομική χρεωκοπία, είναι εκτός κανόνων συμπεριφοράς στην ατλαντική οικογένεια. Η ελληνική οικονομική κρίση έχει ανοίξει την όρεξη. Η έκθεση είναι ενδεικτική των απειλών και πιέσεων που θα δεχθεί η Ελλάδα και η Κύπρος από τους υποτιθέμενους συμμάχους τους, προκειμένου να συγκατατεθούν σε κλείσιμο κακήν κακώς του κυπριακού, ώστε να φύγει το σημαντικότερο εμπόδιο στην τουρκική ένταξη στην ΕΕ, αλλά και “ρυθμίσεις” στο Αιγαίο και τα Βαλκάνια. Οι πιέσεις αυτές άλλωστε είναι ήδη ορατές με την τουρκική αεροναυτική δράση στο Αιγαίο, την απειλή έναρξης εμπορίου της ΕΕ με τα κατεχόμενα και τις πιέσεις για όπως-όπως λύση του κυπριακού, εντός του έτους.
Η ίδια η έκθεση βρίθει αντιφάσεων και ουδόλως τεκμηριώνει επαρκώς τα συμπεράσματά της. Μοιάζει να έχει συνταχθεί βιαστικά και πρόχειρα, περισσότερο ως εργαλείο ψυχολογικού πολέμου κατά της ελληνικής ηγεσίας, ώστε να πεισθεί ότι δεν έχει άλλη λύση, ότι έχει χάσει τη μάχη προτού τη δώσει καλά-καλά, αλλά και ενός διεθνούς πολέμου για συκοφάντηση της Ελλάδας, απομείωση της αξίας της στο διεθνές σύστημα και απομόνωσής της, που έρχεται να προστεθεί στην καταστροφή της διεθνούς εικόνας της χώρας με αφορμή τα προβλήματα διαφθοράς και κακοδιοίκησης.
Αν όμως η Ελλάδα δεν έχει πλέον γεωπολιτική αξία, τι κάνει το STRATFOR όχι μόνο να ασχολείται μαζί της, αλλά και να εκδίδει μια ειδική μονογραφία, ενταγμένη στη σειρά μονογραφιών που, όπως λέει το ίδιο, αφιερώνει σε περιοχές ιδιαίτερης σημασίας για το διεθνές σύστημα; ¨Η πόσο σοβαρή είναι μια ανασκόπηση της ελληνικής ιστορίας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, που παραλείπει, ως περίπου ασήμαντη, την χιλιόχρονη … “λεπτομέρεια” της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας;
Σύμφωνα με την έκθεση, η Ελλάδα έχει καταστεί στρατηγικά ασήμαντη για τη Δύση μετά το 1989, οι Ευρωπαίοι θα την παρατήσουν στην πρώτη ευκαιρία, όσο για τους Ρώσους ή τους Κινέζους δεν υπάρχουν καν στην εικόνα. Αν κάτι δείχνει αυτή η περιγραφή, υπογραμμίζουν έμπειροι διπλωμάτες, είναι ότι ορισμένοι στην Ουάσιγκτον μας περνάνε για χαχόλους. Η Ελλάδα και η Κύπρος ελέγχουν την πρόσβαση της Ρωσίας στις θερμές θάλασσες και τον έλεγχο της Γαλλογερμανίας στη Μέση Ανατολή. Μόνο ένας αγράμματος μπορεί να θεωρήσει μια τέτοια περιοχή, που πιθανώς διαθέτει και σημαντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων ως στρατηγικά ασήμαντη. Χωρίς να υπολογίσουμε το θεσμικό χαρτί που διαθέτουν ως μέλος του ΝΑΤΟ η Ελλάδα, της ΕΕ αμφότερες.
Το αποδεικνύει άλλωστε, υπογραμμίζουν οι ίδιες πηγές, ο ρόλος της Σούδας και του Ακρωτηρίου στις επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή, ο ρόλος της Θεσαλλονίκης στην επέμβαση στο Κόσοβο. Η επέκταση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια έχει σταματήσει λόγω ελληνικού βέτο και η επέκταση της ΕΕ προς την Τουρκία λόγω κυπριακού βέτο. Οι ελληνορωσικές συμφωνίες για τους αγωγούς και την αγορά θωρακισμένων προκάλεσαν πανικό στην Ουάσιγκτον. Η στρατηγική αξία της Τουρκίας για τη δυτική συμμαχία περιορίζεται δραστικά αν δεν συνεργασθεί η Ελλάδα. Η ρωσική στρατηγική, το κινεζικό εμπόριο, η γαλλική διπλωματία δείχνουν έντονα και συχνά πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την Ελλάδα – είναι άλλο θέμα βεβαίως αν και κατά πόσο το αξιοποιεί η Αθήνα.
Κατά την έκθεση η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει χρήσιμη σε μία ή περισσότερες μεγάλες δυνάμεις γιατί είναι απίθανο να ξαναρχίσει η σύγκρουση μεγάλων δυνάμεων στα Βαλκάνια. Ουδέν αναληθέστερον όμως. Ούτε καν επί προεδρίας Μπορίς Γέλτσιν, δεν σταμάτησε ο έντονος αμερικανο-ρωσικός ανταγωνισμός στη χερσόνησο. Μια μόνιμη εξάλου πηγή τριβών μεταξύ Παρισιού-Βερολίνου αφενός, Ουάσιγκτον αφετέρου, αφορά την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, ζήτημα που εμπλέκεται άμεσα με την ελληνική και κυπριακή εξωτερική πολιτική.
Οσο για την άποψη ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της άμυνας του Αιγαίου, θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι είναι οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές βιομηχανίες που δύσκολα θα άντεχαν τη διακοπή των ελληνικών παραγγελιών ή τη στροφή της Ελλάδας σε άλλες πηγές προμήθειας. Μια ελληνοτουρκική σύρραξη εξάλλου θα ήταν καταστρεπτική για τα παγκόσμια συμφέροντα των ΗΠΑ, για το ΝΑΤΟ και για την Τουρκία.
Όχι μόνο η στρατηγική αξία της Ελλάδας και της Κύπρου δεν έχουν μειωθεί, αλλά και είναι ακριβώς η πηγή πολλών προβλημάτων μας, αλλά και το μεγάλο χαρτί των εκάστοτε κυβερνήσεων της Αθήνας. Η έκθεση προσπαθεί χονδροειδώς να πείσει την Ελλάδα ότι η ήττα έχει συντελεσθεί προτού δοθεί οποιαδήποτε μάχη. Αν μας μαθαίνει κάτι είναι ότι όντως μπορούν να συμβούν καταστροφές, αν η Ελλάδα δεν διαθέτει ισχυρές παράπλευρες συμμαχίες. Η ίδια η έκθεση πιστοποιεί ότι υπάρχει πάντα μια σημαντική πτέρυγα του δυτικού κατεστημένου που δεν συμπεριφέρεται έναντι της Ελλάδας με τρόπο που ταιριάζει σε σύμμαχο. Αυτή η διαπίστωση, μόνιμη σταθερά της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, είναι που έκανε τον πατέρα του σημερινού Πρωθυπουργού να διακηρύξει την ανάγκη πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, μιας ιδέας που άλλωστε υιοθέτησαν με τον τρόπο τους πολλοί ¨Ελληνες και Κύπριοι πολιτικοί, της αριστεράς ή της δεξιάς, αντιμέτωποι με τις ασφυκτικές πιέσεις των υποτιθέμενων συμμάχων. Την ίδια πολιτική, της σχετικής χειραφέτησης από τις ΗΠΑ, ακολούθησε η Τουρκία των Γκιουλ, Ερντογάν και Νταβούτογλου, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Δημοσιεύτηκε στον “Kόσμο του Επενδυτή”, 13.8.2010
Konstantakopoulos.blogspot.com

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/08/blog-post_4486.html