Από την Ειρωνεία στην Ηγεμονία

Το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη, έγιναν αλλεπάλληλες μικρές ανατροπές. Κι όπως είναι γνωστό, πολλές μικρές ανατροπές, μπορούν να οδηγήσουν σε μια μεγάλη:

* Για πρώτη φορά, η Νέα Δημοκρατία ειρωνεύθηκε τους αντιπάλους της! Το έκανε ο Αντώνης Σαμαράς, μιλώντας στη ΔΕΘ – όχι μία πολλές φορές! Το έκανε και λίγες μέρες αργότερα μιλώντας στην Κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του…

Σε όλη την μεταπολιτευτική περίοδο, η Κεντροδεξιά ήταν θύμα ειρωνείας. Ποτέ ως τώρα δεν διανοήθηκε να ειρωνευθεί η ίδια τους αντιπάλους της.

Τώρα οι ρόλοι αντιστράφηκαν…

 

Αν «γράψει» η Ειρωνεία είναι το πρώτο βήμα προς την Ηγεμονία. Αν ο λαός μάθει να γελάει σε βάρος κάποιων, η απαξίωσή τους επέρχεται πολύ σύντομα.

Και τις τελευταίες μέρες έπεσε πολύ γέλιο για όλους τους ατυχείς «ενοίκους» στην «πολυκατοικία του Μνημονίου»…

* Για πρώτη φορά κόμμα της Αντιπολίτευσης κατέθεσε ολοκληρωμένο πρόγραμμα.

Όχι συνθήματα. Πρόγραμμα! Τι θα κάνει πριν, τι μετά, πώς θα το κάνει, πότε θα το κάνει, γιατίθα το κάνει…

Όχι «λίστα αιτημάτων» που θα ικανοποιήσει. Προτεραιότητες πολιτικής και προτάσειςμεταρρυθμιστικών τομών. Σαφείς, ιεραρχημένες και κοστολογημένες.

* Για πρώτη φορά η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να φέρει το πρόγραμμά της στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης. Όταν διατύπωσε για πρώτη φορά την «πρόταση διεξόδου από την κρίση», τον περασμένο Ιούλιο, την «έθαψαν» τα ΜΜΕ.

Μετά το λόγο Σαμαρά στη ΔΕΘ, αναγκάστηκαν να του απαντήσουν. Κι αυτό αποτέλεσε μοναδική«επικοινωνιακή» επιτυχία του Σαμαρά…

* Για πρώτη φορά η Νέα Δημοκρατία συνδύασε Πολιτική Πολεμική με Προγραμματικό λόγο. Το πρώτο μέρος της ομιλίας Σαμαρά (τα «εφτά ψέματα του ΠΑΣΟΚ») ήταν μνημείο Πολεμικής. Το δεύτερο μέρος (οι «εφτά αλήθειες πάνω στις οποίες θα χτίσουμε το μέλλον») ήταν μνημείο Προγραμματικού λόγου. Η Νέα Δημοκρατία δεν μας είχε συνηθίσει ούτε στο ένα ούτε στο άλλο. Τώρα μας παρουσίασε και τα δύο μαζί…

Ο λόγος του Αβέρωφ, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’80, είχε στοιχεία Πολεμικής, αλλά ήταν«κύκνειο άσμα» του Συντηρητισμού. Ενώ ο λόγος του Σαμαρά προχθές ήταν όραμα Φιλελευθερισμού.

* Για πρώτη φορά ο Σαμαράς έφερε «με την μία» ολόκληρη την ατζέντα της φιλελεύθερης σκέψης: μείωση φόρων, μείωση εισφορών, μείωση πάσης φύσεως εξωγενούς κόστους των επιχειρήσεων, αποφασιστικές τομές κατά της γραφειοκρατίας, στροφή στην ανταγωνιστικότητα, στροφή στην ποιότητα, από-ενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας κλπ.

Η επιχειρηματική ελίτ της Ελλάδας είναι ακόμα «μουδιασμένη». Ίσως είναι πολύ κρατικοδίαιτηγια να έχει αληθινά φιλελεύθερα ανακλαστικά ανταγωνιστικότητας. Αλλά οι μικρομεσαίοι – που είναι πολυπληθέστεροι – κατάλαβαν πλήρως το φιλελεύθερο μήνυμα.

Οι μόνοι που δεν το κατάλαβαν είναι οι παραδοσιακοί εκπρόσωποι του… «νεοφιλελευθερισμού»στην Ελλάδα! Αυτοί παραμένουν περιέργως αθεράπευτα …«ερωτευμένοι» με το ΠΑΣΟΚ!

Είναι ίσως οι μόνοι, που παραμένουν ακόμα «ερωτευμένοι» με το ΠΑΣΟΚ…

* Για πρώτη φορά συνδυάστηκαν οργανικά διαφορετικές σχολές Πολιτικής: Το άμεσο πρόγραμμα του Σαμαρά για διέξοδο από την κρίση είναι κυρίως Κεϋνσιανό. Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα Σαμαρά για αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου είναι εμφανώς Φιλελεύθερο. Και – το σπουδαιότερο – «δένουν» μεταξύ τους! Για πρώτη φορά η ιδεολογία του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού απέκτησε πολιτικό πρόσωπο..

* Τέλος, για πρώτη φορά, εδώ και χρόνια, εμφανίστηκε Πολιτικής ηγέτης στην Ελλάδα που θυμάται το Θουκυδίδη («μέγα το της Θαλάσσης κράτος»), αλλά γνωρίζει και τον Άλφρεντ Θάγιερ Μάχαν(πιο σύγχρονο θεωρητικό της θαλάσσιας ισχύος). Αντιπαρέθεσε στη θεωρία «στρατηγικού βάθους» του Νταβούτογλου, τη θεωρία της θαλάσσιας ηγεμονίας. Στέλνοντας σαφές μήνυμα σε αυτούς που καταλαβαίνουν…

Συνήθως η Νέα Δημοκρατία έλεγε περισσότερα απ’ όσα αληθινά εννοούσε. Αυτή τη φορά ο Αντώνης Σαμαράς υπονόησε πολύ περισσότερα απ’ όσα είπε…

Δεν ξέρω, πόσος καιρός θα χρειαστεί μέχρι να πείσει για το πρόγραμμά του. Αλλά αυτή τη στιγμήαυτό συζητάνε όλοι!

Δεν συζητάνε πότε θα μιλήσει ο κ. Καραμανλής και τι θα κάνει η κα Πελέκη…

Ο Σαμαράς κατάφερε να «σβήσει» μονομιάς όλα τα παρελκυστικά τεχνάσματα της κυβερνητικής προπαγάνδας.

Όλοι συζητάνε σήμερα, αν φτάνουν δύο χρόνια για να μηδενιστεί το έλλειμμα, όπως πρότεινε ο Αντώνης Σαμαράς. Αυτό κι αν είναι επιτυχία του!

Διότι το Μνημόνιο δεν προβλέπει καν μηδενισμό του ελλείμματος! Ούτε σε τρία ούτε σε πέντε χρόνια…

Έβαλαν την Ελλάδα στο σκληρότερο πρόγραμμα λιτότητας που έχει επιβληθεί ποτέ διεθνώς, χωρίς να ορίσουν καταληκτική ημερομηνία για μηδενισμό του ελλείμματος! Δηλαδή του προβλήματος που υποτίθεται ότι καταπολεμούν κατά απόλυτη προτεραιότητα…

Πώς να απαντήσουν στο Σαμαρά, όταν ο ίδιος προτείνει καταληκτική ημερομηνία κι εκείνοι όχι; Πώς να αποδείξουν ότι η διετία για την έξοδο από το Μνημόνιο είναι «μη ρεαλιστική», όταν οι ίδιοι προτείνουν λιτότητα επ’ άπειρον; Δηλαδή κάτι όχι απλώς «μη ρεαλιστικό», αλλά εξωφρενικό και αδιανόητο…

Ο Σαμαράς αρθρώνει Πολιτικό λόγο και ανοίγει δρόμο.

– Αρθρώνει λόγο για την Κεντροδεξιά.

– Και ανοίγει δρόμο για το σύνολο του Ελληνικού λαού.

Αυτό ο Γκράμσι κάποτε το ονόμασε «Ηγεμονία».

Φαίνεται ότι ο Αντώνης Σαμαράς έχει διαβάσει και Αντόνιο Γκράμσι – εκτός από Θουκυδίδη και Μάχαν…

ΝΖ