«ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΙΝΟΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…»

«…διότι είσθε Έλληνες…».

Δεν ξέρω πως και γιατί,  αλλά είχα να αισθανθώ τόσο εθνικό ενθουσιασμό πολλά χρόνια, από τότε που ζούσα στο εξωτερικό, και που η κάθε αναφορά σε οτιδήποτε το ελληνικό με πλημμύριζε από περηφάνια. Ίσως να φταίει η νέα ιδιότυπη «κατοχή» που ζούμε, ίσως να φταίει το μνημόνιο, ίσως να γερνάω και να ξαναγίνομαι παιδί… ποιος ξέρει;

Το θέμα όμως είναι, πως η αυριανή επέτειος είναι όντως εθνικά σημαντική. Είναι η επέτειος μιας  πραγματικής εποποιίας.  Και έρχεται να μας θυμίσει μια εποχή, που αν και «πρωτόγονη» σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα, εν τούτοις ήταν μια εποχή που γέννησε ήρωες.

Και τι είναι οι ήρωες, παρά απλοί καθημερινοί άνθρωποι, όπως  εσείς και εγώ, που όμως σε κάποια κρίσιμη προσωπική ή δημόσια ιστορική καμπή, παίρνουν τη πρωτοβουλία και αναλαμβάνουν δράση, αψηφώντας  την όποια απώλεια ή τον όποιο κίνδυνο.

Έτσι και σήμερα, μέσα στο γενικό ξεπεσμό που ζούμε ως κοινωνία, στα όρια της χρεοκοπίας (οικονομικής και ηθικής), είμαι σίγουρος πω αν τυχόν χρειαστεί, πάλι οι Έλληνες θα λειτουργήσουν ως ήρωες.  Διότι έτσι επιτάσσει το ιστορικό της φυλής, αλλά και το γονιδιακό μας δικτύωμα. Ας ευχηθούμε πως δεν θα χρειαστεί να το αποδείξουμε ξανά.

Τι  έγινε λοιπόν την 28^η Οκτωβρίου του 1940, όταν η Ελλάδα είπε το μεγάλο Όχι στις σιδερόφρακτες στρατιές του άξονα; Όταν οι σειρήνες της αντιαεροπορικής άμυνας ξύπνησαν την Αθήνα, και τα ανακοινωθέντα έγραφαν: «Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από της 5.30 σήμερον τα ημέτερα τμήματα … Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους…»;

Ήταν η μέρα που είχε έρθει η ώρα της «Μάχης της Ελλάδας».

Και παρά το γεγονός ότι οι δυνάμεις του άξονα ήταν μέχρι τότε ανίκητες, παρά το φόβο που κυρίευσε πολλούς, οι Έλληνες πολέμησαν με τα πενιχρά μέσα που διέθεταν, παρατάσσοντας τη ψυχή απέναντι  στο ατσάλι, και …νίκησαν. Διότι πολέμησαν με φρόνημα και λεβεντιά,  με ελληνική ψυχή. Λες και  όλες οι ξεχασμένες αρετές των Ελλήνων μπήκαν και κέρδισαν εκείνον τον πόλεμο.
«Στο εξής δεν θα λέγεται ότι οι Έλληνες πολεμούν ως ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν ως Έλληνες.» (We will not say thereafter that the Greeks fight like heroes, but heroes fight like the Greeks!) είπε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ στις 19 Απριλίου του 1941.

Όμως πριν φτάσουμε σε αυτό, προηγήθηκε  η εισβολή της φασιστικής Ιταλίας. Πολλοί τρομάξανε, όμως αξίζει να παρατεθεί το κάλεσμα της εφημερίδας Καθημερινή, με τη πένα του ιδρυτή της Γιώργου Βλάχου να διώχνει κάθε σκιά φόβου  ή τυχόν αμφιβολίας στη δυνατότητα της Ελλάδας να τα βάλει με τα θηρία.

«Λοιπόν;… Θα συνεχίσωμεν την συζήτησιν; Θα βάλωμεν κάτω έναν καφέν και θα σταθώμεν γύρω από το φλιτζάνι του οι απόλεμοι, οι άχρηστοι, οι καφενόβιοι, διά να πούμε, περί του ποιος θα νικήση και ποιος θα επικρατήσει;… Προς Θεού! θα νικήση η Ελλάς! Όλους; ΟΛΟΥΣ! ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ! Χωρίς συλλογισμούς, χωρίς συζητήσεις, χωρίς κεφάλια τα οποία αργοκινούνται και αμφιβάλλουν, χωρίς μυαλό. Μυαλό δεν χρειάζεται. Χρειάζεται ενθουσιασμός και παραφροσύνη. Χρειάζεται θάρρος αλόγιστον και καρδιά. Με αυτό το υλικόν έγινεν ο Αγών του Εικοσιένα. Με αυτά τα όπλα νικούν οι λαοί. Ήρθατε να πάρετε την Ήπειρον;… ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΙΝΟΜΕ. Έχετε Στρατούς, έχετε Στόλους, έχετε αεροπλάνα, είσθε σαράντα πέντε εκατομμύρια και είμαστε πέντε. ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΙΝΟΜΕ. Θα μας κάψετε. ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΙΝΟΜΕ. Και θα προχωρήσωμεν και θα νικήσωμεν και θα σας πετάξωμεν εις την θάλασσαν. Γίνεται;… Γίνεται, δεν γίνεται, αυτό πρέπει να αισθάνεται και να βροντοφωνή η καρδιά. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΗ.
[...] Θάρρος λοιπόν! Ό,τι θέλομεν αληθινά, με όλην μας την δύναμιν, γίνεται. Ό,τι αποφασίσωμεν με την ψυχήν μας γίνεται. ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΗ.
[...] Όλοι μαζί! Θα αγωνισθώμεν τώρα όλοι μαζί, θα ανθέξωμεν όλοι μαζί, θα προελάσωμεν όλοι μαζί, και μίαν ευλογημένην ημέραν, όταν θα διαλαλούν την ευτυχίαν μας οι κώδωνες των σημαιοστολίστων εκκλησιών μας, θα ψάλλωμεν όλοι μαζί ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ ΣΤΡΑΤΗΓΩ ΤΑ ΝΙΚΗΤΗΡΙΑ…»

Και πράγματι οι Έλληνες όχι μόνο πολέμησαν, αλλά κατατρόπωσαν τον εχθρό, αναγκάζοντας ακόμη και τον ίδιο τον Χίτλερ να αποδώσει τιμές στο ελληνικό φρόνημα. Η σθεναρή στάση της Ελλάδας έπαιξε σημαντικό ρόλο και στη γενικότερη έκβαση του πολέμου, βοηθώντας την ΕΣΣΔ να αποκρούσει τη χιτλερική επίθεση η οποία καθυστέρησε εξαιτίας της ελληνικής αντίστασης στην επιχείρηση Marita, φέρνοντας τον χειμώνα πιο κοντά και άρα δυσκολεύοντας τη γερμανική επιχείρηση Barbarossa εναντίον της Ρωσίας.

Ανώτεροι Γερμανοί αξιωματούχοι που κατέθεσαν στη δίκη της Νυρεμβέργης, είτε ως κατηγορούμενοι, είτε ως μάρτυρες (Keitel, Jodl, von Rundstedt, von List κ.ά.), ομολόγησαν ως βασική αιτία της αποτυχίας της επιχείρησης Barbarossa τη Βαλκανική εκστρατεία. Ο στρατάρχης Keitel συγκεκριμένα κατέθεσε:
«Η απροσδόκητη και ισχυρή αντίσταση των Ελλήνων εβράδυνε την επίθεση κατά της Ρωσίας για περισσότερο από δύο μήνες. Αν δεν υπήρχε η καθυστέρηση αυτή, η εξέλιξη του πολέμου θα ήτο διαφορετική, τόσο εις το Ανατολικό μέτωπο όσο και εις τον πόλεμο γενικά, και άλλοι σήμερα θα ήσαν εις την θέσιν του κατηγορουμένου.»

Όπως δήλωσε ο  Βρετανός υπουργός F. Noel Baker τον Οκτώβριο του  1942:
«Αν η Ελλάς ενέδιδε εις το τελεσίγραφο του Mussolini, ουδείς θα εδικαιούτο να την μεμφθεί… Ο Άξων θα εκυριάρχει στην Μεσόγειο… Η Συρία, το Ιράκ, η Περσία, η Κύπρος, θα κατελαμβάνοντο από τον Άξονα. Η Τουρκία θα εκυκλώνετο. Οι πετρελαιοπηγές της Εγγύς Ανατολής θα ήσαν στη διάθεσή του. Η οπίσθια θύρα του Καυκάσου θα ανοιγόταν δι’ αυτόν… Χάρις εις την ελληνικήν αντίστασιν, μας εδόθη ο καιρός να αποκρούσωμε και να συντρίψωμε την ιταλικήν στρατιά, η οποία εκινήθη από τη Λιβύη κατά της Αιγύπτου, να εκκαθαρίσωμε την Ερυθράν Θάλασσα από τα εχθρικά πλοία, να μεταφέρωμε την αμερικανική βοήθεια προς την Εγγύς Ανατολή και να εξουδετερώσουμε έτσι την εχθρική απειλή εναντίον της… Αν το Στάλιγκραντ και ο Καύκασος κρατούν σήμερα, τούτο δεν είναι άσχετον προς την ελληνικήν αντίσταση, της οποίας επωφελούμεθα, μετά την πάροδον δύο ολόκληρων ετών. Ο κόσμος πραγματικά δεν δικαιούται να λησμονήσει τα ελληνικά κατορθώματα κατά την ιστορική εκείνη στιγμή.»

Οι Ρώσοι από τη πλευρά τους, μέσω του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Μόσχας, αναγνώρισαν την καθοριστική συμβολή της Ελλάδος στην καθυστέρηση και τελική αποτυχία της Γερμανικής επιθέσεως εναντίον της χώρας τους λέγοντας:
«Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και ενικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήτο δυνατόν να γίνει άλλως, διότι είσθε Έλληνες. Εκερδίσαμεν χρόνον διά να αμυνθώμεν. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε».

Ας γίνουν λοιπόν οι αγώνες όλων όσων θυσιάστηκαν για την Ελλάδα μας πριν 70 χρόνια, το δικό μας παράδειγμα αδούλωτης ελληνικής ψυχής, και ας θυμηθούμε τους στίχους του Κωστή Παλαμά, ελπίζοντας  πως αν τυχόν χρειαστεί θα σταθούμε και πάλι στο ύψος των περιστάσεων, διότι είμαστε Έλληνες:

«Αυτό το λόγο θα σας πω,
δεν έχω άλλο κανένα,
Μεθύστε με τ’ αθάνατο,
κρασί του `21».

Strange Attractor