«Στο παλιό κοιμητήριο Σταυρού υπάρχει ομαδικός τάφος».Συγκλονιστική μαρτυρία από πυροσβέστη στην Αμμόχωστο

ΤΟΥ ΠΑΜΠΟΥ ΒΑΣΙΛΑ
Ιούλιος 1974, τουρκική εισβολή. Τα τουρκικά αεροπλάνα σφυροκοπούν την Αμμόχωστο, σπέρνοντας την καταστροφή και τον τρόμο, πριν ο τουρκικός στρατός με μηχανοκίνητα τάγματα την καταλάβει ολοκληρωτικά στις 15 Αυγούστου.
Η Διεύθυνση Πυροσβεστικής Αμμοχώστου υπό τον Διοικητή Μιχαλάκη Βασιλείου παραμένει στο πόστο της στην πόλη και μάχεται για την κατάσβεση των πυρκαγιών στις περιοχές που γίνονταν βομβαρδισμοί με ναπάλμ αλλά και για να φροντίσει τους αμάχους.
Όσοι πολίτες δεν έφυγαν, κρύβονταν σε υπόγεια πολυκατοικιών και ξενοδοχείων. Κατά τον πρώτο γύρο της εισβολής, το νοσοκομείο Αμμοχώστου δέχεται τραυματίες από τα μέτωπα των μαχών και περιοχές που γίνονταν βομβαρδισμοί. Στις 15 Αυγούστου στις 2.30 το απόγευμα, σχεδόν κάτω από τις κάννες των πυροβόλων των τουρκικών τανκς, ο Μιχαλάκης Βασιλείου καλεί τους γενναίους άντρες του να παρατήσουν τις μάνικες και να εγκαταλείψουν με τα υπηρεσιακά οχήματα τους την πόλη. Ανάμεσα τους και ο πυροσβέστης Αντρέας Αλεξάνδρου. Μετά από 36 χρόνια, σ’ ένα τυχαίο συναπάντημα μας χθες, ο κ. Αλεξάνδρου συμπτωματικά, επιβεβαίωσε στον «Φ», μια μαρτυρία για ομαδικό τάφο, πεσόντων και πιθανόν αγνοουμένων προσώπων στην Αμμόχωστο.

Μια ιστορία που μας αφηγήθηκε μια υπερήλικας σήμερα, νοσοκόμα τότε στο νοσοκομείο Αμμοχώστου, που όμως λόγω της ηλικίας της δεν μας έδωσε τα στοιχεία για να τα διερευνήσουμε. Μάρτυρας των γεγονότων έγινε όμως ο κ. Αλεξάνδρου, όπως επίσης και σε μια άλλη συγκλονιστική περίπτωση, την οποία μαρτυρούν και άλλοι δύο τότε συνάδελφοι του.

Η πρώτη ιστορία έχει ως ακολούθως: Μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου γύρου της εισβολής το νεκροτομείο στο νοσοκομείο Αμμοχώστου γέμισε νεκρά παλληκάρια που μεταφέρθηκαν εκεί είτε νεκρά, είτε υπέκυψαν ενώ νοσηλεύονταν. Τότε, (μαρτυρία και της νοσοκόμας που ζει στα Στροβίλια), πάρθηκε απόφαση να τους θάψουν στο παλιό κοιμητήριο της ενορίας του Σταυρού στην Αμμόχωστο. Ειδοποίησαν κάποιον άνθρωπο που είχε φορτηγά και μεγάλο ντίκερ να πάει στο μέρος και να ανοίξει μεγάλο σε έκταση λάκο, γιατί οι συνθήκες δεν επέτρεπαν να ανοιχθούν ομαδικοί τάφοι. Με τους υπολογισμούς του κ. Αλεξάνδρου, ο τάφος ανοίχθηκε νοτιοδυτικά του κοιμητηρίου και μέσα έβαλαν τους νεκρούς. Ο ίδιος έμαθε το γεγονός όταν οι συγγενείς κάποιου νεκρού Ε/κ αξιωματικού μετέβησαν εκεί κατά την εκεχειρία και ξέθαβαν τους πεθαμένους μέχρι που εντόπισαν τη σορό και τη μετέφεραν αλλού για ταφή προφανώς. «Θυμάμαι», μας είπε ο κ. Αλεξάνδρου, «που είπε κάποιος ότι είχε άλλους επτά θαμμένους εκεί στο σημείο που ξέθαψαν τον αξιωματικό». Σύμφωνα με τη μαρτυρία της νοσοκόμας αλλά και τον υπολογισμό του κ. Αλεξάνδρου από την έκταση του τάφου, θαμμένοι εκεί θα πρέπει να ήταν τουλάχιστον 15- 20 άνθρωποι, (μια κάσα του φορτηγού γεμάτη, μας είπε η νοσοκόμα).
Αυτή όμως δεν ήταν η μοναδική ιστορία που έζησε ο κ. Αλεξάνδρου, παραμονές της κατάληψης της Αμμοχώστου στην πόλη. Μια μέρα, ο ίδιος και άλλοι τέσσερις συνάδελφοι του, ( ζουν οι δύο), μετέβησαν σε κάποιο υποστατικό στη βιομηχανική ζώνη της πόλης. Στο μέρος υπήρχε ψυκτικός θάλαμος στον οποίο φυλάγονταν κρέατα για τις ανάγκες των ξενοδοχείων. Μέσα στο δωμάτιο- ψυκτικό θάλαμο είχαν μεταφερθεί άλλοι που πέθαναν στο νοσοκομείο Αμμοχώστου και είχαν τοποθετηθεί στην… κατάψυξη με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν μακάβρια εικόνα. «Ένας είχε το χέρι ανασηκωμένο. Σαν να ήθελε να σηκωστεί, σαν να ετοιμαζόταν να βάλει το σταυρό του…», θυμάται ο κ. Αλεξάνδρου.
Ο βετεράνος πυροσβέστης καταθέτει επίσης την εξής μαρτυρία. «Την ημέρα που έπεσε η ναπάλμ και γκρέμισε το «Σαλαμίνα Τάουερ», επτά ορόφων κτίριο, σκοτώθηκε ένας Ε/κ έφηβος τον οποίο φωτογράφισαν ξένοι δημοσιογράφοι. Είναι η γνωστή φωτογραφία που κρέμεται ο μισός έξω από τα ερείπια, ενώ μπάζα επτά ορόφων έχουν καταπλακώσει τα πόδια του. Πολλοί που βρέθηκαν στη σκηνή, έκαναν λόγο για κόσμο που θάφτηκε στο υπόγειο κάτω από τα ερείπια. Και δεν υπήρχαν τα μέσα για να γίνει απεγκλωβισμός για να διαπιστωθούν αν υπήρχαν». «Διερωτούμαι γιατί μέχρι σήμερα δεν έγινε αναφορά σε αυτή την ιστορία και δεν ξέρω τι απέγιναν οι πεθαμένοι στον ψυκτικό θάλαμο. Διερωτούμαι, είπε ακόμη, αν διαπιστώθηκε ποτέ κατά πόσο στο «Σαλαμίνα Τάουερ», υπήρχαν και άλλα θύματα, εκτός από εκείνο τον νεαρό…
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/11/blog-post_2858.html