“H μεγαλύτερη τέχνη στον πόλεμο είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς μάχη”

http://www.antinews.gr/

Με το που ανέλαβε το τιμόνι της ΝΔ o Αντώνης Σαμαράς, πολλοί αναζήτησαν έναν …Τσε Γκεβάρα. Δεν σκέφτηκαν όμως, ότι με την κατάσταση που παρέλαβε , αν το έπαιζε “Τσε” θα αυτοκτονούσε πολιτικά. Ότι αν επιχειρούσε μία μετωπική σύγκρουση με τις βαρονίες και τις χρόνιες κακοδαιμονίες της ΝΔ από την μια μεριά και το σύστημα της διαπλοκής από την άλλη θα οδηγούσε τη ΝΔ σε διχασμό και θα έκανε τη Ντόρα …αρχηγό.
Αντιθέτως επέλεξε μια τακτική σταδιακών αλλά συνεχών και βαθιών ρήξεων με μπόλικο «διαίρει και βασίλευε» που τον κατέστησε αδιαμφισβήτητο αρχηγό της ΝΔ. Μόλις μέσα σε ένα χρόνο κατάφερε να βάλει στην άκρη τη Ντόρα, ολόκληρη την παλιά φρουρά μαζί με το ΚYΣΕΑ του Καραμανλή, τους Βαρόνους και τα μεγάλα βαρίδια της ΝΔ. Έδωσε στο κόμμα γραμμή και ιδεολογία, πρότεινε οικονομικό σχέδιο εξόδου απο το Μνημόνιο, προχώρησε σε έναν «ανασχηματισμό», έφτιαξε καινούρια γραφεία από το μηδέν και άλλαξε το σήμα και το λογότυπο του κόμματος. Και ετοιμάζεται τώρα για δομικές αλλαγές, προκειμένου να διευκολύνει τη συμμετοχή της βάσης στη λήψη αποφάσεων, επαναφέροντας τον κινηματικό χαρακτήρα που απέκτησε με την εκλογή του.

Στη συζήτηση με τους δημοσιογράφους που ακολούθησε την περασμένη εβδομάδα την παρουσίαση του νέου σήματος της ΝΔ, ο κ. Σαμαράς ρωτήθηκε αν είχε εξεταστεί το ενδεχόμενο και για αλλαγή του ονόματος. «Ποιος δεν έχει σκεφθεί όλα τα ενδεχόμενα;» απάντησε, καθιστώντας έτσι σαφές ότι σκέφτηκε να αλλάξει και το όνομα της ΝΔ. Και πρόσθεσε ότι «αυτό που κάναμε είναι αυτό που έχει ανάγκη η εποχή μας», αφήνοντας έτσι να εννοηθεί ότι δεν ήρθε ακόμα η ώρα του ονόματος.

Με άλλα λόγια τους είπε: «άλλαξα το λογότυπο, το σήμα και τα γραφεία και θα αλλάξω και το όνομα όταν θα το επιτρέψουν οι συνθήκες».

Πώς σκέφτεται ο Σαμαράς, μπορούμε να το αντιληφθούμε παραφράζοντας λίγο αυτά που είπε προχθές στην παρουσίαση του βιβλίου του Ευριπίδη Στυλιανίδη: «να βλέπουμε αντικειμενικά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς με τις αναταράξεις, σε όλα τα επίπεδα, τι θα μπορούσε να συμβεί για μία παράταξη, η οποία κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες, αγωνίζεται να αλλάξει και εκείνη τη σελίδα προς το καλύτερο… . (Να πάμε πέρα από ) « την κρούστα της επιδερμικής, της επιφανειακής ανάλυσης και να προχωρούμε πιο βαθιά σε εξισώσεις που θα λύσουν το πρόβλημα, το οποίο μπορεί να αντιμετωπίσει, στον έναν ή στον άλλον τομέα, ένα κόμμα, όπως είναι σήμερα και η δική μας παράταξη».

Η Νέα Μεταπολίτευση που οραματίζεται ο Αντώνης Σαμαράς και επιβάλλεται από την κατάρρευση του ισχύοντος μοντέλου διακυβέρνησης, δεν μπορεί να γίνει φυσικά από τα κόμματα και τους φορείς που ευθύνονται για την σημερινή κατάρρευση. Όλοι αντιλαμβανόμεθα, εξάλλου, ότι το μοντέλο των πολυσυλλεκτικών κομμάτων – δεινοσαύρων σαν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ χρεοκόπησε και από την κρίση θα γεννηθεί ένα άλλο πολιτικό σκηνικό – χωρίς να αποκλείονται βίαια κοινωνικά ξεσπάσματα. Και ίσως δεν έχουν και πολύ άδικο όσοι εξ΄ημών υποστηρίζουν ότι «ο Σαμαράς δεν θα γίνει πρωθυπουργός από τη σημερινή ΝΔ των αποτυχημένων, των σκανδαλιάρηδων και των φθαρμένων υλικών». Αλλά «μέσα από την συνέχιση της πολιτικής διαδρομής του, μιας διαδρομής πολιτικών ρήξεων».

“Γιατί όμως ο Σαμαράς δεν προχωρά τώρα σε μια ρήξη με το εκδοτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο” ρωτάνε αναγνώστες του Antinews και ο κόσμος.

Η απάντηση είναι σχετικά απλή: Είναι αδύνατον να εξουθενώσεις ένα «τέρας 36 ετών» που δημιούργησαν οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις της Ελλάδος, με τακτικές Τσε Γκεβάρα. Για τον απλούστατο λόγο ότι θα συσπειρώσεις τις δυνάμεις της διαπλοκής και θα σε διαλύσουν.

Όλα θέλουν το χρόνο τους και σύμφωνα με τον Σουν Τζου, η μεγαλύτερη τέχνη στον πόλεμο είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς μάχη.

Είναι προφανές, ότι από τη μέρα που ανέλαβε πρόεδρος της ΝΔ, ο Σαμαράς κινείται βάση μίας συγκεκριμένης στρατηγικής με βάθος από την οποία δεν παρεκκλίνει. Εχει μια σκακιέρα μπροστά του και κάνει τις κινήσεις του, όπως έχει γραφεί εδώ.

Καί όσο ισχυροποιεί την θέση του γίνεται και πιο επιθετικός.

Γιατί όπως έλεγε επίσης ο Σουν Τζου,«στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για τη νίκη. Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική, είναι ο θόρυβος πριν την ήττα.»

Π.Ζ.


http://www.antinews.gr/2011/01/27/82177/