Νέα δάνεια, νέα μέτρα λιτότητας φέρνει ο Σαμαράς

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Σε δυσθεώρητα ύψη θα φτάσει το ελληνικό δημόσιο χρέος

Το ανέκδοτο με τον λαγό που καυχιόταν και διαλαλούσε στο δάσος τις …επιδόσεις του με την τίγρη μέχρι που η τελευταία τον πέτυχε στο δρόμο της για να της απολογηθεί με τη φράση “λέμε και καμιά βλακεία να περνάει η ώρα” θυμίζει η προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει την κοινωνία ότι δεν έρχονται νέα αντιλαϊκά μέτρα κι ότι κάπου εδώ τελειώνει η λιτότητα. Στην πιο πρόσφατη εκδοχή τους, οι επιδόσεις του ακατάβλητου εραστή λαγού περιγράφηκαν από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Σίμο Κεδίκογλου που απαντώντας στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, με αφορμή την συνέντευξή του στο Σταρ, δήλωσε ότι “στις επόμενες εκλογές δεν θα υπάρχει Μνημόνιο, μιας και μέχρι τότε η κυβέρνησή μας θα έχει πετύχει την έξοδο της χώρας από αυτό”.

Η παραπάνω δήλωση συνιστούσε εξαπάτηση γιατί ακόμη κι η έξοδος από το Μνημόνιο θα είναι μια παντελώς αδιάφορη διαδικασία στον βαθμό που η λιτότητα θα συνεχίσει να υπάρχει και χωρίς αυτό. Ακόμη δηλαδή κι αν, ως δια μαγείας, τερματίζονταν τα Μνημόνια σε 1, 2 ή 6 μήνες....
και παράλληλα το δημόσιο χρέος έμπαινε σε μια τροχιά μείωσης ακόμη και σε επίπεδα κάτω του 100% του ΑΕΠ μια σειρά μηχανισμοί με σημαντικότερο αυτόν που δημιούργησε το Δημοσιονομικό Σύμφωνο θα επέβαλλαν μειώσεις δαπανών ακόμη και της τάξης των 20 δισ. ευρώ ετησίως! Στην περίπτωσή μας όμως τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα κι η εξαπάτηση της κυβέρνησης δεν εντοπίζεται μόνο στα υπονοούμενα της δήλωσης του Κεδίκογλου, αλλά ακόμη και στα λόγια του.

Διαψεύδεται η κυβέρνηση που υποσχόταν χαλάρωση της οικονομικής πολιτικής

Προς επίρρωση των ζοφερών προοπτικών που άμεσα διανοίγονται ήρθαν τα όσα διαμείφθηκαν στο συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης την Δευτέρα κι επισφραγίστηκαν την Τετάρτη με την επίσκεψη στην Αθήνα του προέδρου του EuroWorking Group Τόμας Βίζερ. Στην ατζέντα υπήρχαν πολλά θέματα: από τα προαπαιτούμενα για την δόση ύψους 1 δισ. ευρώ που σχετίζονται με την διάλυση της αμυντικής βιομηχανίας, μέχρι το νέο προϋπολογισμό και το μεσοπρόθεσμο. Πρόκειται για θέματα που θα συζητηθούν ενδελεχώς κατά την άφιξη της Τρόικας στην Αθήνα στα τέλη Οκτωβρίου, αρχές Νοέμβρη. Το σημαντικότερο ωστόσο ήταν άλλο θέμα κι αφορούσε την τύχη της ελληνικής οικονομίας από το 2014, δεδομένου του κενού που θα εμφανιστεί, το οποίο περιττό να πούμε πως συνιστά μεγαλειώδη αποτυχία της Τρόικας. Ο ίδιος ο Γκεργκ Άσμουσεν το προσδιόρισε στα 5-6 δισ. ευρώ, μόνο για το δεύτερο εξάμηνο του 2014. Η γραμμή της κυβέρνησης αρχικά ήταν πως δεν υφίσταται τέτοιο θέμα. Τροποποιήθηκε όμως την εβδομάδα που μας πέρασε αντιτείνοντας ότι το κενό (που δεν …υπήρχε μέχρι αρχές Οκτώβρη) θα καλυφθεί με μέτρα που ήδη έχουν αποφασισθεί και δεν χρειάζονται νέα.

Η αλήθεια ωστόσο είναι τελείως διαφορετική. Με τις συναντήσεις του Βίζερ στην Αθήνα συμφωνήθηκε, “κλείδωσε” μάλιστα έλεγαν πληροφορίες από την κυβέρνηση, ένα νέο, τρίτο στη σειρά δάνειο για την Ελλάδα που θα κυμαίνεται γύρω στα 10-11 δισ. ευρώ. Με αυτό το ποσό θα καλυφθούν επιπλέον χρηματοδοτικές ανάγκες ύψους 16-17 δισ. ευρώ, με την διαφορά (5-6 δισ.) να καλύπτεται μέσω της μετακύλισης των λήξεων ελληνικών ομολόγων που διατηρούν οι 17 κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης στα χαρτοφυλάκια τους. Στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας η διελκυστίνδα μεταξύ ΔΝΤ (που ζητούσε νέο “κούρεμα” του ελληνικού δημόσιου χρέους για να φτάσει στα επίπεδα του 124% του ΑΕΠ το 2020 όπως ορίζει τη βιωσιμότητα) και Γερμανίας (που απέκλειε αυτή τη λύση γιατί θα σήμαινε απώλειες για τα κράτη-δανειστές της Ελλάδας) λήγει προς όφελος του Τέταρτου Ράιχ. Ως αποτέλεσμα, η δανειακή επιβάρυνση στους ώμους της ελληνικής οικονομίας θα αυξηθεί. Μπορεί οι λήξεις των ομολόγων και των δανείων να κατανέμονται πιο ορθολογικά κι οι πληρωμές να αναβάλλονται για το απώτερο μέλλον, το δημόσιο χρέος ωστόσο, ως όγκος, μεγαλώνει και, κατά τη γνώμη μας, οι αναγκαίες αποφάσεις για ένα γενναίο “κούρεμα” μετατίθενται για το απώτερο μέλλον. Εξ ίσου οδυνηρό είναι και το εναλλακτικό σχέδιο της Αθήνας που προβλέπει κάλυψη των κενών μέσω της εξόδου στις αγορές, λόγω του ότι ακόμη κι έτσι το δημόσιο χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται. Η μόνη διαφορά είναι πως κατά το σχέδιο της Τρόικας, και δη της γερμανικής της φράξιας, το νέο χρέος θα είναι υπό μορφή δανειακών συμβάσεων, ενώ κατά το σχέδιο του Σαμαρά και των Αμερικάνων θα έχει ομολογιακή μορφή.

Ταυτόχρονα όμως με την βύθιση της ελληνικής οικονομίας ακόμη πιο βαθιά στην δίνη του δημόσιου χρέους, καταποντίζονται μαζί κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Μια πρόγευση έδωσε το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στήριξης της περιόδου 2014-2017. Με βάση τις προβλέψεις του, οι φόροι θα αυξηθούν κατά 2,6 δισ. ευρώ και θα προέλθουν κυρίως από την έμμεση φορολογία (καύσιμα, ποτά και ΦΠΑ) και τα ανταποδοτικά τέλη των δήμων που θα αναλάβουν ακόμη πιο ενεργό ρόλο στην επιχείρηση φτωχοποίησης των πολιτών. Στο Μεσοπρόθεσμο προβλέπονται επίσης περικοπές άνω του 1 δισ. ευρώ ανά έτος για υπουργεία, δήμους, ασφαλιστικά ταμεία και νοσοκομεία. Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση που διαλαλεί δεξιά και …δεξιά ότι βγαίνουμε από το Μνημόνιο διασφαλίζει την διαιώνιση της λιτότητας, δεσμεύοντας και τις επόμενες κυβερνήσεις στην εφαρμογή μιας ακόμη πιο περιοριστικής και αντιλαϊκής πολιτικής απ’ αυτήν που επιβάλλεται σήμερα.

Οι συζητήσεις για την μορφή που θα λάβει η στήριξη της ελληνικής οικονομίας και τα νέα μέτρα που θα την συνοδεύουν θα ξεκινήσουν επίσημα με τον σχηματισμό της γερμανικής κυβέρνησης, τις επόμενες λίγες εβδομάδες δηλαδή, και θα κορυφωθούν την άνοιξη του 2014. Υπάρχει λοιπόν όλος ο απαραίτητος χρόνος ώστε να οργανωθούν οι κοινωνικές αντιστάσεις που θα ακυρώσουν το νέο γύρο επίθεσης του κεφαλαίου διεκδικώντας την διαγραφή του δημόσιου χρέους, αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις κι επιδόματα ανεργίας και επανασύσταση του καταρρέοντος κράτους πρόνοιας.

από το «Πριν» μέσω του ιστολογίου του αρθρογράφου