Η εθνοκεντρική Δεξιά απέναντι στο προϊόν του σωλήνα!

Μας δουλεύουν αγρίως όσοι επιχειρούν να μας πείσουν ότι το διακύβευμα των γαλλικών προεδρικών εκλογών είναι «δημοκρατία ή φασισμός». Καμία σχέση. Το πραγματικό δίπολο είναι «Ελεύθερη Ευρώπη των κυρίαρχων κρατών» ή «Ευρώπη της γερμανικής ηγεμονίας και των Γερμανοτσολιάδων». Oση σχέση έχει η Λεπέν με τον φασισμό και τους αγκυλωτούς σταυρούς, άλλη τόση έχει και ο Μακρόν με τα δημοκρατικά ιδεώδη και τον Περικλή.

Η Λεπέν δαιμονοποιείται επειδή εκπροσωπεί δυναμικά ένα είδος καθαρόαιμης αντισυστημικής Δεξιάς, απαλλαγμένης από τις ναζιστικές καταβολές και τα αντισημιτικά σύνδρομα (και ας πήγαν εσχάτως να τη διαβάλουν προς αυτή την κατεύθυνση). Πρόκειται για ένα αναδυόμενο κύμα εθνικού πατριωτισμού που εκφράστηκε βροντερά στο Brexit και θεμελιώθηκε ιδεολογικά στην Αμερική από διανοουμένους τύπου Μπάνον, που περιέβαλλαν τον προεκλογικό αγώνα του Τραμπ. Η νέα εθνοκεντρική Δεξιά είναι αυτή που θα αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος. Εσωτερικές και διεθνείς.

Τους κάθε λογής ισλαμοκανίβαλους, την παγκόσμια κυριαρχία των τραπεζιτών και των λαμόγιων τύπου Soros, πιθανότατα όμως και την υφέρπουσα επεκτατική στρατηγική των αμετανόητων Γερμανών ιμπεριαλιστών. Γι’ αυτό, άλλωστε, το κίνημα αυτό του συντηρητισμού δεν προσδιορίζεται στην κλίμακα «Ανατολή - Δύση» ή «καπιταλιστές - κομμουνιστές», γεγονός που καταργεί τα ψυχροπολεμικά στεγανά και επιτρέπει μια ουσιαστική προσέγγιση με τη χριστιανική Ρωσία.

Ο Μακρόν, από την άλλη, είναι ένα προϊόν του σωλήνα, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του συστήματος που τον ανέσυρε όταν κατέρρευσε λόγω σκανδάλων στο πρόσωπο του Φιγιόν η mainstream επιλογή του. Ο νεοφιλελεύθερος «αντιΦιγιόν» της τελευταίας στιγμής «εφευρέθηκε» μόνο και μόνο για να αναχαιτίσει τη Λεπέν. Είναι ο άνθρωπος των αγορών, των τραπεζών και των επιχειρήσεων. Και, βέβαια, ο μπροστινός των Γερμαναράδων. Ενας χαρισματικός Τζήμερος που ήρθε από το πουθενά για να γοητεύσει ακόμη και τον βαρύθυμο Βόλφ-γκανγκ Σόιμπλε. Σε άλλη περίπτωση αυτό και μόνον θα ήταν λόγος μαζικής καταψήφισής του.

Δυστυχώς, όμως, το σύνδρομο του Βισί και η νομοτέλεια της γερμανικής ηγεμονίας είναι στοιχεία βαθιά εμπεδωμένα σε μεγάλο μέρος του γαλλικού πληθυσμού που δέχτηκε ασμένως την ανοίκεια, πρωτοφανή και εντελώς ανορθόδοξη στήριξη του Βερολίνου σε έναν ανεξάρτητο υποψήφιο. Στήριξη, μάλιστα, που εκδηλώθηκε προτού αποκλειστούν οι υποψήφιοι των μεγάλων κομμάτων!

Ευτυχώς, υπάρχει και ένα 40% δυνάμεων αντίστασης του γαλλικού λαού που θα εκφραστεί στις 7 Μαΐου αψηφώντας το bullying και την κινδυνολογία. H Λεπέν θα χάσει, αλλά η νίκη του συστήματος θα είναι πύρρειος. Θυμηθείτε το…

Γιώργος Χαρβαλιάς
Πηγή "Δημοκρατία"