Ελληνικά UAV: Η θεραπεία της συλλογικής μας ανικανότητας έχει προϋποθέσεις

Το τελευταίο διάστημα, και όταν λέμε «τελευταίο» εννοούμε από την ημέρα της αρχικής απόπειρας μαζικής εισβολής στον Έβρο, έχουμε δημοσιεύσει μία σειρά αφιερωμάτων με στόχο την κατανόηση του τι πραγματικά συνέβη τον περασμένο Φεβρουάριο και Μάρτιο. Όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και στη Συρία. Την πραγματική θρυαλλίδα των εξελίξεων. Οι εχθροπραξίες του περασμένου Φεβρουαρίου στην επαρχία Ιντλίμπ, οδήγησαν το καθεστώς Ερντογάν σε ταπείνωση από τη Ρωσία. Ότι επακολούθησε το γνωρίζετε…

Γράφει ο Στέργιος Δ. Θεοφανίδης

Πριν ταξιδέψει στη Μόσχα για να υπογράψει, την ταπεινωτική επαναλαμβάνουμε, συμφωνία με τον Ρώσο πρόεδρο, ο Ερντογάν έπαιξε, ξανά, το χαρτί του εκβιασμού. Έναντι των Αμερικανών και έναντι των Ευρωπαίων. Οι πρώτοι αν και σιωπηρά εξακολουθούν να τον στηρίζουν, δεν του έδωσαν κάτι χειροπιαστό… Τουλάχιστον σε ότι έχει να κάνει με τη Συρία.

Οι Ευρωπαίοι επίσης δεν του έδωσαν τίποτα. Τουλάχιστον προς το παρόν… Γιατί επί του πρακτέου, για πρώτη φορά βρέθηκαν στην μάλλον ευχάριστη για αυτούς θέση να διαπραγματεύονται μαζί του από θέση ισχύος. ΧΑΡΗ στους ΕΛΛΗΝΕΣ…

Ο Ερντογάν λοιπόν πήγε με άδεια χέρια στη Μόσχα. Όπου και επισφραγίστηκε η πανωλεθρία του στην επαρχία Ιντλίμπ, για την οποία σας προτρέπουμε να διαβάσετε το συγκεκριμένο αφιέρωμα. Αναδείξαμε στο μέτρο του δυνατού την καθοριστική συμβολή της Ρωσικής Αεροπορίας στη μέχρι σήμερα εξέλιξη των επιχειρήσεων στη Συρία.

Επιχειρήσαμε δε να αποδώσουμε, μέσα από όσα στοιχεία έχουμε στη διάθεσή μας και τον πραγματικό κίνδυνο που πρεσβεύουν και για την Ελλάδα, οι πρόοδοι που έχουν συντελεστεί τα τελευταία χρόνια στην Τουρκία στο χώρο των UAV και του Ηλεκτρονικού Πολέμου.

Άποψή μας είναι ότι η απάντησή μας, έναντι της τουρκικής προπορείας και στους δύο αυτούς τομείς, οι ενέργειές μας αν θέλετε, θα πρέπει να «πατήσουν» σε συγκεκριμένους άξονες. Σε συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές, οι οποίες πρέπει να τηρηθούν ευλαβικά. Ποιες είναι (πάντα κατά την άποψή μας…) αυτές;

1. Η εγχώρια ανάπτυξη συστημάτων UAV-UAS.
2. Η εγχώρια παραγωγής τους (σε όσες κατηγορίες είναι εφικτό) με το ελάχιστο δυνατό κόστος.
3. Η εγχώρια παραγωγής τους στον ελάχιστο δυνατό χρόνο.

4. Η προμήθεια συστημάτων από το εξωτερικό θα πρέπει να επιλέγεται ως διαδικασία ΜΟΝΟ για την κάλυψη εξειδικευμένων αναγκών. Οι οποίες απαιτούν συστήματα υψηλών τεχνολογικών απαιτήσεων.

5. Η δημιουργία ενός και με απόλυτα διακλαδικό χαρακτήρα εκπαιδευτικού κέντρου για χειριστές μη επανδρωμένων αεροσκαφών και drones. To οποίο θα καλύπτει την εκπαίδευση στελεχών και από τους τρεις Κλάδους των Ενόπλων μας Δυνάμεων, και τα Σώματα Ασφαλείας, ενώ παράλληλα θα έχει και το ρόλο του συνδέσμου με ιδιωτικές σχολές εκπαίδευσης και θα παρακολουθεί τις εξελίξεις στο χώρο σε παγκόσμιο επίπεδο. Τόσο από πλευράς ανάπτυξης νέων συστημάτων, όσο και από πλευράς αξιοποίησης νέου εξοπλισμού αποστολής.

6. Η έκδοση συγκεκριμένων επιχειρησιακών απαιτήσεων, προκειμένου να καθορίζεται εκ του ασφαλούς και στον ελάχιστο δυνατό χρόνο η αναγκαιότητα, η μη, της εγχώριας ανάπτυξης και παραγωγής, ή προμήθειας από το εξωτερικό.

Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να ισχυριστούμε ότι το να συνταχθούν διαδικασίες (διακλαδικά, επαναλαμβάνουμε…) οι οποίες να «πατούν» στα έξι αυτά σημεία, είναι κάτι απλό ή εύκολο. Η ελληνική πραγματικότητα έχει πολλές φορές αποδείξει το εντελώς αντίθετο, για πολλούς λόγους. Πρέπει όμως να γίνει μία αρχή. Σε αυτές δε τις διαδικασίες θα πρέπει να ενταχθεί και η κάλυψη και των αναγκών των Σωμάτων Ασφαλείας.

Χρειαζόμαστε εν κατακλείδι έναν κεντρικό μηχανισμό σύνταξης προδιαγραφών, αξιολόγησης υλικού και εξοπλισμού, εκπαίδευσης και υποστήριξης για τους εξής απλούς λόγους:

1. Αν κάθε ένα ξεχωριστά από τα Σώματα Ασφαλείας, ή κάθε Κλάδος των Ενόπλων Δυνάμεων μπει μεμονωμένα στη διαδικασία να αξιολογήσει και να προμηθευτεί τα συστήματα που καλύπτουν τις ανάγκες του, θα βρεθούμε με δεκάδες διαφορετικούς τύπους UAV και UAS στη διάθεσή μας. Επομένως θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε για άλλη μία φορά το πρόβλημα της πολυτυπίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οικονομικά και επιχειρησιακά.

2. Η προμήθεια πολλών διαφορετικών τύπων συνεπάγεται τεράστια αύξηση του κόστους υποστήριξης και φυσικά και του κόστους προμήθειας. Είναι άλλο να προκηρυχθεί επί παραδείγματι διαγωνισμός για την προμήθεια 100 συστημάτων και άλλο να προκηρυχθούν πέντε ξεχωριστοί διαγωνισμοί για 100 συνολικά συστήματα πέντε διαφορετικών τύπων!

3. Τα Σώματα Ασφαλείας και οι Κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων, έχουν διαφορετικές επιχειρησιακές απαιτήσεις. Κάτι που είναι αληθές μέχρι ενός σημείου λόγω του διαφορετικού χαρακτήρα της αποστολής τους. Είναι εξίσου αλήθεια όμως και το γεγονός ότι πολλές από τις επιχειρησιακές ανάγκες και απαιτήσεις είναι ΚΟΙΝΕΣ.

Ποιες είναι οι κοινές επιχειρησιακές ανάγκες που μπορούν να καλύψουν UAV και UAS
Μιλάμε για συστήματα που είναι κατά κύριο λόγο μικρού βάρους και έχουν σχετικά περιορισμένη ακτίνα. Θα τα δούμε αναλυτικότερα στην αναφορά μας στις βασικές κατηγορίες διαχωρισμού των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και συστημάτων.

Σε περίοδο ειρήνης λοιπόν, drones (UAS) ή μικρά μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV) μπορούν να αξιοποιηθούν για την Ασφάλεια Στρατιωτικών Εγκαταστάσεων. Όλων των στρατιωτικών εγκαταστάσεων. Τα συστήματα αυτά (και των δύο ειδών) μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εικοσιτετράωρη (ημέρα και νύχτα) επιτήρηση μεγάλης έκτασης χώρων, εξοπλισμένα με κάμερα ημέρας υψηλής ευκρίνειας (EO), η οποία ταυτόχρονα μπορεί να λειτουργήσει και στο φάσμα υπερύθρων (IR).

Όταν λέμε δε ασφάλεια στρατιωτικών εγκαταστάσεων εννοούμε πολλά πράγματα. Περίμετρος στρατοπέδων, αεροδρομίων και εγκαταστάσεων ελλιμενισμού, αποθήκες φύλαξης πυρομαχικών και όπλων και εγκαταστάσεις συντήρησής τους, όρχοι οχημάτων, αρμάτων και βαρέων μηχανημάτων, υπόστεγα και πίστες στάθμευσης αεροσκαφών, είναι μερικά μόνο από αυτά…

Τα ίδια δε συστήματα μπορούν να αξιοποιηθούν για σκοπούς επιτήρησης χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων, όπως και για την επιτήρηση δασικών περιοχών με σκοπό τον έγκαιρο εντοπισμό εστιών πυρκαγιών.

Με άλλα λόγια, υπάρχουν συστήματα UAS και UAV που εξοπλισμένα με τα κατάλληλα συστήματα αποστολής (EO/IR) και διασύνδεσης σε πραγματικό χρόνο με κέντρα ελέγχου και λήψης αποφάσεων, μπορούν να είναι ΤΟ ΙΔΙΟ χρήσιμα σε μονάδες του Στρατού Ξηράς, της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού.

ΤΟ ΙΔΙΟ χρήσιμα όμως μπορούν αν είναι και στην Ελληνική Αστυνομία που χρειάζεται να επιτηρεί κατοικημένες περιοχές για σκοπούς επιβολής της τάξης και στο Λιμενικό Σώμα που χρειάζεται να «βλέπει» ταυτόχρονα διαφορετικές περιοχές επιτηρώντας παραλίες, βραχονησίδες ή και συγκεκριμένες θαλάσσιες περιοχές, μαζί με διαπλέοντα σκάφη, προκειμένου να ελέγξει παράνομες εισόδους στη χώρα και να τις αποτρέψει έγκαιρα.

www.defence-point.gr