Ο κ. Καραμανλής δεν πηγαίνει στην Ουάσιγκτον

Επιθετική πολιτική
Πράγματι, εδώ και πολύ καιρό, η Ελλάδα διατηρεί καλές σχέσεις με τον αραβικό κόσμο. Επί μακρόν θεωρείται επίσης ότι διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στα Βαλκάνια. Μπορεί, επιπλέον, να προσεγγίσει τη Ρωσία ακόμη περισσότερο από ό,τι την έχει ήδη προσεγγίσει ο κ. Καραμανλής, και να της δείξει ότι μπορεί να της φανεί χρήσιμη εφόσον φανεί και αυτή χρήσιμη σε εμάς. Αν αυτά τα ατού υπάρχουν ακόμη, ο Πρωθυπουργός θα μπορούσε να τα αξιοποιήσει. Αν όμως έχουν αποδυναμωθεί λόγω αχρησίας, τότε το φταίξιμο θα πρέπει να αναζητηθεί αλλού. Εννοείται πως μια τέτοια μεταβολή θα τρόμαζε κατ΄ αρχάς τους Αμερικανούς- θα μπορούσε ακόμη και να τους ωθήσει να ενισχύσουν την τακτική υπονόμευσης της σημερινής κυβέρνησης. Ας είμαστε όμως ειλικρινείς. Επί του παρόντος, ο κ. Καραμανλής δεν βρίσκεται στο απόγειο της δημοτικότητάς του και η κατάσταση στη χώρα μας είναι πραγματικά θλιβερή. Υπ΄ αυτές τις συνθήκες, γιατί ο κ. Καραμανλής να μην πάρει το ρίσκο ή, καλύτερα, ένα υπολογισμένο ρίσκο; Δεν είναι τάχα προτιμότερο να πέσεις στη μάχη παρά να αργοσβήνεις άρρωστος στο κρεβάτι;
Ετσι, σκόπιμο θα ήταν να πλησιάσει τον λαό του και να του πει τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει. Να του υπενθυμίσει ότι, ενίοτε, η Αμερική χρησιμοποιεί τη χώρα μας και κάποιους πολιτικούς για να προωθήσει τα συμφέροντά της και όχι τις εθνικές υποθέσεις μας. Να πει επίσης στον λαό ότι τα μαύρα σύννεφα μαζεύονται και ότι χρειαζόμαστε, αν όχι νέους, πάντως περισσότερους υποστηρικτές. Κοντολογίς, ενώ οι πάντες διαγκωνίζονται για το ποιος θα αποτίσει φόρο τιμής στην Ουάσινγκτον, γιατί εμείς να μην πάμε στη Μόσχα;

διαβάστε το ολόκληρο εδώ