Όλα τα ίδια έμειναν στο Πασόκ. Ο Παπανδρέου δεν μπόρεσε ν’ αλλάξει την κομματική «νοοτροπία». Ο Παπανδρέου δεν μπορεί…..

Τα δύο μεγάλα κόμματα υπό το φόβο διαρροών προς τα μικρότερα όπως συνήθως συμβαίνει σε Ευρωεκλογές, προσπαθούν να εθνικοποιήσουν την αναμέτρηση του Ιούνη. Αναπόφευκτα θα βρεθούμε μπροστά στη σύγκριση των μεγεθών Καραμανλή – Παπανδρέου. Η περίοδος της σκανδαλολογίας θεωρείται ότι ευνόησε δημοσκοπικά το Πασόκ και την ηγετική εικόνα του Γιώργου Παπανδρέου. Πλανώνται πάντως βάσιμες υποψίες για τις ικανότητες του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους δήθεν πρωτοποριακούς προσανατολισμούς που προσπαθεί εναγωνίως να προσδώσει στις χωρίς αντίκρισμα υποσχέσεις του. Τις πρωτοποριακές απόψεις συνήθως επικροτούν πολίτες όλων των παρατάξεων και περιμένουν την πραγματοποίησή τους ακόμα και αν δεν υποστηρίζουν ιδεολογικά τον συγκυριακό φορέα των «προοδευτικών» ιδεών. Είναι γεγονός ότι στις δυτικές κοινωνίες «προοδευτικές» προτάσεις μπορεί να υιοθετούν είτε δεξιά είτε αριστερά κόμματα και η κοινωνία να περιμένει την πραγματοποίησή τους άσχετα με την εκλογική της τοποθέτηση, επειδή ωρίμασαν κάποιες προχωρημένες αντιλήψεις στην κοινωνία. Δυστυχώς ο Γ. Παπανδρέου δεν έχει καταφέρει να πείσει τους πολίτες για την αναγκαιότητα των προχωρημένων απόψεών του, αντιθέτως μεγάλες ομάδες πολιτών ακόμα και της Αριστεράς αμφιβάλουν, αμφισβητούν και είναι καχύποπτοι απέναντι στις προσδοκίες που καλλιεργεί ο πρόεδρος του Πασόκ. Πολλές δε από τις προοδευτικές απόψεις του νέο-Πασόκ απορρίπτονται από τη «δεύτερη ματιά» ακόμη και παραδοσιακών ψηφοφόρων του.
Αναγκαστικά τίθεται το ερώτημα αν θα μπορέσει πράγματι να κυβερνήσει από τη στιγμή που η επιτυχία μιας διακυβέρνησης εξαρτάται από την καλλιέργεια οράματος και αντίστοιχων προσδοκιών. Μπορεί ένα κόμμα μόνο του και χωρίς την έστω σιωπηρή αποδοχή της οιασδήποτε αξιωματικής αντιπολίτευσης να αντιμετωπίσει αξιόπιστα τις συνέπειες της παγκόσμιας κρίσης; Ένα κόμμα που διακατέχεται από άλογη βουλιμία για εξουσία και αγνοεί το βάθος και το μέγεθος της κρίσης μπορεί να υποστηρίζει ότι «έχει σχέδιο» για την κρίση; Ο Παπανδρέου έχει προκαλέσει μόνος του αμφισβήτηση του «σχεδίου» του μια και ο ίδιος έχει κάμει τα πάντα για να κλονίσει την εμπιστοσύνη που απαιτείται για να εξασφαλίσει την απαραίτητη κοινωνική συναίνεση για την αποδοχή μιας «νέας αλλαγής» που μοιάζει περισσότερο με σχέδιο- φάντασμα παρά πραγματικότητα. Η αποδόμηση δηλαδή του προφίλ Καραμανλή δεν προκαλεί το επιθυμητό ισχυρό ρεύμα εμπιστοσύνης σε μια πιθανή κυβέρνηση Παπανδρέου. Η νεωτερική εικόνα του προέδρου του Πασόκ ράγισε από τη στιγμή που υπέκυψε στους εκφραστές του «σκληρού ροκ» στο εσωτερικό του κόμματος και κατ’ επέκτασιν στα κρατικοδίαιτα συμφέροντα που αυτό εξυπηρετεί. «Σκληρό ροκ» και κρατικοδίαιτα συμφέροντα ταυτίζονται σήμερα απόλυτα και αλληλεπικαλύπτουν τα κενά τους. Ο Παπανδρέου δεν μπορεί να γίνει εκφραστής ούτε της νέας μεταπολίτευσης ούτε μπορεί να συγκρουστεί με το «βαθύ Πασόκ» δηλαδή το παρασιτικό και σπάταλο κράτος που είναι εκ των προτέρων δημιούργημα της νοοτροπίας που προκάλεσε η πολιτική εφαρμογή της «πρώτης Αλλαγής». Η νοοτροπία Πασόκ συνδέεται άμεσα με τον «όμορφο κόσμο» της διαπλοκής και της αξέχαστης πασοκοκρατίας. Σε αυτό τον τομέα το νέο Πασόκ δεν έχει δώσει κανένα σαφές δείγμα σύγκρουσης αντιθέτως έχει επιλέξει τη δημαγωγία και τη σκανδαλολογία συνειδητά, γεγονός που σημαίνει ότι τίποτα δεν άλλαξε στο Πασόκ και όλα τα ίδια έμειναν!

παρμένο από εδώ