Μήνυμα Νταβούτογλου προς την Ελλάδα: Συγκυριαρχία ή σύγκρουση

Και η Ελλάδα δεν έδωσε
καμία απάντηση...

Το πρόβλημα είναι "μέσα
από τα τείχη"...

Με απλά λόγια ο Τούρκος ΥΠΕΞ δήλωσε προς την Ελληνική κυβέρνηση πως ή θα μας δώσετε το Αιγαίο ή θα επιτεθούμε για να το πάρουμε. Και η από εδώ πλευρά, ο πρωθυπουργός και όλοι οι συν αυτών, σιώπησαν!
Είναι γνωστό και η Άγκυρα φροντίζει καθημερινά να μας κάνει να το νιώθουμε όλο και περισσότερο, πως η σύγκρουση στο Αιγαίο είναι αναπόφευκτη ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Γνωρίζουμε όλοι μας, πλέον, πάρα πολύ καλά πως μετά την αναβάθμιση που δόθηκε στην Τουρκία από τον Ομπάμα, θα υπάρξουν εξελίξεις που θα είναι (το λιγότερο) δυσάρεστες για την χώρα μας (στην χειρότερη περίπτωση θα αποβούν καταστροφικές).
Και φυσικά το νέο-οθωμανικό κράτος της Τουρκίας δεν θα αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη και θεωρείται βέβαιο πως θα προσπαθήσει να επιβληθεί ως «πασάς» στην ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου, αλλά ταυτόχρονα θα επιχειρήσει να επωφεληθεί από τα ανατολικά της σύνορα ελπίζοντας πως θα κερδίσει εδάφη και στο Κιρκούκ.
Σχετικά με την χώρα μας, όμως, το πρόβλημα δεν βρίσκεται στους γείτονες, οι οποίοι προσπαθούν να επαναλάβουν τον ιστορικό τους ρόλο, δηλαδή να κλέψουν και αν χρειαστεί να σκοτώσουν, προκειμένου να αποκτήσουν περισσότερες πλουτοπαραγωγικές πηγές (τα κοιτάσματα του πετρελαίου στο Αιγαίο δεν θεωρούνται ευκαταφρόνητα από κανέναν).
Οι Τούρκοι παίζουν το παιχνίδι τους, παραλάσσοντάς το κάποιες φορές (λόγω συγκυριών) αλλά παραμένουν πιστοί στους στόχους τους (και αυτό θεωρείται μειονέκτημα στα πολιτικά αλλά και στα στρατιωτικά –κυρίως- «παιχνίδια»), χωρίς να δημιουργούν τις μεγάλες εκείνες εκπλήξεις που δεν θα ήταν δυνατόν να είχαν προβλεφθεί από τους αντιπάλους τους (αυτούς που οι ίδιοι οι Τούρκοι ορίζουν ως αντιπάλους τους)...
Το πρόβλημα βρίσκεται μέσα στη χώρα μας, μέσα στην Ελλάδα, αφού κανείς πολιτικός και από κανένα (σχεδόν) κόμμα δεν δείχνει διατεθειμένος να σηκώσει το ανάστημά του, να χτυπήσει τη γροθιά του (στο μαχαίρι αν χρειαστεί), να συγκρουστεί με όλους τους καλοβολεμένους (η επανάληψη της ιστορίας στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι τραγική, εάν σκεφθούμε ποιοι αρνιόντουσαν την πραγματοποίηση της επανάστασης του 1821) και να ζητήσει τη γνώμη του Ελληνικού λαού, προκειμένου να προχωρήσει σε όλα εκείνα που η θέση του (ως πολιτικού άνδρα), η τιμή του (ως άνδρα) και η αξίες του (ως Έλληνα) του επιβάλλουν.
Η έλλειψη σταθερής και ενιαίας (υπερκομματικής) εξωτερικής πολιτικής, τα τελευταία χρόνια (τουλάχιστον τα τελευταία 15 χρόνια) έχει γίνει πολυτέλεια και έχει αντικατασταθεί από την πλήρη έλλειψη οποιασδήποτε εθνικής εξωτερικής πολιτικής!!! Ελέω κομματικοποιήσεων ή «υποχρεώσεων», προώθησης προσωπικών φιλοδοξιών και ανικανότητας, η εθνική μας εξωτερική πολιτική έχει παύσει να υφίσταται και έχει παραδοθεί βορά στο έλεος ακόμη και του πρωθυπουργού των Σκοπίων, Νίκολα Γκρούεφσκι, ο οποίος εμπαίζει σε κάθε ευκαιρία την Ελλάδα και τον Ελληνισμό!
Η πλήρης ανυπαρξία ικανών ηγετικών στελεχών, αλλά και η μη πλήρωση των κατάλληλων θέσεων με στελέχη ικανά, με γνώσεις και σοβαρότητα, έχουν στερήσει από την χώρα μας την δυνατότητα να «σκέφτεται» και να πράττει» και την έχουν περιορίσει μόνο στο να βλέπει ως απλός θεατής τους κάθε λογής τσαρλατάνους και εγκληματίες να παραβιάζουν τα δικαιώματά της, να εξευτελίζουν το διεθνές δίκαιο και να σοδομίζουν επί ιερών και οσίων, απειλώντας μας ταυτόχρονα με απώλεια εθνικών εδαφών μας…
Και όλα αυτά, αντιμετωπίζονται με κομπασμούς, με ψελλίσματα, με μισόλογα και ασυναρτησίες, με «ευφυολογήματα» της στιγμής και με ξερές -κενές πολιτικού περιεχομένου- επαναλήψεις από τους αρμόδιους της εκάστοτε κυβερνήσεως!!!
Τα think-tank της χώρας μας δεν είναι πλέον ούτε think (σκέψη) αλλά ούτε και tank (δεξαμενή)!!! Οι διπλωμάτες μας διασύρονται συνεχώς και υποβάλλονται στη βάσανο να μεταφέρουν προσωπικές (και όχι εθνικές) απόψεις υπουργών και πρωθυπουργών, οι οποίες προκαλούν γέλωτες στους παραλήπτες αλλά και στην διεθνή πολιτική και διπλωματική κοινότητα.
Το ζοφερό αυτό τοπίο στην ανύπαρκτη εθνική εξωτερική μας πολιτική, έρχεται να συμπληρωθεί και από το «μπάχαλο» που επικρατεί στο εσωτερικό της χώρας, όπου η ανικανότητα έχει μεταβληθεί σε προσόν, αλλά και η δειλία έχει γίνει καθεστώς στον τρόπο επιλογής μεγάλων προβλημάτων που δημιουργήθηκαν ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Οι λέξεις πολιτική και πολιτικός έχουν γίνει αντικείμενο χλευασμού και όσοι φέρουν την ιδιότητα ζητούν να προστατεύονται από τις αρμόδιες υπηρεσίες!!! Η μη αντίδραση, η μη ενέργεια και η μη πολιτική, η πολιτική του "βλέποντας και κάνοντας", έχουν μεταβάλει την χώρα σε ένα ξέφραγο αμπέλι, όπου η ατιμωρησία είναι κανόνας (η εξαίρεση του κανόνα εμφανίζεται και επιβάλλεται σκληρότατη μόνο σε όσους δεν έχουν «μπάρμπα στην Κορόνη» ή ανήκουν στα χαμηλά οικονομικά στρώματα) και η εκ των υπευθύνων πλήρης εγκατάλειψη του κράτους είναι ορατή δια τυφλού οφθαλμού!
Η προσέλευση λαθρομεταναστών είναι πλέον ελεύθερη (συλλαμβάνονται μόνο εάν κάποιος αρμόδιος αποφασίσει να εργαστεί) και ο τρομερός ρυθμός αύξησής τους δημιουργεί τεράστια κοινωνικά, δημογραφικά και οικονομικά προβλήματα. Το σχέδιο που πρόσφατα μας ανακάλυψε ο αρμόδιος υπουργός Εσωτερικών (Προκόπης Παυλόπουλος) είναι η ενσωμάτωσή τους στην Ελληνική κοινωνία και η εγγραφή τους ως Ελλήνων πολιτών αποσκοπεί στο να δημιουργηθεί μία νέα δεξαμενή ψήφων (αυτή που περιέχει τους Έλληνες πολίτες έχει «στερέψει»…) προκειμένου το αποτυχημένο πολιτικό σύστημα να βρει ένα σημείο στήριξης για την συνέχισή του… Φυσικά, τα κόμματα της αντιπολίτευσης (ιδιαίτερα αυτό του ΣΥΡΙΖΑ) προσπαθούν να επωφεληθούν προτείνοντας λόγους ανθρωπισμού, αυτή την «διάβρωση» του Ελληνικού στοιχείου, χωρίς όμως να αναρωτηθούν τι πρόκειται να γίνει σε βάθος χρόνου (κατά πόσο δηλαδή στην Ελλάδα θα κατοικούν Έλληνες ή πολιτογραφημένοι Έλληνες Πακιστανοί, Αφγανοί, Ιρακινοί κ.α.)…
Η έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού και η αντιμετώπιση των ευθυνών από όλους αυτούς που εθελοντικά (δεν τους πίεσε κανείς) προσήλθαν στον στίβο της πολιτικής, είναι το σημερινό καθεστώς, το οποίο εκμεταλλεύεται η Άγκυρα μέσω του κυρίου Νταβούτογλου, ο οποίος δείχνει να είναι καλά «διαβασμένος» και αποφασισμένος, ώστε να προκαλέσει τους ανίκανους στα άκρα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως η δειλία και η ανικανότητά τους είναι όπλα που βρίσκονται στα δικά του τα χέρια, όπλα που μπορεί να χρησιμοποιήσει προκαλώντας είτε σε «συγκυριαρχία» είτε σε «σύγκρουση»…
Γνωρίζει πως έχει και την πίτα αλλά και τον σκύλο. Το μόνο που μένει να δούμε είναι τον σκύλο να γλύφει το χέρι του αφεντικού (του Νταβούτογλου) για να επιβεβαιωθεί ο παραλογισμός της Ελληνικής πολιτικής και η πλήρης ανυπαρξία εθνικής βούλησης των Ελλήνων πολιτικών…

Κωνσταντίνος