Αθάνατα ελληνικά κυπριακά νιατα!

Θαλερές κι αμάραντες οι δάφνες που στεφανώνουν, 50 χρόνια τώρα, το μνημειώδες κυπριακό έπος 1955-59. Ο Έλληνας έγραψε και στο παρελθόν λαμπρές εποποιίες. Τούτο όμως το μεγαλούργημα έχει κάτι το ιδιαίτερο. Είναι αποκλειστικό επίτευγμα της κυπριακής νεολαίας.

«Μια χώρα αξίζει ό,τι αξίζει η νεολαία της», διασαλπίζει ο αρχηγός της ΕΟΚΑ «Διγενής».

{...} Μαθητές και μαθήτριες αφήνουν τις αθώες χαρές τους, τα όμορφα παιχνίδια τους, τις πορείες κι εκδρομές τους, την καλοπέραση κι ανεμελιά τους και κατατάσσονται στην Άλκιμη Νεολαία της ΕΟΚΑ (Α.Ν.Ε.).

Οι αποικιοκράτες δεν πιστεύουν στα μάτια τους. Τόσα χρόνια δεν εφάρμοζαν το σχέδιο του Διευθυντή της Παιδείας Πάλμερ, για να αποχρωματίσουν τους σκλάβους; Τον αγγλικό ύμνο δεν τους δίδασκαν; Από την ιστορία τους, το ένδοξο παρελθόν τους δεν προσπαθούσαν συστηματικά να τους αποκόψουν; Τις ελληνικές σημαίες δεν τους είχαν απαγορεύσει; Κι όμως στον εθνικό τούτο συναγερμό της 1ης Απριλίου 1955 τι θωρούν; Μαθητικά νιάτα που δεν ναρκώθηκαν από το βόλευμα, ασυμβίβαστα με την ανθελληνική πολιτική του δυνάστη, να οργανώνουν διαδηλώσεις σε πόλεις και σε χωριά, να ξεχύνονται στις πλατείες, στους δρόμους, με καθάριο σπινθηροβόλο βλέμμα να ανεμίζουν τις γαλανόλευκες σημαίες και με καμάρι να ψέλνουν γλυκόλαλα τον ελληνικό εθνικό ύμνο, φωνάζοντας μ' όλη τη φλόγα της καρδιάς τους τα δίκαια χρόνια αιτήματά τους, Λευτεριά και Ένωση:
«Δώστε μας πκιόν στην Μάνναν μας
τζ' αν ένι τζιαί γραμμένον
να τρώμεν το ψωμίν ξερόν
ας εν τζιαί κλιθθαρένον».
...
διαβάστε την συνέχεια εδώ