Ενα μακάριο καρτέλ

Δανείζομαι τον ορισμό από τα εμπορικό δίκαιο: «καρτέλ» είναι η σύμπραξη επιχειρήσεων, που συνεννοούνται μεταξύ τους για να ελέγξουν την παραγωγή, τις τιμές και, κατ' επέκταση, την αγορά. Κρυφές και συνήθως άτυπες, οι συμπράξεις αυτές, θεωρητικά τουλάχιστον, απαγορεύονται και τιμωρούνται, διότι νοθεύουν τον ανταγωνισμό.

Στην πολιτική επιστήμη, ο όρος καρτέλ χρησιμοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια για τον χαρακτηρισμό των κομμάτων εκείνων που, παρά τις ιδεολογικοπολιτικές διαφορές τους, συνεργάζονται στην πράξη. Και τούτο, με σκοπό να διατηρήσουν τα «κεκτημένα» τους και να εμποδίσουν την εμφάνιση νέων πολιτικών παικτών, που θα τα απειλούσαν. Οπως μας το θύμιζε προ ημερών ο Γιάννης Βούλγαρης, τα κόμματα αυτά (cartel parties), όταν διακυβεύονται τα προνόμιά τους (κρατική χρηματοδότηση, προβολή στα μέσα ενημέρωσης, οικονομική λογοδοσία), λειτουργούν περισσότερο ως μηχανισμοί του κράτους παρά ως εκπρόσωποι της κοινωνίας.

Οι ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης για την πρωτοφανή απαξίωση των θεσμών που βιώνουμε είναι ασφαλώς τεράστιες. Ο εκρηκτικός συνδυασμός πολιτικής ανεπάρκειας και θεσμικής παχυδερμίας οδήγησε σε μιαν υποβάθμιση της πολιτικής, που θα μας πάρει πολύ χρόνο να ξεπεράσουμε. Ωστόσο, η μουντή αυτή προεκλογική περίοδος ανέδειξε και κάποια από τα βαθύτερα αίτια της κακοδαιμονίας. Γι' αυτά, όπως είναι προπάντων το έλλειμμα αποτελεσματικών ελέγχων και λογοδοσίας των κυβερνώντων, μήπως ευθύνονται και τα άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα;
η συνέχεια εδώ