Ένα ενδιαφέρον εγχείρημα εξόκειλε

Ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργήθηκε σε μια δραματική στιγμή όταν ο Ν. Κωνσταντόπουλος έβλεπε μπροστά του με τρόμο τον κίνδυνο, για μια ακόμη φορά, ο ΣΥΝ να μην μπει στη Βουλή. Όντως συσπειρώθηκαν οι σκόρπιες ομάδες των αριστεριστών, και έδωσαν φιλί της ζωής στο κόμμα, ώστε να εισέλθει στη Βουλή.

Ο Κωνσταντόπουλος έφυγε, ο Αλαβάνος ήρθε. Αρκετά φιλόδοξος, είχε εκμυστηρευθεί σε δημοσιογράφο την ημέρα της εκλογής του στο συνέδριο «θα τρίβετε τα μάτια σας». Ο χρόνος περνούσε, αλλά τα μάτια του δημοσιογράφου δεν κοκκίνισαν κατ’ ελάχιστο, αφού δεν χρειάστηκε να τα τρίψει. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρέπαιε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Ο ευφυής, όσο και ιδιόρρυθμος Αλαβάνος, σκέφθηκε τότε να βγάλει το κόμμα στην επικοινωνιακή πιάτσα. Θα το έκανε μόνο προσελκύοντας την εντυπωσιοθηρία των τηλεοπτικών καμερών. Η ευκαιρία δόθηκε και αποκάλεσε τον πρωθυπουργό «Νονό». Έκτοτε οι κάμερες τον αγάπησαν, τον «έπαιζαν». Κάθε φορά που μιλούσε στη Βουλή οι τηλεοπτικοί συντάκτες «έριχναν σύρμα», μη χαθεί ούτε μια ατάκα του και οι τηλεοπτικοί δεκτές την αναπαρήγαγαν. Έτυχε και η συγκυρία με το ΠΑΣΟΚ να κατατρώγει τις σάρκες του στη διαμάχη ΓΑΠ- Μπένι και ο ΣΥΡΙΖΑ χτύπησε δημοσκοπική κορυφή.
Εκεί ξεκίνησε και το τέλος: λόγω ενός (ελαχιστότατου) προβλήματος υγείας ο Αλαβάνος σκέφθηκε να κάνει «νταμπλ»: Ο ίδιος να αγορεύει στην Βουλή και ο Τσίπρας να οργώνει την κοινωνία.

Πως διαμορφώθηκε στη συνέχεια η κατάσταση; Αφενός, ο Αλαβάνος ο οποίος πέραν της λαϊκίστικης συναισθηματικολογιας, ίσως λόγω προπαίδειας στο ΚΚΕ, δεν είχε να δώσει σύγχρονες λύσεις σε τωρινά προβλήματα, που είναι πολυ πιο σύνθετα, από τη μανιχαϊστική λογική με την οποία τα ερμηνεύει το ΚΚΕ. Αφετέρου, ο Τσίπρας, ένας νεαρός της «γενιάς της ευκολίας» με μια θεολογική προσέγγιση στην έννοια «αριστερά», με μια αλαζονεία που δεν πήγαζε μόνο από τον χαρακτήρα του, αλλά και από την βαθειά πεποίθηση ότι η αριστερά ενδιαφέρεται για το λαό, άρα δεν μπορεί παρα να έχει δίκιο σε όλα.

Ήρθε και η συγκυρία με τον Δεκέμβρη. Εδώ να πούμε ότι στο φαντασιακό υποσυνείδητο της αριστεράς υπάρχει πάντα η εικόνα της εξέγερσης. έτσι κάθε κάδος που καιγόταν, κάθε βιτρίνα που έπεφτε, ήταν απόδειξη ότι οι καταπιεσμένοι, οι εξαθλιωμένοι, οι αποκλεισμένοι ξεσηκώνονταν, και ζητούσαν το δικαίωμα στη ζωή

Ο Τσίπρας είχε δίπλα του μια παρέα νεαρών ανώριμων της αριστεράς και πιο δίπλα τις «συνιστώσες» του ΣΥΡΙΖΑ, πολιτικές ομάδες που έλκουν την καταγωγή τους από την δεκαετία του 70 - μαοϊκούς, τροτσκιστές, αναρχιζοντες, καταστασιακους κλπ- ενώ την νουνεχή φωνή των ανανεωτικών του ΣΥΝ την απέκλεισε εξ ορισμού. Έτσι, οι αριστεριστές άλωσαν τον πολιτικο λόγο του ΣΥΝ και η κοινωνία δεν είδε μια πρόταση που θα μπορούσε να δώσει βιώσιμη διέξοδο , και απέστρεψε οφθαλμών.

Το τέλος είναι οφθαλμοφανές, αλλά ως τότε θα έχουμε αρκετά επεισόδια και θα επανέλθουμε

«Τρία πουλάκια κάθονταν»

προέλευση