Ανθελληνικός κλοιός στα Βαλκάνια

Να σταματήσει επιτέλους η υποτέλεια...

Η Ελλάδα είναι σαφές ότι στα εθνικά ζητήματα διαθέτει πολύ περισσότερους του ενός εχθρούς, με κυριότερο όλων τον κακό εαυτό της και τους εσωτερικούς μειοδότες που έχουν εισχωρήσει στις τάξεις τής ούτως ή άλλως ελλειμματικής πολιτικής ηγεσίας.
Ωστόσο τους φίλους και τους εχθρούς μιας χώρας τους δημιουργεί η ισχύς της, αφού η δύναμη και το ατσάλι μετουσιώνουν τον εύψυχο πολιτικό λόγο και την διεκδίκηση. Η απουσία εθνικού σχεδίου και αγωνιστικής θέλησης φέρνουν ολοένα πιο κοντά στην αυλή μας τους ανθέλληνες.
Τα πολιτικά μικρόβια και οι ιοί που έχουν εισχωρήσει στον εξασθενημένο οργανισμό του Σώματος της Ελλάδος έχουν προσβάλλει τις οφειλόμενες αντιστάσεις της οργανωμένης πολιτείας. Η εξαχρείωση της πολιτικής ζωής της χώρας με την ταυτόχρονη πίεση των εξωτερικών κινδύνων δεν μοιάζουν να αποτελούν φαινόμενα άσχετα.

Όταν λοιπόν κυριαρχεί η πολιτική διαφθορά και αναδύεται η μπόχα της πολιτικής σαπίλας, όταν ο πολιτικός για να αναδειχθεί φυλάει κυριολεκτικά κατουρημένες ποδιές με την υποταγή και την αφωνία να αποτελούν προσόντα, όταν οι θεσμοί του Κράτους και οι ξένες διαταγές χρησιμεύουν εκβιαστικά για την πρόκληση εκλογών, όταν η μεθοδευμένη επικινδυνότητα μιας γρίπης γίνεται πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, τότε είναι απίστευτα γελοίο να γυρεύουμε σεβασμό.
Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι οι επιδιώξεις ενός Κράτους διακρίνονται από μια μοναδικότητα στοχεύσεων που το διακρίνει από τα υπόλοιπα Κράτη. Αυτό σημαίνει ότι ο μοναδικός ανιδιοτελής φίλος ενός Έθνους είναι το ίδιο και μόνον μαζί με τις εγγενείς πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που το υπηρετούν πιστά με ένα αίσθημα πειθαρχίας έναντι της Εθνικής και Λαϊκής Κοινότητος. Ο δε σεβασμός είναι αχώριστος σύντροφος και πνευματικός αδελφός του φόβου. Ο φόβος φέρνει πιο κοντά τον σεβασμό και ο σεβασμός βρίσκει στον φόβο την φυσική του θωράκιση. Άλλωστε κάθε δυνατή Εθνική Κοινότητα που θέλει να ονομάζεται και να είναι πραγματικά και ουσιαστικά σοβαρό Κράτος διαβιεί και εκπληρώνει τους στόχους έχοντας στις τάξεις της παράλληλα δραστήρια Εθνική Διπλωματία και Ισχυρό Εθνικό Στρατό.
Οι πιέσεις που δεχόμαστε τον τελευταίο καιρό έχουν προσλάβει τον χαρακτήρα ενός θανάσιμου ανθελληνικού κλοιού που εστιάζεται στον ζωτικό μας χώρο των Βαλκανίων και διαθέτει τον χαρακτήρα μιας φτιαχτής αδυναμίας προσώπων και καταστάσεων. Οι κατευθυνόμενες μεθοδεύσεις προτάσεων και λύσεων επιχειρείται να γίνουν αποδεκτές χάριν μιας δήθεν αδύναμης ειρήνης που πρέπει να εμπεδωθεί και για την ενίσχυση αδύναμων μορφωμάτων, αρεστών όμως στον Διεθνιστικό Νεοταξισμό, που δήθεν διαλέγονται συναινετικά και πρέπει να τα σώσουμε, θυσιαζόμενοι ανοήτως οι ίδιοι. Στην Κύπρο στην τελευταία συνάντηση Χριστόφια και Ταλάτ τέθηκε με απύθμενο θράσος από την πλευρά του Τουρκοκύπριου ηγέτη το ζήτημα της τουρκικής απαίτησης για την παραμονή στην Ελληνική Μεγαλόνησο όλων των Τούρκων εποίκων στο νέο, όπως λένε, Κράτος που θα προκύψει μετά το πέρας των συνομιλιών. Επιδιώκεται δηλαδή η νομιμοποίηση της εισβολής και του εγκληματικών της προϊόντων, ένα από τα οποία είναι και ο εποικισμός που συνιστά διεθνώς αναγνωρισμένο έγκλημα αλλοιώσεως της πληθυσμιακής σύνθεσης και βούλησης ενός λαού.
Επιπλέον σε μια από τις γνωστές παραβιάσεις του εναερίου χώρου μας από έξι τουρκικά αεροσκάφη, το ένα από αυτά υπέστη βλάβη, σύμφωνα με δήλωση του πιλότου, και χρειάστηκε να ενεργοποιηθεί η περίφημη «hot line» που προβλέπεται από τα διαβόητα και υποτελή ελληνοτουρκικά Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης ανάμεσα στα αεροπορικά στρατηγεία Λάρισας και Εσκί Σεχίρ, προκειμένου να δοθεί «άδεια» υπέρπτησης στον ήδη παρανομούντα πιλότο που βρισκόταν δυτικά της Ικαρίας να πετάξει στην πλησιέστερη τουρκική βάση. Όταν ετέθη σε στρατιωτικές πηγές το ερώτημα τι θα συνέβαινε αν η προσγείωση γινόταν σε ελληνικό αεροδρόμιο ή με πρόσκρουση σε ξηρά ή θάλασσα, η απάντηση ήταν «ας μην το συζητάμε καλύτερα…».
Στο ζήτημα της Σκοπιανής προκλητικότητας έναντι της Μακεδονίας Μας, ο ανεκδιήγητος Σλαβοκομιτατζής Γκρούεφσκι αναφέρεται πλέον στην αποδοχή μιας διπλής ονομασίας, προκρίνοντας δήθεν τυχαία ως συμβιβασμό την τελευταία εκδοχή της προτάσεως Νίμιτς περί «Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας», δείχνοντας ως υπαίτια την ελληνική πλευρά. Με την υπουργό Μπακογιάννη να αντιδρά μόνο ως προς το εύρος χρήσης του όρου. Όμως ο Γκρούεφσκι μιλά για την ένταξη των Σκοπίων σε μια Ευρώπη χωρίς σύνορα. Ο δε αρμόδιος Ευρωπαίος Επίτροπος για την διεύρυνση μιλάει για την ανάγκη εκπλήρωσης μιας σειράς κριτηρίων που δεν συμπεριλαμβάνουν στον ενταξιακό δρόμο την επίλυση του ζητήματος της ονομασίας των Σκοπίων.
Σε μια Πατρίδα που η Άκρα Αριστερά μπορεί να τρομοκρατεί με το ιδεολογικό πρόσχημα και η Καθεστηκυία Τάξη να πολιτικολογεί με επιχειρήματα παλαιάς κοπής, με τις δύο πλευρές να υπηρετούν συνειδητά το Νεοταξικό Τέρας, η αντίδραση δεν μπορεί να βρεθεί μέσα από το Σύστημα. Όταν οι προβοκάτορες αλωνίζουν και βάζουν βόμβες ακόμα και σε προξενεία ξένων χωρών, όπως αυτό της Χιλής στην Θεσσαλονίκη, τότε η «εξουδετέρωση» πρέπει να αφορά και την ρίζα του κακού. Τότε ο λαός δικαιούται και υποχρεούται να εξεγείρεται και να απαιτεί μια Εθνική και Λαϊκή Διακυβέρνηση. Υποχρεούμαστε να αντικαταστήσουμε την μικρή και υπόδουλη Ελλάδα του Νεοταξισμού με την Μεγάλη και Ελεύθερη Ελλάδα του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ