Οι καλύτερες στιγμές της ιστορίας μας ήταν όταν είπαμε «ΟΧΙ» σε φίλους και εχθρούς!

«Μερικές από τις καλύτερες στιγμές της ιστορίας μας ήταν όταν είπαμε “ΟΧΙ” –και όχι “Ναι”– σε φίλους και εχθρούς»! Έτσι καταλήγει μια μακροσκελής και εντυπωσιακή ανάλυση του κ. Βασίλη Μαρκεζίνη για το «ποιος είναι ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου και τι πιστεύει», που δημοσιεύθηκε στο «Έθνος» την περασμένη Κυριακή.
Συγκεκριμένα ο κ. Μαρκεζίνης, κλείνοντας το πρώτο τμήμα της ανάλυσής του για το «φαινόμενο Νταβούτογλου», σημειώνει με υπότιτλο «Τι περιμένουμε»:
«Μοιάζει ίσως ειρωνικό ότι ένας Έλληνας προβάλλει έναν Τούρκο ως παράδειγμα προς μίμηση. Το κάνει όμως μετά χαράς. Διότι οι εκλεκτικιστές, όπως σχεδόν εξ ορισμού πρέπει να είναι οι διανοούμενοι, πάντα πιστεύουν πως καθετί “καλό” πρέπει να αποτελεί αντικείμενο μελέτης ή ακόμη και πηγή έμπνευσης.
Διόλου δεν διστάζω, συνεπώς, να επιδοκιμάσω μια πολιτική που θέτει υπεράνω όλων το εθνικό συμφέρον που αρνείται να παραμείνει υποτακτικά προσδεδεμένη στο άρμα της χώρας η οποία ήταν κάποτε η κύρια υποστηρίκτριά της – της Αμερικής, που επικρίνει τις απροκάλυπτες προσπάθειες της προαναφερθείσας χώρας να ομογενοποιήσει τον μουσουλμανικό κόσμο με βάση ιδέες δυτικές, που έχει, με πολύ δραστικό τρόπο, μεταφέρει σημαντικές εξουσίες χάραξης πολιτικής από το υπουργείο Εξωτερικών στο πρωθυπουργικό γραφείο.

Πολλές από αυτές τις ιδιότητες μπορούν, πιστεύω, να υιοθετηθούν και στην Ελλάδα.
Η πλήρης συμφωνία με τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από αυτή την πολιτική δεν πρόκειται να είναι εύκολη υπόθεση.
Πρέπει να επέλθει ένας συμβιβασμός. Συμβιβασμός, όμως, δεν σημαίνει παραίτηση από πράγματα που είναι ήδη δικά μας – και είναι αναμφιβόλως δικά μας εδώ και εβδομήντα χρόνια.
Οι Αμερικανοί μπορεί να μας ωθήσουν προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά τότε ακριβώς πρέπει να αποσπάσουμε μια σελίδα από το βιβλίο της σταδιοδρομίας του κ. Νταβούτογλου και, ευγενικά αλλά σταθερά, να πούμε κι εμείς: “Όχι!”. Διότι μερικές από τις καλύτερες στιγμές της ιστορίας μας ήταν όταν είπαμε “Όχι” –και όχι “Ναι”– σε φίλους και εχθρούς».
Ούτε ίχνος φιλίας δεν έχουν επιδείξει
Λίγο πριν ο κ. Μαρκεζίνης επεσήμαινε στο εντυπωσιακό και πολύ χρήσιμο άρθρο του-«εργαλείο» για την ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών, πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον «διανοούμενο αντίπαλο», υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι θα αποφασίσει να σχεδιάσουν στρατηγική και όχι να λειτουργούν στο πόδι, όπως γίνεται σήμερα:
«Διαφωνώ κατηγορηματικά με την υπεραπλουστευτική δήλωση του κ. Νταβούτογλου, ότι η Τουρκία διατηρεί "άριστες φιλικές (sic) σχέσεις με όλους τους γείτονές της, περιλαμβανομένης της Ελλάδας".
Μπορεί αυτή να είναι η “επίσημη αερολογική” φρασεολογία που χρησιμοποιούν τα υπουργεία Εξωτερικών και των δύο χωρών, αλλά ΔΕΝ ταυτίζεται με την άποψη που έχουν οι περισσότεροι έλληνες πολίτες, οι οποίοι δεν διακρίνουν το παραμικρό ίχνος “φιλίας” στις καθημερινές παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, στις συχνές αμφισβητήσεις των υδάτων μας, στην κακόβουλη παροχή βοήθειας σε λαθρομετανάστες για να προσεγγίσουν τις ακτές μας, στην ασεβή συμπεριφορά προς το Πατριαρχείο και τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και στη συνεχή προκλητικότητα απέναντι στην Κύπρο, περιλαμβανομένης της τουρκικής απροθυμίας να αναγνωριστεί η υπόσταση της Κύπρου, παρότι είναι ένα από τα 27 μέλη της λέσχης της οποίας επιδιώκει να γίνει μέλος και η Τουρκία».
προέλευση