Η Ελληνική πραγματικότητα και οι λαθρομετανάστες

Υπάρχουν κανόνες για την παραμονή τους;

Υπάρχουν μέχρι και σήμερα αναπάντητα ερωτήματα για την λαθρομετανάστευση, που θα πρέπει κάποια στιγμή να απαντηθούν από το πολιτικό σύστημα αν θέλουμε να έχουμε μια σοβαρή μεταναστευτική πολιτική και τα οποία θέτουν σε κίνδυνο τον κοινωνικό ιστό της χώρας.
Σαν απλός Έλληνας πολίτης διερωτώμαι:
Χρειαζόμαστε μετανάστες και αν ναι πόσους;
Από ποιές χώρες είναι σκόπιμο να προέρχονται οι μετανάστες και σε ποιά αναλογία πρέπει να βρίσκονται σε σχέση με τον τοπικό πληθυσμό;
Η μεγάλη συγκέντρωση μεταναστών από μια χώρα είναι κακή πολιτική;
Το γεγονός ότι οι Αλβανοί μετανάστες αποτελούν το 55% του συνόλου των μεταναστών είναι επικίνδυνο για την χώρα μας;

Ποιά επαγγέλματα χρειαζόμαστε και συνεπώς ποιά εκπαίδευση θέλουμε να έχουν οι μετανάστες που επιθυμούν να εργαστούν στην χώρα μας;
Πως γίνεται η επιλογή μεταναστών; Υπάρχει ένα σύστημα μορίων που ευνοεί ή αποκλείει όσους έχουν ορισμένα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (π.χ. μόρφωση, ηλικία, φύλο, θρησκεία) ή δεχόμαστε μετανάστες ανάλογα με την τυχαία είσοδό τους ή με κάποιον άλλο τρόπο;
Για πόσο χρονικό διάστημα παρέχεται η άδεια παραμονής ή εργασίας;
Θέλουμε εποχικούς μετανάστες ή για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα;
Πως αντιμετωπίζουμε τις περιπτώσεις εκείνων που ζούνε στη χώρα μας πολλά χρόνια και έχουν εδώ τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους σε ελληνικά σχολεία;
Χορηγούμε μόνιμη διαμονή ή προβαίνουμε σε παροχή πολιτικών δικαιωμάτων;
Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις πρέπει να έχουν σαν κύριο και μοναδικό γνώμονα το συμφέρον της χώρας κι αυτό διότι υπάρχουν πολλοί που βλέπουν την παραμονή μεταναστών ως φιλανθρωπικό ζήτημα, θεωρώντας ότι είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε μετανάστες, πράγμα βέβαια παράλογο και επικίνδυνο.
Ενώ σε μια ευρωπαϊκή χώρα όπως την Γερμανία η είσοδος του μετανάστη στη χώρα οφείλει να είναι σύννομη, διαφορετικά θα απελαθεί, στην Ελλάδα αντιθέτως, όπου το 90% εισέρχεται παράνομα, επικρατεί ένα ιδιαίτερο καθεστώς ως προς τις απελάσεις των λαθρομεταναστών…!
Ταυτόχρονα η πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος όπως και εκπρόσωποι του νομικού μας πολιτισμού (Συνήγορος του Πολίτη) απαιτούν την «νομιμοποίηση» όλων των παρανόμων μεταναστών αδιακρίτως.
Και δεν σταματούν εκεί…
Όσοι αρνούνται την υπηκοότητα στους μετανάστες θεωρούνται «φασίστες», ενώ αναγνωρίζεται ότι οι ταραχές στην Γαλλία ήταν έργο μεταναστών που είχαν ήδη την ιδιότητα Γάλλου πολίτη. Δηλαδή εδώ ενδέχεται η υπηκοότητα όχι να αποτρέψει, αλλά αντιθέτως να ενθαρρύνει τον ταραξία (εφόσον του παρέχεται η νομική προστασία ή και η υπηκοότητα).
Είναι αυτή η κίνηση σωστή για την Ελλάδα;
«Βεβαιότατα», διότι η Ελλάδα θα εντάξει στην κοινωνία τρεις φορές περισσότερους μετανάστες, χωρίς τα προβλήματα της Γαλλίας. Με ποιό τρόπο; Μα με τις μεγαλύτερες παροχές, που η Ελλάδα θα τους προσφέρει όντας φτωχότερη, με μεγαλύτερη ανεργία, χειρότερη παιδεία, ελλιπέστερη κοινωνική πρόνοια κ.λπ. απ’ ότι η Γαλλία!!! Μας αξίζει αυτή η λογική;
Και όμως!!! Αυτό πιστεύει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ όταν επισημαίνει ότι «η ουσιαστική ένταξη στην ελληνική κοινωνία των μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ασφάλεια όλων των πολιτών».
Τα επιχειρήματα υπέρ της μεταναστευτικής λαίλαπας προβάλλουν την μισή αλήθεια, όπως: μας χρειάζονται μετανάστες ,διότι η Ελλάδα παρουσιάζει υπογεννητικότητα, αλλά δεν διαννοήθηκε λ.χ. η Γερμανία με δείκτη υπογεννητικότητας 1,4 να εισάγει στο εθνικό τους έδαφος 20 εκατομμύρια μετανάστες (επί συνόλου 81 εκατ.) για να καλύψει το κενό σε ανθρώπινο υλικό.
Η υπογεννητικότητα των ομοεθνών δεν θεραπεύεται δια της υπεργεννητικότητας των αλλοεθνών!!
Η άδεια διαμονής των παρανόμων δεν προϋποθέτει να είναι το διαβατήριό τους σε ισχύ και επεκτείνεται σε όσους είχε απορριφθεί η αίτηση για άσυλο ή σε όσους έχουν καταδικαστεί από το δικαστήριο ανηλίκων!
Η πράσινη κάρτα και η πλήρης υγειονομική κάλυψη για όλους τους μετανάστες είναι στην Ελλάδα, ως μόνη χώρα της ΕΕ, δωρεάν!
Ανεπισήμως έχει καταγγελθεί από αυτόπτες μάρτυρες η εξυπηρέτηση μεταναστών στο ΙΚΑ κατά προτεραιότητα, όπως και προνομιακή μεταχείριση μεταναστών από τα όργανα της τάξεως σε οδικές παραβάσεις!!!
Ενδεικτικά για το πως θα εξελιχθεί το μέλλον, όταν οι αλλοδαποί θα ανταγωνίζονται ακόμα περισσότερο τους Έλληνες σε κοινωνικές παροχές, επιδόματα, χρηματοδοτήσεις και μοριοδοτήσεις ήταν τα γεγονότα , που εκτυλίχθηκαν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας όταν έγινε η κλήρωση του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας για την παραχώρηση των κατοικιών του Ολυμπιακού Χωριού στους Θρακομακεδονες. Όταν τα επώνυμα των κληρωθέντων δεν ήταν ελληνικά, οι κληρωθέντες αποδοκιμάζονταν από το πλήθος!!! Ρεπορτάζ εφημερίδας αναφέρει «...σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάστηκε η επέμβαση της αστυνομίας για να απομακρυνθούν οι «διαφωνούντες» και αποδοκιμάζοντες κάθε φορά που έβγαινε από την κληρωτίδα το όνομα αλλοδαπού εργαζομένου. Οι πιο ισχυρές φωνές ακούστηκαν όταν κληρώθηκαν δυο αλλοδαποί συνεχόμενα και ακούστηκαν συνθήματα όπως «πουλημένοι», «δώστε τα σπίτια σε Έλληνες», κ.λπ.»!
Επίσης εντάσεις μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών γονέων σημειώνονται και κατά την διεκδίκηση θέσεων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς του Δήμου Αθηναίων. Σύμφωνα με στοιχεία του Δήμου στους σταθμούς του έχουν γίνει δεκτά 5.148 παιδιά ως 4 ετών, εκ των οποίων τα 1.609 (31,25%)έχουν γονείς αλλοδαπούς!
Ο Δήμος έχει δεχθεί επιστολές διαμαρτυρίας από γονείς-δημότες, οι οποίοι παρά τα χαμηλά εισοδήματά τους δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν θέση για τα παιδιά τους . Αυτό συμβαίνει ,διότι ένα από τα κριτήρια επιλογής είναι και η οικονομική κατάσταση των γονέων. Ενώ η οικογενειακή κατάσταση των Ελλήνων αποτυπώνεται στην φορολογική δήλωση, την οποία υποβάλουν μαζί με την αίτηση εγγραφής, η οικονομική κατάσταση των αλλοδαπών είναι δύσκολο να αποτυπωθεί με ακρίβεια, διότι εργάζονται ως ανασφάλιστοι ή έχουν εισοδήματα που δεν καταγράφονται. Έτσι οι αλλοδαποί γονείς εμφανίζονται ως περισσότερο χαμηλόμισθοι και παίρνουν τις θέσεις.
ΥΓ: Το άρθρο αυτό αποτελεί μια προσπάθεια για να προβληματιστούμε για το μέλλον της πατρίδας μας, το οποίο φαίνεται δυσοίωνο, διότι οι απαντήσεις στις παραπάνω απορίες είτε δεν έχουν απαντηθεί, είτε έχουν απαντηθεί λαθεμένα για ένα θέμα όχι απλώς κοινωνικό, αλλά πρωτίστως εθνικό.
1) Πηγή: «Το τέλος μιας ουτοπίας», Συγγραφέας: Γιάννης Κολοβός
2) Πηγή: «Εθνοκτονία εν εξελίξει», Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Ρωμανός
Γεωργίου Μιχαήλ