Ανατρέπεται η στοιχειώδης οπλική ισορροπία στο Αιγαίο

Η μονοθεματική ατζέντα των προεκλογικών συζητήσεων, εντοπισμένη ολοκληρωτικά στην οικονομία, δεν έχει δώσει χωροχρόνο στην εξόχως σημαντική είδηση των τελευταίων ημερών για την αγορά εκ μέρους της Τουρκίας του αμερικανικού αντιπυραυλικού συστήματος Patriot Pac-3.
Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες διακρατικές συμφωνίες εξοπλισμών που έχουν κάνει οι ΗΠΑ, ύψους 8 δισ. δολ. και τη μείζονα των τελευταίων δεκαετιών για τη γείτονα. Τα περί αποκαταστάσεως των στρατιωτικών ισορροπιών στην περιοχή (διάβαζε Ιράν), που επικαλείται στην αναφορά της προς το Κογκρέσο η αρμόδια αμερικανική υπηρεσία DSCA, δεν μας αφορούν. Μας πονάει όμως

το άλλο, ότι ο τουρκικός υπερεξοπλισμός ανατρέπει κάθε έννοια στοιχειώδους οπλικής ισορροπίας στον ελληνοτουρκικό συσχετισμό. Οι πηγές μιλούν για 13 πυροβολαρχίες Patriot pac-3, 72 αντιβαλλιστικά οχήματα pac-3, 197 βλήματα ενισχυμένης καθοδήγησης και μια ατελείωτη σειρά παράπλευρων συστημάτων υποστήριξής τους. Ολα αυτά εν ονόματι της «εκδήλωσης περιφερειακών απειλών». Η συμφωνία προβλέπει όρους συμπαραγωγής, όπερ σημαίνει ότι η ήδη προωθημένη πολεμική βιομηχανία της Τουρκίας προάγεται ραγδαία.

Το γεγονός πλήττει καίρια την εθνική ασφάλεια της Ελλάδος. Η Αγκυρα ήταν πάντοτε βεβαίως, αλλά παραείναι πια με τον Ομπάμα, το χαϊδεμένο παιδί της Ουάσιγκτον.

Ο Αχμέτ Νταβούτογλου, που φιλοδοξεί να αναστηλώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και βλέπει «μηδενικά προβλήματα» της χώρας του με τους γείτονές της, διακηρύσσει τώρα ότι αυτή είναι «ταυτισμένη 100%» με την Ουάσιγκτον. Αυτό βεβαίως δεν εμποδίζει την Αγκυρα να ασκεί αξιοθαύμαστη, πολυδιάστατη πολιτική. Να συμμαχεί ταυτόχρονα με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και να του αποσπά κλάδο του Σάουθ Στριμ, ίσως μάλιστα τελικά, όσο Ελλάδα και Βουλγαρία θα παίζουν επιπόλαια το αμερικανικό χάρτι, τον όλο κορμό του αγωγού και να του υφαρπάζει δηλώσεις του τύπου «δύο κράτη στην Κύπρο» και «να εφαρμοστεί το σχέδιο Ανάν».

Ηπροεκλογική ατμόσφαιρα σύγχυσης δυσκολεύει μια ψύχραιμη προσέγγιση των νέων δεδομένων, κύριο των οποίων είναι η κατακόρυφη αναβάθμιση της Τουρκίας από τις ΗΠΑ και η παράλληλη στήριξή της από τη Ρωσία και τα όργανα της Ε.Ε.

Δυστυχώς η πολιτική μας τάξη «αναπαύεται» στις φαντασιώσεις της ανύπαρκτης και πάντως το γε νυν έχον αδύνατης ελληνοτουρκικής προσέγγισης. Οφείλουν οι πάντες να συνειδητοποιήσουν ότι οι σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας δεν είναι σχέσεις φιλίας και συνεργασίας, αλλά, όπως εύστοχα επαναλάμβανε ο αείμνηστος Μιχάλης Δούντας, «σχέσεις συγκρουσιακής συνύπαρξης». Μόνο με αυτή την επίγνωση ως βάση και την επίδειξη εθνικής αποφασιστικότητας θα μπορέσουν οι κυβερνώντες της 5ης Οκτωβρίου να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα νέα δεδομένα.


Του ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ Προέδρου της Δημοκρατικής Αναγέννησης
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ KAI INFOGNOMON