Η επιστροφή των Πεζοναυτών και τα μέσα των Ειδικών Δυνάμεων

Ένα μόλις χρόνο μετά την έξωσή τους από τις Ειδικές Δυνάμεις, οι Δυνάμεις Πεζοναυτών επέστρεψαν σε αυτές και ισχύουν πλέον όλα τα προηγούμενα, σχετικά με την ποιότητα του προσωπικού και της εκπαίδευσης των μονάδων τους. Η σύντομη ιστορία της έξωσης των Πεζοναυτών ήταν όπως φαίνεται μια χωρίς σκέψη απόφαση, την οποία προφανώς διόρθωσε άμεσα η νέα ηγεσία του ΓΕΣ.

Του Δημήτρη Πατσουλέ
Η περίπτωση, ωστόσο, αποτελεί ένα ακόμη περιστατικό το οποίο αποδεικνύει την επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζονται μερικές φορές οι Ειδικές Δυνάμεις.
Πρόσφατα, ωστόσο, είχαμε δύο εξελίξεις προς την σωστή κατεύθυνση, όπως την δημιουργία του Σχολείου Υποβρυχίων Καταστροφέων του Στρατού Ξηράς (ΣΥ/ΚΣΞ) και της Σχολής Πεζοναυτών, τα οποία και τα δύο στοχεύουν στην ενίσχυση των αμφίβιων επιχειρησιακών ικανοτήτων των Ειδικών Δυνάμεων. Αν όμως ενισχύονται η ικανότητα υποβρύχιας διείσδυσης/επίθεσης και οι γνώσεις σε αμφίβιες επιχειρήσεις των Ειδικών Δυνάμεων, άλλες βασικές ικανότητες παραμένουν σε χρονίζουσα εκκρεμότητα. Αυτές αφορούν κυρίως θέματα μέσων και υλικών, χωρίς τα οποία δεν νοούνται Ειδικές Δυνάμεις την σημερινή εποχή. Φυσικά και το προσωπικό αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα των Ειδικών Δυνάμεων, όπως πιστεύουν οι σοβαρότεροι οργανισμοί ειδικών επιχειρήσεων όπως η SOCOM και οι βρετανικές Special Forces. Χωρίς ειδικά μέσα και υλικά, ωστόσο, το άριστο αυτό προσωπικό στην καλύτερη περίπτωση θα μείνει μια ανεκμετάλλευτη δύναμη και στην χειρότερη θα αποτελέσει «τροφή για κανόνια». Μέχρι σήμερα για τον ΕΣ παραμένει σε εκκρεμότητα η παράδοση των 20 νέων ελικοπτέρων ΝΗ-90, εκ των οποίων μόλις 4 προορίζονται για ειδικές επιχειρήσεις. Μην φανταστούμε τίποτα εξαιρετικό: αυτά θα διαφέρουν από τα υπόλοιπα μέσω μιας συλλογής fast rope, λίγης θωράκισης και δύο πολυβόλων... Όσον αφορά τα CH-47DG αυτά περιορίζονται στον ρόλο απλών μεταφορών, χωρίς ικανότητα fast rope. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι βρετανικές Special Forces δρουν με συμβατικά CH-47 από την δεκαετία του '90, χάρις σε αυτοσχεδιασμούς που εξασφάλισαν κάποια βασικά χαρακτηριστικά ειδικών επιχειρήσεων στα ελικόπτερα. Οι αυτοσχεδιασμοί, πέραν των βασικών συστημάτων αντιμέτρων (που διαθέτουν και τα ελληνικά Chinook), αφορούν την προσθήκη οπλισμού σε 4 σημεία, την εντατική εκπαίδευση σε χαμηλή πτήση με NVG, την τοποθέτηση παρατηρητών με NVG στα παράθυρα, για να υποβοηθούν την νυκτερινή πτήση, δίνοντας πληροφορίες και προειδοποιήσεις στον πιλότο για εμπόδια και απειλές, και την τοποθέτηση 2-4 διαδρομών fast rope στην ράμπα.Απλό σύστημα εξυπηρέτησης ειδικών αποστολών, χωρίς νέες μοίρες ειδικών επιχειρήσεων, χωρίς νέα ειδικά ελικόπτερα, αλλά με έμφαση στην εκπαίδευση και τον αυτοσχεδιασμό στις τακτικές και τις διαδικασίες. Φυσικά, τα ελικόπτερα αυτά δεν παρέχουν τις δυνατότητες των εξειδικευμένων ΜΗ-47, αλλά σίγουρα δίνουν στις βρετανικές Ειδικές Δυνάμεις μια βασική ικανότητα ειδικών επιχειρήσεων, χωρίς υπερβολικά έξοδα και κατανάλωση μέσων και προσωπικού.
Παρόμοιες και ίσως μεγαλύτερες ελλείψεις παρουσιάζουν οι ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις στον τομέα των θαλάσσιων-αμφιβίων επιχειρήσεων. Η προμήθεια ταχέων σκαφών μεταφοράς/εφόδου των ΜΑΚ εξακολουθεί να εκκρεμεί, ενώ δεν υπάρχουν αξιόπιστα μέσα υποβρυχίων μεταφορών. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στον τομέα αυτόν υστερεί ακόμη και η εξειδικευμένη σε ναυτικές ειδικές επιχειρήσεις ΔΥΚ. Η απόκτηση μέσων μεταφοράς δυτών (SDV) ακόμη και ενός υποβρυχίου αποκλειστικά αφιερωμένου σε ειδικές επιχειρήσεις είναι μια επιτακτική ανάγκη. Δεν νοείται ναυτικό κράτος, όπως η Ελλάδα, να μην έχει ένα υποβρύχιο το οποίο θα μπορεί να διεισδύσει αθέατο σε εχθρικά ύδατα και να αποβιβάσει έναν μικρό ή μεσαίο αριθμό βατραχανθρώπων ή καταδρομέων προς εκτέλεση αναγνωρίσεων, επιδρομών και ανακατάληψης νησίδων. Το υποβρύχιο με την νέα τεχνολογία AIP είναι το πλέον κατάλληλο μέσο για διείσδυση μεγάλου βάθους και την μεταφορά ικανού αριθμού κομμάντος.Η απόκτηση ενός τέτοιου υποβρυχίου μόνον πολυτέλεια δεν μπορεί να θεωρηθεί λαμβανομένης υπόψιν της απειλής στο Αιγαίο, και εν μέσω δισεκατομμυρίων που σπαταλώνται σε συμβατικά όπλα, τα οποία στην κρίση των Ιμίων δεν απέτρεψαν την πολιτική-στρατηγική μας ήττα. Η πλέον φτηνή λύση θα ήταν η μετατροπή ενός παλαιότερου Type 209 σε φορέα Eιδικών Δυνάμεων, μετά την παραλαβή των νέων υποβρυχίων Type 214.
Παρόμοια ενίσχυση χρειάζονται και οι Δυνάμεις Πεζοναυτών. Τα 4 Zubr αποτελούν ένα υπερταχύ μέσο μεταφοράς, αλλά ο όγκος τους τα καθιστά ακατάλληλα για κρούση. Ως εκ τούτου, το πρόβλημα της απόβασης με αντίσταση (opposed landing) θα πρέπει να λυθεί με έναν συνδυασμό νέων μέσων και τακτικών. Μια επιλογή είναι η ταχεία απόβαση με πολλά μικρά ταχύπλοα (πχ. Rigid Raider) υπό την κάλυψη του σκότους και παραπετάσματος καπνού. Το ίδιο μπορεί να γίνει με μικρά ή μεσαία αερόστρωμνα, ενώ υπάρχει και η επιλογή των θωρακισμένων αμφιβίων AAV-7.Συμπερασματικά, οι Ειδικές Δυνάμεις έχουν προβεί σε κάποια πολύ θετικά βήματα, αλλά χωρίς ειδικά μέσα το εκπαιδευμένο προσωπικό δεν μπορεί να λειτουργήσει επιχειρησιακά. Χρειάζεται λοιπόν άμεση απόκτηση ειδικών μέσων τα οποία σε συγκεκριμένες περιπτώσεις έχουν μεγαλύτερη σημασία και αποτελεσματικότητα από τα συμβατικά.
απο/////////////στρατηγηκή γεωπολιτική