Η αντίδραση της Αθηναικής κοινωνίας στο άκουσμα του θανάτου του Παυλου Μελά

(Στις 13 Οκτωβρίου 2009 συμπληρώνονται 105 χρόνια από τον ηρωικό θάνατα του Παύλου Μελά στην Στάτιστα Κοζάνης. Ο Παυλος Μελάς αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση ανδρός στην Νεώτερη ιστορία μας. Προερχόταν από πλούσια αστική οικογένεια, ήταν ευκατάστατος, είχε ένα ευτυχισμένο οικογενειακό βίο με μια όμορφη γυναίκα και 2 παιδιά. Ως αξιωματικός του πυροβολικού, ακόμα και εν ώρα πολέμου θα αντιμετώπιζε περιορισμένους κινδύνους. Η διαφορά του με τους άλλους είναι ότι όχι μόνο λυπόταν για την κατάντια της Πατρίδας του, αλλά αντιλαμβανόταν ότι τα λόγια και τα σχέδια δεν βελτίωναν την κατάσταση.

Ουσιαστικά ο Μελάς πήγαινε να θυσιαστεί στην Μακεδονία. Δύσκολα ένας αξιωματικός του πυροβολικού θα μπορούσε επιτυχημένα να διεξάγει έναν τέτοιου είδους πόλεμο συμμοριών, χωρίς να γνωρίζει επαρκώς τον χώρο και τους κατοίκους του. Η Θυσία του συντάραξε συνθέμελα την Ελληνική κοινωνία και την έστρεψε προς την Μακεδονία. Αν και στην Ιστορία οι υποθέσεις είναι χωρίς πραγματικό περιεχόμενο, χωρίς την θυσία του Μελά ο χάρτης των βόρειων επαρχιών της Ελλάδος ίσως ήταν διαφορετικός.)


"...Η θλιβερά είδησις του θανάτου του Παύλου Μελά ταχέως έφτασεν εις Αθήνας. Οι κώδωνες των εκκλησιών εσήμανον πενθίμως και ενώ εις την πρωτεύουσαν και την λοιπήν Ελλάδαν πολύ ολίγοι εγνώριζον την έξοδον του εις την Μακεδονίαν, εν τούτοις ο θάνατος του εθρηνήθη ως εθνικού ηρώος. Κύματα αγανακτήσεως συνετάραξαν το Πανελλήνιον και απ΄άκρου εις άκρον της χώρας εζητείτο εκδίκησις. Μέχρι τότε το Μακεδονικόν ζήτημα αφεώρα ένα μικρόν τμήμα του όλου Ελληνισμού.

Από τις στιγμής όμως εκείνης καθίστατο πλέον αγών επιβιώσεως όλου του Έθνους. Από της απόψεως αυτής ο Θάνατος του Μελά απετέλεσε πραγματικόν εγερτήριον σάλπισμα. Οι συνάδελφοι του αξιωματικοί εζήτουν να μεταβούν εις την Μακεδονίαν δια να εκδικηθούν τον θάνατον του και όλοι οι Έλληνες αντελήφθησαν ότι ζωτικά συμφέροντα του Ελληνισμού διακυβεύοντο εις τον χώρο του...."

απο την ιστορία του Γ. Ε. Σ. "Ο Μακεδονικός αγών και τα εις Θράκην γεγονότα"

"...όλα έμεναν άκαρπα χωρίς τον ήρωα. Χρειάσθηκε ο Θάνατος ενός παληκαριού για να δώσει πνοή ζωής στις πρώτες εκείνες ενέργειες και σε όλα τα σχέδια. Τα λόγια των Ελλήνων έμεναν λόγια ώσπου να έλθη ο Θάνατος να τα ζωντανέψει. Ο Θάνατος δεν είναι λόγια, είναι αλήθεια, ο θάνατος είναι η ζωή...."

Ίων Δραγούμης "Μαρτύρων και Ηρώων αίμα"

http://istorikathemata.blogspot.com/2009/10/blog-post_12.html