Τι θα ξημερώσει την Δευτέρα;

Δεν υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν οι συντάξεις και αυτός ίσως είναι ένας από τους λόγους που οδήγησε την απερχόμενη κυβέρνηση στην πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, οι συντάξεις ίσως να είναι το τελευταίο μας μέλημα. Και για να μην μακρηγορούμε, οι λύσεις θα είναι πραγματικά επώδυνες. Οι μειώσεις των μισθών και κυρίως στο δημόσιο τομέα είναι προ των πυλών…

Οι διεθνείς οργανισμοί έχουν προτείνει να περικοπούν ο δέκατος τρίτος και ο δέκατος τέταρτος μισθός! Μία πραγματικά επώδυνη λύση, καθώς θα ανατρέψει άρδην τον οικογενειακό προγραμματισμό των μισών και πλέον Ελλήνων. Όλοι μας έχουμε υποχρεώσεις, έχουμε πάρει δάνεια, έχουμε ανοιχτεί σε πιστωτικές κάρτες και σε κάθε περίπτωση τους υπολογισμούς μας τους κάναμε με βάση τα προβλεπόμενα έσοδα. Μία τέτοια απόφαση, λοιπόν, θα έχει ως αποτέλεσμα να παγώσει η αγορά, να αυξηθούν οι επισφάλειες και να περάσει η ελληνική κοινωνία ένα σοκ άνευ προηγουμένου.

Πόσο πιθανό είναι αυτό το σενάριο; Αρκετά πιθανό, όσο συνεχίζεται η μείωση των εσόδων του δημοσίου, με αποτέλεσμα να έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη δανείων από το εξωτερικό. Από τη στιγμή, λοιπόν, που θα φτάσουμε στο χείλος της καταστροφής, αν δεν έχουμε φτάσει ήδη, οι αγορές θα μας θέσουν το δίλημμα: «Ή σας δανείζουμε με αυτούς τους όρους ή κηρύξτε παύση πληρωμών».

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε πρόσφατη έκθεσή του για την Ελλάδα είχε προτείνει την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού για τους συνταξιούχους. Από τότε μέχρι σήμερα η κατάσταση έχει γίνει πιο δυσχερής και η αμέσως επόμενη λογική πρόταση μοιάζει να είναι η περικοπή των μισθών και στους εν ενεργεία υπαλλήλους του δημόσιου τομέα. Στο σημείο αυτό να σας θυμίσουμε ότι όταν η Ρουμανία και η Λετονία ζήτησαν την βοήθεια του ΔΝΤ επιβλήθηκε στη χώρα η μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων σε μία νύκτα. Οι προτάσεις, λοιπόν, αυτές ας μην μας φαίνονται ως όνειρα θερινής νυκτός κάποιου άσπλαχνου γραφειοκράτη που στοχεύει στο εισόδημα των Ελλήνων εργαζομένων, αλλά ως φυσική συνέπεια της αδυναμίας ενός κράτους να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Το πρόβλημα είναι να μην φτάσουμε στο σημείο να ζητήσουμε την βοήθεια των διεθνών οργανισμών. Διότι αν δεν έχουμε άλλη επιλογή, τότε είναι φυσικό να αποδεχτούμε πλήρως τους όρους τους και οι όροι είναι ήδη γνωστοί.

Είναι φυσικό να μην θέλουμε να αποδεχτούμε αυτή την πιθανότητα, να πιστεύουμε στο καλό σενάριο, ότι η νέα κυβέρνηση θα βρει έναν κάποιο τρόπο για να αποτρέψει τα χειρότερα. Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι σήμερα δεν έχουμε ακούσει από κάποιον πολιτικό φορέα συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς η χώρα θα βγει από την κρίση. Φανταζόμαστε ότι τα έσοδα του δημοσίου δεν μπορούν να αυξηθούν αν το δημόσιο κρατικοποιήσει τον ΟΤΕ και την Ολυμπιακή, ούτε είναι δυνατόν να εισπράξει βεβαιωμένους φόρους από χρεοκοπημένες επιχειρήσεις. Καταλαβαίνουμε ότι είναι δύσκολο να πει κάποιος όλη την αλήθεια και μάλιστα εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Να πει δηλαδή ότι παρά τις καλές του προθέσεις η χώρα εξαρτάται από το δανεισμό και από τους όρους των δανειστών.

Καταλαβαίνουμε επίσης ότι η νέα κυβέρνηση θα έχει την ελπίδα να μην καταφύγει σε έσχατα μέτρα, καθώς τέτοιου είδους καταστάσεις δεν είναι ευχάριστες για τον οιονδήποτε. Τα πράγματα, όμως, δεν θα εξελιχτούν με βάση τις καλές προθέσεις ή τις προσδοκίες μας. Αλλά με βάση τις ανάγκες μας και κυρίως με βάση τις υποχρεώσεις που έχουμε δημιουργήσει στο παρελθόν…

Απόδοση ΠΠ antinews