Επιβεβαιώθηκε ότι το διαστημόπλοιο LCROSS κατά την πτώση του στη Σελήνη βρήκε σημαντική ποσότητα νερού στους σεληνιακούς κρατήρες

Τα προκαταρκτικά δεδομένα από τον δορυφόρο LCROSS της NASA δείχνουν την επιτυχία της αποστολής, η οποία αποκάλυψε νερό σε ένα μόνιμα σκιασμένο σεληνιακό κρατήρα. Έτσι, αυτή η ανακάλυψη ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην κατανόηση του φεγγαριού.

Η παραπάνω εικόνα, που τραβήχτηκε από μια κάμερα του πυραύλου που ακολουθούσε τον δορυφόρο LCROSS, δείχνει ένα λοφίο υλικών που εκτινάχθηκε περίπου 20 δευτερόλεπτα αφότου το LCROSS έπεσε πάνω στη Σελήνη

Το διαστημικό σκάφος LCROSS και ένα τμήμα του πυραύλου Κένταυρος που τον συνόδευε έπεσαν πάνω στον κρατήρα Cabeus στις 9 Οκτωβρίου του 2009, δημιουργώντας ένα λοφίο υλικού από το κάτω μέρος ενός κρατήρα που δεν το έχει δει ποτέ το φως του ήλιου για δισεκατομμύρια έτη. Το λοφίο πετάχτηκε πολύ ψηλά με μεγάλη γωνία πάνω από το χείλος του κρατήρα Cabeus και στο φως του ήλιου, ενώ ένα επιπλέον λοφίο από συντρίμμια εκτοξεύτηκε πιο πλάγια.

"Ξεκλειδώνουμε τα μυστήρια του πλησιέστερου γείτονά μας και, κατ ‘επέκταση, του ηλιακού συστήματος”, δήλωσε ο Michael Wargo, επικεφαλής σεληνιακός επιστήμονας στη NASA. "Το φεγγάρι κρύβει πολλά μυστικά, και ο δορυφόρος LCROSS βοήθησε για την κατανόηση ορισμένων από αυτά."

Οι επιστήμονες είχαν από καιρό σκεφτεί για την πηγή μιας σημαντικές ποσότητες υδρογόνου που είχε παρατηρηθεί στους σεληνιακούς πόλους. Τα ευρήματα του LCROSS ρίχνουν ένα νέο φως στο ζήτημα αυτό με την ανακάλυψη του νερού, το οποίο θα μπορούσε να είναι πιο διαδεδομένο και σε μεγαλύτερη ποσότητα από ό,τι νομίζαμε στο παρελθόν. Εάν το νερό που σχηματίστηκε ή αποτέθηκε είναι φυλαγμένο εκεί για δισεκατομμύρια χρόνια, αυτές οι πολικές ψυχρές παγίδες μπορούν να κρατούν το κλειδί για την ιστορία και την εξέλιξη του ηλιακού συστήματος, πολύ καλύτερα από ένα δείγμα πυρήνα πάγου το οποίο λήφθηκε στη Γη για να μας αποκαλύψει αρχαία δεδομένα. Επιπλέον, το νερό και άλλες ενώσεις εκπροσωπούν δυνητικούς πόρους που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη μέλλουσα σεληνιακή εξερεύνηση.

Εξ αιτίας των δύο συγκρούσεων, η επιστημονική ομάδα του LCROSS έχει να αναλύσει έναν τεράστιο όγκο δεδομένων τα οποία συνέλλεξαν τόσο το διαστημόπλοιο όσο και πύραυλος. Η ομάδα επικεντρώθηκε στα στοιχεία από το φασματόμετρα του δορυφόρου, που έδωσε τις πλέον οριστικές πληροφορίες σχετικά με την παρουσία του νερού. Το φασματόμετρο είναι ένα όργανο που βοηθάει τον προσδιορισμό της σύνθεσης των υλικών, εξετάζοντας το φως που εκπέμπουν ή απορροφούν.

"Πολλαπλές γραμμές στο φάσμα υποδεικνύουν την παρούσα του νερού τόσο στον θύσανο (λοφίο) με την υψηλή γωνία, όσο και σε αυτόν που δημιουργήθηκε από την πτώση του πύραυλου Κένταυρος. Δεν έχουμε ακόμα αναλύσει όλα τα δεδομένα, αλλά είναι ασφαλές να πούμε ότι ο κρατήρας Cabeus έχει νερό," αναφέρει ο Anthony Colaprete, επιστήμονας της ομάδας του LCROSS.

Η ομάδα πήρε την γνωστή φασματική υπογραφή του νερού και άλλων υλικών στο εγγύς υπέρυθρο και τα σύγκρινε με τα φάσματα της πτώσης του LCROSS που συλλέχθηκαν στο φασματόμετρο στην περιοχή του εγγύς υπέρυθρου.

"Είδαμε ότι ταιριάζουν τα φάσματα από το LCROSS μόνο όταν τα συγκρίναμε με τα φάσματα του νερού”. είπε ο Colaprete. "Δεν υπάρχει άλλος λογικός συνδυασμός με άλλες ενώσεις. Το ενδεχόμενο μόλυνσης του Κένταυρου επίσης αποκλείστηκε."

Πρόσθετη επιβεβαίωση ήρθε και από μια εκπομπή στο υπεριώδες φάσμα που αποδόθηκε στο υδροξύλιο, ένα προϊόν που προέρχεται από τη διάσπαση του νερού με το φως του ήλιου. Αμέσως μετά την πρόσκρουση, το φασματόμετρο του LCROSS ανίχνευσε τις υπογραφές του υδροξυλίου που συνάδουν με ένα νέφος υδρατμών στο φως του ήλιου.

"Η πλήρης κατανόηση των δεδομένων του LCROSS μπορεί να χρειαστεί αρκετό χρόνο. Τα δεδομένα είναι πλούσια," δήλωσε ο Colaprete. “Μαζί με το νερό στον κρατήρα Cabeus, υπάρχουν άλλες αποδείξεις για ενδιαφέροντες ουσίες. Οι μόνιμα σκιασμένες περιοχές του φεγγαριού είναι πραγματικά ψυχρές παγίδες, που συνέλεξαν και διατήρησαν αρκετό υλικό επί δισεκατομμύρια χρόνια."

Το LCROSS συνόδευε έναν άλλο δορυφόρο, το Lunar Reconnaissance Orbiter, ή LRO. Κινήθηκε με μια ταχύτητα 2,5 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο έπεσε πάνω στην σεληνιακή επιφάνεια στις 9 Οκτωβρίου, οπότε τα όργανα του καθώς και του πυραύλου Κένταυρος συνέλεξαν τα δεδομένα.

Πηγή: NASA

http://www.physics4u.gr/blog/?p=1206#more-1206