Δεν ήμασταν Έλληνες, μάς έκαναν, κατά τη νέα Γ.Γ. του Υπουργείου Παιδείας;

του Σάββα Καλεντερίδη

Έχουμε δεσμευτεί απέναντι στους αναγνώστες μας να μην αναφερόμαστε σε πολιτικά θέματα και επιλογές που ίσως να θίγουν την όποια κομματική τους ιδεολογία, η τοποθέτηση όμως στη θέση της Γενικής Γραμματέως στο Υπουργείο Παιδείας της κ. Θάλειας Δραγώνα δεν μπορούσε παρά να μας θίξει ως Έλληνες και δη ως Έλληνες του Πόντου, και είμαστε υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε με το θέμα, στη μνήμη των προγόνων μας, που μας μεγάλωσαν με τα ακριτικά τραγούδια, τα οποία ανέφεραν τη λέξη Έλλενας και Τραντέλλενας, ταυτίζοντάς την μάλιστα με την έννοια της αντρειοσύνης και της παλικαροσύνης.

Η εν λόγω κυρία με το βιβλίο της με τίτλο «Τι είν΄ η Πατρίδα μας;» και υπότιτλο «Ο Εθνοκεντρισμός στην Εκπαίδευση» προσπαθεί να «μορφώσει» τους δασκάλους των σχολείων της χώρας μας για το πώς πρέπει να εκπαιδεύονται τα ελληνόπουλα και οι λοιποί μαθητές στα σχολεία της δύσμοιρης πατρίδας μας, ενώ, μεταξύ άλλων που αναφέρει στο βιβλίο της, διατείνεται ότι η ελληνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από το 19ο αιώνα και ότι αυτή δημιουργήθηκε έξωθεν, σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και ιμπεριαλισμού (σελ. 16).

Δείτε τί επιπλέον μας λέει η κ. Δραγώνα στο βιβλίο της αυτό:

- Όποιος αξιολογεί τους Πολιτισμούς σε κατωτέρους και ανωτέρους είναι ρατσιστής και δεν το ξέρει! (σελ. 16).

- Εξίσου ρατσιστής είναι και όποιος αποσιωπά τη σημασία, την τεράστια δύναμη, την έκταση και το κύρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! Επίσης, όποιος αρνείται τις τουρκικές επιρροές στο Νεοελληνικό μας Πολιτισμό (σελ. 81), κι όποιος ισχυρίζεται ότι ο τουρκικός πολιτισμός έχει επιδράσει αρνητικά στους Έλληνες! (σελ. 82).

- Ένδειξη ρατσισμού και στείρου εθνοκεντρισμού είναι και ο ισχυρισμός ότι οι Έλληνες ήσαν πάντα οι αδικημένοι της Ιστορίας (σελ. 84) κι ότι για τις ήττες και τις καταστροφές που υποστήκαμε, φταίνε πάντα οι Μεγάλες Δυνάμεις.

- Κλασική ένδειξη ρατσισμού είναι και η γνωστή ρήση «Όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες, αυτοί τρώγανε βελανίδια!» (σελ. 85), όπως επίσης το να ισχυριζόμαστε ότι εμείς είμαστε οι συνεχιστές του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.

- Επίσης, εθνικιστικές τάσεις κρύβει και η επιθυμία να διδάσκεται στη μέση εκπαίδευση η αρχαία Ελληνική Γλώσσα (σελ. 86).

- Ρατσιστικό είναι και το να ανησυχούμε για την ύπαρξη πολλών ξένων μεταναστών στη χώρα μας, ή το να λέμε ότι «σε λίγο θα ψάχνουμε να βρούμε Έλληνα στην Ελλάδα», ή ότι «πρέπει να κρατήσουμε την εθνική μας ομοιογένεια και να μην διαβρωθούμε εθνολογικά» (σελ. 96)!

- Το ίδιο ρατσιστικό είναι το να λέμε ότι το κέντρο της Αθήνας αλβανοκρατείται ή ότι «οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές» (σελ. 9)!

Και άλλα πολλά…

Δεν μας είναι γνωστό ποιά είναι η πορεία της οικογένειας της κυρίας Δραγώνα ή ποιά είναι τα επιστημονικά ή άλλα στοιχεία πάνω στα οποία στηρίζει τις απόψεις της.

Εμείς από την πλευρά μας ένα έχουμε να πούμε στην κυρία Γενικό, που έχει πλέον τις τύχες της παιδείας της χώρας μας στα χέρια της.

Τους δικούς μας προγόνους, που έζησαν επί χιλιετίες στις απομεμακρυσμένες βουνοκορφές του Πόντου και στις εσχατιές του Ελληνισμού, μακριά από τα μεγάλα κέντρα του Ελληνισμού και μετά το 1828 πολύ μακριά από το ελλαδικό κράτος, κανένας δεν τους έκανε Έλληνες. Ήταν Έλληνες από χιλιετιών και παρέμειναν Έλληνες μέχρι τη Γενοκτονία και τον Ξεριζωμό, παρά τις δυσκολότατες συνθήκες που είχαν να αντιμετωπίσουν, αποκρούοντας κατά περιόδους πότε τις ορδές των Περσών, πότε των Μογγόλων, πότε των Αράβων και πότε των Τούρκων.

Με μια γλυκιά νοσταλγία για την πατρίδα, οι δικοί μας παππούδες και γιαγιάδες πάντα μας έλεγαν: «Εμείς Έλλενοι είμες, ελλενικόν αίμαν έχομεν, ελλενικόν γλώσσαν συντισένομεν». Στα δε ακριτικά τραγούδια του 9ου, 10ου και 11^ου αιώνα, που διέσωσαν οι Έλληνες του Πόντου μέχρι τις μέρες μας, η λέξη Έλλενας είναι ταυτισμένη με την αντρειοσύνη:

Σην θάλασσαν κολυμπετής, Σ΄ομάλια πεχλιβάνος,

Σ’ ‘ον πόλεμον Τραντέλλενας, Ελλενικόν παληκάρι.

Στη μνήμη των προγόνων μας και για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας που βιάσθηκε βάναυσα από την κ. Δραγώνα, η οποία έχει την ευθύνη για τη μόρφωση των παιδιών μας, παραθέτουμε το επικό δημώδες ποίημα «Ο Πορφύρης», που διέσωσαν επί χίλια χρόνια οι πρόγονοί μας, που δεν ήταν Έλληνες, αλλά έγιναν Έλληνες «έξωθεν, σε μια εποχή έντονου εθνικισμού, αποικιοκρατίας και ιμπεριαλισμού», κατά την ως άνω κυρία.

Πηγή: Εφημερίδα «Ποντιακή Γνώμη», φύλλο Νοεμβρίου

http://pontiakignomi.blogspot.com

http://olympia.gr/