Κόμμα Μπακογιάννη – “εκσυγχρονιστών” ονειρεύονται οι βαρώνοι.

http://olympia.gr/

Η νίκη του Σαμαρά χρεώνεται στην Opus Dei, στα Νεφελίμ, στους Σατανομάχους Ορθόδοξους Ταλιμπάν που πολέμησαν τη Ντόρα όπως άλλωστε τον Επικό Σημίτη!

Ήταν επόμενο και αναμενόμενο η νίκη του Αντώνη Σαμαρά να προκαλέσει τριγμούς στο εκδοτικό κατεστημένο που βλέπει αργά αλλά σταθερά την επιροή του στα κοινωνικά δρώμενα να φθίνει και τους ενεργά σκεπτόμενους πολίτες να τους γυρνούν την πλάτη.

Διαχρονικά, οι Έλληνες μαφιόζοι των ΜΜ”Ε”, στηρίχθηκαν στην αρχή της απαξίωσης των ιδεών και της ενίσχυσης των ιδεοληψιών ώστε να δημιουργούν ένα νοσηρό κλίμα επιβάλλοντας πρότυπα που σε υγιείς καταστάσεις θα ήταν “κοινωνικά απόβλητα”. Η θεοποίηση του χρήματος, το σαθρό life style του “επιχειρηματία” που έκανε αρπαχτές, του αποτυχημένου οικογενειάρχη με τα τέσσερα γκλαμουράτα διαζύγια, του πολιτικού κουφαριού που ποτέ δεν παρήγαγε πολιτική σκέψη αλλά αναμασά ξύλινες υπεραιωνόβιες θεωρίες που θεωρούνται μάλιστα “πρόοδος” είναι τα φαινόμενα που θεοποιούνται.

Όποιος υπεξαίρεσε, ζημίωσε το δημόσιο, πρόδωσε τη χώρα που υποτίθεται υπηρετούσε είναι ο “εκλεκτός” της πολιτικής σκηνής. Μπανάλ ο πατριωτισμός, η ανιδιοτέλεια, η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του συνόλου. ’Άγιος” όποιος προωθεί τα συμφέροντα της κάστας του, της μειοψηφίας του, του κόμματος του, ενάντια στο γενικό συμφέρον.

Οι λόγοι είναι ευνόητοι και τους έχουμε αναλύσει διεξοδικά: Ο ιδιοτελής, νοητικά μέτριος και ακοινώνητος είναι ο ιδανικός άπληστος που θα φέρει εις πέρας κάθε ανομία, θα εξυπηρετήσει το ίδιο συμφέρον χωρίς τύψεις, θα προδώσει τον λαό χωρίς δισταγμό αφού γνωρίζει ότι στην ουσία ΔΕΝ ΕΚΛΕΓΕΤΑΙ από αυτόν αλλά από τον κάθε Λαμπράκη, Μπόμπολα, Τεγόπουλο και τα συναφή.

Αυτός είναι ο απλούστατος λόγος που άνθρωποι που δεν έχουν επιτύχει ούτε στη διοίκηση περιπτέρου διοικούν μία αειφόρο χώρα “φιλέτο” οδηγώντας τη στην αποτυχία και την εξάρτηση. Όλα αυτά με μία αρρωστημένη, παρανοϊκή επιχειρηματολογία που την είδαμε στο έπακρο την προεκλογική περίοδο για την εκλογή του προέδρου της ΝΔ. Δείτε λοιπόν πως οι ίδιοι προϊδεάζουν τις ποθητές γι’ αυτούς εξελίξεις. Η νίκη του Σαμαρά χρεώνεται στην Εκκλησία, στα Νεφελίμ, στους Σατανομάχους Ορθόδοξους Ταλιμπάν που πολέμησαν τη Ντόρα όπως άλλωστε τον Επικό Σημίτη! Οπότε για να γλιτώσουμε από τους σκοτεινούς παραθρησκευτικούς κύκλους (πιθανόν με εξωγήινη προέλευση) πρέπει να φτιάξουμε νέο κόμμα όπου τα “δικά τους παιδιά” θα συνεχίσουν να προσφέρουν τις καλές τους υπηρεσίες στους σπόνσορες.

Διαβάστε το άρθρο του Παύλου Παπαδόπουλου στο Βήμα για να δείτε τι σημαίνει επιστημονική φαντασία…

Η νίκη του κ. Αντώνη Σαμαρά σηματοδοτεί την ήττα του νεοδημοκρατικού κομματικού μηχανισμού (τον οποίο είχε κατορθώσει να εκπορθήσει η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη) από τον ιστορικό μηχανισμό της συντηρητικής παράταξης που είναι η Εκκλησία. Μόλις τελείωσε η Θεία Λειτουργία της 29ης Νοεμβρίου η «Δεξιά του Κυρίου» βγήκε από τις εκκλησίες και στήθηκε υπομονετικά στην ουρά για να στηρίξει μαζικά τον κ. Σαμαρά, όχι γιατί ο τελευταίος θεωρείται «παπαδοπαίδι», αλλά γιατί το διαχρονικό πολιτικό στίγμα του, το οποίο είχε το σθένος να διαμορφώσει με τεράστιο ρίσκο και μεγάλο προσωπικό κόστος, σχεδόν ταυτίζεται με τις θέσεις και τις πεποιθήσεις του χριστεπώνυμου πληρώματος για τα εθνικά θέματα και την εθνική ταυτότητα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.

Το «φαινόμενο Σαμαρά» λοιπόν είναι το τελευταίο από τα μεγάλα θαύματα της Ορθοδοξίας και ίσως θα πρέπει η υπουργός Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου να το συμπεριλάβει στα νέα βιβλία Θρησκευτικών. Η υποστήριξη αυτού του πανίσχυρου μηχανισμού, ο οποίος λειτουργεί αποκεντρωμένα και με όρους αυτοοργάνωσης, είναι η μεγάλη εκείνη δύναμη που εξαφάνισε όλα τα θεωρούμενα ως μειονεκτήματα της υποψηφιότητας του κ. Σαμαρά και του έδωσε την απαιτούμενη πολιτική ενέργεια για να επιβεβαιώσει τον αγαπημένο του στίχο του Οδυσσέα Ελύτη, να κάνει δηλαδή ένα «άλμα μεγαλύτερο από τη φθορά» και να ξανακερδίσει είκοσι χρόνια μέσα σε είκοσι ημέρες.

Αξίζει να θυμηθεί κανείς ότι η Εκκλησία σχεδόν αποσταθεροποίησε τη χώρα το 2000 με αφορμή την αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες (!), ενώ ασφαλώς η βαθύτερη αιτία ήταν η σύγκρουση εξουσίας με τον εκσυγχρονισμό του κ. Κ. Σημίτη και η βαθιά αντίθεσή της σε όψεις της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. Αξίζει να θυμηθεί κανείς ότι η κυρία Μπακογιάννη τόλμησε να συμπεριληφθεί στους μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού πολιτικούς της ΝΔ οι οποίοι δεν υπέγραψαν το αίτημα της Εκκλησίας για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για τις ταυτότητες, που συγκέντρωσε 3 εκατομμύρια υπογραφές. Το πλήρωσε ακριβά οκτώ χρόνια μετά.

Οι «ανοιχτές διαδικασίες» εκλογής αρχηγού στο ΠαΣοΚ και στη ΝΔ επιβεβαίωσαν ότι στον κοινωνικό πυρήνα των δύο ιστορικών παρατάξεων οι εκσυγχρονιστές αποτελούν μειοψηφία, η οποία με βάση τους κανόνες της δημοκρατίας ωθείται στο περιθώριο. Σε αυτό θα πρέπει να προστεθεί η εκτίμηση ότι η κυοφορούμενη εφαρμογή του γερμανικού συστήματος και η εισαγωγή της λίστας θα πολλαπλασιάσουν τη δυνατότητα των κομματικών ηγεσιών να αυξάνουν τους βουλευτές της δικής τους επιρροής. Εφόσον λοιπόν η λαϊκή και λαϊκιστική πτέρυγα των δύο παρατάξεων απέκτησε για πρώτη φορά τη δυνατότητα να εκλέγει μόνη της κομματικές ηγεσίες και να κυβερνά τη χώρα ανεξαρτήτως κόμματος, τότε με βάση τους ίδιους κανόνες της δημοκρατίας το ρεύμα του εκσυγχρονισμού ίσως αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να συμβάλει στην υπέρβαση της κρίσης παρά μόνο μέσα από ένα νέο κόμμα.