Μια ματιά στο μέλλον.

Του Γιάννη Παπαϊωάννου

Η Κυβέρνηση αδυνατεί να διαχειριστεί πολιτικά στο εξωτερικό την αξιοπιστία της Ελλάδος. Το ποιος έφτιαξε το πρόβλημα είναι γνωστό και κατανοητό. Το εντρυφήσαμε. Το πρόβλημα όμως υπάρχει σήμερα και δεν λύνεται. Η χώρα δανείζεται ολοένα και περισσότερα ολοένα και ακριβότερα σε σχέση με άλλες χώρες με τα ιδία ή παραπλήσια προβλήματα. Στο εσωτερικό τρείς μήνες μετά τις εκλογές σε συνθήκες απόλυτης εθνικής κρίσης η κυβέρνηση έχει ψηφήσει μόλις 4 νομοσχέδια και έχει ζητήσει συγγνώμη δυο φορές.

Στην οικονομία τόσο το ΠΣΑ όσο και ο προϋπολογισμούς είναι απολύτως ευάλωτα και εξαρτώμενα από το πόσο θα κινηθεί η εγχώρια αγορά, ενώ όλα τα πιθανά σενάρια καταρρέουν μπροστά σε ένα «κυματισμό» της κρίσης σε κάποιο μακρινό μέρος του κόσμου. Μια λάθος στιγμή κάπου στο κόσμο, θα κόψει αυτόματα την λεπτή κλωστή που μας κρατά από την χρεοκοπία. Στο ενδιάμεσω οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης θα εκτοξεύουν συνεχώς απειλές κρατώντας μας επί ξυρού ακμής. Θα μας κρατούν πρώτους στην λίστα με τα “μπάζα” που θα ρίξουν για να πάρουν ύψος τα αερόστατα των αγορών. Ταυτόχρονα είναι η πρωτη φορα στην Ιστορία μας που κανείς μας δεν μπορεί να δει “βάθος” στον ορίζοντα πέρα των επόμενων τριών τεσσάρων μηνών.

Η δική μου ανάγνωση των πραγμάτων δείχνει μια κυβέρνηση που ήταν ανέτοιμη να κυβερνήσει και κάνει ότι και όσα μπορεί και μια αντιπολίτευση που είναι ανέτοιμη και δεν θέλει να κυβερνήσει τώρα. Η ανημποριά από την μια και η συνειδητή κόπανα από την άλλη.

Δεν θα αναλύσουμε το γιατί καθώς όλοι το ξέρουμε και έχουμε τις ανάλογες ευθύνες.

Η κατάσταση όμως ήταν απολύτως αναμενόμενη. Το “Απογοητευτείτε συντεταγμένα είναι κρίσιμο” και δεν το λέω τυχαία. Ο στόχος είναι η συντεταγμένη απογοήτευση να λειάνει την σκληρή μετάβαση στο νέο σκηνικό. Μετάβαση που άρχισε ήδη να συμβαίνει.

Για να μην μακρηγορώ θα έλεγα ότι η Κυβέρνηση δεν απειλείται από την αντιπολίτευση τόσο, όσο απειλείται από μια Κυβέρνηση εθνικής ενότητας η αποία θα έρθει ως ύστατη λύση και θα δράσει ως καταλύτης

Αυτή η στροφή στο σκηνικό και η συγκρότηση μια τέτοιας κυβέρνησης θα δράσει λυτρωτικά και θα πράξει χωρίς περιστροφές όσα πρέπει να γίνουν για να σωθεί η οικονομία. Ταυτόχρονα θα δώσει το χρονικό και πολιτικό ορίζοντα στις παρούσες συγκυριακές κομματικές συσπειρώσεις να ωριμάσουν και να λύσουν τα προβλήματα τους. Βεβαίως τα δύο μεγάλα κόμματα θα βολεύονταν πάρα πολύ εάν αναλάμβανε κάποιος τρίτος εξοκομματικός την δουλειά τους και δεν θα αντιδρούσαν παρα ελάχιστοι γραφικοί για την τιμή των όπλων

Αυτό όμως -για να μην παρεξηγηθώ- δεν είναι πρόταση προς το πολιτικό προσωπικό…

Είναι απλά μια πολύ ισχυρή πιθανότητα.

http://citypress-gr.blogspot.com/2010/01/blog-post_5287.html