Στο σταυροδρόμι των αποφάσεων και των αναπόφευκτων εξελίξεων

http://kostasxan.blogspot.com/

• Λασκάρισε ο ιστός!
• Τα τελευταία γεγονότα μας οδηγούν σε μια δραματική διαπίστωση: Λασκάρισε ο ιστός της κοινωνίας, των διανθρώπινων σχέσεων, των θεσμών και της ισορροπίας ανάμεσα στο σεβασμό του πολίτη προς αυτούς αφενός, και προς τους νόμους της συντεταγμένης πολιτείας αφετέρου

Του Δημήτρη Ιατρόπουλου

Τις πταίει;
Τέτοιες ισορροπίες πλέον έχουν προ πολλού απολεσθεί στη νεοελληνική κοινωνία.
Και οι αιτίες είναι πολλές: Πρώτα-πρώτα η πολιτισμική παρακμή. Που ήρθε ως αποτέλεσμα της ασυνείδητης διαχείρισης των πολιτισμικών πυλώνων. Εισαγωγή αλλοδαπής υποκουλτούρας, εκπαίδευση στα όρια της ηλιθιότητας και του ανθελληνισμού, προχειρότητα στη διαμόρφωση πολιτιστικών προγραμμάτων, ξεχαρβάλωμα των σχέσεων μέσα από την τερατώδη ανάπτυξη των μέσων επικοινωνίας, ιδιώτευση του πολίτη, κι εξάρτησή του απ την λαϊκίστικη θέαση της τηλοψίας.

Ένας σχεδιασμένος σκοταδισμός και μια ανεξέλεγκτη αγραμματοσύνη, η τελευταία φαίνεται καθαρά εσχάτως στην γλωσσική αφασία της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας.
Το παιχνίδι των τραπεζών από την άλλη, με τις πιστωτικές κάρτες, λασκάρισε όπως ήταν φυσικό και κάθε έλεγχο ανάμεσα στην εργασία και την αμοιβή, τον ελεύθερο χρόνο και τα δικαιώματα του εργαζόμενου παράλληλα με τις υποχρεώσεις του. Όλα μπαχαλοποιήθηκαν.
Μια άλλη παράμετρος, η έκλυση των ηθών. Αυξανόμενη εγκληματικότητα, ανεξέλεγκτη δραστηριότητα των εμπόρων λευκού θανάτου και ελαφρότητα διαπροσωπικών επαφών και σχέσεων, στο επίπεδο μιας οριζόντιας «σεξουαλικής-σεξιστικής» ατμόσφαιρας με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ιδιαίτερα ο ρόλος των φύλων και συνακόλουθα η ελληνική οικογένεια.
Ε, αφήσαμε για τελευταίο το… λούκουμο που λέμε και στο βόλεϊ. Το κοινωνικά και ιστορικά ανυπόληπτο, πολιτικό προσωπικό της χώρας, την πολιτική ασυδοσία, την αδίστακτη συμμορία που λυμαίνεται τα πάντα στον τόπο, τους επίορκους αλήτες και επαγγελματίες απατεώνες που τα καταφέρνουν να μπαινοβγαίνουν και στο ίδιο το ένδοξο ελληνικό Βουλευτήριο συχνάκις, με δύο λόγια όλη αυτή την ηθική σαβούρα, που έφερε τον τόπο στο χείλος της καταστροφής.
Ο σημερινός Έλληνας ζαλισμένος, από την πλαστική, υποθηκευμένη στις τράπεζες, ψευδοευημερία και τη φενάκη, νομίζει ότι κάνει ό,τι θέλει, δίχως έλεγχο και κυρώσεις.
Έρμαιο στα ποικίλα κέντρα πρακτόρων εντός και εκτός της επικράτειας.
Που εύκολα δημιουργούν εγκληματική ατμόσφαιρα στον τόπο, τον κατακαίνε με πυρκαγιές, τον προβοκάρουν με στημένα γεγονότα, και ωθούν τη νεολαία του, σ' ένα ανεξέλεγκτο και άνευ ουσιαστικών αιτημάτων εξεγερτικό «πλάνο», πανέξυπνα καθοδηγούμενο από ιδεομάγαζα που σπεκουλάρουν στην πλάτη της.
Πειραματόζωα...
Η χώρα μας ως γνωστόν έχει επιλεγεί ως το πρώτο πείραμα της διάλυσης των εθνών και του πολιτισμού τους, της κατάργησης από την κοινωνική διαστρωμάτωση της μεσαίας τάξης, της προλεταριοποίησης του συντριπτικού ποσοστού του λαού και της διάλυσης των θεσμικών στεγανών που απαρτίζουν μια καλώς δομημένη δημοκρατία.
Επιλέχτηκε η Ελλάδα κυρίως γιατί το πολιτικό της προσωπικό δεν σχετίζεται με το εθνικό συμφέρον αλλά τις δικές του τσέπες και προσωπικές μωροφιλοδοξίες, οπότε οι κερδοσκόποι ήξεραν πως δεν θα εύρισκαν μπροστά τους κοινωνικό εθνικό μέτωπο και θα περνούσαν εύκολα το παιχνίδι τους, όπως κι έγινε μέσα από το διαλυμένο πολιτικό σύστημα και το λασκάρισμα του κοινωνικού ιστού της χώρας.
Η… «αντιπαγκοσμιοποίηση»!
Η παγκοσμιοποίηση, οδηγεί την ανθρωπότητα απευθείας στους στόχους της, με εντυπωσιακή θρασύτητα και μάλιστα με καλοστημένο «ενάντιο» παραμύθι, που δηλώνεται μέσα από δήθεν αυτόνομα μιντιακά και ιντερνετικά «μαγαζάκια» και που αποσκοπεί να μας «πληροφορήσει» για την Παγκόσμια Εταιρία και να σπρώξει υποτίθεται τις μάζες σε… αντίσταση!
Ουσιαστικά όμως μας λένε, ακούστε εδώ, αυτοί είναι αυτοί, κι έχουνε σκοπό να πάνε προς τα κει τα πράγματα. Όσοι τα καταφέρετε και επιβιώσετε στο μεγάλο παιχνίδι που κιόλας μπαίνει στην τελική του φάση, θα είσαστε και οι δοκιμασμένοι άξιοι να παραμείνετε, όχι όρθιοι, αυτά είναι παλιά και εύκολα, ούτε αξιοπρεπείς και παραμύθια τούμπανα, αλλά απλώς… ζωντανοί!
Κι αυτό περνάνε έντεχνα τα παπαγαλάκια της «αντιπαγκοσμιοποίησης» υποτίθεται, στο ομαδικό υποσυνείδητο, για να συνηθίζει ο κόσμος τη φρίκη... Δεν μιλάνε όμως, ποτέ, για την αντίσταση των εθνών, αλλά για μιαν αόριστη «διεθνή» εξέγερση!
Εμείς, τι κάνουμε;
Τι κάνουμε λοιπόν εδώ, τότε, στην Ελλάδα; Τι να κάνουμε; Θα διαχειριστούμε αυτό το λασκάρισμα και μακάρι η φυλή μας που τόσα έχει αντέξει, να ξαναμιλήσει μέσα μας κάποτε. Ως τότε όμως, θυμηθείτε με, μέχρι το χειμώνα θα έχουν καταργηθεί οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, θα έχουν απελευθερωθεί οι απολύσεις, θα έχουν συρρικνωθεί οι συντάξεις και η ελληνοποίηση τόσων χιλιάδων εργατών αλλοδαπής προέλευσης θα ρίξει στη ντόπια αγορά ένα πανσπερμικό πλήθος ανέργων και απελπισμένων ανθρώπων που σε δύο επίπεδα θα προωθήσουν τη δυναμική της επιβίωσης τους:
Πρώτα, στα χαμηλά μεροκάματα της ανοιχτής πλέον ζήτησης, -έλα δω εσύ, δεν με νοιάζει αν είσαι Έλληνας ή Ινδός ή Πακιστανός, θέλω αυτή τη δουλειά και δίνω τριάντα ευρώ, παίζεις; Αν πεις όχι, θα πεταχτεί ο επόμενος φτωχοδιάβολος και θα πει, έρχομαι εγώ αφεντικό, με είκοσι...
Σε δεύτερο επίπεδο όμως, το λασκάρισμα των θεσμών και η εγκληματικότητα που γίνεται ανεξέλεγκτη, θα οδηγήσουν ίσως πολύ σύντομα στη στιγμή που θα χτυπάνε την πόρτα ενός ανειδοποίητου πολίτη τέσσερις πεινασμένοι, και δίχως να χρειαστεί να τον σκοτώσουν, θα τον αποσύρουν απ την ιδιοκτησία του και θα εγκαθίστανται, κάνοντας κατάληψη όχι μονάχα του χώρου του, αλλά και της υπαρξιακής του διαδρομής μέσα στην ίδια τη χώρα του.
ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ:
Μακάρι να μην το ζήσουμε. Αλλά ας το ξέρουν οι σχετικοί και αρμόδιοι, ότι βρίσκεται κι αυτό ακόμα προ των πυλών της κοινωνίας μας. Και μάλιστα συμφέρει τα αφεντικά του πλανήτη. Φασαρίες, επιθέσεις, αναστάτωση, αυτά ρίχνουν το βρώμικο νερό στ αυλάκι της Παγκόσμιας Εταιρίας...
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ