Η λύση είναι στα δικά μας χέρια...

• "..η σωτηρία μπορεί να προέλθει μόνον από εμάς και όλα τα υπόλοιπα είναι πρόσκαιρες λύσεις, καθώς το πρόβλημα είναι τεράστιο και μακροχρόνιο.
• Η πορεία προς την τελική λύση θα είναι μακρά και πάρα πολύ επώδυνη, δυστυχώς.."

Τα πράγματα έχουν μπερδευτεί πολύ και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να βλέπουμε καθαρά τι γίνεται.
Για παράδειγμα, η ελληνική κυβέρνηση λέει ότι δεν ζητάει βοήθεια, ωστόσο δείχνει απογοητευμένη που η Γερμανία κρατά τόσο σκληρή στάση απέναντι σε κάθε ιδέα χρηματοδότησης ή και εγγυήσεων.

Από την άλλη πλευρά η Γερμανία και διάφοροι άλλοι εταίροι μπλοκάρουν τα όποια σχέδια σωτηρίας, επιβάλλουν μέτρα πού, αν και αναγκαία, οδηγούν οπωσδήποτε στην βαθιά ύφεση και δεν θέλουν και να... προσφύγουμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν κτύπημα για το ευρώ, το οποίο υποτίθεται ότι το θέλουν αλώβητο και γι’ αυτό μας πιέζουν.
Ταυτόχρονα, οι ευρωπαίοι εταίροι, με πρώτους και καλύτερους πάντα τους Γερμανούς, θέλουν την εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας, αλλά θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό να δανειζόμαστε με επιτόκιο πάνω από 6%, προκειμένου βέβαια να μην αναγκασθούν οι ίδιοι να μας δανειοδοτήσουν. Ξεκαθαρίζουν μάλιστα ότι αν τελικά μας δανείσουν κατά κάποιο τρόπο, τα επιτόκια θα είναι αρκετά υψηλά, γιατί αυτό μας… αξίζει. Αλλά τότε πως εμείς θα καταφέρουμε να βγούμε από την τρύπα, όταν κάθε χρόνο θα χρειαζόμαστε περισσότερα χρήματα για να πληρώσουμε προηγούμενα χρέη; Και άντε, να αντέξει το κράτος ένα χρόνο ακόμη τα υψηλά επιτόκια δανεισμού, οι ελληνικές τράπεζες όμως πως θα τα καταφέρουν;
Επειδή όμως οι αντιφάσεις δεν υπάρχουν μόνο στη συμπεριφορά των Γερμανών και των άλλων εταίρων, να σημειώσουμε ότι και εμείς κρατάμε ανοιχτό το θέμα της προσφυγής στο ΔΝΤ, ενώ ξέρουμε πολύ καλά ότι η λύση πρέπει να βρεθεί στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, ακόμη και αν χρειαστεί να ματώσουμε κι άλλο. Δεν ξέρουμε τι θα μας προκύψει στο μέλλον αν προσφύγουμε στο ΔΝΤ (ιδιαίτερα, αν το κάνουμε χωρίς τη συναίνεση της Ευρωζώνης, παρ΄ όλο που φαίνεται να μας σπρώχνει προς τα εκεί) για να εξασφαλίσουμε 30-50 δισεκατομμύρια ευρώ με χαμηλότερο επιτόκιο από αυτό που θα βρούμε στις αγορές, η στην Ευρωζώνη. Γιατί περί τέτοιου ποσού μιλάμε, μία και έξω. Δεν θα επαναλαμβάνεται αυτό κάθε χρόνο και εκεί προκύπτει το ερώτημα που και πως θα δανειστούμε τα υπόλοιπα που μας λείπουν φέτος, του χρόνου, του παραχρόνου και πάει λέγοντας.
Άρα, η σωτηρία μπορεί να προέλθει μόνον από εμάς και όλα τα υπόλοιπα είναι πρόσκαιρες λύσεις, καθώς το πρόβλημα είναι τεράστιο και μακροχρόνιο. Η πορεία προς την τελική λύση θα είναι μακρά και πάρα πολύ επώδυνη, δυστυχώς. Η πρόγευση του φορολογικού νομοσχεδίου που έδωσε στη δημοσιότητα η κυβέρνηση δημιουργεί την εντύπωση ότι δόθηκε παράταση μέχρι το 2011 σε διάφορες ομάδες όπως οι ταξιτζήδες, οι φορτηγατζήδες, οι λεωφοριούχοι και άλλοι «αναξιοπαθούντες» για να βάλουν ταμειακές, αλλά ας ελπίσουμε ότι το έκανε αυτό στο πλαίσιο μιας στρατηγικής. Ότι δεν έκανε πίσω, αλλά θέλει να τους έχει «καβάτζα» για τον επόμενο χρόνο, γιατί και τότε θα πρέπει να μειωθεί σημαντικά το έλλειμμα, σύμφωνα με το Πρόγραμμα Σταθεροποίησης.
Είπαμε ότι ο κόσμος πρέπει να πεισθεί για τη δικαιοσύνη των μέτρων. Παράλληλα όμως πρέπει να πεισθεί ότι η περικοπή των δαπανών στο δημόσιο πρέπει να συνεχισθεί και κυρίως ότι πρέπει η οικονομία να μετατραπεί σε ανταγωνιστική, ενώ η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι μπορεί για να δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάπτυξης. Όλα αυτά με πολύ κόπο και πόνο, δυστυχώς.
Αγγ. Στάγκος

http://kostasxan.blogspot.com/