Ανοικτή επιστολή προς Αντώνη Σαμαρά: Pleased to meet you, hope you guess my name …

Η καθεστωτική πολιτική του ΠΑΣΟΚ αντιπαλεύεται μόνο με κοινωνικό μέτωπο

Στην Ελλάδα, οι «πρωθυπουργοί καφενείου» περισσεύουν.

Τελευταία πλήθυναν και οι «πρωθυπουργοί πληκτρολογίου».

Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ άλλος ένας, απευθύνομαι στον Αντώνη Σαμαρά.

Πρώτα, να συστηθώ.

Είμαι «ο άγνωστος blogger».

Αυτός που πάλεψε για να εκλεγείς και αυτός που, μετά την εκλογή σου, κάλεσες σε διαρκή διάλογο.

Κατόπιν μια εξήγηση, για τον ενικό προς τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Μια κραυγή αγωνίας δεν αρθρώνεται στον πληθυντικό.

Και ύστερα μια διευκρίνιση.

Στήριξα εσένα και μόνο, πιστεύοντας ότι αποτελείς την τελευταία ελπίδα για την πατρίδα, κόντρα σε προσωπικές πολιτικές πεποιθήσεις για το κόμμα της ΝΔ.

Αλλιώς δεν επρόκειτο να ταυτιστώ με τον Αλογοσκούφη, για παράδειγμα.

Και φυσικά δεν καίγομαι να ξαναδώ τον Νικήτα Δήμαρχο.

Δεν μού είναι άγνωστα τα βαρίδια του παρελθόντος και οι οργανωτικές αδυναμίες.

Ούτε είμαι ο τυπικά ανυπόμονος ψηφοφόρος, που θέλει σε τέσσερις μήνες να ανατραπεί το Σύμπαν.

Μήπως όμως, παρά τα αντικειμενικά «βαρίδια», πηγαίνεις λίγο αργά ;

Ή, αν το θέσω διαφορετικά, μήπως η εποχή πηγαίνοντας πολύ γρήγορα απαιτεί να συμβαδίζεις;

Γιατί δεν είναι καθόλου λίγα όσα «κατάφερε» ο Γιώργος Παπανδρέου σε ένα 5μηνο.

Σημασία έχει η συνισταμένη όλων όσων επέβαλε.

Είναι η ίδια όλων όσων έγιναν τη δεκαετία του 80, από το ίδιο κόμμα.

Καίνε τις γέφυρες επιστροφής.

Και κάνουν στη ΝΔ αδύνατο να κυβερνήσει μελλοντικά με πρόγραμμα που συνάδει με τις σημερινές της διακηρύξεις.

Για να μην πω, και φανεί απαισιόδοξο, ότι κάνουν αδύνατη μελλοντική κυβέρνηση της ΝΔ.

Κάποιοι θα πουν «μα αυτό σημαίνει εξέλιξη, φυγή προς τα εμπρός».

Απαντώ : αποδείχθηκε πάντα η «εξέλιξη» εξέλιξη;

Πρόσφατα διαπιστώθηκε επίσημα από τη ΝΔ ότι δεν υπήρξε δυνατόν να αντιμετωπισθεί το «σύστημα ΠΑΣΟΚ». Μα αυτό ήταν ορατό 20 χρόνια.

Δύο φορές η ΝΔ κυβέρνησε σαν πασοκικό κακέκτυπο επειδή δεν μπορούσε να υπερβεί το κομματικό κράτος που παραλάμβανε.

Κυρίως όμως επειδή δεν μπορούσε να αντιστρέψει το «ήθος ΠΑΣΟΚ» που είχε επιβληθεί στην κοινωνία.

Τώρα συμβαίνει κάτι πιο δραματικό : αλλάζουν τη χώρα

Με δόλια «ανικανότητα» εξωθούν τη χώρα είτε σε διακηρυγμένη χρεωκοπία που θα χρεώσουν είτε στη ΝΔ, είτε σε εκβίαση των ευρωπαίων εταίρων να χειρισθούν το ελληνικό χρέος, με τρόπο που θα πιστωθεί πολιτικά στο ΠΑΣΟΚ.

Με διάχυτο τον κίνδυνο χρεωκοπίας απαλείφουν από τη συλλογική μνήμη τα ανομήματα της διακυβέρνησης 1981-2004 και κυρίως την ευθύνη του ΠΑΣΟΚ για την πρωτογενή δημιουργία του χρέους.

Με άλλοθι την «οικονομική χρεωκοπία» επιβάλλουν μείωση της εθνικής κυριαρχίας και τις εξελίξεις που αυτό έχει πρακτικά στα ανοιχτά εθνικά θέματα.

Με τους πολίτες συμπιεσμένους από την οικονομική κρίση και αδύναμους να αντιδράσουν δυναμικά επιβάλλουν, αριθμητικά και σημειολογικά, την αλλοίωση ενός εθνικού σώματος που θα τους αμφισβητήσει εκλογικά στο μέλλον.

Εάν όλα αυτά υλοποιηθούν σύμφωνα με τις επιδιώξεις τους, ακόμα και να σε κάνω αύριο, με «μαγικό ραβδί», πρωθυπουργό δεν θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα από την πολιτική ατζέντα που έχεις σήμερα.

Τότε δεν θα έχει καν νόημα να ελεγχθεί ο κρατικός μηχανισμός

Στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, συστήνουν φαιοπράσινο μέτωπο με τον ΛΑΟΣ, στο οποίο μπορεί να συμπράξει εκλογικά και η σοσιαλδημοκρατική μερίδα του ΣΥΝ, και βέβαια πριμοδοτούν τυχόν διασπαστικές κινήσεις της Ντόρας Μπακογιάννη, ώστε να καταστεί αδύνατη μελλοντική εκλογική συσπείρωση της ΝΔ, τέτοια που να διεκδικεί την εξουσία.

Μιλώ για το τέλος του δικομματισμού.

Με την κατεδάφιση του ενός από τα κόμματα εξουσίας και την όδευση σε τυχοδιωκτικές κυβερνήσεις συνεργασίας, με σταθερό πρωτεύοντα εταίρο το ΠΑΣΟΚ.

Μια «Νέα Μεταπολίτευση» όχι όπως την διακηρύσσεις. Άλλης κοπής.

Τα παραπάνω είναι το απαισιόδοξο σενάριο. Που όμως δεν είναι άσκηση εργασίας, διότι η ατζέντα του ΠΑΣΟΚ υλοποιείται ακατάπαυστα.

Ας μού επιτραπεί γι’ αυτό να ανακαλέσω ότι αρχές Οκτωβρίου του 2009, με τη Ντόρα πανθομολογούμενο «φαβορί» για την αρχηγία της ΝΔ, είχαμε καταθέσει την πρόταση «οι μηχανισμοί αντιπαλεύονται με κινήματα από τη βάση». Και έγιναν.

Σήμερα κατατίθεται η πρόταση :

Η καθεστωτική πολιτική του ΠΑΣΟΚ αντιπαλεύεται μόνο με κοινωνικό μέτωπο.

Η τακτική του «ώριμου φρούτου» μπορεί να θεωρείται δοκιμασμένη. Αλλά τώρα, με την επίρριψη όλων των ευθυνών για τη χρέωση της χώρας στη ΝΔ που επιδιώκει το ΠΑΣΟΚ, και φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις να «περνάει» σιγά-σιγά, η ΝΔ θα φαντάζει διαχρονικά ένοχος για «έγκλημα διαρκείας» και άρα αναξιόπιστη κυβερνητική λύση.

Ύστερα, οι πολίτες που ασπάζονταν για μια ζωή ένα κόμμα μειώνονται ραγδαία. Ο αριθμός των σταθερών κομματικών ψηφοφόρων στους κάτω των 35 εξαφανίζεται. Η ΝΔ έχει πρώτη αντιμετωπίσει το πρόβλημα με τον μεγάλο αριθμό απεχόντων από τις εκλογές, αλλά και μοιραίες εκλογικά διαρροές προς τον ΛΑΟΣ. Συνεπώς, εκτός από τους «επαναπατρισμούς», έχει πρωτίστως μέλημα να ξεφύγει από την επιδίωξη της εξουσίας μόνο με τον κομματικό της μηχανισμό. Γιατί τα «κουκιά» ίσως δεν βγαίνουν.

Μόνο ένα ευρύ κοινωνικό μέτωπο, στη βάση εθνικού προσδιορισμού, διατήρησης εθνικής ταυτότητας και κεκτημένων, με οικονομικοκοινωνική πολιτική που θα επιδιώκει να αγκαλιάσει ψηφοφόρους όλων των κομμάτων, και με δημιουργία –ίσως και ακραίας- πολιτικής πόλωσης μπορεί να οδηγήσει σε ανακατάληψη της εξουσίας.

Στο μέτωπο αυτό οφείλουν να χωρέσουν και οι αλλοδαποί που έχουν εγκατασταθεί χρόνια στην χώρα, παρουσιάζουν τεκμηριωμένα στοιχεία ενσωμάτωσης και απειλούνται από την ανεξέλεγκτη έλευση «Παπανδρελλήνων».

Υπάρχει ένα εγγενές πρόβλημα.

Η αστική Δεξιά ιστορικά, εκτός από την ακραία εκδοχή της, την Ακροδεξιά, δεν αναμείχθηκε σε «μέτωπα»

Δεν προσιδιάζει ο χαρακτήρας του συντηρητικού αστού στην «μετωπική» προπαγάνδα και δράση.

Και κάποιοι θα πουν : προτείνεις η Δεξιά να γίνει Αριστερά;

Από τα Λαϊκά Μέτωπα σε Γαλλία και Ισπανία το 36, μέχρι το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο στην Κατοχή και το Πατριωτικό Μέτωπο στη Δικτατορία, τα «μέτωπα» αποτελούσαν ιδεολογικοπολιτική τεχνογνωσία της Αριστεράς.

Αλλά όταν λες «δεν χαρίζουμε την κοινωνική δικαιοσύνη και την κοινωνική ευαισθησία στην Αριστερά» οφείλεις να αποδεικνύεις ότι μπορείς να πάρεις τη θέση της στην υπεράσπιση των ευρέων τάξεων των κοινωνικά ασθενέστερων. Ή απλά να ξαναβρείς (προς το παρόν) το χορταριασμένο μονοπάτι προς την “Λαϊκή Δεξιά”

Και το πολιτικό υποκείμενο έχει διαφοροποιηθεί. Πίσω από τη σύλληψη των διαχειριστών του gamato.info κρύβεται η απόγνωση 850.000 νέων.

Παιδιών που δεν μπορούν να έχουν άλλη ζωή, εκτός από το να «κατεβάζουν» και να απολαμβάνουν παράνομα κλεμμένη μουσική και ταινίες.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.

28χρονη, πτυχιούχος Οικονομικών, δηλώνει χωρίς ελπίδα να δημιουργήσει οικογένεια και ζωή. Μπορείς να το διανοηθείς για μια νέα κοπέλα να έχει παραιτηθεί από την τεκνοποίηση; Από τη φύση της;

Παλιά ο χαρακτηρισμός «απόκληρος της ζωής» επιφυλασσόταν για ανθρώπους από μια ηλικία και πάνω. Σήμερα, υπάρχουν απόκληροι από τα 30.

Όπως ο απογοητευμένος γιατρός που περιποιήθηκε το τραύμα μου στο δημόσιο νοσοκομείο. 38 χρονών έκανε ακόμα «Ειδικότητα». Ανύπαντρος. Θα τελειώσει 40. «Τι να προλάβω;», μού είπε.

Ίσως λοιπόν η Δεξιά πρέπει «να γίνει λίγο Αριστερά».

Αδύνατον;

Πόσοι, εκτός από έναν στενό πυρήνα, πίστευαν τον Σεπτέμβριο του 2009 ότι τον Δεκέμβριο θα ήσουν αρχηγός της ΝΔ;

Δες τον Ψυχάρη.

Δες τον Μπόμπολα.

Δες όποιον θες.

Αλλά δείξε όποια αλήθεια περικλείεις στον κόσμο. Αυτό είναι το μόνο επαναστατικό που μπορείς να κάνεις.

Και να θυμάσαι ότι στο πόκερ που παίζεται οι άσσοι σου είναι μόνο οι 500.000. Και «τα ρέστα σου» η προοπτική να γίνουν 3.500.000.

Κίνημα σε ανέδειξε αρχηγό. Μόνο «Μέτωπο» θα σε εκλέξει πρωθυπουργό.

Pleased to meet you, hope you guess my name …

(Sympathy for The Devil, Rolling Stones)

Προφήτης