Οι "αδικημένοι" παραχαράκτες και οι ημέτεροι εφιάλτες

Και ενώ οι “ισότιμοι” συνομιλητές μας, οι “αδικημένοι” παραχαράκτες - κλέφτες της ιστορίας της αλήθειας της Μακεδονίας, απέρριψαν εμμέσως πλην σαφώς την αφελή, επικίνδυνη “αποδοχή”, από την πλευρά της Αθήνας, περί “Βόρειας Μακεδονίας” πρόταση των “ergaomnitum γεωγραφολογούντων”, ο Nikola Gruevski, αφού “σιωπά” πολυλογώντας, συναντάται με τους ηγέτες των κομμάτων της Βουλής της γειτονικής χώρας και ιδιαίτερα με τον Ahmeti του DUI (που στηρίζει το κυβερνών κόμμα VΜRO PDMNE) για τις συνταγματικές αλλαγές στον δικαστικό τομέα υπό τις “απειλές” του Menduh Taci του DPA περί “πολέμου” αν δεν βρεθεί λύση για το όνομα.

Και όταν ρωτάται, απαντά ότι πρέπει να βρεθεί λύση που να μην αγγίζει την εθνική ταυτότητα και τη γλώσσα των καλύτερων παιδιών της Σόφιας, του σύγχρονου βουλγαρικού διεκδικητισμού, της σερβικής ευφυέστατης αλλιώτικης πολιτικής πρακτικής στην περιοχή της εποχής του μεσοπολέμου και της φιλολαϊκής μεγαλομανίας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Της σλαβικής δολιότητας, που επιχείρησε και εν πολλοίς το κατάφερε (και με τη συμβολή της δικής μας “ανικανότητας”, να γνωρίσουμε, να ασχοληθούμε σοβαρά με τον άρρωστο ψυχισμό των γειτόνων μας, που ζούνε με την πραγματοποίηση του “μακεδονικού” τους ονείρου, σλαβικής χροιάς αρχικά τουλάχιστον, de facto να διαχωρίσει εθνολογικά, εθνογραφικά και τον όρο Μακεδονία - Μακεδονικός - Μακεδών - από τους όρους Ελλάς - Ελληνικός - Έλλην, με τους οποίους είναι ταυτόσημος.

Μια δολιότητα που εκτράφηκε και από τις “Μεγάλες Δυνάμεις”, τα οικονομικά συμφέροντα κυριαρχίας στον κόσμο, τα οποία είναι ικανά να στήσουν ακόμη και σκηνικά “οικονομικής κρίσεως”, όπως αυτή που ζούμε, που κατά την ταπεινή μας άποψη υποκρύπτει υποχωρήσεις, παραχωρήσεις, εκποιήσεις, πώληση της εθνικής μας ιστορίας, γιατί ήδη έχει ανακοινωθεί μείωση της εθνικής μας κυριαρχίας και μάλιστα από τα πιο επίσημα χείλη. Ο Gruevski λοιπόν σιωπά (το έχουμε ξαναγράψει περί σλαβικής ακινησίας σε προηγούμενες αναφορές) και σύμφωνα με τον πολιτικό αναλυτή της έγκυρης εφημερίδας “Utrinski Vesnik” της γείτονος, Ismet Ramodani, το “πακέτο” του “συμβιβασμού” στο θέμα του ονόματος με την Ελλάδα, αν υπάρξει, είναι στα χέρια του και σε περίπτωση που θα το “παρουσιάσει” θα ζητήσει να το επικυρώσει ο λαός με δημοψήφισμα!

Και ενώ οι “ergaomnites γεωγραφολόγοι” ξεκαθαρίζουν το “παιχνίδι” της κόκκινης γραμμής για το “Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας” ως λύση εθνικά αποδεκτή, αγνοώντας οι σύγχρονοι εφιάλτες ότι η γεωγραφία μιας περιοχής καθορίζεται απόλυτα από το έθνος που την κατοικεί, οι σλάβοι παραχαράκτες των Σκοπίων καγχάζουν με την ελληνική παραλογία, δεν κάνουν ούτε βήμα πίσω, γιατί ακριβώς τονίζουν ότι η εθνική ταυτότητα είναι κάτι το αδιαπραγμάτευτο και δίνουν μια αποστομωτική απάντησε σε αυτούς που τόνιζαν ότι το όνομα (τους θυμάστε εκτιμούμε) δεν έχει και τόση σημασία, φωνάζοντας σε όλους τους τόνους “η ταυτότητά μας πηγάζει από το όνομά μας!” Αλλά οι ημέτεροι εφιάλτες, τα βαμπίρ που τρέφονται από τις σάρκες της Ελλάδας μην έχοντας κανέναν απολύτως δισταγμό να “εκποιήσουν” καθετί το μακεδονικό, αρκεί να υπάρξει “ειρήνη”, “σταθερότητα”, “πρόοδος”, το “όραμα του 2014” περί ολοκλήρωσης των Βαλκανίων, για να μη γίνει η “Ελλάς μέρος του προβλήματος” και όλα τα σχετικά φληναφήματα άρρωστων, κενών “εγκεφάλων”, βιάζονται να κλείσουν όπως όπως το πρόβλημα και μάλιστα να το παρουσιάσουν ως εθνική επιτυχία.

“Τα οχυρά καταλαμβάνονται, δεν παραδίδονται” φώναξε ο διοικητής του οχυρού Ρούπελ, αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος, στις 6 Οκτωβρίου 1941, ενάντια στην πανίσχυρη γερμανική μηχανή (κανείς δεν ανέφερε την επέτειο, έχουμε “οικονομικά προβλήματα”), εκτός αν βαρεθεί “Τσολάκογλου” να υπογράψει συνθηκολόγηση, είναι γνωστό ότι οι αυτοκρατορίες, υλικές και πνευματικές, πέφτουν πρώτα από μέσα, όλα τα άλλα είναι διαδικαστικά και θέμα χρόνου. Το γράφουμε ξεκάθαρα και όχι συναισθηματικά, με όλη την ευθύνη της απόψεώς μας, μετά λόγους γνώσεως: Όλος ο κόσμος να αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα ως Μακεδονία, δεν θα σημαίνει τίποτε εκτός κι αν η Ελλάδα υπογράψει, αν οι “εφιάλτες” την πωλήσουν ή μάλλον δωρίσουν τη μισή και πάνω ιστορία της στους “αδικημένους” λωποδύτες - παραχαράκτες του κοινού ποινικού δικαίου, όπως δεν σήμανε τίποτε και η υπογραφή 15 και πλέον “επισκόπων” εφιαλτών τη Αν. Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη ληστρική ψευδώνυμη σύνοδο της Φεράρας - Φλωρεντίας για την ένωση των εκκλησιών, όταν ο τότε πάπας Ευγένιος Δ΄ αναφώνησε: “Μάρκος ουχ υπέγραψεν, λοιπόν εποιήσαμεν ουδέν”, εννοώντας τον επίσκοπο Εφέσου Αγ. Μάρκο τον Ευγενικό, που κράτησε στους ώμους του το κύρος της Ορθοδοξίας και του γένους στις δύσκολες ώρες του τέλους της υπερχιλιετούς αυτοκρατορίας, που λάμπρυνε τον κόσμο παντοιοτρόπως.

Αλλά όταν όμως αρνηθούμε να υπογράψουμε στη “δωρεά” της μακεδονικής ιστορίας εθνογραφίας, εθνολογίας, ιστορίας με το αποκορύφωμα της δόξας του ελληνισμού στην αρχαιότητα, που προετοίμασε με κάθε τρόπο, ιστορικά και γλωσσικά, τον ερχομό του χριστιανισμού, να είμαστε έτοιμοι να δουλέψουμε σκληρά και αόκνως για να αποκατασταθεί η ιστορική παραχάραξη, αν αποφασίσουμε να βγούμε από τα “πλήρη ακαθαρσιών” σκουπίδια του “life style”, της “show biz”, του αποχαυνωτικού modus vivedi της σύγχρονης ασπόνδυλης κοινωνικής μας παρουσίας που επιβάλλει τα τρία “φ”: φιληδονία, φιλαργυρία, φιλοδοξία.

Η “καρτοκινούμενη” ιντερνετική μας σκέψη, η υλιστική άνευ προτύπων - οδοδεικτών, αντεθνική ψευτοανανεωτική προοδευτική (με την κυριολεκτική και όχι την πολιτική έννοια του όρου), θεώρηση της ιστορίας, θα πρέπει να σταματήσει να παράγει εφιάλτες “ergaomnites” που προτείνουν λύσεις, αποδέχονται πακέτα - προτάσεις, χαράσσουν το εθνικό μας μέλλον. Με ποιο δικαίωμα; Θυσιάστηκαν για τίποτε εκτός από το να το σκοτώσουν τη συνείδησή τους για τους θώκους και τα αξιώματα; Θυσίασαν περιουσίες, τον εαυτό τους, την υγεία τους, την ύπαρξή τους για να έχουν το ελεύθερο να δημοπρατούν τη Μακεδονία; Τι είναι η Μακεδονία; Τσιφλίκι τους; Κληροδότημά τους; Πίτα που κόβεται σε κομμάτια που προσφέρονται; Οικόπεδο προς πώληση; Τι είναι; Είναι η ψυχή μας, η καρδιά μας, η ταυτότητά μας, η συνείδησή μας, ο έρωτάς μας αν θέλετε.

Αυτό φωνάζει και η παρατημένη εθνική μακεδονική (ελληνική) μειονότητα στη γειτονική χώρα, που οι “αδικημένοι” λωποδύτες ίσως εκ παραδρομής “αναγνώρισαν” με έμμεσο τρόπο. Στην εφημερίδα “Nova Makedonija” (“Νέα Μακεδονία”, κάντε τους συλλογισμούς) της 9-4-2010 προαναγγέλλοντας την απογραφή, την επικείμενη απογραφή του 2011, για την πληθυσμιακή διαστρωμάτωση της χώρας, σε σχετική πλάκα ανέφερε ότι οι Βλάχοι (Έλληνες) και άλλες εθνικές ομάδες ανέρχονται παρακαλώ σε 109.695! Είναι αυτοί οι Μακεδόνες στις βόρειες εστίες του ελληνισμού, όπως το Μοναστήρι, η Στρώμνιτσα, η Αχρίδα, Γευγελή, που για μας δεν υπήρχαν ή δεν θέλαμε να υπάρχουν, γιατί θα πρέπει να αφήσουμε το ροζ DVD της ανθρώπινης μαϊμουδοποίησης, εξαχρείωσης, εξαθλίωσης, υποτίμησης, αποανθρωποίησης και να αγωνιστούμε για να προστατευτούν τα βασικά τους τουλάχιστον ανθρώπινα δικαιώματα, που αυτό συνεπάγεται και προστασία του συστηματικά καταστρεφόμενου ελληνικού, αέναου, ελληνισμού εκεί.

Αλλά αντί να το κάνουμε εμείς, το κάνουν αυτοί που ωφελήθηκαν τα μάλλα από τον ελληνισμό και τώρα μας το ανταποδίδουν με τον χειρότερο αχάριστο τρόπο. Ζητούν να φύγουμε από τα μακεδονικά εδάφη, να ζητήσουμε συγγνώμη για τη “γενοκτονία” που “διενεργήσαμε” εις βάρος τους, να “πληρώσουμε” αποζημιώσεις, να επιστρέψουμε τις “περιουσίες τους”, που τους “κλέψαμε” γιατί αυτοί είναι οι “Μακεδόνες” και εμείς “μαυροειδή υποκείμενα φυλής από τη Σαχάρα”! (προς Θεού δεν έχουμε τίποτε εναντίον των μαύρων, τους οποίους αγαπάμε, γιατί είναι πιο αγνοί, έχουν πιο άσπρη ψυχή από κάποιους λευκούς). Και μάλιστα αισθάνονται “αδικημένοι” προβάλλοντας το σαθρό επιχείρημα του δήθεν αυτοπροσδιορισμού οικειοποιούμενοι ξένη ιστορία, ξένους ήρωες, παράδοση, παρελθόν, γιατί ακριβώς δεν έχουν δική τους ή ακόμη χειρότερα κάνοντας διπλό έγκλημα, αυτό της κλοπής αλλά και της αυτοάρνησης προσπαθώντας να αποποιηθούν, ως γνήσιοι δοσίλογοι που είναι, την σλαβική τους καταγωγή, τη σλαβική τους εθνοπαρουσία, “μακεδονοποιώντας” εαυτούς ντρεπόμενοι γιʼ αυτό που είναι, με γελοία, ανόητα, σαθρά αντιεπιστημονικά, αλλά ευφυέστατα στημένα συμπαγοφανή “επιχειρήματα”, διαρκώς επαναλαμβανόμενα, σύμφωνα με την γκεμπελική τακτική σε όλο τον κόσμο, διεισδύοντας παντού, καθιερώνοντας την αποδόμηση της ελληνικής ιστορίας, κομμάτι κομμάτι.

Και εμείς έχουμε τους επαΐοντες, υπεύθυνους “χειριστές” των θεμάτων, που είναι λίαν επιεικώς “αδιάβαστοι” ή εγκληματικά αδιάφοροι, εφιαλτικά επιπόλαιοι ή συνειδητά έμποροι της εθνικής αξιοπρέπειας, να μιλούν για “ergaomniκούς” συμβιβασμούς ανταποκρινόμενους στις εθνικές μας επάλξεις γεωγραφικού τύπου. Αλλά όποια “συμφωνία” κι αν υπογραφεί, αν υπογραφεί, από τη στοχοποιημένη προς “χρεοκοπία” Ελλάδα, δεν πρόκειται να επιβιώσει ούτε λεπτό, θα καταρρεύσει από το βάρος της ιστορίας, από το άδικο, από τις απύθμενες διεκδικήσεις των Σκοπίων, που έτσι κι αλλιώς είναι απροκάλυπτες και θα γίνουν πλέον “επιτακτικές”, γιατί ο ελληνισμός μεγαλούργησε όχι λόγω συμβιβασμών, ψευδοοραμάτων, ψευτοειρήνης, αλλά λόγω του ΟΧΙ που τόλμησε να πει από τους περσικούς πολέμους μέχρι και το ʼ40. “Εσσεται ήμαρ” (από τις επόμενες αναφορές μας θα υπάρχει μια συστηματική ιστορική παρουσίαση της Μακεδονίας για να υπάρχουν τα απαραίτητα επιχειρήματα για όλους).

Μιχαήλ Χρυσανθόπουλος, καθ. Ιστορικού, συγγραφέας, δημοσιογράφος SBS Αυστραλίας
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-MAKTHES.GR