Η «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ΔΕΝ ΠΑΖΑΡΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΡΕΜΑΛΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΣ ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΛΗΤΕΙΑ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η ελληνική εξωτερική πολιτική, είναι δέσμια και υποταγμένη πριν απ όλα και κυρίως στη διαχρονική ατολμία της.

Αυτή η ατολμία είναι που καλλιεργεί σταδιακά τη συνείδηση της υποταγής.
Αυτή η ατολμία είναι η πρωταρχική αιτία που γεννά και αναπαράγει προσκυνημένους Νενέκους, Φιλιππινέζες και υποτακτικά δουλικά.

Μέρος αυτής της διαχρονικής ατολμίας, είναι και η αποθράσυνση της Σκοπιανής κρατικής αλητείας στα Βαλκάνια.
Είναι η ανοχή που επιδείχτηκε δεκαετίες ολόκληρες στο Τιτοϊκό μόρφωμα που αναζητά την ανύπαρκτη εθνική του ταυτότητα μέσα από την καπηλεία και το πλιάτσικο της ιστορίας του Ελληνισμού.

Αυτή η διαχρονική ανοχή, είναι η αιτία που τροφοδότησε με θράσος τις μαριονέτες του προτεκτοράτου να τολμούν σήμερα να ισχυρίζονται πως η Ελλάδα «πρέπει να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και να αναγνωρίσει ότι υπάρχει μακεδονικό κράτος και μακεδονικό έθνος». (Ιβανόφ)



Αυτή η διαχρονική ανοχή και οι Νενέκοι που την υπηρετούν, έδωσαν το δικαίωμα στο φασίστα Μιλόσοσκι να μιλά για «απαγορευμένη ζώνη των ατομικών και εθνικών δικαιωμάτων του αυτοπροσδιορισμού και της εθνικής ταυτότητας»

Απέναντι σ αυτό το θράσος η Ελληνική πολιτική απάντηση πρέπει να είναι ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ.

ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΖΩΝΗ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΚΟΠΙΑΝΗ ΑΓΥΡΤΕΙΑ.

Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβουν οι Αλβανοί για τους μπασταρδεμένους «ρακοσυλλέκτες» της εθνικής αναζήτησης.

Τόσο η Σκοπιανή αλητεία, όσο και η διαχειριστές της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ας διαβάσουν τι έλεγε ο Ρωμαίος συγκλητικός Μενένιος Άπιος προς τον ανθύπατο Ατίλιο Νάβιο που θα αναλάμβανε τη διοίκηση της Αχαΐας:
(βλέπε σχετική ανάρτηση εδώ: http://ellinikoforum.blogspot.com/2010/04/blog-post_11.html )

«Κερδίσαμε, αγαπημένε Ατίλιε, τον κόσμο με τις λεγεώνες μας, αλλά θα μπορέσωμε να τον κρατήσωμε μονάχα με την πολιτική τάξη που θα του προσφέρωμε. Διώξαμε τον πόλεμο στις παρυφές της γης. Από τον Περσικό κόλπο ως τη Μαυριτανία, από τη γη των Αιθιόπων ως την Καληδονία αδιατάρακτη βασιλεύει η ρωμαϊκή ειρήνη. Δύσκολο φαίνεται να εξηγήσει κανείς, πώς μια πόλη έφτασε να κυβερνά την οικουμένη. Μέσα στους λόγους όμως που θα αναφέρονταν για μια τέτοια εξήγηση, θα έπρεπε να ήταν πρώτος ετούτος καταλάβαμε καθαρά και έγκαιρα πως υποτάσσοντας τους λαούς, αναλαμβάνομε μιαν ευθύνη για την ευημερία τους.

Τούτη η συνείδηση της ευθύνης διακρίνει τους βαρβάρους κατακτητές από τους κοσμοκράτορες. Μονάχα ο Αλέξανδρος πριν από μας είχε τη συνείδηση τούτης της ευθύνης.

Ευτυχώς για τη δόξα της Ρώμης πέθανε νέος, γιατί αλλιώς θα ήτανε οι έλληνες σήμερα οι άρχοντες του κόσμου.»

Ήταν τότε που οι μετέπειτα Σκοπιανοί, κατάπιναν αμάσητες λαχανόριζες στις στέπες της Μογγολίας.

ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ ΛΑΚΕΔΕΣ

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΔΕΝ ΠΑΖΑΡΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΡΕΜΑΛΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.