Για μια άλλη Ελλάδα

ΤO ΜΕΓΑΛΟ συναπάντημα με την πατρική γη, που γίνεται παραδοσιακά αυτές τις ημέρες, δίνει την ευκαιρία σε πολλούς να αναλογιστούν τις αναξιοποίητες δυνατότητες που έχει η ελληνική ύπαιθρος.

ΤΗΝ ΩΡΑ που οι πιστωτές έχουν σφίξει τον κλοιό τους γύρω από τα επιτόκια δανεισμού του Δημοσίου και η οικονομία κατρακυλά στην ύφεση, λύση δεν μπορεί να είναι η προσφυγή στην υπερφορολόγηση πολιτών και επιχειρήσεων αλλά η επένδυση στους πλουτοπαραγωγικούς τομείς, που σήμερα βρίσκονται στο περιθώριο των αναλύσεων.

Ο ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ μπορεί να δώσει διέξοδο στην κρίση, αρκεί τα προϊόντα μας να αποκτήσουν ετικέτα και αποτελεσματικό σύστημα διακίνησης, που δεν θα εξυπηρετεί τους μεσάζοντες αλλά τους παραγωγούς και τους καταναλωτές.

Μπορεί ο πρωθυπουργός να έβαλε στην κυβερνητική ατζέντα τη μεσογειακή δίαιτα, όμως καμία διαρθρωτική αλλαγή δεν έχει ανακοινωθεί στον τρόπο παραγωγής και εμπορίας των αγροτικών προϊόντων με αποτέλεσμα την «υπεραξία» τους να την καρπώνονται οι επιτήδειοι των κυκλωμάτων, όπως οι Ιταλοί λαδέμποροι που αγοράζουν χύμα το δικό μας ελαιόλαδο για να το πουλήσουν «χρυσάφι» ως δικό τους.

ΤΟ ΙΔΙΟ ΙΣΧΥΕΙ για τον τουρισμό. Μεγάλα επενδυτικά σχέδια παραμένουν στα συρτάρια εν ονόματι της προστασίας του περιβάλλοντος, όταν δημοφιλείς τουριστικοί προορισμοί «βιάζονται» καθημερινά από τις μικρές αλλά πολυάριθμες αυθαιρεσίες και καταπατήσεις. Η άλλη Ελλάδα δεν μπορεί να σχηματιστεί από το Δημόσιο και τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις αλλά από τις επενδύσεις σε τομείς όπου μπορούμε να κυριαρχήσουμε διεθνώς προσφέροντας νέα εισοδήματα και θέσεις εργασίας.

ET