Οι άλλες επιπτώσεις της κρίσης

Tου Σταυρου Λυγερου
Η Ελλάδα είναι όσο ποτέ άλλοτε αποδυναμωμένη, και όχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο. Η οικονομία δεν ήταν ποτέ αποκομμένη από την πολιτική. Γι’ αυτό και η διαπραγματευτική ισχύς της Ελλάδας βρίσκεται στο ναδίρ σε όλα τα επίπεδα. Είναι εκτεθειμένη και στα εθνικά θέματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα δεχθεί στρατιωτική επίθεση. Σημαίνει, όμως, ότι στον διαρκή διπλωματικό πόλεμο θέσεων η απώλεια κύρους και διαπραγματευτικής δύναμης αντανακλάται στον τρόπο που την αντιμετωπίζουν αντίπαλοι και γείτονες.

Στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών δεν επίκειται μόνο η επίσκεψη Ερντογάν. Επίκειται και η έναρξη ενός πολυδιάστατου δομημένου διαλόγου, στο πλαίσιο του οποίου οι διερευνητικές επαφές θα μετατραπούν σε εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση. Η πείρα αποδεικνύει ότι η Αγκυρα εκμεταλλεύεται τις στιγμές αδυναμίας της Ελλάδας.

Υπενθυμίζουμε τα πλήγματα εναντίον της ελληνορθόδοξης μειονότητας στην Κατοχή, το πογκρόμ εναντίον της ίδιας μειονότητας το 1955 όταν η Ελλάδα ήταν ακέφαλη λόγω της ασθένειας του Αλέξανδρου Παπάγου, τον εκβιασμό του νεόδμητου τότε δικτατορικού καθεστώτος που οδήγησε στην απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο το 1967, την εισβολή στην Κύπρο το 1974 όταν η χούντα ψυχορραγούσε και βεβαίως την κρίση για τα Ιμια όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ημιθανής και ο Κώστας Σημίτης έκανε τα πρώτα του βήματα ως πρωθυπουργός.

Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν υιοθετεί τις εξόφθαλμα επιθετικές τακτικές της κεμαλικής στρατογραφειοκρατίας. Ως φορέας της νεοοθωμανικής στρατηγικής επιδιώκει όχι τόσο την απόσπαση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, όσο την ιδιότυπη δορυφοροποίησή της στο πλαίσιο της οικοδομούμενης τουρκικής ηγεμονίας στον ευρύτερο μεταοθωμανικό χώρο.

Παρ’ ότι τυπικά η διάσωση της ελληνικής οικονομίας δεν συνδέεται με πολιτικούς όρους, η Ελλάδα έχει μεγάλες δυσκολίες να χρησιμοποιήσει το χαρτί της Ε. Ε. στα ελληνοτουρκικά και στο Μακεδονικό. Στη σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου τα δύο αυτά ζητήματα έκλεισαν σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών, επειδή ο Γιώργος Παπανδρέου ήθελε στο επίπεδο των ηγετών να χρησιμοποιήσει όλο το διαπραγματευτικό κεφάλαιό του για την οικονομία.

Ενδεικτική για το πώς η αποδυνάμωση της Ελλάδας επηρεάζει είναι η απόφαση του αλβανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου να ακυρώσει την ελληνοαλβανική συμφωνία για την οριοθέτηση ενός είδους Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Η αλβανική υπαναχώρηση ήταν προϊόν τουρκικής παρέμβασης στα Τίρανα. Στις συζητήσεις με τους Λίβυους για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, αμφισβήτησαν ότι η Γαύδος έχει δική της ΑΟΖ. Ακόμα και η Ιταλία, που έχει προ δεκαετιών οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα με την Ελλάδα, όταν βολιδοσκοπήθηκε η ίδια οριοθέτηση να ισχύσει και για την ΑΟΖ, ζήτησε μεγαλύτερο μερίδιο!

Η πρωτοφανής στα μεταπολιτευτικά χρονικά αποδυνάμωση της διεθνούς θέσης της Ελλάδας και η ενασχόληση της κοινής γνώμης με την οικονομική κρίση αποτελεί πειρασμό και για την Ουάσιγκτον να επιβάλλει αυτό που προσπαθεί εδώ και δεκαετίες: το κλείσιμο ενοχλητικών μετώπων, όπως το Κυπριακό και η ελληνοτουρκική διένεξη.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/04/blog-post_69.html