ΚΑΤΟΧΗ

http://o-kairos.blogspot.com/

Από την Παρασκευή το μεσημέρι η χώρα είναι και επισήμως υπό ξένη κατοχή. Δηλαδή, δεν αποφασίζει η κυβέρνησή της για τη διαχείριση της μοίρας των πολιτών, αλλά ξένες κυβερνήσεις και -το χειρότερο- ανεξέλεγκτοι οικονομικοί οργανισμοί. Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου.

Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που είναι πλέον οι επίσημοι δανειστές, διά των αντιπροσώπων τους ελεγκτών, όχι μόνο ελέγχουν κάθε μήνα την πορεία των πεπραγμένων σε όλες τις οικονομικές δραστηριότητες (σε όλα τα υπουργεία, που άπτονται της οικονομίας και της εργασίας) της χώρας, αλλά υποδεικνύουν (και όχι προτείνουν) την πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει η κυβέρνηση-μαριονέτα για να επιτευχθεί το οικονομικό αποτέλεσμα που απαιτούν εκείνες (οι χώρες και οι επενδυτές) και όχι η κυβέρνηση.

Γιατί έφτασε η χώρα σ' αυτό το σημείο να την κυβερνάνε ξένοι; Γιατί οι ντόπιοι αποδείχτηκαν ανίκανοι να κυβερνήσουν τους εαυτούς τους. Αυτή είναι η αλήθεια έξω από ωραιοποιήσεις και ανεύθυνες υπεκφυγές.

Οι ντόπιοι, στην πλειοψηφία τους, διεφθαρμένοι από τις κυβερνήσεις τους, αλλά επιρρεπείς και οι ίδιοι στην ευκολία, την επιπολαιότητα και την ανευθυνότητα (κριτήρια με τα οποία και επιλέγουν τις κυβερνήσεις τους) έμαθαν να ζουν κλέβοντας ο ένας τον άλλον στο ζύγι, ανεβάζοντας έτσι σε ύψη δυσθεώρητα το κόστος ζωής, έμαθαν να αποκτούν χρωστώντας, χωρίς να έχουν την ορατή δυνατότητα εξόφλησης -παρά μόνο ελπίδες- έμαθαν να επιδιώκουν απολαβές χωρίς αντίστοιχη προσφορά, αδιαφορώντας για τη διαχείριση του χρήματος των ίδιων και των συμπολιτών τους.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ο λαός αυτής της χώρας έχει πέσει θύμα απατεώνων και ανεύθυνων πολιτικών. Αλλά, και ο ίδιος, σε ένα μεγάλο ποσοστό, τους επέλεγε με γνώμονα τη βολή του και όχι την προκοπή του. Με γνώμονα το τώρα και όχι το αύριο. Με γνώμονα την ευκολία και όχι την κοινή λογική και τη σοβαρότητα. Γι' αυτό άλλωστε αυτός ο λαός έχει αυτούς τους πολιτικούς. Αν είχε άλλη νοοτροπία, αυτούς θα τους είχε γιαουρτώσει.

Θα πει κανείς ότι οι πολιτικοί φτιάχνουν τα σχολεία που παιδεύουν τις γενιές. Λάθος. Ηδη από τη δεκαετία του '80 οι Σύλλογοι Γονέων τρομοκρατούν την παιδεία στα σχολεία, θεοποιώντας μέσω των βλασταριών τους την ύπαρξή τους. Ηδη από τα σπίτια τους.

Κι αυτό είναι ένα μικρό αλλά όχι αμελητέο παράδειγμα για να συνειδητοποιήσει κανείς το μερίδιο ευθύνης που έχει καθένας για τη σημερινή κατοχή.

Η κατοχή, που ξεκίνησε από του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, πρόκειται να στρωθεί με φτώχεια και αδικία, για την οποία φυσικά δεν θα ευθύνεται η κυβέρνηση Κουίσλινγκ, αλλά η προηγούμενη! Λες και η σημερινή δεν είναι προηγούμενη.

Αν θέλει κανείς να χαϊδέψει τ' αφτιά του λαού, κι αν θέλει έναν λαό κατευθυνόμενο, ανεύθυνο και μειωμένης αντίληψης, μπορεί να δικαιολογήσει τη στάση του και να ρίξει στο πυρ το εξώτερο τους κακούς πολιτικούς, που είναι μίσθαρνα όργανα και συνεργάτες του πλούτου, ο οποίος δεν έχει ούτε συμμετοχή στα κοινά βάρη, ούτε συμμετοχή στις επιπτώσεις. Ζει δωροδοκώντας, με την επωδό ότι προσφέρει θέσεις εργασίας! Τις οποίες και στερεί, όποτε δεν τον συμφέρει.

Από προχθές η χώρα είναι επισήμως υπό κατοχή. Και είναι επικίνδυνο αυτό και για την ήδη ανύπαρκτη εξωτερική της πολιτική, όπου χάνει θέσεις και στο Κυπρικό, και στο Αιγαίο, και στη Θράκη, και στη Β. Ηπειρο και στο Μακεδονικό και στην επέκταση της συμμετοχής της στις Ζώνες Οικονομικής Συνεργασίας στη Μεσόγειο, τη Μαύρη Θάλασσα και την Τυρηνική.


Η Ελλάδα έπιασε πάτο. Και από αύριο, σιγά σιγά θα αρχίσει να αισθάνεται στο πετσί της την οπισθοδρόμηση στην ποιότητα της ζωής της. Αν αυτό το με κλανιές βάφαμε αυγά μπορεί να ονομαστεί ποιότητα. Αν η χαζοχαρουμενιά μπορεί να ονομαστεί ποιότητα. Αν το λάδωμα, η απατεωνιά, η γαϊδουριά και η αυθαιρεσία μπορεί να ονομαστεί ποιότητα.

Υπάρχουν Ελληνες, που ζουν επί χρόνια σε καθεστώς κατοχής. Κατοχή απ' όλη αυτή τη λέρα, που κυβερνάει και συγκυβερνά σιγοντάροντας σ' αυτή τη χώρα. Ελληνες και ξένοι και μετανάστες, που ασφυκτιούν στις συνθήκες φτηνού κατσαπλιάδικου. Και οι οποίοι θα πληρώσουν πάλι το τίμημα του κατσαπλιαδισμού, αυτή τη φορά μαζί με το λούμπεν της μικροαστικής τάξης, που συγκυβερνά, σιγοντάροντας το σύστημα διακυβέρνησης.

Και λοιπόν; Τι να κάνουμε; Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα, σ' αυτό το σημείο που φτάσαμε; Να δούμε τους εαυτούς μας κατάφατσα, στον καθρέφτη. Μπορεί να μοιάζει λίγο σ' αυτούς που δεν μπορούν να δουν, ότι αυτή είναι η μήτρα που γεννάει το αύριο.

Αν τον αντέχεις τον καθρέφτη.