Στην Ελλάδα αγνοήσαμε τον ορυκτό πλούτο μας

ΔIEYΘYNTHΣ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όταν ήμουν υπουργός Βιομηχανίας, μου δήλωσε ότι η Ελλάδα με την έρευνα και την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της είχε βρει τον σωστό δρόμο για τη γρήγορη ανάπτυξή της!

Η Ελλάδα έχει πλούσιο ορυκτό πλούτο. Αν εξαιρέσουμε τα πετρέλαια της Μεγάλης Βρετανίας και της Νορβηγίας και τον άνθρακα, η Ελλάδα είναι η πλουσιότερη χώρα της Ε.Ε. σε ορυκτό πλούτο. Εχει νικέλιο, βωξίτη, χρώμιο, ουράνιο, λιγνίτη, αμίαντο, λευκόλιθο, χρυσό, ασήμι, πετρέλαιο (λίγο μέχρι τώρα), γεωθερμία, μάρμαρα και άλλα ορυκτά.

Ο αείμνηστος Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως πρωθυπουργός, όταν ήλθε στο Υπουργείο Βιομηχανίας και του έκανα την πρώτη εισήγηση για ορυκτό πλούτο, μου είπε: «Εχεις 3 εκατομμύρια δραχμές για έρευνες». Μετά από έναν μήνα έκανα μία ανακοίνωση για τον ορυκτό πλούτο. Μόλις διάβασε τη δήλωσή μου τηλεφώνησε και μου είπε: «Τα 3 εκατομμύρια δραχμές γίνονται 100. Πρέπει να μάθουμε τι πλούτο έχουμε».

Ιδιώτες δημιούργησαν μεταλλευτικές επιχειρήσεις που με την οργάνωσή τους εξέπληξαν το 1977 τους εκπροσώπους του ΜΙΤ. Λόγω της πετρελαϊκής κρίσης το 1979-80, ενώ άλλες χώρες βοήθησαν τις εταιρίες που υπέστησαν ζημιά, στην Ελλάδα λόγω της διακηρύξεως το 1981 για κοινωνικοποιήσεις, με απεργίες και στάσεις εργασίας που υποκινούσαν συνδικαλιστές, αφαιρέθηκαν επιχειρήσεις από τους δημιουργούς. Ο επιχειρηματίας που είχε βωξίτες εφοδιάζει βωξίτες στο αλουμίνιο που δημιούργησε η ΠΕΣΙΝΕ και τώρα είναι σε ελληνικά χέρια.

Tο κατωτέρω μόνο παράδειγμα αποκαλύπτει τη σημασία του ορυκτού πλούτου στην αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά και την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας.

Το 1978 η κυβέρνηση Καραμανλή ανέθεσε στον καθηγητή Λουκά Μούσουλο να κάνει μελέτη για τα μικτά θειούχα (Παγγαίου, Χαλκιδικής, Θράκης και Λακωνίας).

Ανετέθη μέσω της ΜΕΤΒΑ, εταιρίας της ΕΤΒΑ, σε δύο ξένους οίκους (αγγλικό και γερμανικό) η σύνταξη προμελέτης σκοπιμότητας.

Το φθινόπωρο του 1979 υποβάλλονται οι προμελέτες των δύο οίκων και η κυβέρνηση αναθέτει την αξιολόγησή τους σε ειδική επιτροπή, η οποία την αξιολόγησε ως θετική και επιβεβαιώθηκε με δοκιμή σε pilot plan.

Το 1981 η ΜΕΤΒΑ (εταιρία που δημιούργησε η ΕΤΒΑ για το έργο αυτό) έκανε επιλογή χώρου, εδαφοτεχνική μελέτη χώρου, δημιουργία Βιομηχανικής Περιοχής, ένταξη στους νόμους επενδύσεων, χρηματοδοτικό σχήμα κ.λπ.

Στις 18 Απριλίου 1981, κατά τα εγκαίνια της λειτουργίας της μονάδας αμιάντου, κατ'Α εντολή του πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, ανήγγειλα τη δημιουργία μονάδας στην περιοχή του Στρυμόνα. Ο Γεώργιος Ράλλης, λόγω της μεγάλης επενδύσεως, ανέβαλε την παραγγελία του εξοπλισμού για να αποφασίσει η νέα κυβέρνηση που θα κέρδιζε στις εκλογές.

Τις εκλογές κέρδισε το ΠΑΣΟΚ. Στις 9 Νοεμβρίου 1982 ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γεράσιμος Αρσένης, ανήγγειλε ότι η μεταλλουργική μονάδα του Στρυμόνα θα αρχίσει να κατασκευάζεται στα μέσα του 1983.

Στις 4 Μαρτίου 1983 ο διοικητής της ΕΤΒΑ κ. Κουμπής ανήγγειλε την οριστική απόφαση της ΜΕΤΒΑ για την ίδρυση της μονάδας επεξεργασίας μικτών θειούχων με ύψος επενδύσεως 30 δισ. δρχ. Συμμετοχή ΜΕΤΒΑ 80% και Mποδοσάκης 20%.

Αρχές Ιουνίου 1983 περατώθηκε η σύνταξη των προδιαγραφών (3 τόμοι, σελ. 580), βάσει των οποίων θα προκηρύσσετο διεθνής διαγωνισμός κατασκευής του έργου. Το σχέδιο προέβλεπε:

1. Μονάδα μολύβδου ετήσιας δυναμικότητας 40.000 τόνων

2. Μονάδα ψευδαργύρου ετήσιας δυναμικότητας 40.000 τόνων

3. Μονάδα φρύξης πυριτών και εξαγωγής αρσενικού ετήσιας δυναμικότητας 160.000 τόνων

4. Μονάδα θειικού οξέος ετήσιας δυναμικότητας 360.000 τόνων

5. Μονάδα φωσφορικού οξέος ετήσιας δυναμικότητας 90.000 τόνων

6. Μονάδα ΑLF3 ετήσιας δυναμικότητας 3.500 τόνων

7. Μονάδα καθαρισμού φρυγμάτων σιδηροπυρίτου

8. Μονάδα εξαγωγής χρυσού και αργυρού από τα

τα φρύγματα σιδηροπυρίτου ετήσιας δυναμικότητας 120.000 τόνων

9. Μονάδα καθαρισμού πολύτιμων μετάλλων

ετησίας δυναμικότητας χρυσού 3 τόνων και αργύρου 150 τόνων.

Εκτοτε δεν δόθηκε συνέχεια. Ανακοινώθηκε αιφνιδίως ότι θα γίνει μονάδα στη Χαλκιδική για παραγωγή 2 τόνων χρυσού ετησίως χωρίς να δοθεί εξήγηση γιατί εγκαταλείφθηκε η μονάδα του Στρυμόνα.

Ο ανταποκριτής της «Καθημερινής» το 2008 ανέφερε στην εφημερίδα του ότι η Kομισιόν εξετάζει την επένδυση της Χαλκιδικής διότι θεωρεί πως το μεταλλείο επωλήθη με αδιαφανείς όρους. Δυστυχώς έστειλα το κείμενο της «Καθημερινής» και δεν αναφέρω στοιχεία.

Εάν θεμελιωνόταν η μονάδα του Στρυμόνα θα είχαμε σήμερα τουλάχιστον 30 τόνους χρυσού, 1.500 αργύρου και λίγες χιλιάδες τόνων από τα ανωτέρω άλλα προϊόντα.
ΕΞΠΡΕΣΣ

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/05/blog-post_5613.html