Η αποστρατιωτικοποίηση παραδίδει την Κύπρο στην Τουρκία

Με τον Σάββα Ιακωβίδη
ΚΑΙ ΜΟΝΟ το γεγονός ότι η Τουρκία εμμένει στη διατήρηση των εγγυητικών-επεμβατικών «δικαιωμάτων» της, μετά από πιθανή λύση του Κυπριακού, είναι ισχυρότατος και πολύ πειστικός λόγος όπως ο Πρόεδρος Χριστόφιας παύσει, επιτέλους, να αναμασά τα περί αποστρατιωτικοποίησης.

Όταν η ελληνική πλευρά, για λόγους ολέθρια παιδαριώδεις, πρότεινε παλαιότερα τη θέση αυτή, τα δεδομένα ήταν τελείως διαφορετικά από τη σημερινή πραγματικότητα. Η Κυπριακή Δημοκρατία, από το 2004, είναι πλήρες και ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εξ αυτού, είναι υποχρεωμένη, και για λόγους ευρύτερων ζωτικών συμφερόντων της, να συμμετέχει στις στρατιωτικές δομές και πυλώνες της Ένωσης. Πέραν αυτών, όμως, τίθεται και ένα άλλο ζήτημα, που αναφύεται ξανά με αφορμή την επιβεβαίωση ότι ο Ισραήλ ανακάλυψε σημαντικά κοιτάσματα φυσικού αερίου. Απορία-ερώτηση, προς τον Δ. Χριστόφια και την πολιτική ηγεσία: Ποιος θα διασφαλίσει τα πετρελαιϊκά και γενικά τα ενεργειακά συμφέροντα της Κύπρου; Οι εταιρείες; Η Τουρκία; Η Βρετανία ή η στρατιωτική μας ισχύς;

Η προστασία και υπεράσπιση των μελλοντικών ενεργειακών συμφερόντων μας είναι μία από τις πολλές πτυχές της αμυντικής και στρατιωτικής ισχυροποίησης της Κύπρου και όχι η ολέθρια αποστρατιωτικοποίησή της, όπως μόνος ο Πρόεδρος επιμένει να κανοναρχεί. Η Κύπρος, όπως πολύ ορθά ανέλυσε κατ’ επανάληψιν ο Φ. Κλόκκαρης, αντιστράτηγος ε.α., βρίσκεται στην πιο νευραλγική, από άποψη γεωπολιτικής, στρατηγικής, ενεργειακής, οικονομικής, πολιτικής και υδατικής σημασίας, περιοχή του κόσμου. Ακριβώς, η θέση αυτή της Κύπρου, σε μια περιοχή συνεχούς αστάθειας και ασύμμετρων απειλών, έπρεπε να ανοίξει, επιτέλους, τα μάτια της ηγεσίας, για ν' αντιληφθεί ότι: Η ανεξαρτησία, η κυριαρχία, η εδαφική μας ακεραιότητα, η ασφάλεια, η επιβίωση του Ελληνισμού και η υπεράσπιση των συμφερόντων μας, πρέπει να στηρίζονται σε μια ισχυρή και τεχνολογικά προηγμένη στρατιωτική δύναμη αποτροπής. Οι πολίτες κατανοούν αυτήν την αδήριτη αναγκαιότητα, πλην του Δ. Χριστόφια και του ΑΚΕΛ.

Είναι εμφανές ότι Πρόεδρος-ΑΚΕΛ έχουν τελείως διαφορετική πολιτική θεώρηση για την ισορροπία δυνάμεων, για την προσπάθεια ανακατανομής ισχύος στην περιοχή μας, για τη νέα εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Προ πάντων, δεν γνωρίζουν τι ο Θουκυδίδης διασάλπισε πριν από δυόμισι και πλέον χιλιάδες χρόνια και πού βαδίζει το διεθνές άναρχο σύστημα. Αν δεν καταλαβαίνουν, λοιπόν, από άμυνα και ασφάλεια, τότε πρέπει να εντρυφήσουν στη Συνθήκη της Λισαβόνας, που και η Κύπρος υπέγραψε και τέθηκε σε ισχύ την 1η Δεκεμβρίου 2009. Τα κράτη-μέλη δεσμεύονται να βελτιώνουν και να επαυξάνουν τις στρατιωτικές τους δυνατότητες και να συνδράμουν με όλα τα μέσα, κράτος-μέλος, που θα δεχόταν ένοπλη επίθεση. Στο ίδιο πλαίσιο, το ευρύτερο συμφέρον της Κύπρου επιτάσσει να υποβάλουμε, επιτέλους, αίτηση για ένταξη στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη.

Κι ακόμα: Πώς η Κύπρος θα υπερασπίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα κατά ξηράν, θάλασσα και αέρα, χωρίς ισχυρές ένοπλες δυνάμεις; Πώς θα αντιμετωπίσει εχθρική απειλή; Με την… Αστυνομία; Γιατί μόνοι εμείς να αποποιηθούμε το αναφαίρετο δικαίωμα στην αυτοάμυνα; Επειδή ούτε αυτά μπορεί να τα καταλαβαίνουν, ας ακούσουν τον Νταβούτογλου: «Κατά τη διάρκεια της Ιστορίας», γράφει, «κανένα έθνος δεν κατόρθωσε να εγγυηθεί την ανεξαρτησία του με τη συγκατάβαση και την κηδεμονία άλλου έθνους». Ξεκάθαρες κουβέντες προς όλους: Αποστρατιωτικοποίηση σημαίνει παράδοση της ασφάλειας και της επιβίωσής μας στην Τουρκία. Αυτό θέλουν κάποιοι ηγέτες;
Σημερινη

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/06/blog-post_9846.html