Πολεμική ατμόσφαιρα

-Η στρατηγική σχέση είναι αδύνατον να συνεχιστεί. Ο Ταγίπ Ερτογάν έχει «σαλτάρει» για άλλες συμμαχίες επειδή αυτό επιτάσσει η ιδεολογία του.
- Οι Αμερικανοί θα αναγκαστούν από τα γεγονότα να αντιληφθούν ότι η Τουρκία έχει ξεπεράσει σε προκλητικότητα και επιθετικότητα το Ισραήλ και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένας επικίνδυνος ταραξίας, που αποτελεί θανάσιμη απειλή για τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.
ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ


.

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ
Όσοι ισχυρίζονται ότι η κρίση μεταξύ της Τουρκίας και του Ισραήλ έχει εκτονωθεί, πλανώνται πλάνην οικτράν. Δυστυχώς μόλις άρχισε και η σύγκρουση στα νερά της Μεσογείου, που οργανώθηκε με μυστικότητα από αρρωστημένα μυαλά στην Άγκυρα, θα επηρεάσει την Ελλάδα, αλλά και την Κύπρο, που θα αναγκαστούν εκ των γεγονότων να λάβουν θέση.

Οι δηλώσεις κυρίως από την πλευρά της τουρκικής ηγεσίας δημιούργησαν πολεμική ατμόσφαιρα και το Ισραήλ έχει συνηθίσει να απαντά στην πράξη, όχι με τα λόγια. Σοβαροί αναλυτές στην Ουάσινγκτον είναι βέβαιοι πως θα υπάρξει και συνέχεια διότι, όπως υποστηρίζουν, στις ηγεσίες των δύο χωρών αλλά και σε μεγάλα τμήματα του λαού εισχώρησε το μίσος.

Ο Ταγίπ Ερντογάν και ο Αχμέτ Νταβούτογλου είναι δύο επικίνδυνοι πολιτικοί, οι οποίοι ελέγχουν τη μεγαλύτερη χώρα της περιοχής. Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας είναι και λαϊκιστής. Το εκρηκτικό αυτό μείγμα και ο ισλαμικός φανατισμός που τον κυριαρχεί προκαλούν τρικυμία στο κρανίο του κ. Ερντογάν, όπως με χαιρεκακία έλεγε επαγγελματικό στέλεχος του Κογκρέσου εβραϊκής καταγωγής.

Η Τουρκία και το Ισραήλ υπήρξαν για πολλά χρόνια σύμμαχες και φίλες χώρες. Ακόμα και αυτή τη στιγμή της μεγαλύτερης κρίσης στην ιστορία τους, διατηρούν στρατηγική συμφωνία συνεργασίας, η οποία δεν έχει καταγγελθεί από τις δύο κυβερνήσεις επειδή -όπως λέγεται στην Ουάσινγκτοναντιστάθηκαν οι Τούρκοι στρατηγοί στο σχετικό αίτημα του κ. Νταβούτογλου. Το εβραϊκό κράτος εξυπηρέτησε πολλαπλώς την Άγκυρα, η οποία εκμεταλλεύθηκε στο έπακρον τη φιλοαραβική πολιτική της Αθήνας και της Λευκωσίας.
Θυμάμαι ότι τα εβραιοκρατούμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης στην Αμερική είχαν εξευτελίσει τον Ανδρέα Παπανδρέου ακόμα και με αιχμές για την προσωπική του ζωή, όταν ο τότε πρωθυπουργός έστειλε ελληνικά πλοία για να σώσουν τον Γιασέρ Αραφάτ και τους μαχητές του. Ηταν μία εκ των μεγαλύτερων εξυπηρετήσεων του Ισραήλ στην Τουρκία.

Η μεγαλύτερη αφορούσε τη νομιμοποίηση της εισβολής και της κατοχής της Κύπρου. Το Ισραήλ και το Εβραϊκό Λόμπι στις ΗΠΑ φέρουν τεράστια ευθύνη για την άρση του εμπάργκο όπλων το 1978 και για την εξαφάνιση του Κυπριακού από τα αμερικανικά ΜΜΕ, όπως και για την εχθρική στάση των εκάστοτε αμερικανικών κυβερνήσεων έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου.

Το μείζον ερώτημα που τίθεται είναι και ταυτόχρονα απλό: Τούτη η κρίση θα καταργήσει τη στρατηγική σχέση μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας;

Τη σχέση χαρακτήριζε πάντα η υποψία. Οι Ισραηλινοί αισθάνθηκαν πολλές φορές όπως ομολόγησε Αμερικανοεβραίος βουλευτής- ότι η Τουρκία τους πρόδιδε στους Άραβες και τους εκμεταλλευόταν. Πίστευαν πως δεν είχαν κέρδη σε πολιτικό ή στρατιωτικό επίπεδο και θεωρούσαν ότι ήταν μία σχέση που εξυπηρετούσε περισσότερο τους Τούρκους και τους Αμερικανούς παρά τους ίδιους.

Η στρατηγική σχέση είναι αδύνατον να συνεχιστεί. Ο Ταγίπ Ερτογάν έχει «σαλτάρει» για άλλες συμμαχίες επειδή αυτό επιτάσσει η ιδεολογία του. Έχει τονιστεί πάρα πολλές φορές ότι είναι ένας φανατικός ισλαμιστής, ένας φιλόδοξος μέχρι παράνοιας πολιτικός, ο οποίος πιστεύει πως το πεπρωμένο του είναι η ένωση του ισλαμικού κόσμου.
Η θυγατέρα του Αμερικανού πρώην αντιπροέδρου Ντικ Τσέινι δήλωσε την περασμένη Κυριακή ότι η Τουρκία επέλεξε «να συνταχθεί με τους εχθρούς μας». Η κ. Λιζ Τσέινι ήταν μία εξ αυτών που μαζί με τον Ντάνιελ Φριντ και άλλους αξιωματούχους βοήθησαν για να αναδειχθεί η χώρα του κ. Ερντογάν σε χωροφύλακα της περιοχής. Βρίσκονταν επίσης πίσω από την πολιτική τιμωρίας των Ελληνοκυπρίων. Οι Αμερικανοί θα αναγκαστούν από τα γεγονότα να αντιληφθούν ότι η Τουρκία έχει ξεπεράσει σε προκλητικότητα και επιθετικότητα το Ισραήλ και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένας επικίνδυνος ταραξίας, που αποτελεί θανάσιμη απειλή για τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Μήπως κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, πρέπει να πεταχθείτε και ο ίδιος στο Τελ Αβίβ; Δεν λέω πως δεν τα είπε καλά ο υπουργός των Εξωτερικών... Αλλά με ένα ταξίδι στο Ισραήλ είμαι βέβαιος πως θα εξασφαλίσετε «βασιλική» υποδοχή και περιποίηση στην Ουάσινγκτον... Ρωτήστε τους ανθρώπους σας στην αμερικανική πρωτεύουσα τι τους είπαν ο βουλευτής Ίσραελ και ο γερουσιαστής Σούμερ...

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Από την εισβολή και την 36χρονη κατοχή φτάσαμε στο σημείο να συζητούμε το «fifty-fifty» σε όλα; Μήπως πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω; Αλλάζουν τα πράγματα στη γειτονιά μας και όπως λένε και οι «νεοκομμουνιστές» του Πούτιν, «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Η εκτίμησή μου για τους Ισραηλινούς είναι στο ναδίρ... Αλλά από την άλλη αναρωτήθηκα πολλές φορές: ποιο καλό είδαμε από την τυφλή υποστήριξή μας προς τους άλλους;
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/06/blog-post_5789.html