Με σοβαντίσματα δεν γλιτώνουμε

Το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέει. Για πολλούς λόγους, ξεκινώντας από το δημογραφικό και την εισφοροδιαφυγή και φτάνοντας στην κακοδιαχείριση, το ασφαλιστικό σύστημα στην Ελλάδα έχει στην πραγματικότητα χρεοκοπήσει. Το νέο νομοσχέδιο προσπαθεί να φέρει αλλαγές, αλλά δεν αντιμετωπίζει, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει, ριζικά το θέμα. Είναι σαν να προσπαθείς να εξωραΐσεις έναν ετοιμόρροπο τοίχο με ένα σοβάντισμα...
Ασφαλώς και γίνονται πράγματα που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια. Για παράδειγμα, είναι αδιανόητο η ανύπαντρη θυγατέρα του δημόσιου υπαλλήλου να απολαμβάνει σύνταξης ισοβίως! Μόνο που αυτά θα έπρεπε να έχουν γίνει πριν από χρόνια, επί εποχής Γιαννίτση ακόμη, έτσι ώστε να μιλάμε σήμερα για ένα σχέδιο διάσωσης του ασφαλιστικού συστήματος. Σήμερα οι λύσεις δεν μπορεί να είναι οι ίδιες. Κι αυτό διότι πολλά ασφαλιστικά ταμεία έχουν ήδη φτάσει στο σημείο μηδέν. Εκτός κι αν δεχτούμε ως κοινωνία μία ακραία λογιστική αντίληψη, σύμφωνα με την οποία σύνταξη θα παίρνουν στο μέλλον μόνο οι ασφαλισμένοι των οποίων τα ταμεία θα κατορθώσουν να επιβιώσουν.

Θέλοντας και μη θα φτάσουμε κάποια στιγμή στη λογική ενός new deal για το ασφαλιστικό. Ενός εντελώς καινούργιου πράγματος, για να μηδενίσουμε το κοντέρ και να απαλλαγούμε από τις όποιες δεσμεύσεις και αγκυλώσεις που μας οδήγησαν στο σημερινό σημείο. Το θέμα είναι αν θα το κάνουμε με δική μας πρωτοβουλία ή κάτω από την πίεση των γεγονότων. Προσέξτε! Αν οι αλλαγές γινόντουσαν επί Γιαννίτση δεν θα συζητούσαμε τώρα σε αυτή τη βάση. Το ίδιο ισχύει και τώρα! Αν αποφασίσουμε τώρα να ορίσουμε μία νέα αρχή με όρους και κανόνες ευνομίας, δεν θα χρειαστεί άλλη φορά να ασχοληθούμε με το ασφαλιστικό.

Αν κάτι θα πρέπει να αντιληφθούμε όλοι μας είναι ότι αν φτάσουμε στο σημείο μηδέν, τότε οι χαμένοι θα είναι οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι. Το να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε σε ένα νέο σύστημα είναι δικαιότερο από το να μάθουμε αύριο ότι τα ταμεία δεν θα είναι σε θέση να προσφέρουν ούτε καν ένα κοινωνικό βοήθημα στους απόμαχους της ζωής.

Τι θα μπορούσε να περιλαμβάνει ένα νέο ασφαλιστικό; Η κυβέρνηση προχωρά την ενοποίηση των ταμείων και την ανταποδοτική σύνταξη. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει σε αυτά; Το θέμα είναι ότι τα ταμεία δεν έχουν πρόβλημα επειδή στο μέλλον θα δίνουν συντάξεις με βάση τις εισφορές που έχει πληρώσει ο κάθε ένας, αλλά επειδή πολλοί εξ ημών λαμβάνουμε περισσότερα από όσα δικαιούμαστε με βάση τα όσα έχουμε πληρώσει στα χρόνια της εργασίας μας. Μία δίκαιη λύση, λοιπόν, είναι να ισχύσει αναδρομικά η αρχή της ανταποδοτικότητας. Κι εδώ χρειάζεται να γίνουν πολλά πράγματα για να ξεπεραστούν σοβαρά νομικά θέματα. Μοιάζει να είναι σκληρό μέτρο, αλλά στην πραγματικότητα περισσότερο σκληρό είναι να πληρώνουν σήμερα οι εργαζόμενοι αδικαιολόγητα υψηλές συντάξεις στους νυν συνταξιούχους και να μην έχουν ελπίδα ότι στο μέλλον θα πάρουν πίσω μέρος έστω των χρημάτων τους.

Ένα άλλο μέτρο είναι η δημιουργία ενός ιδιαίτερα αυστηρού πλαισίου για την ορθή λειτουργία του ιατροφαρμακευτικού κλάδου. Αρκετές βίλες έχουν κτιστεί με τα χρήματα των ασφαλισμένων. Η εποπτεία στον τομέα αυτόν είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία.

Και γενικά θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με μεγαλύτερη σοβαρότητα και αυστηρότητα το θέμα της διαχείρισης της περιουσίας των ταμείων. Όσες θυσίες και αν κάνουν οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι, ένα σκάνδαλο τύπου δομημένων κάθε εικοσαετία είναι ικανό να τινάξει το σύστημα στον αέρα.

Το σημερινό άρθρο είναι πιθανόν να προκαλέσει αντιδράσεις. Κυρίως από τους νυν συνταξιούχους. Πριν βιαστεί κάποιος να πετροβολήσει, σκεφτείτε το εξής: Το να τινάξουμε στον αέρα το σύστημα, μόνο και μόνο για να πληρώνονται οι συντάξεις για τα επόμενα πέντε – δέκα χρόνια και να το ονομάζουμε αυτό «κοινωνική δικαιοσύνη» είναι υποκρισία. Δεν υπάρχουν μόνο οι νυν συνταξιούχοι, αλλά και οι νυν εργαζόμενοι και αυριανοί συνταξιούχοι. Με ποιο δικαίωμα και στο όνομα ποιάς κοινωνικής αλληλεγγύης θα «κλέψουμε» σήμερα τα λεφτά των εργαζομένων, μόνο και μόνο για να κερδίσουμε χρόνο;

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr
capital.gr

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/07/blog-post_9026.html